Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έφυγε σκασμένος από το
χθεσινό παιχνίδι. Νομίζω ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα…
Να ξεκινήσω από την απογοητευτική παρουσία του κόσμου. Ένα
κρισιμότατο παιχνίδι, από την έκβαση του οποίου κρίνεται αν η ομάδα θα αγωνιστεί
ή όχι στους 4 του κυπέλλου, διεκδικώντας
τη συμμετοχή της στον τελικό υπό ευνοϊκές μάλιστα συνθήκες (όπου
συμμετοχή στον τελικό ισοδυναμεί με 500.000 ευρώ στα ταμεία – πέρα απ’ όλα τα’ άλλα.).
Εκ των πραγμάτων λανθασμένη η απόφαση να ανταποδώσουμε τη φιλοξενία στον Ηρακλή, δίνοντάς
του εισιτήρια ουσιαστικά με δική μας ευθύνη, στερούμενοι μάλιστα ολόκληρη τη θύρα 2.
Καταχρώμενοι κάθε έννοια καλής φιλοξενίας, οι άνθρωποι αυτοί μας έβριζαν σκαιότητα
από την έναρξη του παιχνιδιού μέχρι και τη λήξη. Κάποιοι από τους επίσημους δεν
δίστασαν να δημιουργήσουν και επεισόδια στα επίσημα… Κάποια στιγμή πρέπει να το
πάρουμε χαμπάρι. Στο περιβάλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν υπάρχουν
συναισθηματισμοί, ρομαντισμοί, οπαδικά κινήματα κλπ. Ο καθένας είναι για την πάρτη
του… Να μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές τον καλό τον λένε και χαζό…Οι άνθρωποι, στους οποίους φερθήκαμε με τον καλύτερο τρόπο, πέρα απ' όσα έκαναν χθες, έχουν επιδοθεί από χθες το βράδυ σε ένα μπαράζ φραστικών επιθέσεων εις βάρος της ομάδας. Όποιος έχει facebook ίντερνετ ενικότερα ξέρει...
Από εκεί και πέρα: Η ομάδα προσπάθησε στο πρώτο ημίχρονο,
κατόρθωσε να ανατρέψει το σκορ του πρώτου αγώνα και το μόνο που είχε να κάνει ήταν
να εκμεταλλευτεί την έδρα κόντρα σε μία ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας που δεν
παρουσίασε απολύτως τίποτα. Και όμως, κατορθώσαμε να σπαταλήσουμε κλασικές
ευκαιρίες και αντί να καθαρίσουμε εύκολα και απλά το ματσάκι, να φτάσουμε στη
διαδικασία της παράτασης (όπου η ομάδα ήταν σκασμένη) και στα πέναλτι, όπου πάντα
ευνοείται ο αδύναμος…
Θα μείνω σε τρία - τέσσερα θέματα. Εδώ και καιρό παρατηρούμε
ότι η ομάδα είναι κακή στο δεύτερο ημίχρονο. Δείχνει κουρασμένη και νωθρή. Στην
παράταση ήμασταν ανύπαρκτοι… Ας μου δικαιολογήσει κάποιος πως μπορεί να συμβαίνει
αυτό σε μια τόσο νεανική ομάδα όπου όλοι θέλουν άτι να αποδείξουν…Μήπως ο
γυμναστής θα πρέπει να εντατικοποιήσει την προσπάθειά του;
Χαμένες ευκαιρίες: Μεγάλες και κλασσικές, όπως συνήθως. Όπως
όλη τη χρονιά σπαταλούμε βαθμούς, χθες σπαταλήσαμε μια σημαντική πρόκριση. Δεν
θα ήθελα να αναφερθώ προσωπικά, μπορώ να πω όμως ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι παίκτες
που τα αρνητικά τους όλη τη χρονιά υπερβαίνουν κατά πολύ τα θετικά και όμως παίρνουν
φανέλα βασικού. Το ίδιο συνέβη και χθες.
Θέμα τρίτο. Μπακασέτας. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό
το παιδί δεν παίρνει ευκαιρίες, αφού έχει αποδείξει ότι μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα,
τόσο ενεργητικά, όσο και παθητικά, απελευθερώνοντας τον Γιάννου. Κι όμως, ένας τόσο
χρήσιμος παίκτης είτε δεν παίζει, είτε μπαίνει αλλαγή στο 75…Ο Παντίδος υπάρχει
ή τον έχουμε ξεχάσει; Δεν έχει θέση στην ομάδα;
Ένα κομβικό παιχνίδι του χθεσινού παιχνιδιού ήταν ο
τραυματισμός του Παπαδόπουλου. Στερηθήκαμε μια χρήσιμη αλλαγή (ενδεχομένως του
Μπακασέτα), χάσαμε ένα τερματοφύλακα που είναι σπεσιαλίστας στα πέναλτι (αν και
ο Γιαννακόπουλος τα πήγε αρκετά καλά) και το σημαντικότερο ήρθε σε ένα χρονικό
σημείο όπου η διακοπή έσπασε τον καλό ρυθμό που είχε μέχρι τότε η ομάδα. Η ζαριά
που δεν βγήκε στον Ουζουνίδη ( ο οποίος νομίζω ότι δεν ήταν πολύ καλός χθες) ήταν
η επιλογή του Φούντα.
Ό,τι έγινε έγινε, χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για διάκριση
και έσοδα, ας επικεντρωθούμε στον στόχο της παραμονής, που πλέον δείχνει εφικτός
αλλά δεν έχει κλείσει μαθηματικά. Βλέποντας όμως τον απλό κόσμο, τους πάνθηρες
που δείχνουν διασπασμένοι, τους παίκτες που θα μείνουν και κυρίως αυτούς που θα
φύγουν, με άγνωστο Χ το θέμα της επίλυσης του οικονομικού προβλήματος μέσω του
πτωχευτικού κώδικα ή της ρύθμισης των 100 δόσεων, συνειδητοποιώ ότι η ομάδα έχει
μπει σε τεράστιο τέλμα. Χρειαζόμαστε μια ιδιαίτερα δραστική λύση, γιατί διαφορετικά
θα μπούμε με βεβαιότητα σε μεγάλες περιπέτειες.
