Από χθες ήθελα να γράψω κάτι για τα γενέθλια του Πανιωνίου. Γιατί όπως και να το κάνεις είναι σπουδαίο να αγγίζεις τα 120 χρόνια ιστορίας σε οποιονδήποτε τομέα.
Τι είναι όμως σπουδαιότερο; Η ηλικία ή η διαδρομή;
Έχω το παράδειγμα ανθρώπων που έχουν επιβιώσει για σχεδόν ένα αιώνα, αλλά δεν έχουν ζήσει τίποτα και αντίθετα το παράδειγμα ανθρώπων που στα τριάντα τους χρόνια έζησαν τα πάντα.
Εκτιμώ τους χορτάτους ανθρώπους. Όσους ανεξαρτήτως ηλικίας, επαγγέλματος και οικονομικής κατάστασης, θεωρούν ότι έχουν πάρει όσα μπορούσε να τους προσφέρει ή ζωή ή όσα οι ίδιοι θέλησαν να λάβουν.
Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο του Πανιωνίου και έχει επηρεάσει καταλυτικά την Πανιώνια ιδεολογία μας. Είναι χορτάτος σύλλογος και για τον λόγο αυτό αισθανόμαστε κι εμείς πλήρεις. Όχι από τίτλους και διακρίσεις. Από στιγμές όμορφες και δύσκολες, από σπουδαία πρόσωπα, από φοβερούς αθλητές και κυρίως από εξαιρετικούς ανθρώπους που πέρασαν από την ομάδα.
Ο Πανιώνιος της μεγάλης ιστορίας και των λίγων διακρίσεων έχει μεγαλοσύνη. Εκφράζει την τιμιότητα, την ανεκτικότητα και την ευγένεια, χαρακτηριστικά που έχουν όλοι οι Πανιώνιοι σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό.
Αυτή την διαδρομή λοιπόν τιμούμε σήμερα. Αυτή την ιδεολογία. Αυτή τη στάση ζωής που άντεξε για 119 χρόνια και θα αντέξει για άλλα τόσα. Γιατί οι άνθρωποι με περιεχόμενο και κουλτούρα θα χρειάζονται πάντα τον εκφραστή τους στον Ελληνικό αθλητισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου