Δημήτρης Τερεζόπουλος

Λίγο πολύ όλοι περιμέναμε τη λύση της συνεργασίας με τον Νίκο Αναστόπουλο. Η ομάδα, δυστυχώς, δεν μπορούσε να αντέξει το συμβόλαιό του ( το οποίο απ’ όσο γνωρίζω ήταν ιδιαίτερα λογικό). Ο Αλενατόρε είναι από τους προπονητές που από παλιά είχα στο μυαλό μου ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ομάδα και για τον λόγο αυτό είδα με καλό μάτι την πρόσληψή του (ανεξάρτητα από το αν πίστευα ότι ο Παναγόπουλος είχε και μπορούσε να δώσει πράγματα). Στο διάστημα που έμεινε στην ομάδα δεν είδαμε κάτι σπουδαίο σε επίπεδο απόδοσης, σίγουρα όμως πέτυχε νίκες σε παιχνίδια κλειδιά για την παραμονή με κυριότερο το παιχνίδι με τον Απόλλωνα. Πιθανολογώ ότι λόγω εμπειρίας  έδωσε σιγουριά στους παίκτες, ενώ λέγεται ότι κράτησε καλά και τα αποδυτήρια. Συνολικά λοιπόν, στο διάστημα που έμεινε, προσέφερε και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.

Ο Αναστόπουλος, αν και έμπειρος προπονητής, δεν ξέρω κατά πόσο έχει την ικανότητα ή την υπομονή να αναδείξει νέους παίκτες. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ παίκτη που να έχει αναδείξει, γεγονός που ίσως και να οφείλετε στο ότι δύσκολα στεριώνει σε ομάδα για μεγάλο διάστημα. Γενικά όμως εκτιμώ ότι έχει την τάση να στηρίζεται σε έμπειρους παίκτες.

Ο Πανιώνιος όμως της επόμενης σεζόν θα είναι μια εντελώς νέα και σε μεγάλο βαθμό άπειρη ομάδα ( τι ‘χες Γιάννη τι ‘χα πάντα), η οποία θα απαρτίζεται κυρίως από παίκτες της Κ20 και ίσως 1-2 έμπειρους, εάν και εφόσον κατορθώσουμε να πάρουμε μια προσωρινή φορολογική ενημερότητα. Τον ρόλο αυτό μπορεί να τον παίξει άνετα ο Δημήτρης Τερεζόπουλος.

Ο Τερεζόπουλος δεν είναι ένας τυχαίος προπονητής. Έχει επιδείξει σημαντικές επιτυχίες στις ομάδες υποδομών που ανέλαβε. Για έξι ολόκληρα χρόνια ήταν προπονητής σε τμήματα του ερασιτέχνη. Έχει πάρει δύο πρωταθλήματα ΕΠΣΑ με τους εφήβους, ενώ θα μπορούσε να συνεχίσει την καλή δουλειά αν δεν προσλαμβάναμε την ομάδα των Ιταλών προπονητών, που τελικά δεν γνωρίζω, παρά το βαρύ βιογραφικό τους, τι υπηρεσίες προσέφεραν στην ομάδα. Ο Τερεζόπουλος προσελήφθη άμεσα από τον Ολυμπιακό, στον οποίο έμεινε συνολικά τέσσερα χρόνια, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Κ17. Από το καλοκαίρι και κατόπιν εισήγησης του Έβανς Παυλόπουλου, εργάζεται και πάλι στον Πανιώνιο και συγκεκριμένα στην Κ20 ομάδα, με την οποία κατέκτησε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα. Απ’ όσο γνωρίζω είναι κάτοχος του UEFA PRO, που σημαίνει ότι έχει και τα τυπικά προσόντα να ηγηθεί της ομάδας.

Φέτος, ανέλαβε την ευθύνη της πρώτης ομάδας σε ένα μόλις παιχνίδι. Στο εντός με τον ΠΑΣ. Όχι μόνο πέτυχε τη νίκη (βασικότατη) αλλά η ομάδα παρουσίασε και πάρα πολύ καλή απόδοση. Τώρα πλέον που έχω δει κάποιες φορές την Κ20 ομάδα, αντιλαμβάνομαι ότι ο Τερεζόπουλος κατάφερε έστω και σε αυτό το παιχνίδι να περάσει στους παίκτες κάποια από τα στοιχεία του παιχνιδιού των μικρών κα συγκεκριμένα το συνεχές γύρισμα της μπάλας και την υπομονή στην επίθεση.

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Τερεζόπουλος είναι ένας πολύ καλός και σοβαρός προπονητής. Για να πετύχει θα χρειαστεί να δουλέψει πολύ, να του βγουν όλοι οι πιτσιρικάδες και να κατορθώσει η ομάδα να αποκτήσει και 2-3 παίκτες με εμπειρίες στην κατηγορία. Σίγουρα θα χρειαστεί και τύχη, την οποία είχαν αρκετοί από τους προκατόχους του που βρέθηκαν σε παρόμοια κατάσταση.

Του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία (αν και δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως)!

AGAINST MODERN FOOBALL

Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθώντας παιχνίδια των Κ ομάδων, νομίζω ότι βρήκα όσα μου έλειπαν από τα Κυριακάτικα μεσημέρια του χειμώνα. Προσπάθεια, πολύ ωραία μπάλα, όμορφο κλίμα στην εξέδρα και όλα αυτά χωρίς το άγχος αδειοδοτήσεων, τις φήμες, τα στοιχήματα, τους επαγγελματίες παράγοντες, τους διάφορους επενδυτές, τις ομάδες διάσωσης, τα άρματα, τον Βαγγέλα, τον Κάκο και τους λοιπούς συγγενείς που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τον λόγο που πληρώνεις εισιτήριο για να χαλάς τη διάθεσή σου. Το ποδόσφαιρο που όλοι αγαπάμε ως θέαμα ζει. Απλά βρίσκεται στα πρωταθλήματα υποδομών.

Όλα αυτά σε υπερθετικό βαθμό υπήρχαν στον σημερινό τελικό ΕΠΣΑ Κ15. Εκπληκτική ατμόσφαιρα στην εξέδρα, πολύς κόσμος, ωραίο κλίμα ανάμεσα στους φιλάθλους, θέαμα, πάρα πολλές ευκαιρίες εκ μέρους του Πανιωνίου και ένα χαμένα πρωτάθλημα το οποίο κατέκτησε ο πιο τυχερός κι από τον Γκαστόνε Απόλλων.

Η ομάδα μας έχασε πολλές και μεγάλες ευκαιρίες, είχε τρία δοκάρια και πιθανότητα θα μπορούσε να είχε κερδίσει και πέναλτι αν... Στον αντίποδα ο Απόλλωνας έκανε ένα σουτ και πέτυχε ένα γκολ. Αυτά συμβαίνουν. Η ίδια η ζωή δεν είναι δίκαια. Γιατί να είναι ο αθλητισμός;

Όπως κι αν έχει, χάρηκα γιατί κατάλαβα ότι το δέντρο του Πανιώνιου έχει πολλές και βαθιές ρίζες. Όσες κι αν κοπούν το δέντρο θα γίνεται όλο και ψηλότερο αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι με αγάπη και μεράκι για το σύλλογο και τα νέα παιδιά. Με καλύτερη οργάνωση και συνεννόηση ανάμεσα σε ΠΑΕ και ερασιτέχνη μπορούμε να πετύχουμε θαύματα. Μέχρι τότε θα βγάζουμε ταλέντα, ταλαιπωρώντας όμως 400 οικογένειες αθλούμενων λόγω των οργανωτικών προβλημάτων, των μικροεγωισμών και της ασυνεννοησίας.

Κλείνοντας θα ήθελα να συγχαρώ την Κ15 ομάδα του Πανιωνίου (παίκτες, προπονητή, υπεύθυνους) για τον καλό αγώνα που έδωσαν όλη τη χρονιά. Μπορεί να μην κατάφεραν τον στόχο. Δεν πειράζει. Πείσμα, πίστη και πολύ δουλειά και η επιτυχία θα έρθει. Μπράβο παιδιά!!!

να μη ξεχασω

Κυριακή 4\5\2014 ωρα 17:00. Γήπεδο Νεας Σμύρνης, τελικος ΕΠΣΑ. Η Κ 15 του Πανιώνιου αντιμετωπίζει τον Απόλλωνα Σμύρνης. Όλοι εκεί!