Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Στο μυαλό του Φανούρη Γουνδουλάκη

Αυτό είναι το δεύτερο κείμενο του φίλου Griniaris που δημοσιεύεται εντός 24ώρου. Κατ' εκείνον είναι ο πλήρης προσδιορισμός της σχέσης του με τον Φανούρη Γουνδουλάκη. Κατ' εμέ είναι ένα μεγαλοπρεπέστατο Παπανδρεϊκό Mea Culpa. Απολαύστε:


Πολλές φορές έχω κινδυνέψει να παρεξηγηθώ με τα σχόλιά μου για το Φανούρη. Βλέποντας το Φανούρη στο γήπεδο δέκα χρόνια τώρα, δεν μπορώ να πω, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, ότι μου πρόσφερε σημαντικές στιγμές. Σπάνια βάζει τα πόδια του στη φωτιά, απόδειξη και οι ελάχιστες κάρτες που έχει πάρει. Έχει γίνει πια πολύ αργός, ίσως έχει πάρει και κάποια παραπανίσια κιλά. Οι «χαζές» ενέργειες έχουν γίνει πια συντριπτική πλειοψηφία. Να θυμίσω τελευταία σε ματς με τον Ολυμπιακό, δύο φορές πετάει τη μπάλα μπροστά και προσπαθεί να περάσει σε ταχύτητα τον Χολέμπας. Πόσες φορές αλήθεια δεν έχετε αγανακτήσει από αντεπιθέσεις που έχει χαλάσει με λάθος εύκολες πάσες; Πόσες φορές δεν έχετε γελάσει με εύκολα γκολ που έχει χάσει; Ας μη γελιόμαστε, η προσφορά του σαν ποδοσφαιριστής όλα αυτά τα χρόνια είναι μέτρια.
ΟΜΩΣ…
Όλα αυτά ισχύουν για τον ποδοσφαιριστή Φανούρη. Υπάρχει και μια άλλη προσέγγιση την οποία και θεωρώ περισσότερο σημαντική. Αυτό που έχω παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η σκέψη των ενεργειών του είναι σε τεράστιο ποσοστό η σωστή. Βλέπει όλο το γήπεδο, ξέρει ανά πάσα στιγμή που πρέπει να πάει η μπάλα και γιατί. Ξέρει που πρέπει να σταθεί, ποιο χώρο να μαρκάρει, ποιους παίκτες να καθοδηγήσει. Γι αυτό και όταν πιάνουν οι ενέργειές του θυμίζουν τεράστιο παίκτη. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το «φυσικό» κομμάτι του Φανούρη δεν μπορεί να ακολουθήσει το «νοητικό» του. Πιστεύω ότι ελάχιστοι παίκτες με το μυαλό του έχουν περάσει από τον Πανιώνιο. Όσο για το ήθος του, τι να πρωτοπεί κανείς; Άλλωστε φαίνεται όχι μόνο από τη συμπεριφορά του μέσα στο γήπεδο, αλλά και από τις πάντα σοβαρές και μετρημένες δηλώσεις του.
Συμπέρασμα; Για μένα ο Φανούρης είναι ένας εν δυνάμει μεγάλος προπονητής. Θα πρέπει λοιπόν όταν με το καλό σταματήσει να μην χαθεί από τον Πανιώνιο. Να του δοθούν τα εφόδια και οι ευκαιρίες που δίνονται σε άλλους τώρα. Και ναι, αυτόν τον άνθρωπο να τον στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις.

By Griniaris

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Ο Αη Βασίλης άργησε μια μέρα


Η αλήθεια είναι ότι αντιμετώπισα ένα δίλημμα από πια όψη να δω τον αγώνα .Παρ’όλα όμως τα «τσιγκλίσματα» κάποιων θα προτιμήσω να γράψω απλώς και μόνο γεγονότα.
Γεγονός λοιπόν πρώτο και μεγαλύτερο, τρεις υπερπολύτιμοι πόντοι. Κυριολεκτικά το τρίλεπτο 76-79 ήταν αυτό που λέμε από την κόλαση στον παράδεισο. Απίστευτη χαμένη ευκαιρία του Λεβαδειακού και αμέσως μετά ένα γκολ δώρο. Από την αρχή του αγώνα ήταν προφανές  ότι  ο Λεβαδειακός ήταν σαφώς καλύτερη ομάδα. Ευτυχώς όμως για τον Πανιώνιο, ο Αραβίδης κατά πρώτο λόγο αλλά και οι Σάμαρης, Παναγιωτούδης και Καμπάνταης κατά δεύτερο, ποτέ δεν το πίστεψαν. Να σταθώ λίγο και στον Καμπάνταη ο οποίος κυριολεκτικά έφαγε πολύ ξύλο και πάλεψε μόνος του όσο μπορούσε. Αν κερδίσαμε το οφείλουμε αποκλειστικά σε αυτούς και στις ηρωικές προσπάθειές τους.
Για μία ακόμη φορά, όσο κι αν χειροκροτήθηκε στο τέλος, ο Ελευθερόπουλος για μένα δεν είχε καμμία συμμετοχή. Όλοι ευχαριστούσαν  την «τύχη» του τραυματισμού του Ανδράλα (μακάρι να είναι καλά το παιδί). Μπράβο στον Παναγιωτούδη που άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Έδεσε το κέντρο, απελευθέρωσε το Σάμαρη ώστε να μπορεί να κάνει παιχνίδι, έκοβε όποτε χρειαζόταν. Την αλλαγή του Μενδρινού ειλικρινά δεν την κατάλαβε κανείς. Εξαφανίστηκε κάπου εκεί στα δεξιά, δεν μπήκε ποτέ στον αγώνα με αποτέλεσμα να χάσει την τεράστια ευκαιρία να τελειώσει τον αγώνα. Η ομάδα για μια ακόμη φορά δεν μπορούσε να αλλάξει τρίτη πάσα. Ευτυχώς τουλάχιστον η παραμονή πλησιάζει, ας μην επαναπαυθούμε.
Τα αγωνιστικά προβλήματα παραμένουν. Είναι προφανές ότι κάποιοι παίκτες χρειάζονται παιχνίδια στα πόδια τους. Επιτέλους δώστε ευκαιρίες. Ο Σάμαρης αγώνα με αγώνα γίνεται καλύτερος, σήμερα ήταν ο Παναγιωτούδης, αύριο μπορεί να είναι ο Κοντοχρήστος. Πραγματικά κανείς δεν περισσεύει.  Τέλος απαράδεκτη η εικόνα των άδειων εξεδρών σε ένα τέτοιο αγώνα. Λυπάμαι αν πράγματι είμαστε μόνο τόσοι… 
by Griniaris

Τω Grin

Με λένε Ζωή και είμαι ...

 

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Συμβουλή από έναν φίλο

Διάβασα τη συνέντευξη του προέδρου του Πανιωνίου Βασίλη Τσάβαλου. Δεν με εξέπληξαν οι θέσεις του γιατί είναι συνεπείς σε όσα υποστήριζε από την αρχή της χρονιάς. Άλλωστε τις ήξερα διότι είχα την ευκαιρία να τον δω για λίγο την Κυριακή.
Ας μου επιτραπεί να του δώσω μια σύντομη απάντηση. Όχι ως ένας άνθρωπος που του κάνει αντιπολίτευση, όπως ίσως νομίζει, αλλά ως πρώην συνεργάτης που εξακολουθεί όμως να θέλει το καλό του αλλά και το καλό της ομάδας.
Φίλε Βασίλη, σέβομαι που στηρίζεις τον Ελευθερόπουλο. Ηθικά έχεις αυτή την υποχρέωση εφόσον φαντάζομαι ότι εκτιμάς το γεγονός ότι ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή, χωρίς ουσιαστικό οικονομικό όφελος.Έχει βέβαια ισχυρό επαγγελματικό κίνητρο, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα η ομάδα είναι πάνω απ' όλα και δυστυχώς βρίσκεται σε κίνδυνο. Μη κοιτάς Βασίλη το σύνολο των βαθμών μας. Κοίτα τη διαφορά μας από τον τελευταίο. Δεν είναι μεγάλη. Δες το πρόγραμμα και σκέψου τι θα γίνει αν η ομάδα δεν ανακάμψει στα δύο επόμενα παιχνίδια. Στοχεύεις όπως είπες στην οικονομική ανάκαμψη. Και καλά κάνεις γιατί αυτή την εντολή έχεις λάβει από την Γ.Σ. Σκέφτεσαι όμως που θα βρεθεί ο Πανιώνιος αν πέσει στην Β’ κουβαλώντας χρέη τουλάχιστον 4 εκ ευρώ, όπως πληροφορούμαστε ότι έχει; Δεν υπάρχει δυνατότητα οικονομικής ανάκαμψης χωρίς την παραμονή της ομάδας στην κατηγορία.
Ξέρεις καλά ότι η θέση μου είναι ότι ο προπονητής πρέπει να αλλάξει. Θεωρώ ότι στο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε χρειαζόμαστε κάποιον με πολύ μεγαλύτερη εμπειρία. Πιστεύω ότι η αλλαγή προπονητή αλλάζει το κλίμα και δίνει νέο κίνητρο στους παίκτες. Όλα αυτά τα έχουμε απόλυτη ανάγκη. Αντιλαμβάνομαι ότι επιλογή του συμβουλίου είναι η στήριξη του προπονητή. Αφού λοιπόν δεν θέλετε να τον αλλάξετε ή απλά δεν θέλετε να του πείτε ότι οι δρόμοι μας ίσως και να πρέπει να χωρίσουν, βοηθήστε τον. Διαθέστε του έναν συνεργάτη με εμπειρία. Η θέση του γενικού αρχηγού είναι διαθέσιμη, οπότε ένα τέτοιο πρόσωπο μπορεί να καθίσει άμεσα στον πάγκο και να δώσει βοήθεια στον άπειρο προπονητή μας. Θα σου πρότεινα τον Εμβολιάδη. Δεν πρέπει να χρονοτριβήσουμε. Το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό είναι μονόδρομος.

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Κινούμενη άμμος


Βλέποντας την αγωνιστική πτώση του Πανιωνίου από το Νοέμβριο μέχρι σήμερα έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να εντοπίσουμε τους λόγους της. Είναι γεγονός ότι η ομάδα του πρώτου γύρου ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό διαφορετική από αυτή που βλέπουμε σήμερα. Τραυματισμοί, τιμωρίες, αποχωρήσεις και αποδεσμεύσεις έχουν συντελέσει στο να βλέπουμε ουσιαστικά ένα άλλο αγωνιστικό σύνολο, το οποίο έχει χάσει όλους τους παίκτες κλειδιά που έκαναν τη διαφορά. Δεν μπορώ να ξέρω ποιός ευθύνεται για τις μεταγραφές, τις αποχωρήσεις και τις αποδεσμεύσεις. Μπορεί να είναι προτάσεις του κου Ελευθερόπουλου, μπορεί και όχι. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο κος Ελευθερόπουλος δεν έχει κατορθώσει να διορθώσει τα τρανταχτά λάθη στα οποία πέφτει η ομάδα. Ζητούενο της χρονιάς δεν ήταν η εξέλιξη μόνο των παικτών αλλά και του προπονητή. Δεν το βλέπω...
Από την αρχή της σεζόν είναι δεδομένο ότι θα δεχθούμε γκολ είτε στα πρώτα λεπτά του ημιχρόνου είτε στα τελευταία. Είναι δεδομένο ότι θα δεχθούμε γκολ από στημένη φάση, από αφύλακτο παίκτη εντός περιοχής και από κεφαλιά που ο αντίπαλος σηκώνεται μόνος εν μέσω όλης μας της άμυνας. Εντός προγράμματος και τα γκολ από σφάλματα του τερματοφύλακα. Και μετά; Τρεχάτε ποδαράκια μου... Ακριβώς αυτό έγινε και σήμερα. Πάρα πολλές φορές έχουμε επισημάνει τη νωθρότητα της άμυνας και του τερματοφύλακα. Φαντάζομαι ότι και ο προπονητής το εντοπίζει. Δυο γκολ φάγαμε σήμερα, κάτι θα εντόπισε... Και δεν ήταν τα πρώτα... Ακόμη όμως κι αν το εντοπίζει δεν κάνει τίποτα για να  βελτιώσει την κατάσταση.

 Πολλές φορές έχουμε πει ότι είναι ανόητο να παίζουμε τόσο ανοιχτά, τόσο επιθετικά, όταν η ομάδα ΔΕΝ διαθέτει επίθεση ισχύος. Έτσι παίζαμ επί Λίνεν. Είχαμε όμως επίθεση που έβαλε 42 γκολ (και σε ποιές άμυνες παρακαλώ) στο πρωτάθλημα. Οι τύποι αυτοί δεν έκαναν ρεκόρ καριέρας συμπληρώνοντας τα 3-4 γκολ στο πρωτάθλημα...

Για άλλη μία φορά παίξαμε εκτός έδρας σαν να έχουμε την υπερομάδα. Σαν να αδιαφορούμε για τον πολύτιμο βαθμό της ισοπαλίας σε μια τόσο δύσκολη έδρα, απέναντι σε μια ομάδα που είναι βέβαιο ότι μας αντιμετωπίζει ως άμεσο αντίπαλό της για τον στόχο της παραμονής. Για άλλη μία φορά λοιπόν χάσαμε από ένα τέτοι αντίπαλο. Θα το ξαναπώ. Κάθε αγωνιστική πέφτουμε και πιο μέσα στην κινούμενη άμμο. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι οι 21 βαθμοί μας εξασφάλισαν την παραμονή. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι όταν επισημαίνουμε τα κακώς κείμενα διαπράττουμε κάποιου είδους Πανιώνια προδοσία. Η ομάδα δεν πάει καλά. Η ομάδα αν συνεχίσει έτσι θα κινδυνεύσει. Πάρτε αποφάσεις. Κάντε κάτι...

Λύστε μου μερικές απορίες. Πόσα από τα γκολ που έχει φάει ο Περιστερίδης θα τα είχε φάει ο χοντρο - Σιδεράκης; Πόσο παικτούρα φαντάζει ο Όμο που για χρόνια βρίζαμε σε σχέση με τους παίκτες που παίζουν στη θέση του (ελλείψει μάλιστα Ρόβα) σε αυτό το υποβαθμισμένο πρωτάθλημα; Όταν δεν έχουμε κατορθώσει να διορθώσουμε τα 2-3 πολύ συγκεκριμένα λάθη της ομάδας, όταν οι αλλαγές δείχνουν κάθε φορά και πιο περίεργες , πως ακριβώς θα κερδίσει ο κος Ελευθερόπουλος τον εμπειρότατο Παράσχο στο παιχνίδι δίχως αύριο;

Κλείνοντας θα ήθελα να συγχαρώ τον Οκόγιε για την προσπάθεια που κατέβαλε στο σημερινό παιχνίδι. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα να το πω ποτέ, όμως δεν κατάλαβα τον λόγο που βγήκε αλλαγή. Δεν πειράζει. Ίσως να μην καταλάβω ποτέ τις αλλαγές του κου Ελευθερόπουλου. Δεν θα το συνεχίσω. Φοβάμαι μήπως χαλάσω το καλό κλίμα...

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Σταυροδρόμι αποφάσεων


Πριν από μερικούς μήνες, οι ίδιοι άνθρωποι που  παλαιότερα αποδοκίμαζαν τον κ. Ελευθερόπουλο ως εγκάθετο του γαύρου, τον αποθέωναν στη φυσούσα αποκαλώντας τον "Δημητάκη" ακόμα και στις ήττες. Οι ίδιοι άνθρωποι σήμερα θυμήθηκαν την ερυθρόλευκη καταγωγή του προπονητή. Υπερβολικές αντιδράσεις και τότε και τώρα...Βέβαια έτσι είναι η μπάλα. Έτσι είναι ο κόσμος γενικώς...

Η αλήθεια είναι ότι οι νίκες και οι βαθμοί έκρυβαν τα αγωνιστικά προβλήματα κάτω από το χαλί. Σε αυτό το περιβάλλον ο "σωστός" Πανιώνιος δεν έπρεπε να ανησυχεί γι' αυτά αλλά να χαίρεται και να απολαμβάνει τη στιγμή. Ποιά όμως ήταν η στιγμή; Ο Πανιώνιος δεν είχε πετύχει ούτε μία ισοπαλία. Μόνο νίκες και ήττες. Σε απλά ελληνικά όταν ήταν καλύτερος ή ο αντίπαλος πολύ χειρότερος κέρδιζε (με μισό γκολ) και στην αντίθετη περίπτωση έχανε. Σήμερα ήρθε η πρώτη ισοπαλία. Δυστυχώς ήρθε μετά από έξι ήττες και έναν ηχηρότατο αποκλεισμό από ομάδα τρίτης εθνικής και μάλιστα σε ένα παιχνίδι που δικαίως θεωρούνταν τελικός. Άξιζε η Βέροια το βαθμό; Θα μπορούσε να είχε πετύχει τη νίκη καθώς έχασε τουλάχιστον δύο τετ α τετ. Αν όμως την είχαμε αντιμετωπίσει σοβαρά, αν την είχαμε καθηλώσει, θα μπορούσαμε να κάναμε έναν υγιεινό απογευματινό περίπατο, καθώς η ομάδα της Μακεδονίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση η ομάδα φόβητρο. Σε όλο το παιχνίδι η ομάδα μας έδειχνε διάθεση, η οποία όμως δεν μπορούσε να μετουσιωθεί σε σοβαρή απειλή για την αντίπαλη άμυνα. Καταφέραμε να προηγηθούμε όμως το παιχνίδι παρέμενε και πράγματι ήταν ανοιχτό σε κάθε αποτέλεσμα. Ο κος Ελευθερόπουλος αποφάσισε να βγάλει τον Μενδρινό στο 70 και από το σημείο αυτό η ομάδα αποδιοργανώθηκε. Η Βέροια πέρασε στο παιχνίδι τον υψηλόσωμο έγχρωμο επιθετικό που έμελε να σκοράρει με άνεση το γκολ της ισοφάρισης. Η αλλαγή του Γουνδουλάκη στη θέση του Αραβίδη ήταν και καθυστερημένη και άσκοπη. Στην τελευταία φάση ο Περιστερίδης κράτησε την ισοπαλία μπλοκάροντας την μπάλα ακριβώς πάνω στη γραμμή. Κακό αποτέλεσμα, όμως αποφύγαμε τα χειρότερα...

 Για όσους δεν το κατάλαβαν, από σήμερα ο Πανιώνιος μπαίνει σε περιπέτειες. Όχι άμεσες αλλά αρκετά πιθανές. Είναι δεδομένο ότι η ομάδα έχει αποψιλωθεί από τους παίκτες που έκαναν τη διαφορά στον πρώτο γύρο, τα νέα πρόσωπα θα χρειαστούν χρόνο για να ενσωματωθούν (αν βέβαια τα καταφέρουν) και στην πραγματικότητα όσους βαθμούς μπορούμε να μαζέψουμε για τη σωτηρία πρέπει να το κάνουμε στα ντέρμπι των επόμενων έξι αγωνιστικών.

Είναι δεδομένο ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε παίκτες. Ίσως όμως να χρειαστεί να αλλάξουμε προπονητή. Η απειρία του κου Ελευθερόπουλου δεν μπορεί να κρυφτεί και δυστυχώς στα επόμενα παιχνίδια τελικούς θα χρειαστούμε βαθμούς και από τον πάγκο. Αν δει κάποιος τις σημερινές αλλαγές του κου Ελευθερόπουλου, όπως και τις περισσότερες στα μέχρι σήμερα παιχνίδια, θα καταλάβει (πιστεύω) ότι βαθμούς από το κοουτσάρισμα δεν έχουμε πάρει. Μπορεί να είναι καλός ψυχολόγος, μπορεί να προετοίμασε καλά την ομάδα, μπορεί να πέτυχε αγωνιστική πειθαρχία και κάποια άλλα καλά στοιχεία, όμως χρειαζόμαστε άμεσα βαθμούς και από το κοουτσάρισμά του. Τε μέχρι σήμερα αποτελέσματα δείχνουν ότι μάλλον δεν έχει την εμπειρία για να το πετύχει. Νομίζω ότι στην παρούσα φάση θα ήταν καλό τόσο για την ομάδα όσο και για τον προπονητή (προκειμένου να καρπωθεί τις μέχρι σήμερα καλές εντυπώσεις) να αλλάξει η τεχνική ηγεσία. Ας σκεφτεί τόσο η διοίκηση όσο και ο κος Ελευθερόπουλος ότι προέχει το καλό της ομάδας.