Μετά τη σωτηρία τι;

Με πολύ μεγάλη ανακούφιση πληροφορηθήκαμε όλοι μας χθες την απόφαση της Ε.Ε.Α, σύμφωνα με την οποία έγινε δεκτός ο φάκελος του Πανιωνίου και η ομάδα μας απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στην πρώτη κατηγορία. Η δήλωση του κυρίου Λιανού που ακολούθησε, ότι αυτή ήταν η τελευταία του πράξη ως μεγαλομέτοχος της Κ.Α.Ε μας προσγείωσε.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πιθανότατα κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη αλλά όχι και τον πόλεμο. Δεν αποκλείω καθόλου να υπάρξει δικαστική συνέχιση της υπόθεσης καθώς Καβάλα και Ιωνικός έχουν έννομο συμφέρον να κυνηγήσουν την υπόθεση. Ιδίως η ομάδα της Καβάλας που αντιλαμβανόμενη το μεγάλο οικονομικό συμφέρον της ιστορίας  εκπροσωπήθηκε από πολιτικούς και έμπειρους δικηγόρους.

Πριν λοιπόν να αρχίσουμε να ευλογούμε τα γένια μας, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτό που κυρίως έπεισε την επιτροπή ήταν η εγγυητική του Λιανού και η δημοσιογραφική πίεση που ασκήθηκε όλες αυτές τις ημέρες. Όλο αυτό το πολιτικό – νομικό team κατά πάσα πιθανότητα θα το βρούμε μπροστά μας.

Έστω όμως ότι τίποτα δεν ανατρέπεται και η ομάδα συνεχίζει κανονικά στην κατηγορία. Δεν υπάρχει πλέον η οικονομική ευρωστία του Λιανού. Η όποια διοίκηση προκύψει θα πρέπει με δικά της μέσα και σε ελάχιστες ημέρες να σχηματίσει ομάδα, αφού καταφέρει να πείσει τους αθλητές για την δυνατότητα της να ανταποκριθεί στα συμβόλαια. Με λίγα λόγια δεν ξέρουμε ποιους, πόσους και πόσο καλούς παίκτες θα έχουμε ώστε να μη βρεθούμε με συνοπτικές διαδικασίες στην Α2, κουβαλώντας μάλιστα τα όποια χρέη Λιανού.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσοι αναλαμβάνουν τη διοίκηση μπαίνουν σε μεγάλο προσωπικό κίνδυνο καθώς ουσιαστικά υποκύπτουν στο πάθος τους, την αγάπη τους για την ομάδα. Αν δεν κατορθώσει να δημιουργήσει αξιοπρεπή επαγγελματική ομάδα, τότε η διοίκηση θα κληθεί να στηριχτεί σε παίκτες από τις υποδομές. Μεγάλο  στοίχημα. Πέραν των άλλων θα είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρίας να δούμε αν ο κ. Λιανός είχε δίκιο ή άδικο που δεν στηρίχτηκε ποτέ στις υποδομές και θα αξιολογήσουμε τη δουλειά που γίνεται εκεί σε επίπεδο ποιότητας.

Το μεγαλύτερο ως στοίχημα είναι αυτό του κόσμου. Θα στηρίξει ο κόσμος τη διοίκηση και την ομάδα στο τόσο δύσκολο έργο τους ή θα αρκεστούμε στα 100 εισιτήρια, τις 1000 προσκλήσεις και στην ανέξοδη διαδικτυακή υποστήριξη;

Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε.

Μας έπεσε βαρύ το σουντζουκ λουκουμ

Πάρα πολύ κακή εμφάνιση η χθεσινή και σίγουρα δίκαιη η ήττα. Όχι ότι ο Πανθρακικός έδειξε κάτι ιδιαίτερο ή έχασε τις συγκλονίστηκες ευκαιρίες, αλλά τέλος πάντων στους τυφλούς υπερισχύει ο μονόφθαλμος.

Η ομάδα μας δεν έδειξε τίποτα από αυτά που μας έχει συνηθίσει, δηλαδή κυκλοφορία μπάλας, κατοχή, δυναμισμό, νιάτα. Μια flat ομάδα στην οποία δεν μπορούσε να διακριθεί κανένας από τους κινητήριους μοχλούς της. Ασυννενοησία και πάρα πολλές λάθος μεταβιβάσεις (κυρίως από τον Μπουμαλ).Το σύστημα που η μπάλα γυρνάει στον τερματοφύλακα προκειμένου να γίνει παιχνίδι δεν αποδίδει και γιατί δεν τον έχον αφομοιώσει οι παίκτες και γιατί δεν δείχνουν σιγουριά αλλά και γιατί ο Γιαννακόπουλος κάνει πολλές φορές λάθος μεταβίβαση, με αποτέλεσμα να ξεκινάει ο αντίπαλος πολλές καινούριες επιθέσεις…

 

 Άκουσα ότι η ομάδα πήγε και ήλθε αυθημερόν στην Κομοτηνή. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, ίσως όμως και η κούραση να έπαιξε κάποιο ρόλο. Το θέμα είναι ότι κόντρα σε ένα αντίπαλο με παρόμοιους στόχους και όχι καλύτερη ομάδα θα μπορούσαμε, ΑΝ ήταν λίγο καλύτερη η εικόνα μας, να διεκδικήσουμε ένα βαθμουλάκι. Όπως όμως λέει και ο ρεπόρτερ του brfunatic, μόνο ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είχε επιτυχίες με το «ΑΝ».

Η ομάδα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα στην άμυνα (το πέναλτι ήταν πραγματικά άσκοπο και η κόκκινη μας γονάτισε), οι παίκτες είναι άπειροι και σίγουρα θα έχουμε σκαμπανεβάσματα μέχρι να εντρυφήσουν στις απαιτήσεις της κατηγορίας. Μακάρι η ομάδα να σταθεί στα πόδια της και να επανέλθει γρήγορα για το παιχνίδι κυπέλλου αλλά και για το παιχνίδι με την Ξάνθη, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό (παιχνίδι έξι βαθμών).

 

Σήμερα θα είναι μία από τις λίγες φορές που θα ασχοληθώ έστω και λίγο με το μπάσκετ. Από πολλούς θεωρούμαι  ποδοσφαιρικός και πλέον δεν είναι ψέμα. Για την ιστορία όμως θα πω ότι ως παιδί και ως έφηβος παρακολουθούσα και έπαιζα μπάσκετ και όχι ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια όμως έχω απομακρυνθεί από το μπάσκετ γιατί πλέον δεν με γεμίζει ως φίλαθλο (μολονότι είχαμε και καλές ομάδες και επιτυχίες).

Λυπάμαι πολύ που η ομάδα του Πανιωνίου, που αντιπροσωπεύει μια διαφορετική κουλτούρα στο ελληνικό μπάσκετ και ιδίως στην πρώτη κατηγορία, μια ομάδα για την οποία έζησαν και πέθαναν παίκτες και προπονητές που είχαν αγάπη και όραμα, θα αναγκαστεί, κατά πως φαίνεται, να αναζητήσει την τύχη της στα τοπικά πρωταθλήματα και να εξαφανιστεί από τον χάρτη. Για πόσο; Για 100.000 και για 200.000 ευρώ. Κρίμα στα παιδιά που σπάνε τα πόδια τους στις προπονήσεις κρίμα στους προπονητές και στους παράγοντες που κατέβαλαν για χρόνια κόπους και για να είμαστε ειλικρινείς κάποιες φορές και εις βάρος των υπόλοιπων τμημάτων, για να μπορούν να κρατούν ψηλά τα χρώματα της ομάδας. Επειδή κάποιοι, λόγοι, θα προσπαθήσουν να ρίξουν ευθύνες στον ερασιτέχνη θα πω ένα πράγμα. Ο ερασιτέχνης είναι η μάνα του συλλόγου, πρέπει να φροντίζει τα παιδιά της, αλλά κάτι πρέπει να κάνουν και οι πατεράδες…Θεωρώ ότι όποιος θέλει να αποχωρήσει από τον Πανιώνιο καλό είναι να το κάνει αφού θα έχει τακτοποιήσει εκκρεμότητες του, γιατί αν δεν το κάνει δεν μπορεί να ζητάει ευθύνες από τον ερασιτέχνη, που βρίσκεται διαρκώς (χωρίς έμπειρα στελέχη και χρήματα) να πρέπει να αναλαμβάνει επαγγελματικά τμήματα με χρέη. Ταυτόχρονα, όποιος θέλει να ασχοληθεί με επαγγελματικό τμήμα, καλό θα είναι να έχει ρωτήσει πρώτα την τσέπη του… Κλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω την φράση του Ουίλιαμ Σαιξπηρ: «τέλος καλό όλα καλά»…Αυτό γράφει η ιστορία.

Πανιωνάρα - Αργεντίνοι Αρκάδες 2-1

Λίγο πριν κατηφορίσω για το γήπεδο διάβαζα τους προβληματισμούς καλών φίλων που επέλεξαν, ο καθένας για τους δικούς τους λόγους, να απέχουν φέτος. Είναι γεγονός ότι επηρεάστηκα κάπως από τα λόγια τους, πίστευα και πιστεύω όμως ότι ο καθένας πρέπει να διεκδικεί τις αλλαγές με την παρουσία του και όχι με την αποχή του. Τουλάχιστον για όσο αυτό είναι εφικτό και έχει το κουράγιο.

Αν και πήγαινα λοιπόν στο γήπεδο με κάπως πιο πεσμένη διάθεση, σε σχέση με άλλες φορές που θα έβλεπα για πρώτη φορά την ομάδα, τα ξέχασα όλα όταν είδα καλούς φίλους, κόσμο στα εκδοτήρια και άρχισα να απολαμβάνω τη λιακαδίτσα και τη μυρωδιά του χορταριού.

Το πρώτο σοκ βέβαια το πέρασα όταν είδα την 18αδα. Ο όρος κοντή ομάδα δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Χαριτολογώντας θα πω ότι η επτάχρονη κόρη μου είναι ψηλότερη από αρκετούς παίκτες μας...

Έχοντας μια κάποια εμπειρία πλέον από ομάδες του Τερεζόπουλου, δεν είδα κάτι περισσότερο ή λιγότερο. Κυκλοφορία της μπάλας, προσπάθεια για παιχνίδι κατοχής και αρκετοί αυτοματισμοί. Αυτά ήταν τα καλά νέα. Τα κακά νέα είναι τα σημαντικά προβλήματα στην άμυνα και η επιπολαιότητα αρκετών παικτών με προεξέχοντες τους  Μπουμαλ, Γιαννακόπουλο και Κολοβό. Πάρα πολλές λάθος μεταβιβάσεις, παιδαριώδη λάθη στην άμυνα (που μας στοίχισαν ένα γκολ), ατομισμός και κάτι αντίστοιχο με την σκουληκότρυπα της φυσικής στον άξονα, δηλαδή η δυνατότητα να μεταφέρεται σε χρόνο μηδέν η μπάλα από το κέντρο στην καρδιά της άμυνάς μας.  

Απέναντι στον κακό εαυτό μας, ως άλλος Ιανός, προβάλουμε ένα δεύτερο πρόσωπο μιας ομάδας γεμάτο ταλέντο. Οποιοσδήποτε τρίτος έχει δει τον Πανιώνιο στα τελευταία δύο παιχνίδια δεν μπορεί να πιστέψει ότι η ομάδα μας απαρτίζεται από παίκτες με παραστάσεις πρωταθλήματος Κ-20 και χαμηλότερων κατηγοριών οι οποίοι βρίσκονται μαζί ελάχιστο διάστημα. Ίσως όμως να διέκρινε το άγχος κάποιων παικτών, που γνωρίζουν καλά το μαγικό ραβδί που έχει η ομάδα και μετατρέπει παντελώς άγνωστους παίκτες σε άμεσα εμπορεύσιμους και διεκδίκησιμους παίκτες. Υπερβολή που καμιά φορά οδηγεί σε ατομισμό και εν τέλει σε αναποτελεσματικότητα... Όταν όμως είσαι αναποτελεσματικός, βλάπτεις εν τέλει και τον εαυτό σου και την ομάδα. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο άγχος το έχει ο Κολοβός. Αγαπητέ Δημητρη, δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν. Ούτε όμως η μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό σε μετέτρεψε μέσα σε τρεις μήνες σε παίκτη από άλλο πλανήτη (σε Πίρλο που είπε καλός φίλος). Αν δουλέψεις σκληρά, έστω και σε επίπεδο Πανιωνίου, αν ξαναγίνεις ταπεινός στο παιχνίδι σου, θα μπορέσεις να βοηθήσεις και την ομάδα και τον εαυτό σου, ώστε να φτάσεις εκεί που αξίζεις. Αλλιώς κινδυνεύεις να γίνεις ο νέος Βλαχοδήμος...

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα όλων αυτών; Η ομάδα κατάφερε να κερδίσει έναν σπουδαίο αντίπαλο, πετυχαίνοντας δύο εξαιρετικά τέρματα, δεν κατάφερε να πετύχει τουλάχιστον δύο ακόμη (και δεν μιλάμε για απλές ευκαιρίες, αλλά για γκολ που απλά δεν χάνονται), θα μπορούσε όμως άνετα να χάσει βαθμό ή βαθμούς λόγω των λαθών, της επιπολαιότητας και την ψυχολογικής κατάρρευσης σε δύσκολα σημεία του παιχνιδίου, ιδίως μετά από την επίτευξη του τέρματος του Αστέρα.

Κρατάμε λοιπόν την καλή εμφάνιση και κυρίως τους βαθμούς της νίκης και δεν ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη ομάδα είναι άπειρη (όσο κι αν το καλύπτει), στερείται παικτών με εμπειρίες και παραστάσεις και για την ώρα διαθέτει ένα ρόστερ που δείχνει τσίμα τσίμα. Νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο, αρκεί οι παίκτες να δουλέψουν σκληρά, να έχουν υγεία και λίγη τύχη.

Επειδή με πληροφόρησαν για την κακή οικονομική κατάσταση αρκετών παικτών, πιστεύω ότι πρέπει να γίνει και πάλι μια προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσής τους από όλους μας. Χρήστο, μπορείς;

Υ.Γ

Ο κος Μανταλος έκανε ό,τι μπορούσε, δυστυχώς οι παίκτες μας δεν του έκαναν το χατίρι...

Περί μεταγραφών και βραβεύσεων

Μετά από τη σύντομη διακοπή του πρωταθλήματος επιστρέφουμε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις με ένα πολύ δύσκολο εντός έδρας παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα. Στο διάστημα που πέρασε, ύστερα από την οδυνηρή ήττα από τον ΠΑΟ, δεν κατορθώσαμε να συμπληρώσουμε τα κομμάτια του puzzle του ρόστερ μας.

Αυτό που κυρίως μου έκανε εντύπωση ήταν η αλλαγή πλάνων. Συγκεκριμένα, ενώ από το καλοκαίρι ακούμε ότι η ομάδα ψάχνει για έμπειρο σέντερ φόρ, προσανατολίζεται πλέον στην μεταγραφή κεντρικού αμυντικού, ο οποίος θα καταλάβει υπερπολίτιμη θέση μεταγραφής άνω ων 24 ετών.

Δεν αμφισβητώ ότι η ομάδα μπορεί να χρειάζεται κεντρικό αμυντικό. Νομίζω ότι διαπιστώσαμε όλοι τα αμυντικά προβλήματα, ιδίως τη μεγάλη δυσκολία μας στις στημένες φάσεις. Χωρίς να γνωρίζω σε βάθος την αγορά, εγώ προσωπικά δεν θα προτιμούσα την αγορά κεντρικού αμυντικού άνω των 24 ετών αλλά σέντερ φορ. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα νεαρών ακόμη και πρωτοεμφανιζόμενων κεντρικών αμυντικών που κατάφεραν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κατηγορίας ή ακόμη και να ξεχωρίσουν. Δυσκολεύομαι όμως να θυμηθώ τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια πρωτοεμφανιζόμενο σέντερ φορ που να καταφέρει να κάνει αίσθηση. Οι Κολοβός, Ντούνης και Αραβίδης είχαν καταφέρει να πετύχουν πέρσι τα 2/3 των τερμάτων της ομάδας, με την υποσημείωση ότι ο Αραβίδης είχε κατορθώσει μέσα σε δύο συνεχόμενες χρονιές να εκτοξεύσει την συγκομιδή του σε γκολ σε δυσθεώρητο σημείο, σε σχέση με τα μέχρι τότε στατιστικά του. Να μην ξεχνάμε ότι πέρσι είχαμε στις τάξεις μας και τον Καμπάνταη, ο οποίος μπορεί να παρέμενε κολλημένος στην στατιστική του επίδοση (2-3 γκολ ανά σεζόν), όμως τα τέρματα που πέτυχε ήταν σε εξαιρετικά κρίσιμα παιχνίδια. Επιπλέον η ομάδα πήρε πολύτιμη βοήθεια και από τον Ανδρέας Λάζνικ. Δυστυχώς φέτος όλοι αυτοί οι παίκτες θα μας λείψουν. Με δεδομένο ότι η ομάδα είναι καινούρια και δεν έχουμε ιδέα αν θα βρεθούν παίκτες που θα αναλάβουν κατά τρόπο αποτελεσματικό το σκοράρισμα, θεωρώ απόλυτα αναγκαία την απόκτηση ενός παίκτη που να μπορεί να πετύχει τουλάχιστον 6-8 τέρματα στη σεζόν. Μια τέτοια ενδιαφέρουσα περίπτωση δείχνει να είναι ο Σιαλμάς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να βρεθεί και κάποιος άλλος.

Πάμε τώρα στο θέμα της βράβευσης του Αχιλλέα Μπέου από τον Πανιώνιο. Ο κος Μπέος έχει τη δική του μακροχρόνια ιστορία στην ομάδα, με τα καλά και με τα άσχημά της. Αντίστοιχα, υπάρχουν πολλοί φίλοι της ομάδας που θεωρούν ότι έχει βοηθήσει πολύ, ενώ άλλοι δεν θέλουν να συνδέεται ο Πανιώνιος με τον νυν δήμαρχο Βόλου. Όλα αυτά αποδεικνύουν το προφανές. Ο κος Μπέος αποτελεί αμφιλεγόμενο πρόσωπο στην ιστορία της ομάδας. Δεν είναι κάπως περίεργο τόσο η ομάδα όσο και επίσημοι φορείς του συλλόγου (παλαίμαχοι) να έχουν τιμήσει ήδη δύο φορές τον κο Μπέο με το αμφιλεγόμενο όπως είπαμε έργο, από τη στιγμή που δεν έχουν τιμηθεί έστω μία φορά πρόσωπα τα οποία έχουν προσφέρει στην ομάδα πέραν πάσης αμφιβολίας; Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό με το οποίο δεν έχει προσφερθεί κανένα βραβείο στον Κωνσταντίνο Τσακίρη ύστερα από τον πακτωλό χρημάτων που έχει διαθέσει. Θεωρώ αδιανόητο να έχει δώσει ο άνθρωπος τόσα εκατομμύρια και να μην φέρει το όνομα του έστω ένα από τα γηπεδάκια 5Χ5, να μην του έχει δοθεί μια πλακέτα ένα μετάλλιο, ο,τιδήποτε. Ο Τσακίρης για τον Πανιώνιο είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ… Να μην  θυμηθώ ότι η θύρα 4 ονομάζονταν Θύρα Σταματελάτος για όσο χρόνο άντεξε η τσίγκινη ταμπέλα, που όταν αυτή κατέρρευσε, ουδείς μπήκε στον κόπο να την επαναφέρει. Πέρα όμως αό τους δύο αυτούς προέδρους υπήρξαν διαχρονικά και πολλά άλλα πρόσωπα τα οποία προσέφεραν χωρίς να έχουν λάβει καμία τιμητική διάκριση…

Είναι βέβαιο ότι ούτε ο Τσακίρης, ούτε η οικογένεια του Σταματελάτου, ούτε όλοι οι υπόλοιποι Πανιώνιοι που αντικειμενικά προσέφεραν, έχουν ανάγκη από τιμές και παράσημα. Το μεγαλύτερο παράσημο άλλωστε το δίνει ο κόσμος. Και επ αυτού, το μόνο που έχω να πω είναι ότι  οι δύο βραβεύσεις του κου Μπέου έγιναν στον Βόλο και σε εκδήλωση των παλαίμαχων, στην οποία οι περισσότεροι Πανιώνιοι απέφυγαν να παραβρεθούν…Αυτό κάτι λέει…

Λαγοπόδαρα

Δεν είναι τυχαίο που τα πόδια του λαγού θεωρούνται τυχερά...Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία...Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις πέντε γραμμές ύστερα από το συγκεκριμένο αποτέλεσμα...

Δεν είχα δει την ομάδα σε άλλο παιχνίδι (φιλικό ή επίσημο). Βέβαια είχα πληροφορηθεί την ανοδική απόδοση της, η οποία  ήταν ιδιαίτερα εμφαντική στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη.

Σήμερα, κόντρα στον Π.Α.Ο είδα μια νεανική και αθλητική ομάδα, η οποία σε αντίθεση με ότι ξέραμε στο παρελθόν δεν μάσησε από το όνομα του αντιπάλου και μπήκε στο γήπεδο με πολύ ξεκάθαρους προσανατολισμούς. Από τη λεωφόρο θα έφευγε με αποτέλεσμα. Στο πρώτο ημίχρονο δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει, όμως είχε κλείσει τους διαδρόμους και πατούσε γερά στο γήπεδο. Πίεζε ψηλά, προσπαθούσε να κρατήσει μπάλα και να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Στο δεύτερο ημίχρονο παραχώρησε γήπεδο στον Παναθηναικό, χωρίς να κατορθώσει να δημιουργήσει φάσεις πέρα από το γκολ του Μπουμάλ. Και πάνω που πιστέψαμε ότι θα φύγουμε με ένα μεγάλο τρίποντο, καταφέραμε να δεχτούμε δύο γκολ μέσα σε πέντε λεπτά και να χάσουμε βαθμό ή βαθμούς που έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη. Πληρώσαμε την απειρία και τον νεανικό ενθουσιασμό...Πάει, πέρασε και δεν αλλάζει.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση  είναι ότι ο Πανιώνιος κατόρθωσε μέσα σε χρόνο μηδέν να δημιουργήσει μια κανονική ομάδα που μπορεί να σταθεί στην κατηγορία. Δεν είναι καθόλου εύκολο να δώσεις φανέλα βασικού σε αμούστακα παιδιά και να δημιουργήσεις μια ομάδα η οποία να μην είναι με το καλημέρα υποψήφια για υποβιβασμό. Ο φετινός Πανιώνιος έχει ταλέντο, έχει πνευμόνια έχει διάθεση να δημιουργήσει, έχει ενθουσιασμό. Σίγουρα έχει αδυναμίες στο ρόστερ, και κατά βάση στην επίθεση. Δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσεις τον Αραβίδη και τον Ντούνη, οι οποίοι είχαν σημαντικότατο μερίδιο στην επιθετική συγκομιδή της περσινής περιόδου, ιδίως όταν δεν έχεις κατορθώσει να εντάξεις στο ρόστερ ένα παίκτη με καλή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα. Η προσθήκη του Κολοβού θα βοηθήσει αλλά και πάλι χρειάζονται μία- δύο κινήσεις για να δέσει το γλυκό...

 Πάνω όμως απ' όλα αυτά και όση δουλειά κι αν έχει γίνει, η ομάδα αυτή εξακολουθεί να είναι άπειρη και να έχει ανάγκη από τη στήριξη όλων μας στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν και λογικά θα είναι πολλές.

Τώρα που είναι ξεκάθαρο ότι γίνεται καλή και σοβαρή δουλειά, έχουμε την υποχρέωση να στηρίξουμε με κάθε τρόπο την ομάδα. Να κρατάμε μικρό καλάθι στις νίκες και να αγκαλιάζουμε την ομάδα στις ήττες. Θα έλεγα ότι θα ήταν εξίσου καλό να σταματήσουν οι πολλές συνεντεύξεις και να βγάλουμε τους παίκτες μας από τους προβολείς της δημοσιότητας, γιατί όντας στην αρχή της μεγάλης προσπάθειας δεν είναι καλό να εκθέσουμε παιδιά μετεφηβικής ηλικίας σε δημοσιότητα που δεν μπορούν να διαχειριστούν. Συνεχίζουμε!