Για δεύτερη συνεχόμενη μέρα παρακολούθησα την προπόνηση της
πρώτης ομάδας στο γήπεδο της Ν. Σμύρνης. Πρέπει να ομολογήσω ότι οι δέκα νοματαίοι
που βρισκόμαστε εκεί κάθε απόγευμα απολαμβάνουμε την άπλα, τα μαλακά (αλλά διαλυμένα
καθίσματα της 6 και τη δροσούλα, παρακολουθώντας παράλληλα την ομάδα που θα κληθεί
να κρατήσει αξιοπρεπώς την ομάδα αυτή τη χρονιά.
Τι είδα: Μου αρέσει πολύ η ενέργεια που βγάζει ο κος Τερεζόπουλος
αλλά και το υπόλοιπο τεχνικό τιμ (ιδίως ο γυμναστής και ο προπονητής τερματοφυλάκων).
Καταλαβαίνεις από μακρυά ότι έχουν δημιουργήσει μια δεμένη οικογένεια που επιβάλλει σκληρή δουλειά αλλά
παράλληλα προσφέρει στοργή στους παίκτες. Όσο το κλίμα είναι καλό δεν έχουμε να
φοβόμαστε τίποτα.
Το άλλο που μου αρέσει πολύ είναι ότι καθημερινά βλέπω στην
προπόνηση μέλη της επιτροπής σωτηρίας. Είναι καλό να υπάρχει καλή επαφή διοίκησης
- παικτών.
Όλο αυτό το καλό κλίμα νομίζω πως βγαίνει στο χορτάρι. Στις
δύο προπονήσεις που έχω παρακολουθήσει την ομάδα βλέπω ένα δυναμικό, πολύ
αθλητικό σύνολο παικτών που έχουν τον τσαμπουκά να πετύχουν. Μυ αρέσει πολύ ο
δυναμισμός που βγάζουν και το πόσο πολύ γυρνάνε την μπάλα μέχρι να τους βγει η
φάση. Από τους παίκτες αυτούς 3-4 θεωρώ ότι δεν έχουν αντιληφθεί τη διαφορά Κ20
και πρώτης ομάδας. Όλοι οι άλλοι είναι εκεί για να πάρουν τις ευκαιρίες τους.
Το μειονέκτημα που μου βγάζει η ομάδα τη δεδομένη χρονική
στιγμή είναι η ποδοσφαιρική ανωριμότητα των παικτών, η οποία βέβαια και είναι
λογική και αναμενόμενη. Θεωρώ όμως ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ενισχυθούμε
σε 2-3 θέσεις από έμπειρους κατά το
δυνατόν παίκτες. Αν συμβεί αυτό και με λίγη τύχη νομίζω ότι τα πάμε καλά.
Τα δείγματα λοιπόν είναι θετικά, θα έχουμε βέβαια όλο τον χρόνο
να έχουμε καλύτερη εικόνα μετά τα πρώτα δυνατά φιλικά.
Όσο καλοί κι αν είναι οι παίκτες, όσο καλό το τεχνικό
επιτελείο, όσο κοντά κι αν είναι η διοίκηση, η ομάδα αυτή δεν θα μπορέσει να πάει
καλά χωρίς τον κόσμο. Οι λόγοι για τους οποίους έχει απογοητευτεί ο κόσμος είναι συγκεκριμένοι και πραγματικοί. Όμως κάποια
στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε τα πράγματα όπως είναι και όχι μόνο όπως
θα ελπίζαμε να είναι.
Η οικονομική κατάσταση είναι δεδομένη, το περίφημο μαγαζί
γωνία δεν βρίσκεται να το αναλάβει κάποιος που να μπορεί να εξασφαλίσει όλα αυτά
που αποτελούν προτεραιότητες όλων μας, η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο
γνωστή, άρα περίπτωση θεαματικών αλλαγών δεν προβλέπεται για την ώρα.
Όταν δεν βρίσκεται ισχυρός παράγοντας για το μπάσκετ που φέρνει
επιτυχίες εδώ και χρόνια, που δεν έχει
χρέη και που υπάρχει η περίπτωση να αποκτήσει ένα σύγχρονο παλάτι τα επόμενα χρόνια,
τότε αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει αλλαγή στο ποδόσφαιρο. Σε
αυτό θα υπολογίσετε ότι όλοι οι παλαιοί ισχυροί του ποδοσφαίρου έχουν γονατίσει...
Σε αυτό το πλαίσιο νομίζω ότι η βασική προτεραιότητα του πανιωνίου, εαν και εφόσον
υπάρξει λύση στο οικονομικό μέσω του πτωχευτικού άρθρου ή του διακανονισμού των
χρεών προς το δημόσιο, θα πρέπει να είναι η επιβίωση. Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε
όλα αυτά, τότε θα καταλάβουμε ότι έχουμε την υποχρέωση να στηρίξουμε την προσπάθεια,
παρ'όλα τα δικαιολογημένα μας παράπονα. Το αξίζει ο ιδρώτας των παικτών και του
προπονητικού επιτελείου που πασχίζουν να παρουσιάσουν μια ομάδα που θα παλέψει
για το καλύτερη δυνατό αποτέλεσμα.