Αστέρας Πανιώνιος 2-1

Για το χθεσινό παιχνίδι δεν θα ήθελα να γράψω πολλά. Θα πω μόνο ότι η ήττα από τον Αστέρα εκτός έδρας θα μπορούσε να θεωρηθεί και εντός προγράμματος, καθώς αντιμετωπίζαμε μια ποιοτική και έμπειρη ομάδα που έχει όσα σχεδόν λείπουν από τις περισσότερες ομάδες της κατηγορίας. Ισχυρούς οικονομικά παράγοντες, καλούς παίκτες, καλό προπονητή. Απέναντι λοιπόν σε αυτή την ομάδα, ο Πανιώνιος στάθηκε αρκετά καλά. Το ζήτημα είναι αν θα μπορούσε να σταθεί καλύτερα. Νομίζω πως ναι. Με λίγα λόγια θα ήθελα να τοποθετηθώ για κάποια θέματα με ευκαιρία το χθεσινό παιχνίδι.

Ο κος Ελευθερόπουλος από τη στιγμή που ανέλαβε την ομάδα έβαλε κάποιους απλούς κανόνες. Μικρό σχήμα, πειθαρχία, απόλυτος σεβασμός στον προπονητή, παίζει βασικός όποιος είναι καλύτερος στην προπόνηση κ.λ.π. Μου θυμίζει λίγο τον διευθυντή δημοτικού σχολείου. Λογικό αφού έπρεπε να επιβληθεί ως προπονητής σε νεαρά παιδιά αλλά και σε έμπειρους πρώην συμπαίκτες.

Είμαι υπέρ των απλών κανόνων γιατί εφαρμόζονται ευκολότερα αφού συνήθως είναι κατανοητοί. Δέχομαι ότι αυτοί οι απλοί κανόνες μπορεί να λειτούργησαν στο στήσιμο της ομάδας. Δεν ξέρω όμως αν αυτοί οι κανόνες όμως εφαρμόζονται το ίδιο για όλους ή αν τέλος πάντων πρέπει να τροποποιηθούν, δεδομένων των συνθηκών.

Παίκτες όπως ο Ρόκας, ο Σιδεράκης, ο Σάμαρης, ο Όμο, ο Κοντοχρήστος είτε άργησαν πολύ να χρησιμοποιηθούν είτε δεν πήραν καθόλου ευκαιρίες. Δεν ήταν καλοί στην προπόνηση; Δεν σεβάστηκαν τους κανόνες του προπονητή; Πάντως ως παίκτες υπήρχαν (και υπάρχουν) στο ρόστερ και διεκδικούν μισθό, άρα θεωρητικά έχουμε κάθε δικαίωμα να τους χρησιμοποιούμε αγωνιστικά προς όφελος της ομάδας. Κάποιους τους χρησιμοποιήσαμε, κάποιους πάλι όχι. Είναι δυνατόν όμως ποτέ να μην έδειξε κάτι καλό ο Σιδεράκης ή ο Όμο ή ο Κοντοχρήστος, ιδίως όταν οι άμεσοι ανταγωνιστές τους είναι οι Περιστερίδης, Γιαννακόπουλος, Οκόγιε κ.λ.π;; Παίκτες που δεν χρησιμοποιούνται αλλά επιβαρύνον τον προϋπολογισμό αποτελούν μεγάλο βάρος και αποτυχία της διοίκησης στη συγκεκριμένη διαχείριση. Αποτυχία αποτελεί επίσης και να μην δίνεις ευκαιρίες σε παίκτες των οποίων ελπίζεις την μεταγραφή είτε για κέρδος είτε για απαλλαγή από το συμβόλαιο. Συνεπώς ο κανόνας του μικρού ρόστερ μάλλον στην πράξη έχει περισσότερες παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Παράμετροι τόσο οικονομικοί, όσο και αγωνιστικοί, ιδίως όταν οι λύσεις σου περιορίζονται λόγω τραυματισμών, τιμωριών κ.λ.π.

Πλέον μπορούμε να είμαστε σίγουροι για ένα πράγμα. Βάσει προπονητικών πλάνων έχουμε πράγματι ένα πολύ μικρό ρόστερ. Τόσο μικρό που να μην μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργούνται από τραυματισμούς και τιμωρίες. Βάσει συμβολαίων έχουμε ένα πολύ μεγάλο ρόστερ. Αυτούς τους παίκτες οφείλουμε να τους πληρώνουμε. Και επειδή προφανώς δεν υπάρχουν τα χρήματα την πληρώνει ολόκληρο το ποδοσφαιρικό τμήμα (με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις φαντάζομαι).

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σκύψει ο πατρικός κος Ελευθερόπουλος (δεν το λέω ειρωνικά) πάνω και από τους υπόλοιπους παίκτες. Να καταλήξει σε ένα μεγαλύτερο ρόστερ που να μπορεί να βγάλει τη χρονιά, επιλέγοντας τους αντικειμενικά καλύτερους και να βρεθεί μια λύση ώστε οι υπόλοιποι να βρουν τον δρόμο τους. Πρέπει επίσης να χαλαρώσει την επιμονή του σε κάποιους παίκτες (π.χ Οκόγιε) και να δώσει ευκαιρίες και σε άλλους, στα πλαίσια του επανακαθορισμού του ρόστερ. Τότε μόνο θα έχουμε πραγματικά χρηστικό και ευέλικτο ρόστερ, τότε θα μπορούμε να περιμένουμε βοήθειες και από άλλους παίκτες που σήμερα παραμένουν στην αφάνεια και μαζί τους στερείται και η ομάδα χρήσιμες υπηρεσίες και βέβαια θα ανταποκριθούμε καλύτερα στα μεγάλα οικονομικά έξοδα. Μέσα σε όλα τα άλλα νομίζω ότι ο κος Ελευθερόπουλος θα έπρεπε να πάρει την απόφαση να στηρίξει λίγο περισσότερο τους επιθετικούς της ομάδας. Ο  Ντούνης και Κολοβός βρίσκονται διαρκώς μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και τους ζητάμε να πετύχουν αυτό που δεν καταφέρνουν ακόμη και έμπειροι επιθετικοί μεγάλης κλάσης. Να κάνουν τη διαφορά όταν και όσο αγωνίζονται. Δύσκολα πράγματα όταν ο επιθετικός δεν έχει νοιώσει γερός στα πόδια του…  Θα μπορούσαμε λοιπόν να είχαμε πάρει κάτι καλύτερο από το χθεσινό παιχνίδι, αν ο κος Ελευθερόπουλος είχε διαχειριστεί πιο ορθολογικά (ίσως και δίκαια) το σύνολο του έμψυχου δυναμικού του διαχρονικά (υπάρχει χρόνος πάντως για να το πράξει). Αν οι αλλαγές  και η αρχική του ενδεκάδα ήταν καλύτερες για την περίσταση. Αν βρίσκαμε λύση στο πρόβλημα του να δεχόμαστε γκολ από τα αποδυτήρια. Θα συμφωνήσω με τον Μάκη Διόγο που έγραψε ότι αυτό ήταν ένα παιχνίδι που χάθηκε από τον κ Ελευθερόπουλο. Όχι τόσο πολύ λόγω των αλλαγών και της ενδεκάδας όσο λόγω των αδυναμιών στη διαχρονική καλή διαχείριση του συνόλου του έμψυχου υλικού. Παράλληλα, θα έλεγα, ότι καλή η επιθετική αντιμετώπιση του παιχνιδιού, δεν είναι ντροπή όμως σε κάποια παιχνίδια να στηνόμαστε και να παίζουμε για την ισοπαλία. Και ο ένας βαθμός χρήσιμος είναι…

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο παιχνίδι με τον ΠΑΟ. Ο Πανιώνιος έχει τη δυνατότητα να κερδίσει τον συγκεκριμένο Παναθηναϊκό. Αρκεί να μην φοβηθεί τη φανέλα. Αρκεί, με την απόδοσή του, να μην επιτρέψει στον όποιο διαιτητή να φοβηθεί εκείνος τη φανέλα του ΠΑΟ. Αν παίξουμε ακομπεξάριστα και ο κόσμος στηρίξει θα κερδίσουμε. Θα αποδείξουμε ότι είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από μια ευχάριστη έκπληξη. Αν όχι θα πρέπει να αρκεστούμε στον ρόλο της ομάδας που ως μονόφθαλμη κυριαρχεί στους τυφλούς του φετινού πρωταθλήματος. Από ‘μας εξαρτάται.

Πεντοζάλη με τεσσάρα

Σήμερα περάσαμε ένα πολύ όμορφο ποδοσφαιρικό απόγευμα, που είχε τα πάντα. Πολύ καλή απόδοση από την ομάδα, πολλά γκολ και επιστροφή στις επιτυχίες. Η ομάδα μας ευτύχισε να προηγηθεί νωρίς, χάρη στο κάτι σαν σουτ του Οκόγιε που βρήκε σε αντίπαλο και αναπαύθηκε ήσυχα στα δίχτυα των Κρητικών. Ο Πλατανιάς αναγκάστηκε να ανοιχθεί προκειμένου να ισοφαρίσει, έχασε μερικές σημαντικές ευκαιρίες και δοκάρι (νομίζω ότι η ομάδα των Χανίων δικαιούνταν τουλάχιστον ένα γκολ σήμερα), όμως δεν είχε λύση κόντρα στους γρήγορους επιθετικούς μας. Το αποτέλεσμα ήταν να δεχθεί άλλα δύο γκολ μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου από τους Ρόκα (εξαιρετική κεφαλιά) και Αραβίδη (πραγματικά πολύ ωραίο γκολ). Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε λίγο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το παιχνίδι έγινε βαρετό. Ο Πλατανιάς δεν διέθετε την ψυχραιμία και την επιθετική ποιότητα για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο και η βραδιά έκλεισε με το πολύ όμορφο γκολ του Ντούνη, ο οποίος μπορεί να μην φάνηκε ιδιαίτερα στο παιχνίδι, όμως μας έδειξε για άλλη μία φορά μετά τα φιλικά του καλοκαιριού, ότι έχει πάρα πολύ καλά τελειώματα φάσεων και δικαιούται να παίρνει ευκαιρίες και σημαντικό χρόνο συμμετοχής.

Μετά και τη σημερινή νίκη, νομίζω ότι μάλλον έχουμε τελειώσει με την υπόθεση "παραμονή". Δεδομένου ότι πέφτουν δύο, θεωρώ δύσκολο το όριο παραμονής να υπερβεί τους 30 βαθμούς, άρα φαινομενικά δύσκολο να μην πάρουμε εννέα βαθμούς στις επόμενες είκοσι αγωνιστικές.  Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα θα μπορεί χωρίς άγχος να παρουσιάσει ακόμη καλύτερο ποδόσφαιρο. Επειδή πολλά από τα παιδιά είναι νεαρής ηλικίας καλό είναι να μην τους γεμίζουμε τα μυαλά με όνειρα ευρώπης (από τώρα). Καλό είναι να αφήσουμε τα πράγματα και την καλή εικόνα της ομάδας να εξελιχθούν ομαλά. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι ο δεύτερος γύρος είναι δυσκολότερος από τον πρώτο και μπορεί να δυσκολέψει κι άλλο, αν κάποιες από τις ομάδες του επιπέδου μας κατορθώσουν να ενισχυθούν μεταγραφικά. Πατώντας και μετρώντας λοιπόν. Καλή εβδομάδα σε όλους και καλή επιτυχία και στην ομάδα μπάσκετ.

Ατρόμητος - Πανιώνιος 1-0

Με βάση τη συνολική εικόνα του παιχνιδιού, η ήττα από τον Ατρόμητο ήταν μάλλον αναμενόμενη. Ο Πανιώνιος είχε αρκετές και σημαντικές ελλείψεις, με σημαντικότερη του Μενδρινού, ο οποίος αποδείχθηκε, ξεκάθαρα πλέον, ότι αποτελεί το βαρόμετρο της ομάδας. Αν και κινητικός στο πρώτο ημίχρονο, όπου δημιούργησε κάποιες ευκαιρίες, βρέθηκε πίσω στο σκορ, ύστερα από γκολ του Καραγκούνη, ο οποίος δεν αστόχησε σε τετ α τετ με τον Περιστερίδη  (που στη συγκεκριμένη φάση μάλλον καθυστέρησε να αντιδράσει αφήνοντας χώρο και χρόνο στον παίκτη του Ατρόμητου για να σουτάρει με τις καλύτερες προϋποθέσεις). Με καλά μαρκαρισμένους τους Γουνδουλάκη, Σάμαρη και Οκόγιε, ο Πανιώνιος δεν μπόρεσε στο ημίχρονο να δημιουργήσει καμία ουσιαστική ευκαιρία και έτσι μάλλον εύκολα η ομάδα του Περιστερίου κράτησε τη νίκη. Χάνοντας το κέντρο ο Πανιώνιος ήταν ακίνδυνος, τόσο γιατί δεν μπορούσε να περάσει μπαλιές στην επίθεση, όπως και επειδή οι επιθετικοί δεν κατόρθωσαν να δημιουργήσουν καταστάσεις έστω και με ατομικές ενέργειες. Ήταν μια κακή εμφάνιση για την ομάδα. Γι' αυτό και δεν θα αναφέρω ονόματα διακριθέντων.

Δεν θα συμφωνήσω με τις ευκαιρίες που παίρνει ο Οκόγιε. Ο παίκτης αυτός μας έχει δείξει μέχρι που φτάνει το ταβάνι της επίδοσής του. Όσο και να επιμείνουμε, μάλλον δεν μπορούμε να δούμε κάτι καλύτερο. Είναι φιλότιμος, μαμούνι, έχει αρκετά καλό σουτ, αλλά μέχρι εκεί. Και όλα αυτά τη στιγμή που παίκτες όπως ο Κοντοχρήστος και ο Ντούνης (που είναι πολύ ικανότεροι παίκτες) χρειάζονται στήριξη και παιχνίδια στα πόδια τους.

 Επίσης για άλλη μία φορά δεν θα συμφωνήσω με τις αλλαγές του κου Ελευθερόπουλου. Θεωρώ ότι δεν βοήθησαν. Στον κο Ελευθερόπουλο, λόγω της πορείας της ομάδας, μπορούμε να πιστώσουμε αρκετά θετικά. Θεωρώ όμως ότι οι αλλαγές που κάνει απλά δεν του βγαίνουν. Θα έλεγα μάλιστα ότι ξενίζουν τον μέσο φίλαθλο.

Ο τραυματισμός του Λαμπρόπουλου αποτελεί μεγάλο πλήγμα. Θεωρώ επιτακτική ανάγκη την ενεργοποίηση του Όμο. Κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να πάρει ευκαιρία και ο Σιδεράκης. Ο Περιστερίδης είναι αξιέπαινος για τη μέχρι σήμερα προσπάθεια, του αξίζουν συγχαρητήρια για την κλήση στην εθνική, αλλά εμένα προσωπικά δεν με έχει πείσει ότι είναι αντικειμενικά ο καλύτερος από τους τερματοφύλακες της ομάδας.

Επόμενο παιχνίδι με τον Πλατανιά, όπου βέβαια είναι επιτακτική η ανάγκη για επιστροφή στις επιτυχίες. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τους τρεις βαθμούς, καθώς το υπόλοιπο πρόγραμμα μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου είναι δύσκολο και δεν έχουμε την παραμικρή εγγύηση ότι θα καταφέρουμε να πάρουμε άλλους βαθμούς, ιδίως αν συνεχίσουμε αντίστοιχες με τη σημερινή παρουσίες κόντρα σε ισχυρούς αντίπαλους.

Κρίμα κι άδικο

Ήταν ένα παιχνίδι που το περίμενα πολύ. Θεωρούσα ότι θα ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να τεστάρουμε τις δυνάμεις μας κόντρα σε μια ομάδα που βρίσκεται κι εκείνη ψηλά στον βαθμολογικό πίνακα και έχει αρχικούς στόχους σίγουρα υψηλότερους από την παραμονή.

Αυτό που παρακολουθήσαμε σήμερα ήταν πράγματι ένα ντέρμπι κορυφής. Ένα ντέρμπι ανάμεσα σε μια έμπειρη ομάδα κόντρα σε μια άπειρη αλλά γεμάτη δυνάμεις και ενθουσιασμό. Δυνατό παιχνίδι, χωρίς φοβερές φάσεις στο ημίχρονο, που όμως λόγω ταχύτητας και δύναμης σε κρατούσε σε εγρήγορση. Αρχικά, στον καλό ρυθμό συνέβαλε και ο διαιτητής ο οποίος άφηνε παιχνίδι (κάτι που μου αρέσει πολύ). Μέχρι κάποιο σημείο κρατούσε ισορροπία και το παιχνίδι κυλούσε ευχάριστα.  Ο Πανιώνιος χωρίς να έχει δημιουργήσει τις μεγάλες φάσεις έδειχνε δραστήριος και υπομονετικός, κόντρα στον μάλλον ακίνδυνο επιθετικά ΠΑΟΚ. Όλα έδειχναν ότι κάποια στιγμή θα κατορθώναμε να προηγηθούμε με αυτό το μισό γκολ που μας έδινε τις νίκες στο παρελθόν. Κόντρα στη ροή του αγώνα, ο διαιτητής επέλεξε να καταλογίσει ένα αυστηρό πέναλτι (το οποίο βέβαια συνήθως δίνεται στις μεγάλες της ομάδες) και βοήθησε την ομάδα της Θεσσαλονίκης να προηγηθεί. Η παίκτες μας δέχθηκαν μεγάλη ψυχρολουσία με αποτέλεσμα σε διάστημα δύο λεπτών να δεχθούμε και δεύτερο γκολ. Όλα έδειχναν χαμένα. Η ομάδα μας όμως μπήκε γερά στο δεύτερο ημίχρονο και κατάφερε σχετικά σύντομα να πετύχει γκολ με τον πολύ καλό σήμερα Αραβίδη, δείχνοντας ότι θα πουλούσε ακριβά το τομάρι της. Το δεύτερο ημίχρονο υπήρξε μονόλογος του Πανιωνίου, που δυστυχώς δεν κατάφερε να πετύχει το γκολ της ισοφάρισης που τόσο πολύ άξιζε. Παρά την ήττα, δικαίως οι φίλαθλοι χειροκρότησαν την ομάδα. Πραγματικά πολύ καλή προσπάθεια, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ο διαιτητής του αγώνα νομίζω ότι έδωσε στον ΠΑΟΚ τα σφυρίγματα εκείνα που χρειάζονταν για να φύγει από τη Ν. Σμύρνη με τους τρεις πόντους της νίκης. Τον προστάτεψε σε κάποιες φάσεις από κάρτες, σφύριξε το συγκεκριμένο πέναλτι, ανέχονταν περισσότερο το σκληρό παιχνίδι του ΠΑΟΚ και ίσως (με πολλά ερωτηματικά αυτό γιατί δεν το είδα καλά) να μην σφύριξε χέρι στην περιοχή του ΠΑΟΚ στο δεύτερο ημίχρονο (αντίστοιχο του δικού μας).

Στο σημερινό παιχνίδι ο κος Ελευθερόπουλος θέλησε να παρατάξει μια ενδεκάδα αποτελούμενη από παίκτες που διακρίνονται στα αμυντικά τους καθήκοντα. Θεωρώ ότι θέλησε να κρατήσει το μηδέν στο ημίχρονο. Ως σκέψη δεν ήταν κακή, διότι αντιμετώπιζε μια πολύ έμπειρη ομάδα. Εκ του αποτελέσματος όμως (0-2 στο ημίχρονο) αποδείχθηκε ότι η ομάδα χρειάζονταν από την αρχή τον Σάμαρη και πιθανότατα κάποιον ικανότερο επιθετικό του Οκόγιε. Θα διαφωνήσω με την αλλαγή του Κολοβού. Νομίζω ότι ανετότατα θα μπορούσε να είχε βγει ο Φανούρης. Ο Κολοβός απασχολούσε την άμυνα και μπορούσε να δημιουργήσει τη φάση της ισοφάρισης. Αυτά είναι τα μοναδικά σημεία κριτικής μου, διότι κατά τα άλλα μένω ικανοποιημένος από την απόδοση της ομάδας (όχι όμως και από το αποτέλεσμα το οποίο θεωρώ άδικο).

Μου άρεσαν: Αραβίδης, Κούρος, Ρόκας, Σάμαρης. Συνεχίζουμε κόντρα στον Ατρόμητο. Με δυναμική εμφάνιση όπως σήμερα νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλό. Είναι κρίμα που δεν διαθέτουμε ένα σέντερ φορ έστω επιπέδου Ντιμπαλά.