Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Πίκρααααααα

Είδα σήμερα ένα φίλο, ένα από τα πρόσωπα που πραγματικά υπολήπτομαι
στον Πανιώνιο. Ο φίλος αυτός είχε περάσει όλο το βράδυ βλέποντας και ξαναβλέποντας
τις φάσεις του αγώνα. Όσες φορές κι αν τον είδε δεν κατάλαβε πως έγινε να δεχθούμε
τρία γκολ σε επτά λεπτά και να γίνουμε μεζεδάκι στο πάρτυ γενεθλίων του Άρη.
Πρώτα απ' όλα το χθεσινό ήταν ένα πολύ ωραίο παιχνίδι. Η ομάδα
μπορεί και να έπιασε την καλύτερη απόδοσή της φέτος. Κι όμως έφυγε με τέσσερα
γκολ στην πλάτη, μολονότι είχε καταφέρει να ανατρέψει το σκορ αλλά και να βρεθεί
μπροστά, σε μια έδρα που αποτελεί διαχρονικά κόλαση για τον Πανιώνιο. Παραλίγο
να σφραγίζουμε από χθες την παραμονή στην κατηγορία...Δεν έγινε. Πληρώσαμε το
μπλακ άουτ του Μιχαηλίδη που αν και ξεκίνησε καλά, θεωρώ ότι είχε προσωπική ευθύνη
σε όλα τα γκολ. Κρίμα, γιατί στο προηγούμενο παιχνίδι ήταν από τους καλύτερους.
Το χθεσινό παιχνίδι μας πόνεσε όλους. Μας απέδειξε όμως για άλλη
μία φορά ότι διαθέτουμε την καλύτερη ομάδα απ' όσες διεκδικούν την παραμονή. Το
μόνο που χρειάζεται είναι να το επιβεβαιώσουμε και στα επόμενα παιχνίδια. Κυρίως
στα εντός έδρας με τη Λειβαδιά και την Ξάνθη.
Ας σταθούμε δίπλα στην ομάδα και αν βοηθήσουμε να ολοκληρωθεί
αυτή η τόσο δύσκολη χρονιά με επιτυχία. Έμειναν δύο παιχνίδια. Ας πάψουμε
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να βρίσκουμε δικαιολογίες για να απέχουμε από το γήπεδο.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Ένα υπέροχο απόγευμα

Καλός καιρός, εξαιρετική παρέα και η Πανιωνάρα να βρίσκεται
μπροστά στο 13’ με 2-0. Τι άλλο μπορούσε να ζητήσει κανείς; Ίσως άλλο ένα γκολ
στο δεύτερο ημίχρονο…Για να περάσει καλύτερα η ώρα.
Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο ο Πανιώνιος έπαιξε μπροστά σε τόσο
λίγο κόσμο σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι και με τέτοια καλοκαιρία. Όλες οι
Πανιωνάρες έβρισκαν προσχήματα όλο τον χειμώνα. Τη βροχή, το κρύο, την ώρα και
την κρίση…Χθες τι;
Όπως και να έχει πάντως η ομάδα μας έδειξε από το πρώτο λεπτό
ποιος είναι το αφεντικό. Στα τελευταία παιχνίδια δεν μας είχε συνηθίσει έτσι.
Κι αυτό ήταν κάτι που το καταλόγιζα στον Άκη Μάντζιο. Μέχρι πρόσφατα σπαταλούσαμε
ένα ολόκληρο ημίχρονο και τα δίναμε όλα στο δεύτερο. Αυτά μέχρι χθες.
Ευτυχήσαμε να ανοίξουμε το σκορ με καταπληκτική εκτέλεση φάουλ του Αντούνες
(ουσιαστικά το μόνο αξιοπρόσεκτο που έκανε χθες) και ζευγαρώσαμε λίγα λεπτά αργότερα
τα τέρματά μας με τον Ντιμπαλά. Είναι ένα παίκτης που δεν σου γεμίζει το μάτι,
αλλά θεωρώ ότι κάνει πολύ και αθόρυβη δουλειά. Ίσως ο Πανιώνιος να πρέπει να
σκεφτεί να τον κρατήσει, αν βέβαια δεν προκύψει κάποια καλύτερη περίπτωση. Από
εκεί και πέρα, η Δόξα πίεσε κάπως περισσότερο. Ως αμυντικογενής ομάδα όμως βγήκε
έξω από τα νερά της όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με δύο γκολ και τελικά παραδόθηκε.
Το δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε περισσότερο με τυπική διαδικασία.
Μου άρεσαν πολύ: Μιχαηλίδης (νομίζω ότι καταλάβαμε πλέον
γιατί ακριβώς τον αποκτήσαμε), Κούρντι (έχει μπροστά του σημαντική καριέρα αν
συνεχίσει να δουλεύει), Όμο, Μενδρινός (έχει ανέβει πολύ στα τελευταία δύο
παιχνίδια) και φυσικά ο Ντιμπαλά (περισσότερο για το γκολ). Περίεργη περίπτωση
είναι ο Οκόγιε. Οι φίλαθλοι τον αντιμετωπίζουν ως μεγάλο ανέκδοτο. Κάποιες φορές
δείχνει σαστισμένος. Από την άλλη είναι φιλότιμος, σχετικά γρήγορος και έδωσε
και δυο καλές πάσες. Νομίζω ότι είναι περίπτωση που δεν πρέπει να απορρίψουμε
εκ των προτέρων…Ας έχει την ευκαιρία του. Ακόμη και στο Καραισκάκης, παρά τα λάθη
που έκανε, είχε και κάποιες καλές ενέργειες.
Αντούνες, Αμπτουλάγιεφ και Σάμαρης με άφησαν αδιάφορο.
Τέλος καλό λοιπόν, όλα
καλά και άλλοι τρεις βαθμοί στο σακούλι. Αν δει κανείς τον βαθμολογικό πίνακα
θα καταλάβει ότι ακόμη δεν έχει κριθεί τίποτα οριστικά, αφού με τον προτελευταίο
Παναιτωλικό έχουμε μόλις 4 βαθμούς διαφορά. Συνεχίζουμε λοιπόν γερά στο εκτός
με τον Άρη και καθαρίζουμε την παραμονή στα δύο εντός έδρας παιχνίδια με τον
Λεβαδειακό (δύσκολο παιχνίδι γιατί διαθέτουν πλέον πολύ αξιόμαχο σύνολο – με τα
προβλήματά του βέβαια) και με την Ξάνθη. Αν τα πράγματα πάνε καλά ίσως το παιχνίδι
με τον Αστέρα να είναι μια καλή ευκαιρία για ανοιξιάτικη εκδρομή στην πρωτεύουσα
της Πελοποννήσου για να δούμε…αν εξακολουθούν να ψήνουν το ίδιο καλά τη γουρουνοπούλα…Καλή
εβδομάδα σε όλους!!!

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Η εμφάνιση των πρωταθλητών!!!

Κυριολεκτικά ΤΑ ΣΠΑΕΙ!!!

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Νίκη - μισή σωτηρία


Πολύ καλή εμφάνιση, καλό στήσιμο και κοουτσάρισμα της ομάδας
και απόδραση από το Γεντί Κουλέ με τους τρεις βαθμούς της νίκης, που μπορεί και
να ισοδυναμούν με εξασφάλιση της παραμονής στην κατηγορία, αν βέβαια είμαστε το
ίδιο σοβαροί και ουσιαστικοί στα επόμενα παιχνίδια, ιδίως εντός έδρας.
Σε ένα παιχνίδι λαθών, όπου ήταν προφανές ότι θα κέρδιζε η
ομάδα που θα σκόραρε πρώτη, βρέθηκε ο Ζαν Ζακ Πιέρ να πετύχει γκολ με κεφαλιά ύστερα
από σέντρα. Ειλικρινά, δεν μπορώ να θυμηθώ ποιό ήταν το τελευταίο γκολ που πετύχαμε
με αυτό τον απλό και κλασικό τρόπο. Πιθανότατα να το είχε πετύχει ο Μήτρογλου.
Σήμερα είμαι πολύ ευχαριστημένος, όχι μόνο από το τρίποντο,
αλλά κυρίως επειδή η ομάδα έδειχνε πάθος και δύναμη. Αν τα στοιχεία αυτά τα είχαμε
σε μερικά από τα προηγούμενα παιχνίδια, σήμερα θα είχαμε εξασφαλισμένη τουλάχιστον
την παραμονή. Ας είναι. Η ομάδα αφυπνίστηκε έστω και τώρα.
Μου άρεσε πολύ ο Μιχαηλίδης, ο οποίος αποτελούσε εγγύηση κάτω
από τα δοκάρια (είναι άδικο να τον κρίνουμε μόνο από τα πέντε γκολ στο Καραισκάκης),
ενώ καλοί θεωρώ ότι ήταν οι Κούρντι (νομίζω ότι το παιδί αυτό είναι πολύ καλύτερο
από τον Μανιάτη στον πρώτο χρόνο παρουσίας του), Μενδρινός, Ντιμπαλά, Πιέρ (πολύ
καλός αμυντικός, πολύ καλός χαρακτήρας απ' ότι μαθαίνω). Δεν μου άρεσε ο Αντούνες
( ο οποίος βέβαια είχε ένα πολύ καλό σουτ, αλλά δεν ανταποκρίνεται σ' αυτό που
είχα στο μυαλό μου ακούγοντας ότι έρχεται από τη Roma και είναι διεθνής με την εθνική
Πορτογαλίας) και ο Σκέμπρι, όχι τόσο για αγωνιστικούς λόγους, όσο για την
αχαρακτήριστη ενέργεια του. Ο Μαλτέζος ήρθε ως αντικαταστάτης του Ριέρα. Θεωρώ ότι
ο Σκέμπρι είναι κατώτερος του Ριέρα και στην καλή του και στην μέτρια ημέρα. Βέβαια
είναι πολύ φθηνότερος και όταν τον αποκτήσαμε όλοι θεωρούσαμε ότι θα γλυτώσουμε
από το βουνό ανόητων καρτών του Ισπανού. Σήμερα είδαμε τον κλώνο του Ριέρα. Η
διοίκηση πρέπει να τον τιμωρήσει μα βαρύ χρηματικό πρόστιμο, γιατί εξέθεσε την
ομάδα και μας δημιουργεί και σημαντικό αγωνιστικό πρόβλημα.
Συνεχίζουμε λοιπόν με μεγαλύτερη αισιοδοξία, ελπίζοντας ότι
το οικονομικό και αγωνιστικό θαύμα είναι κοντά.

Υ.Γ
Αυτό το παιχνίδι με τα παιχνίδια το Σάββατο πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Πρέπει, οι ομάδες που αγωνίζονται για την παραμονή να παίζουν ΟΛΕΣ την ίδια ημέρα και ώρα. Διαφορετικά ο καθένας μπορεί να φαντάζεται ό,τιδήποτε. Θεωρώ ότι η διοίκηση πρέπει να μεριμνήσει για αυτό τη ζήτημα, ιδίως μετά απ' όσα είδαμε την προηγούμενη αγωνιστική.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Internistas - Ιώδιο

Αυτή την Κυριακή ξεκινάει το πρωτάθλημα 5 Χ 5, τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν στην ανακατασκευή του γηπέδου των Ακαδημιών. Η διοργανώτρια αρχή, φοβούμενη την αγωνιστική υπεροχή της ομάδας Internistas - Ιώδιο μπήκε τον κόπο να μας ενημερώσει ΜΟΛΙΣ πριν από λίγο για την έναρξη του πρωταθλήματος. Ο στόχος προφανής: να χάσουμε το παιχνίδι στα χαρτιά.

Μερικά τηλέφωνα από τον Σοφοκλή και τον Μισέλ αποκατέστησαν την τάξη κι έτσι η ομάδα όνειρο θα δώσει το πρώτο της παιχνίδι σε εμβόλιμη αγωνιστική. Μέχρι τότε σας παρακαλώ να δηλώσετε και πάλι συμμετοχή στην ομάδα μας και να λύσουμε κάποια τεχνικά προβλήματα όπως το σήμα και η εμφάνιση με την οποία θα αγωνιστούμε (άντε να δω που θα βρούμε ΧΧΧΧΧL)...Χορηγό έχουμε και χορηγό δεν βλέπουμε... Άντε μην τα πάρω να δώσω τη χορηγία στην Gaz Prom να τελειώνουμε...

Λοιπόν παλικάρια ας ανασκουμπωθούμε γιατί μας περιμένει ένα κύπελλο.

Υ.Γ
Αν κάποια ομάδα θέλει να δηλώσει συμμετοχή, μπορεί ακόμη και τώρα, στην ηλεκτρονική διεύθυνση pgss5X5@gmail.com

υ.γ2
Δεχόμαστε παίκτες από την επαγγελματική ομάδα, την u21,u17,u15,u10 και τέλος πάντως από κάθε χριστιανό που θα λυπηθεί το χάλι μας!!!

Υ.Γ 3
Η επίσημη σελίδα της δράσης, βρίσκεται στο facebook: "Παίζουμε μπάλα για το γηπεδάκι"

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Και τώρα...τρέχουμε

Η πολύ δύσκολη προσπάθεια σωτηρίας του Πανιωνίου βρίσκεται
πλέον σε κίνδυνο μετά και τη σημερινή ήττα. Η ομάδα μας μένει καρφωμένη στους
23 βαθμούς και αναμένουμε να δούμε τα νέα απίστευτα αποτελέσματα του υπό εξυγίανση
Ελληνικού ποδοσφαίρου...
Για άλλη μία φορά η ομάδα μας σπατάλησε ένα ολόκληρο ημίχρονο.
Λίγες ευκαιρίες και μάλιστα καθόλου ουσιαστικές και ένας Πανιώνιος που δεν
καταφέρνει να δείξει στον φιλοξενούμενο ποιος είναι το αφεντικό. Δυστυχώς με
αυτό τον τρόπο παρουσιαζόμαστε εδώ και 5-6 αγωνιστικές, με αποτέλεσμα τα 45
λεπτά του δεύτερου ημιχρόνου, στα οποία συνήθως ανεβαίνει η απόδοση της ομάδας,
απλά να μην φτάνουν. Έστω και με αυτή την εικόνα, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε
τα 90 λεπτά με 6-7 τελικές προσπάθειες και ένα γκολ. Χάσαμε όμως, καθώς ο απίστευτα
τυχερός Ατρόμητος ευτύχισε να πετύχει δύο γκολ σε δύο και μόνο φάσεις με τον
μεγάλο Κώστα Μήτρογλου. Σήμερα καταλάβαμε ποιο ποιοτικό χάος χωρίζει ένα μέτριο
από ένα καλό σέντερ φορ.
Η ήττα όμως δεν ήρθε μόνο λόγο τύχης των φιλοξενούμενων. Το
παιχνίδι αποτέλεσε ένα διαιτητικό χειρουργείο του διαιτητή, ο οποίος αδικούσε
κατάφορα τον Πανιώνιο σε κάθε φάση. Αυτός είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος των
επεισοδίων που ακολούθησαν την λήξη του παιχνιδιού. Είμαι τυχερός που το παιδί
μου δεν χτύπησε σοβαρά από την πέτρα που δέχθηκε. Το ίδιο τυχερός είναι και ο
συγκεκριμένος διαιτη�F�άγοντα.
Τα όρια είναι στενά και πλέον είμαστε στην κόψη του ξυραφιού.
Το εκτός έδρας πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο και δεν έχουμε πλέον περιθώριο για
απόλειες στη Ν.Σμύρνη. Αυτό ας το έχει υπόψιν τοτοιου είδους
διαιτησίες αποφεύγονται μόνο όταν υπάρχει ο φόβος του ισχυρού παράγοντα.
Τα όρια είναι στενά και πλέον είμαστε στην κόψη του ξυραφιού.
Το εκτός έδρας πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο και δεν έχουμε πλέον περιθώριο για
απόλειες στη Ν.Σμύρνη. Αυτό ας το έχει υπόψιν του ο προπονητής μας, ο οποίος
θεωρώ ότι εδώ και καιρό δεν έχει καθαρό μυαλό στο κοουτσάρισμα, σπαταλά το ημίχρονο,
παρουσιάζει την ομάδα άτολμη εκτός έδρας και προβαίνει σε λάθος ή αργοπορημένες
αλλαγές παικτών.
Δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τις δηλώσεις του κου Δώνη. Δεν έχει
το ειδικό βάρος να πιάνει στο στόμα του τον Πανιώνιο.
Θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον διοικητή των
αστυνομικών δυνάμεων που για κάποια εντελώς περιορισμένα επεισόδια, γέμισε μια
ολόκληρη γειτονιά με χημικά.