Αν κάποιος ήθελε να δει και τα τρία πρόσωπα που έχει παρουσιάσει
ο Πανιώνιος σε ολόκληρο το πρωτάθλημα, είχε την ευκαιρία να το κάνει σήμερα. Στο
πρώτο ημίχρονο είδαμε την κεφάτη νεανική ομάδα που κυκλοφορεί με επιμονή την μπάλα
(65% κατοχή σε εκτός έδρας παιχνίδι;;;;;) και γίνεται πολύ επικίνδυνη όταν βρει
ελεύθερο χώρο. Στο πρώτο μισό του δεύτερου ημιχρόνου είδαμε την ομάδα των ηττών,
που γυρνάει άνευ λόγου πίσω παραχωρώντας γήπεδο στον αντίπαλο, που κάνει λάθη,
που δεν δημιουργεί ευκαιρίες. Στο τελευταίο τέταρτο είδαμε την ομάδα που με την
βοήθεια της απίθανης φετινής ρέντας κλέβει αποτελέσματα.
Ο Αραβίδης ήταν ο παίκτης που σκόραρε δύο φορές και χάρισε
τους πόντους της νίκης στην ομάδα μας. Είναι
ο ίδιος παίκτης που έχασε τουλάχιστον δύο κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο
για να τελειώσει γρήγορα το παιχνίδι. Δικαιωματικά του ανήκει ο τίτλος του MVP. Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε
αρκετούς διακριθέντες παίκτες. Ο Κολοβός αν και κάποιες φορές απρόσεκτος ήταν
πηγή κινδύνου, ο Φανούρης στην ίδια περίοδο αρκετά καλός, κινητικός ο Οκόγιε
και βέβαια εξαιρετικά πολύτιμος για άλλη μία φορά ο Ρόβας. Σε κακή βραδιά ο
Περιστερίδης.
Δεν είμαι ειδικός στο ποδόσφαιρο. Ακόμη κι έτσι όμως αδυνατώ
να καταλάβω τις αλλαγές του κου Ελευθερόπουλου. Μπορεί ο Σάμαρης να ήταν αρκετά
εκνευρισμένος, από την άλλη όμως ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να δώσει μια πάσα
της προκοπής. Με ποσοστό ρίσκου και η αλλαγή του Κολοβού. Ευτυχώς που δεν τις πληρώσαμε...
Το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι φτάσαμε τους 18 βαθμούς.
Νομίζω ότι ο σκοπός της παραμονής λογικά έχει επιτευχθεί. Θα είμαστε περισσότερο
σίγουροι βέβαια αν μέχρι το τέλος του γύρου μαζέψουμε έστω τρεις βαθμούς ακόμη.
Μας περιμένει δύσκολο πρόγραμμα αλλά νομίζω ότι κουτσά στραβά μπορούμε να το
πετύχουμε.
Συγχαρητήρια σε όλους για τη νίκη και καλό κουράγιο στους οργανωμένους
που έκαναν αυτό το μεγάλο ταξίδι. Να μην ξεχάσουμε ότι νικήσαμε και στο μπάσκετ,
οπότε η νέα βδομάδα αρχίζει με χαμόγελο.