Για τον αρχηγό

Θέλω να είμαι συνεπής σε όσα πιστεύω. Για τον λόγο αυτό το μόνο που θα γράψω για το σημερινό παιχνίδι είναι ότι κερδίσαμε με 3-0 τον Αστέρα και απ' ότι φαίνεται εξασφαλίσαμε την παραμονή στην κατηγορία. Τα δύσκολα όμως αρχίζουν μετά το τέλος του πρωταθλήματος.

Μια λοιπόν που δεν έχω να γράψω τίποτα άλλο για το σημερινό παιχνίδι, να μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε κάποιον γιατί νοιώθω ότι έχω την ηθική υποχρέωση να το κάνω.

 Όταν ήρθε στην ομάδα ο Χρήστος Αραβίδης στραβομουτσούνιασα. Είναι γεγονός ότι δεν τον είχα σε αθλητική εκτίμηση. Έβλεπα τα στατιστικά του και μου γύριζαν τα μάτια. Παράλληλα κουβαλούσε τη φήμη ότι τον έφεραν άνθρωποι που δεν εκτιμούσα. Στη ζωή μου λίγες φορές έχω κάνει λάθος για άνθρωπο. Όσες φορές όμως έκανα, το παραδέχθηκα τόσο δημόσια όσο και στον ίδιο. Για τον Αραβίδη έκανα πολύ μεγάλο λάθος.

 Όσο διάστημα είναι στην ομάδα δουλεύει σαν σκύλος, προσφέρει τα μέγιστα, έχει πετύχει απανωτά ρεκόρ καριέρας και αξίζει  ΑΠΟΛΥΤΑ το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο άνθρωπος αυτός φροντίζει σε κάθε παιχνίδι να ξεπερνάει τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό είναι το νόημα του πρωταθλητισμού. Αυτό είναι το ζητούμενο σε ένα ματς ποδοσφαίρου χωρίς σενάρια και παίκτες ηθοποιούς που λένε και οι Πάνθηρες.

Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι όμως, ο Χρήστος Αραβίδης, τιμώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού έχει προβεί σε σπουδαίες δηλώσεις με κυριότερη, ότι οι παίκτες χρωστάνε στον Πανιώνιο και όχι το αντίθετο. Ισχύει. Κρίμα όμως που ισχύει και το ανάποδο. Δεν αξίζει στον Πανιώνιο και την ιστορία του να είναι μπαταξής και διαπλεκόμενος.

Ο Αραβίδης έχει σεβαστεί την ομάδα και την ιστορία της περισσότερο από τον καθένα. Δεν ξέρω αν έχει συμφωνήσει με άλλο σύλλογο όπως οι περισσότεροι συμπαίκτες του, χαίρομαι όμως, που, αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο,  δεν το δημοσιοποίησε. Δεν μας πρόσβαλε. Δεν έδωσε την ικανοποίηση στον προέδρο κάποιου άλλου σωματείου να κάνει τη λεζάντα του και να μας πικάρει.

 Μετά από όλα αυτά, θα καταλάβω απόλυτα την απόφασή του να φύγει, γιατί σε μια εποχή άκρατου επαγγελματισμού μάτωσε τη φανέλα όπως έκαναν μόνο ηρωικές μορφές του συλλόγου, αντιλαμβανόμαστε όμως ότι το ποδόσφαιρο είναι το επάγγελμά του. Ας μου επιτρέψει όμως μία συμβουλή: Χρήστο, ελπίζω να μην ανταλλάξεις το περιβραχιόνιο του αργηχού  του ιστορικότερου σωματείου της Ελλάδας με τη φανέλα ενός αναλώσιμου παίκτη της Α.Ε.Κ, διότι όσοι πάτε στην Α.Ε.Κ θα είστε αναλώσιμοι. Δεν σας αξίζει. Ακόμη κι αν το κάνεις όμως θα το σεβαστώ και θα σε χειροκροτήσω.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι υπήρξαν πολλοί παίκτες που έδωσαν και την ψυχή τους για την ομάδα. To brfunatic αναγνωρίζει την προσφορά τους και τους τιμά, τιμώντας τον πρώτο και καλύτερο αυτών (των τελευταίων χρόνων). Τον αρχηγό Χρήστο Αραβίδη.

Ξανά στον λάκκο με τα φίδια

Τελειώνοντας το πρώτο ημίχρονο πίστευα ότι θα περνούσαμε άλλο ένα βαρετό απόγευμα στο γήπεδο. Μέτριες και οι δύο ομάδες, αλλά τέλος πάντων η δική μας είχε καταφέρει να προηγηθεί και ο Παναιτωλικός έμοιαζε ακίνδυνος. Στην επανάληψη τα πράγματα άλλαξαν, η ομάδα του Αγρινίου όχι μόνο κατάφερε να ισοφαρίσει αλλά πίεσε και για τη νίκη.

 Στο πιο βατό παιχνίδι από αυτά που απομένουν μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος δεν καταφέραμε να δείξουμε τίποτα ιδιαίτερο. Ο κος Αναστόπουλος θεώρησε ότι η αιτία ήταν η κούραση των παικτών. Ισχύει. Έχει καταφέρει όμως ο ίδιος να παρουσιάσει μια ομάδα που να παίζει στρωτό ποδόσφαιρο; Εγώ προσωπικά δεν το έχω δει. Και για να λέμε αλήθειες, αν δεν είχαμε πάρει το ματσάκι στη Ριζούπολη, σήμερα θα ακούγαμε έντονες γκρίνιες για τον μουστάκια…

Πάνω λοιπόν που θεωρούσαμε ότι η χρονιά μπορεί να βγει αγωνιστικά, ήρθε αυτή η ισοπαλία και ξανακαβαλάμε τον ταύρο στο ροντέο. Από ποιον θα πάρουμε πόντους; Από τον Αστέρα που νίκησε τον Ολυμπιακό; Από την Βέροια εκτός που καίγεται; Από τον Πλατανιά που μπορεί και να μην είναι αδιάφορος την τελευταία αγωνιστική; Μπλέξαμε…

Πολλές φορές η ομάδα έχει βρεθεί σε δύσκολη βαθμολογική θέση. Πολλές φορές κινδυνεύσαμε, πολλές φορές βγάζαμε τα κομπιουτεράκια. Προσωπικά είναι η πρώτη φορά που δεν με τρομάζει τόσο η αγωνιστική αποτυχία αλλά το άλλο που έρχεται.

Μια ομάδα που έχει μείνει χωρίς διοίκηση (παρά μόνο στα χαρτιά) σχεδόν για ένα γύρο, με έναν σκιώδη πρόεδρο γιατρό, χωρίς χρήματα, με λίγο κόσμο, με κουρασμένους τους οπαδούς και με φευγάτα τα 2/3 της ομάδας σε τι ελπίζει ακόμη κι αν σωθεί βαθμολογικά; Οικονομικό έλεγχο ακούμε εδώ και τρεις μήνες και πόρισμα δεν βλέπουμε. Να κρατήσουμε τα 8,5 εκ ευρώ που ανέφερε ο κος Δάρρας; Αν μιλάμε για τέτοιο άνοιγμα δεν υπάρχει σωτηρία. Προχτές έσκασε η ιστορία με τους ισολογισμούς. Αύριο θα σκάσει κάτι άλλο. Κάθε μέρα και μια αρνητική είδηση…Τι κάνουμε για όλα αυτά;

Ξέρετε κάτι; Πιο πολύ από την αγωνιστική σωτηρία με ενδιαφέρει να γίνει ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα. Να μάθουμε ποιος έκανε τι και πως. Όχι όμως όπως παλιά, δηλαδή με μισόλογα στους καφενέδες. Ανοιχτά, δημόσια και με στοιχεία. Να απομακρύνουμε κάθε έναν που έβλαψε την ομάδα και να δούμε μετά πως μπορούμε να ξαναστήσουμε στα πόδια του αυτό τον ιστορικό σύλλογο που δυστύχησε να ταλαιπωρείται από τους δικούς του ανθρώπους.  O σημερινός Πανιώνιος έχει ημερομηνια λήξης. Δύο μηνών έως ενός έτους...

Νίκη παραμονής και over

Ένα απόλυτα βαρετό πρώτο ημίχρονο κατέληξε σε ένα ενδιαφέρον και χορταστικό δεύτερο. Ωραία ατμόσφαιρα, πολλά γκολ και η παραμονή δείχνει πλέον πολύ κοντά.

Όταν δώσαμε τον Κολοβό, πουλήσαμε το μαργαριτάρι της ομάδας. Όταν χάσαμε όλη την υπόλοιπη ομάδα, χάσαμε τα ασημικά. Με την κατάσχεση του πούλμαν χάσαμε και τα χρυσά δόντια της γιαγιάς...

Ο σημερινός Πανιώνιος δείχνει και είναι μίζερος. Λούμπεν θα έλεγα...Όμως, εξακολουθεί να διαθέτει 15 στρέμματα γηπέδου εντός οικιστικού ιστού, χιλιάδες αθλητές και τμήματα υποδομών που με σωστή δουλειά, σε δύο χρόνια θα μπορούν να τροφοδοτούν και πάλι την ομάδα με σπουδαίους παίκτες. Σε αυτά θα προσθέσουμε τα έμπειρά μάτια που ψωνίζουν από τα ψηλά ράφια των μικρών κατηγοριών.

Επειδή οι ιδεολόγοι και τα πανιώνια χέρια μας τελείωσαν, καλό είναι να τα λάβει όλα αυτά υπόψιν κάθε υποψήφιος επενδυτής. Κάποιος που να θέλει να κερδίσει οικονομικά από το ποδόσφαιρο. Ας λάβει υπόψιν ότι ο Ατρόμητος που δεν διαθέτει ούτε τη μισή προίκα του Πανιωνίου χτυπά το χρυσορυχείο του CL με παίκτες που ο ακριβότερος έχει συμβόλαιο 170.000 ευρώ.Εμείς, με τη σωστή δουλειά δεν θα χρειάζεται να αγοράζουμε, γεγονός που σημαίνει φοβερή υπεραξία.

Όποιος δεν ψωνίσει από τον σημερινό Πανιώνιο του οικονομικού και ηθικού Limit down θα χάσει μια τεράστια οικονομική ευκαιρία και μια απίστευτη δυνατότητα προβολής, αφού με την εμπλοκή του θα θεωρηθεί άμεσα ευεργέτης, τραβώντας πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας.

Αν δεν συμβούν όλα αυτά θα μας πάρει πολλά χρόνια για να βρούμε τον εαυτό μας, αλλά τελικά θα τα καταφέρουμε, γιατί οι ιδέες δεν πεθαίνουν.