Κοντεύουμε στον πάτο ή έχει κι άλλο;

Είχα την τύχη να μην δω το χθεσινό παιχνίδι (ούτε καν στιγμιότυπα) και να ακούσω τη ραδιοφωνική μετάδοση ελάχιστα (λίγο πριν το γκολ του Μανιάτη), οπότε ίσως είμαι λίγο πιο ψύχραιμος από εσάς.

Για το χθεσινό παιχνίδι δεν έτρεφα καμία απολύτως ελπίδα. Ούτε καν για θετικό αποτέλεσμα. Για μένα το μεγάλο στοίχημα του παιχνιδιού ήταν να δω την ενδεκάδα που θα κατέβαζε ο κος Στόρε σε ένα σημαντικό εκτός έδρας παιχνίδι και την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, όντας απαλλαγμένος από την πίεση του δίδυμου Μπάγκσμπο – Κιντή.

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής απογοητεύτηκα. Δεν θα σταθώ στην παρουσία του Όμο, στις αλλαγές και σε επιμέρους στοιχεία. Θα σταθώ μόνο στο ότι δεν κατάλαβα τι ακριβώς θέλαμε να πετύχουμε στο παιχνίδι αυτό. Γιατί σίγουρα η ομάδα δεν ήταν καλά στημένη ούτε για νίκη, ούτε για ισοπαλία. Στην αγωνιστική και βαθμολογική κατάσταση που βρισκόμαστε μετράνε πάρα πολύ οι βαθμοί. Ο χθεσινός Πανιώνιος έμοιαζε να πηγαίνει για το όλα ή τίποτα. Κι αυτό πραγματικά δεν έχεις την πολυτέλεια να το κάνεις όταν από πάνω σου βρίσκονται δεκατρείς ομάδας, οι οποίες μάλιστα αρχίζουν να απομακρύνονται βαθμολογικά.

Όπως δεν μου άρεσε η λογική του Μπουμπένκο που κλείνονταν για το Χ και ό,τι έρθει μετά, έτσι δεν μου άρεσε και η λογική του κου Στόρε που ουσιαστικά κουτούλησε τον τοίχο, αντί να κοιτάξει να μπει από την πόρτα.

Αιφνιδιάστηκα ακόμη περισσότερο όταν διάβασα τις δηλώσεις του. Δεν περίμενε λέει να παίξει ο ΠΑΟΚ με δύο σέντερ φορ, ενώ έπαιζε στο γήπεδό του, βρίσκονταν σε άσχημη βαθμολογική θέση και απέναντί του έχει την κάκιστη άμυνα του Πανιωνίου.

Το κερασάκι στην χθεσινή τούρτα το έβαλαν οι δηλώσεις του κου Κατσιφαράκη. Αναμφίβολα λέει αλήθειες. Όμως η ομάδα στην καμπή που βρίσκεται χρειάζεται κάθε έμπειρο διοικητικό παράγοντα. Και είναι κρίμα που ο κος Κατσιφαράκης επιλέγει αυτή τη στιγμή για να αποστασιοποιηθεί από την ομάδα.

Το μέλλον μοιάζει σκοτεινό. Θέλω να πιστεύω ότι μέσα στην εβδομάδα θα έχουμε το καλύτερο δυνατό διοικητικό σχήμα. Από μόνο του δεν φτάνει, καθώς για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο θα χρειαστεί να πετύχουν πολλές και κρίσιμες επιλογές, θα απαιτηθούν χρήματα και συστράτευση όλων μας. Ουσιαστικά θα γίνει αυτό που όλοι φοβόμασταν από την μέρα ανάληψης των καθηκόντων του κου Κιντή. Να ξαναχτιστεί ολόκληρη η ομάδα τον χειμώνα και μάλιστα εν μέσω πανικού. Θα βγουν οι μεταγραφές; Θα βγει η αλλαγή προπονητή η οποία πλέον φαντάζει πάρα πολύ πιθανή; Θα αποκατασταθεί η τάξη στα αποδυτήρια; Θα θελήσει να βάλει χρήματα ο κος Τσακίρης και αν τα βάλει πόσο θα επηρεάσουν τον προυπολογισμό της επόμενης χρονιάς; Θα μπορέσει το διοικητικό σχήμα να αντέξει την πίεση; Θα σταθεί ο κόσμος δίπλα τους ή θα αρχίσουν από την πρώτη στιγμή τα λαϊκά δικαστήρια και τα επεισόδια, που ουσιαστικά θα βάλουν και την ταφόπλακα μας; Ακόμη όμως κι αν τα πετύχουμε όλα αυτά, τίποτα δεν μας εξασφαλίζει για την επόμενη χρονιά. Και πάλι το μπάτζετ θα είναι μικρό και πάλι θα ζητείται αγοραστής και πάλι οι ενδιαφερόμενοι θα είναι ύποπτες προσωπικότητες του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Έτσι που έφτασαν τα πράγματα πρέπει να κινηθούμε στα σίγουρα. Αν επιλεγεί η απομάκρυνση του κου Στόρε, θεωρώ ότι η μόνη λογική επιλογή είναι ο Έβαλντ Λίνεν. Μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση, εμπνέει σεβασμό και μπορεί να ενώσει τον κόσμο.

Τον Γενάρη θα χρειαστούμε τουλάχιστον τρεις μεταγραφές. Τους παίκτες αυτούς πρέπει να τους εντοπίσουμε από τώρα. Εννοείται ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να πουλήσουμε βασικό μας παίκτη αυτή τη στιγμή. Το βασικότερο όμως είναι να μείνουμε όλοι μας κοντά στην ομάδα. Να τη στηρίξουμε τώρα που μας έχει μεγαλύτερη ανάγκη.