Θα μπορούσα να πω ότι ανεξάρτητα από τις αμφισβητούμενες φάσεις και από το ποιος είχε δίκιο ή όχι, μένω πολύ ευχαριστημένος από τον βαθμό στο Βικελίδης. Δύσκολη έδρα από κάθε άποψη, κι όμως περάσαμε.
Αφού λοιπόν δεν μπορώ να ασχοληθώ με τον χθεσινό αγώνα, θα ήθελα να ασχοληθώ με την πορεία της ομάδας επ’ ευκαιρία και του χθεσινού αγώνα.
Αυτό που μου αρέσει πολύ στον φετινό Πανιώνιο είναι ότι σκοράρει με πολλούς παίκτες. Αυτός είναι φαντάζομαι ένας μεγάλος πονοκέφαλος για τους αντίπαλους προπονητές.
Η αγωνιστική του ανάκαμψη όμως δεν έχει έρθει από την επίθεση (ή αποκλειστικά από την επίθεση) αλλά από δύο επιπλέον βασικά στοιχεία. Θεωρώ ιδιαίτερα κρίσιμη την κατακόρυφη βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας της ομάδας. Όχι της άμυνας ως γραμμής (η οποία ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα) αλλά της συνολικής αμυντικής λειτουργίας. Αυτό είναι αναμφίβολα έργο του προπονητή και του το αναγνωρίζω.
Ένα δεύτερο πολύ βασικό στοιχείο είναι η δυνατότητα και η αντοχή που δείχνει η ομάδα να ανταπεξέρχεται στην πίεση και να σκοράρει ακόμη κι όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ. Αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την προσωπικότητα και το δέσιμο των παικτών. Αναμφισβήτητα διαθέτουμε παίκτες με προσωπικότητα και έχουν φροντίσει να το βγάζουν και στο γήπεδο. Στη δεδομένη στιγμή έχουν με το μέρος τους και την ψυχολογία, καθώς τα τελευταία θετικότατα αποτελέσματα τους έχουν δημιουργήσει αέρα νικητή.
Όλα αυτά οδηγούν και σε άλλα συμπεράσματα. Ήταν ιδιαίτερα σημαντική η συμβολή του κου Τσακίρη. Όχι γιατί κράτησε τον κο Φερέρα, αλλά γιατί δείχνοντάς του εμπιστοσύνη (σε κάποιο βαθμό) τον βοήθησε να εγκαταλείψει απόλυτες θέσεις που πάντα βλάπτουν και ενδεχομένως να δει κάποια από τα σφάλματά του και να αξιοποιήσει καλύτερα το έμψυχο δυναμικό που έχει στη διάθεσή του.
Προσωπικά χαίρομαι για τις επιτυχίες του κου Φερέρα και για την καλή πορεία της ομάδας, σε αντίθεση όμως με πολλούς φίλους δεν θα του ζητήσω συγνώμη, για τον απλούστατο λόγο ότι θεωρώ πως πλέον κάνει πολύ καλύτερα τη δουλειά του και ο ίδιος, δηλαδή το αυτονόητο. Δεν τον αδικήσαμε εμείς, αλλά μάλλον ο ίδιος τον εαυτό του.
Υπάρχουν πράγματα τα οποία περιμένω: Ο τραυματισμός του Μπέλιτς ανοίγει τον δρόμο για την απόκτηση τερματοφύλακα. Στη χειρότερη περίπτωση θα βοηθήσει τους αναπληρωματικούς του να δείξουν τι αξίζουν. Ομολογώ ότι ο Μπεθέρα είναι πολύ καλύτερος απ’ ότι πίστευα πλην όμως είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της ομάδας. Περιμένω επίσης την αξιοποίηση του Κούκετς. Απορώ γιατί έχει απαξιωθεί τόσο πολύ. Περιμένω τη λύση στο θέμα Κοιλιάρα, όπως και κάποιες καλές μεταγραφές. Τέλος θεωρώ υποχρέωση του προπονητή να εντάξει στα πλάνα της ομάδας τον Ρεκόμπα και να αξιοποιήσει το μεγάλο του ταλέντο, αλλά και να βελτιώσει την εικόνα του απέναντι στους οπαδούς, η οποία παραμένει μέχρι και σήμερα παγερή.
Νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Το θέμα είναι να συνεχίσουμε καλά και να μείνουμε ενωμένοι και στα δύσκολα, δηλαδή κατά το διάστημα που η ομάδα θα κάνει την αναπόφευκτη κοιλιά . Ο δρόμος περνάει από το παιχνίδι με την Α.Ε.Κ. Για το παιχνίδι αυτό που έχει κομβική σημασία η Π.Α.Ε οφείλει να προβεί σε κάποιες ενέργειες.
Θεωρώ υποχρέωση όλων μας να γεμίσουμε το γήπεδο. Δεν πρέπει να μείνει απούλητο ούτε ένα εισιτήριο. Για να συμβεί αυτό όμως πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η προπώληση των εισιτηρίων του αγώνα και να βρεθεί τρόπος διευκόλυνσης όλων των φίλων κατά τη διάρκεια της εβδομάδας προκειμένου να εκδώσουν την κάρτα φιλάθλου. Το μέτρο της έκδοσής της αποκλειστικά στα γραφεία της Π.Α.Ε ίσως δεν είναι καλό. Πιστεύω ότι θα βοηθούσε αρκετά η εγκατάσταση της απαιτούμενης υποδομής σε δύο ή τρία σημεία της Νέας Σμύρνης. Θεωρώ επίσης ότι πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό καμπάνια για το παιχνίδι με την Α.Ε.Κ και να βρεθούν τρόποι προσέλκυσης του κόσμου στο γήπεδο. Το γήπεδο πρέπει να είναι γεμάτο και να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να πάρουμε τους τρεις βαθμούς που θα μας εκτοξεύσουν κυριολεκτικά.
Αν μου επιτρέπεται να μιλήσω εξ ονόματος όλων, όλα τα μπλογκ είμαστε διατεθειμένα να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο κάθε καλή προωθητική ενέργεια. Όλοι και θέλουμε και μπορούμε να βοηθήσουμε…Γι' αυτό υπάρχουμε άλλωστε