Μην πυροβολείτε τον πιανίστα

Ως Πανιώνιοι έχουμε να καυχόμαστε ότι διαφέρουμε ως προς το επίπεδο απ’ όλους τους υπόλοιπους φιλάθλους. Αληθεύει αυτό; Και ναι και όχι. Πράγματι η Νέα Σμύρνη είναι ένα από τα ελάχιστα Ελληνικά γήπεδα όπου ένας οικογενειάρχης μπορεί αντιμετωπίζοντας λιγότερα προβλήματα από αλλού να παρακολουθήσει το παιχνίδι με την οικογένειά του. Επιπλέον αυτοί που ασχημονούν είναι λίγοι και ίσως γνωστοί (άρα μπορούν να εκλείψουν αρκεί να υπάρχει η θέληση).

Εξακολουθούμε όμως να διατηρούμε κάποια από τα κουσούρια των υπόλοιπων Ελλήνων φιλάθλων. Και δυστυχώς αυτά εμφανίζονται στις ήττες, όπου όλοι είναι ειδικοί και γνώστες των λαθών, ενώ στις νίκες είναι όλοι χειροκροτητές και κλακαδόροι.

Όταν η ομάδα χάνει συνήθως φταίει ο Μανιάτης. Είναι αυτό που λένε ο συνήθης ύποπτος. Όταν όμως αποδίδει καλά, ελάχιστοι του το αναγνωρίζουν.

Όταν η ομάδα κερδίζει ο Μανόλο Σκούφαλης είναι το παλικάρι και το τρεχαντήρι. Όταν χάνουμε όλοι θυμούνται ότι δεν σκοράρει και δεν βγάζει καλές σέντρες. Και όμως είναι ο ίδιος καλός παίκτης.

Όταν η ομάδα κερδίζει όλοι λένε ότι ο Σεκού Μπερντέ είναι ο στυλοβάτης της άμυνας. Το θηρίο. Όταν χάνουμε όλοι θυμούνται ότι είναι επιρρεπής στα λάθη και καλός μόνο στο ψηλό παιχνίδι. Ξεχνούν όμως την ηλικία του, τις εμπειρίες του και ότι το ύψος του φτάνει σχεδόν τα δύο μέτρα.

Όταν η ομάδα κερδίζει όλο το γήπεδο χειροκροτεί τον προπονητή. Τον ένα - τον μοναδικό, όπως αποκαλούν, Έβαλντ Λίνεν. Το όνομά του γίνεται τραγούδι και όλοι του χτυπούν φιλικά την πλάτη. Όταν η ομάδα χάνει όλοι βρίσκουν να του καταλογίσουν λάθη τακτικής και ανεπάρκειες. Βέβαια αν ρωτήσεις κάποιον από αυτούς να σου πει πόσα και ποια παιχνίδια χάθηκαν αποκλειστικά από λάθη του Λίνεν, τότε ίσως δυσκολευτεί να απαντήσει με επιχειρήματα. Βλέπεις, όλοι έχουν γνώμη, αλλά όλοι διαβάζουν αθλητικές εφημερίδες, όπου συνήθως πάντα βαθμολογούν τον Γερμανό με υψηλότερο βαθμό έναντι του αντίπαλού προπονητή.

Οι ίδιοι άνθρωποι που ασκούν κριτική και κατηγορούν τον Λίνεν, την ίδια στιγμή θα σου πουν ότι δεν συμφωνούν ούτε προτείνουν την απομάκρυνσή του. Βγάλε συμπέρασμα...

Τελευταία ακούστηκε ότι εν ολίγοις ο Γερμανός είναι καλός, αλλά τέλος πάντων δεν μπορεί να πάει τον Πανιώνιο ένα βήμα παρακάτω. Κι όμως η ομάδα αυτή είναι δικό του δημιούργημα. Σίγουρα έχει τις δικές του εμμονές (κόουτς, δεν θα σου κάνουν μήνυση αν κάνεις αλλαγή και πριν το 70’). Του αρέσει η πειθαρχία, η καλή κυκλοφορία της μπάλας, οι γρήγορες μεταβιβάσεις, η ταχύτητα και γενικά το επιθετικό ποδόσφαιρο. Είναι κλασικός Γερμανός προπονητής. Τι να κάνουμε. Αυτό είναι το Γερμανικό ποδόσφαιρο.

Ευτυχώς που όλοι θυμόμαστε παλαιότερους προπονητές (όχι και τόσο παλιούς) οι οποίοι είχαν τρομακτική εμμονή με την άμυνα, σε σημείο να μην δεχόμαστε εύκολα γκολ, αλλά να σκοράρουμε μόνο στις Εθνικές εορτές και αργίες. Πάλι καλά που η άμυνα δεν μας έστειλε πάλι στην Β’ Εθνική.

Ο Λίνεν μπορεί να μην είναι ο προπονητής της παγκόσμιας κλάσης. Ούτε κι εμείς άλλωστε. Αλλά και όσες ομάδες έφεραν με τυμπανοκρουσίες υποτιθέμενα μεγάλα ονόματα, τους απέλυσαν πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις. Ήταν και είναι ένας καλός προπονητής, που δούλεψε και δουλεύει με νέους ανθρώπους, που δίνει ευκαιρίες και που δημιούργησε μια αξιοσέβαστη ομάδα, έχοντας πλέον και καλή γνώση του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Παίκτες που δούλεψαν με τον κ. Λίνεν μεταγράφηκαν σε άλλες ομάδες έναντι υψηλών ανταλλαγμάτων κι ας μην τους ήξερε παλαιότερα ούτε η μάνα τους. Άραγε αυτοί που ασκούν κακόπιστη κριτική στον Λίνεν μπορούν να προτείνουν κάποιον καλύτερο προπονητή και να αναλάβουν την ευθύνη της άποψής τους;

Όταν λέμε ότι με την προσθήκη Ρεκόμπα και Εστογιάνοφ αλλάξαμε επίπεδο εννοούμε ότι διεκδικούμε με αξιώσεις το Πρωτάθλημα; Άρα ο Λίνεν δεν είναι ικανός για υψηλού επιπέδου Πρωταθλητισμό; Όποιος προπονητής κι αν έρθει, ούτε το μπάτζετ μας θα αλλάξει δραματικά, ούτε θα αποκτήσουμε ξαφνικά τις άκρες στα κέντρα εξουσίας. Εν ολίγοις, οι επιτυχίες μας θα γίνονται σταδιακά (ακόμη και η διάρκεια στο ίδιο υψηλό επίπεδο είναι μια μεγάλη επιτυχία) και να μην ξεχνάμε ότι ακόμη κι αν κατακτήσουμε κάποιο τίτλο, αυτός θα θεωρηθεί και θα είναι έκπληξη. Ας αναλογιστούμε μόνο πόσα χρόνια έχει να κατακτήσει πρωτάθλημα ο Π.Α.Ο, η Α.Ε.Κ και ο Π.Α.Ο.Κ. Και αυτοί υποτίθεται ότι κινούνται κάθε χρόνο σε άλλο επίπεδο.

Κάτι τέτοια έλεγαν διάφοροι και για τον Μπάγεβιτς. Στην πραγματικότητα όμως όλοι τον ήθελαν στην ομάδα τους. Ας αφήσουμε λοιπόν τις αναλύσεις και την γκρίνια και ας στηρίξουμε την ομάδα. Έχουμε καλούς παίκτες, προπονητή, διοίκηση και φιλάθλους (όχι όμως και γήπεδο). Η ομάδα αυτή μπορεί να φτάσει ψηλά. Με τη βοήθεια όλων μας.