Η δική μου Ξάνθη

Είναι περίεργο το πως κάποιες τυχαίες αποφάσεις ή διαισθήσεις μερικές φορές επηρεάζουν τη ζωή μας με τρόπο καταλυτικό.

Πριν από αρκετά χρόνια, όταν βρισκόμουν στο κέντρο εκπαίδευσης, μας ζητήθηκε να δηλώσουμε την προτίμησή μας για την περιοχή στην οποία θέλαμε να πάρουμε μετάθεση. Οι επιλογές δεν ήταν πολλές. Θράκη , Νησιά Ανατολικού Αιγαίου, Ρόδος, Κως. Οι περισσότεροι συνάδελφοί μου δήλωσαν νησιά του Ανατολικού Αιγαίου Ρόδο και Κω.

Είχα μια πολύ έντονη διαίσθηση για την Ξάνθη, μολονότι δεν γνώριζα τίποτα ιδιαίτερο για την πόλη αυτή, πέρα από το ότι έχει πανεπιστήμιο και ότι συμβιώνουν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι Έλληνες. Τη δήλωσα.

Βγήκε η μετάθεση και είδα ότι έπρεπε να παρουσιαστώ σε μία μονάδα λίγο έξω από την Ξάνθη. Ένοιωσα πάρα πολύ περίεργα όταν έφτασα νύχτα στο αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος. Ήμουν σε ένα μέρος στο οποίο δεν γνώριζα κανέναν και τίποτα, αλλά έπρεπε να περάσω κάποιους μήνες από τη ζωή μου. Πέρα από τις όμορφες και πανύψηλες Καβαλιώτισσες, τίποτα άλλο δεν με προδιέθετε θετικά.

Όταν έφτασα στην Ξάνθη τρόμαξα. Κυκλοφορούσαν λίγοι άνθρωποι, κάποιες γυναίκες με την χαρακτηριστική μαντίλα, τα τζαμιά, η έντονη στρατιωτική παρουσία. Αποφάσισα να πάω μια βόλτα και επέλεξα τυχαία το χειρότερο σημείο στο οποίο μπορεί να βρεθεί κανείς. Απογοήτευση, Αργά το βράδυ αφού τακτοποιήθηκα σε ένα ξενοδοχείο, διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει στην Αθήνα το πουκάμισο της στολής εξόδου. Ήταν καταστροφή, διότι ήξερα καλά ότι αν δεν παρουσιαζόμουν με στολή εξόδου θα έπαιρνα με το καλημέρα φυλακή.

Εξήγησα την κατάσταση στη ρεσεψιονίστ ( η οποία έμαθα εκ των υστέρων ότι είχε ζήσει για κάποια χρόνια στη Νέα Σμύρνη - τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή) και ζήτησα να μάθω αν υπήρχε ανοιχτό κάποιο κατάστημα με στρατιωτικά είδη.

Τότε έγινε το απίστευτο. Η ρεσεψιονίστ ειδοποίησε κάποιον γνωστό της, ο οποίος άνοιξε το κατάστημά του μέσα στη νύχτα ειδικά για να μου πουλήσει το πουκάμισο που χρειαζόμουν!!! Τότε κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε ένα αλλιώτικο μέρος μεπολύ ιδιαίτερους ανθρώπους!!!

Από τις πρώτες βδομάδες η πόλη, οι άνθρωποι, οι γεύσεις και οι μυρωδιές μου θύμιζαν τις Μικρασιάτισσες γιαγιάδες και θείες μου. Άκουγα λέξεις και εκφράσεις που δεν τις είχα ξανακούσει για χρόνια. Αν και βρισκόμουν σε ένα στρατόπεδο 720 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου, ένοιωσα πως βρισκόμουν σε μια νέα οικογένεια. Την Ξάνθη την γύρισα, την περπάτησα και προσπάθησα να μάθω τα πάντα.

Η Ξάνθη θα μπορούσε να είναι το σπίτι του Πανιωνίου. Οι Ξανθιώτες έχουν την τρέλα, το πάθος, τη δημιουργικότητα, την περηφάνια και τη γκρίνια των Πανιώνιων. Ενθουσιάζονται και απογοητεύονται σε χρόνο ρεκόρ. Είναι το μικρό Γαλατικό χωριό. Όπως και ο Πανιώνιος.

Από τότε ανεβαίνω σε κάθε ευκαιρία. Ιδίως στις γιορτές της Παλιάς Πόλης.

Η Παλιάς Πόλης της Ξάνθης είναι ένας διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός στον οποίο ο επισκέπτης μπορεί να δει απίστευτα όμορφα σπίτια (αρχοντικά) πλούσιων καπνεμπόρων του περασμένου αιώνα, Πολλά από αυτά έχουν αναπαλαιωθεί εσωτερικά και εξωτερικά και χρησιμοποιούνται από διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους.

Στην Ξάνθη υπάρχουν πολλοί πολιτιστικοί σύλλογοι. Νομίζω ότι είναι γύρω στους 25, νούμερο ιδιαίτερα εντυπωσιακό, αν σκεφτούμε ότι μιλάμε για μια πόλη 70.000 κατοίκων. Κάποιοι από τους συλλόγους αυτούς έχουν ως σκοπό την προαγωγή του πολιτισμού (ΦΕΞ, Σύλλογος Μικρασιατών Νομού Ξάνθης κ.λ.π) και κάποιοι άλλοι έχουν δημιουργηθεί για να μετέχουν στις καρναβαλικές εκδηλώσεις ( το καρναβάλι της Πάτρας μπροστά στης Ξάνθης είναι μάλλον ξενέρωτο).

Για μία εβδομάδα, κατά τη διάρκεια των γιορτών της παλιάς πόλης, ο κάθε σύλλογος δημιουργεί ένα στέκι σε μια γωνιά της παλιάς πόλης και δημιουργεί το δικό του γλέντι. Φαγητό, ποτό και οι καλύτεροι οργανοπαίκτες παραδοσιακής μουσικής. Παράλληλα, ο Δήμος Ξάνθης διοργανώνει μια σειρά από πολιτιστικές εκδηλώσεις (συναυλίες, εκθέσεις, ομιλίες). Κάνοντας μια βόλτα μπορείς να πάρεις μια υπέροχη άποψη απ’ όλο αυτό το μαγικό πανηγύρι, το οποίο ευτυχώς ή δυστυχώς έχει μέχρι και σήμερα γλυτώσει από τις ορδές των Αθηναίων τουριστών.

Τα μέλη των συλλόγων (μικροί και μεγάλοι σε ηλικία) δουλεύουν εθελοντικά για μια ολόκληρη εβδομάδα προκειμένου να βοηθήσουν τον σύλλογο και την πόλη τους. Με τα χρήματα που μαζεύουν πραγματικά προάγουν τον πολιτισμό. Ο Σύλλογος των Μικρασσιατών για παράδειγμα, με τα έσοδα από τις γιορτές εκδίδει υπέροχα ημερολόγια, συντηρεί το χορευτικό του τμήμα (παραδοσιακών μικρασιατικών χορών, το οποίο θα ήταν ευχής έργο να το δούμε κάποια στιγμή και στη Νέα Σμύρνη – κύριε Χαντζαντουριάν απευθύνομαι σε ‘σας), ράβει υπέροχες χορευτικές στολές και πολλά άλλα. Απίστευτο;

Ας μου πει κάποιος κάτι αντίστοιχο που γίνεται στην Αθήνα. Ας μου πει κάποιος με ποιό τρόπο τιμούμε στην καρδιά της Νέας Σμύρνης την ματωμένη επέτειο της καταστροφής. Βέβαια από την Ξάνθη πέρασε ένας δήμαρχος με όραμα. Ο Αμοιρίδης ήταν από τους λίγους δημάρχους ολόκληρης της Ελλάδος που εκλέγονταν από την πρώτη Κυριακή με ποσοστό μεγαλύτερο του 70%. Μάλλον οι μόνοι που δεν τον ψήφιζαν ήταν οι Μουσουλμάνοι. Απίστευτος οραματιστής και εξίσου απίστευτο το έργο του...

Όπου κι αν πάω το καλοκαίρι, γνωρίζω ότι οι καλύτερες ημέρες και νύχτες του θα είναι εδώ. Στη μαγική κυρία του Βορρά. Στην πόλη που είμαι­­ πραγματικά ευτυχισμένος για τρεις ημέρες τον χρόνο. Που αν ήταν επιλογή μου θα έμενα γιά πάντα.

Θα ήθελα να σας δείξω την αγαπημένη μου πόλη. Θα βρω έναν τρόπο να ανεβάσω φωτογραφίες και βίντεο για να πάρετε μια γεύση.