Ένα πικρό γράμμα, σταλμένο με αγάπη

Θέλησε κάποτε, ένας χωρισμένος φίλος μου να με πείσει για το πόσο καλός πατέρας ήταν. Μου μίλησε για τα δώρα που έκανε στο παιδί του, για τα επώνυμα ρούχα που του αγόραζε, για τη μεγάλη διατροφή που κατέβαλε πάντα την πρώτη του μηνός και για τα υψηλά δίδακτρα που πλήρωσε στο καλό ιδιωτικό σχολείο.

Δεν μου είπε όμως πόσες ώρες περνούσε στη δουλειά για να προσφέρει όλα αυτά και εν τέλει πόση ώρα καθημερινά ασχολούνταν με το παιδί του, την διαπαιδαγώγηση και τα προβλήματά του. Είμαι σίγουρος ότι και ο ίδιος καταλάβαινε ότι είχε μετατραπεί από πατέρας σε χρηματοδότη του παιδιού του. Ίσως γι αυτό μου είχε πει όλα αυτά.Τύψεις.

Πολύ φοβάμαι ότι ένα παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε στον Πανιώνιο αυτή τη στιγμή. Ο καλός Πανιώνιος πρόεδρός μας, ο Πρόεδρος που αποδεδειγμένα έχει τα προσόντα να γράψει το όνομά του στην Πανιώνια ιστορία (και αυτό το έχουν πετύχει ελάχιστοι) μετατράπηκε για λόγους που γνωρίζει ο ίδιος από πατέρας της ομάδας σε χρηματοδότη.

Ναι ξοδεύει πολλά, όμως το όραμα και η ελπίδα δεν αγοράζονται με χρήματα, αλλά με πάθος.

Ο Πανιώνιος που είδαμε σήμερα δεν έχασε από τα λάθη του προπονητή ή των παικτών. Απλά μας έδειξε σε αγωνιστικό επίπεδο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει συνολικά. Προβλήματα οργάνωσης, μάρκετιγκ, επικοινωνίας, αγωνιστικού σχεδιασμού, σκάουτιγκ, προπονητή, παικτών. Εν τέλει οράματος. Στους επιμέρους τομείς ευθύνες μπορεί να έχουν πολλοί. Συνολικά όμως - και είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζει και ο ίδιος - ευθύνη έχει μόνο ένας.

Κύριε πρόεδρε,

θεωρώ ότι εάν εσύ δεν είχες χάσει το πάθος σου, δύσκολα θα έπαιζαν τον Πανιώνιο άπειροι διαιτητές που θα τον αδικούσαν μάλιστα στην πρώτη ευκαιρία. Δύσκολα θα βρίσκονταν διαιτητές σαν τον σημερινό να μας χλευάσουν μέσα στην ίδια μας την έδρα. Δύσκολα θα δανειζόμασταν παίκτες που είναι ακόμη στην ανάπτυξη. Δύσκολα θα αγοράζαμε παίκτες που δεν κάνουν ούτε για τον Πανιώνιο ούτε για την κατηγορία. Και το κυριότερο δύσκολα θα είχαμε για προπονητή κάποιον που δεν θα σέβονταν ούτε το όνομά του, ούτε την ιστορία μας.

Διότι ο κος Φερέρα, έχοντας δεχτεί τρία γκολ σε ΕΝΑ ημίχρονο από τον χειρότερο Αστέρα που αντιμετωπίσαμε τα τελευταία χρόνια, αρκέστηκε στο να σηκώσει τρεις αναπληρωματικούς αμυντικούς για ζέσταμα. Λες και θέλαμε να κρατήσουμε το σκορ. Δεν ήταν η Λίβερπουλ αντίπαλος. Ήταν η Τρίπολη.
Μεγάλη προσβολή. Για εσένα, για εμάς, τα παιδιά μας και την ιστορία ενός μεγάλου συλλόγου.

Εμείς κ. Πρόεδρε δεν σε εκτιμήσαμε για τα λεφτά σου, αλλά για τον αντικομφορμισμό και την τρέλα σου. Γιατί είσαι ένας από εμάς, με τη μόνη διαφορά ότι εσύ έχεις και την οικονομική επιφάνεια για να κάνεις τα όνειρα μας γιά τον Πανιώνιο πραγματικότητα. Τα λάθη σου όμως τον τελευταίο χρόνο μας στέρησαν το όνειρο. Ψάξε το γιατί. Εσύ γνωρίζεις καλύτερα.

Δεν θέλω να σου υποδείξω λύσεις. Να σου δείξω με το δάχτυλο φταίχτες. Απλά ήθελα να σου πω αυτά που ίσως (ή μάλλον σίγουρα) δεν θα σου πει κανένας από αυτούς που είναι ή που θέλουν να είναι στον κύκλο σου. Γιατί αλήθειες από αυτούς που σε βλέπουν ως πορτοφόλι με πόδια ΔΕΝ πρόκειται να ακούσεις. Έστω και πικρές...
Με συγχωρείς και καλή σου μέρα.