Το αποτέλεσμα του σημερινού παιχνιδιού μπορεί να συνοψιστεί
με το παλιό σύνθημα "ο αγώνας τώρα συνεχίζεται". Οι βαθμοί της νίκης και η διάθεση που έδειξαν οι παίκτες μας κάνουν
να βλέπουμε με αισιοδοξία το δύσκολο πρόγραμμα. Πήραμε μεγάλη ανάσα, χωρίς όμως
να σημαίνει ότι έχουμε καθαρίσει το θέμα της παραμονής. Το διπλό της Βέροιας
στην Ξάνθη εξηγεί το γιατί. Διακριτική η παρουσία του κου Σπάθα...
Ο Πανιώνιος ξεκίνησε έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων,
χωρίς όμως να δημιουργήσει τις μεγάλες φάσεις. Το ομολογουμένως πολύ ωραίο γκολ
του Σάμαρη ανέβασε το ηθικό και την απόδοση της ομάδας, η οποία ευτύχισε να
ζευγαρώσει τα τέρματά της με το εξίσου ωραίο γκολ του Καμπάνταη. Ο Πανθρακικός έδειξε
καλά στοιχεία (θεωρώ ότι ήταν από τις καλές μικρομεσαίες ομάδες που είδαμε στη
Ν. Σμύρνη) και θα μπορούσε να μας έκανε ζημιά σε 2-3 περιπτώσεις. Ευτυχώς για
εμάς δεν τα κατάφερε. Λογική η απόφαση του κου Παναγόπουλου να στηριχθεί σε ένα
σχήμα από πολλούς έμπειρους παίκτες στο ματς της χρονιάς. Επιτυχημένο το ξεκίνημά
του, διότι πέρα από τη νίκη σε ένα σπουδαίο παιχνίδι κατάφερε (ευτύχισε) να μην
δεχθεί τέρμα.
Παρά τον καλό καιρό, το φθηνό εισιτήριο, τις εξαιρετικές
συνθήκες, τα πανιώνια προσκλητήρια και τις ξαναμμένες παρθένες που ήταν πρόθυμες
να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία, το γήπεδο δεν γέμισε. Μάλλον πρέπει να συνηθίσουμε
την ιδέα ότι τόσοι είμαστε. Τόσοι στηρίζουμε τον ιστορικό στη Ν. Σμύρνη, ακόμη
λιγότεροι πηγαίνουν στα εκτός και ένα κονκλάβιο 30-40 γέρων θα ψηφίζει στις
εκλογές του ερασιτέχνη. Πολύ φοβάμαι ότι η δική μας γενιά θα κλειδώσει την πόρτα
της Ν. Σμύρνης, εκτός κι αν δώσουμε σημασία στα παιδιά, αν αφήσουμε στην άκρη
τους ανούσιους καβγάδες και εργαστούμε για το καλό αυτού του τεράστιου συλλόγου.
Μελαγχολική λοιπόν η σημερινή νίκη. Συνεχίζουμε...