Προβληματίστηκα πολύ χθες όταν ξαναδιάβασα μια απάντηση του Κώστα σε προηγούμενο θέμα. Είχε πει: «ειλικρινά, χαίρομαι για το κουράγιο σας, την αισιοδοξία σας και την (προσπάθεια για) αισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων. Ελπίζω να μπορέσω να την συμμεριστώ το βράδυ της Τετάρτης. Προς το παρόν είναι αδύνατον. Όπως είναι αδύνατον να υποβάλω τα παιδιά μου σε αυτό το μαρτύριο του να παρακολουθήσουν αυτόν τον Πανιώνιο. Αδύνατον ...Αν τα καταφέρω, ίσως πάω μόνος μου.
Σήμερα το πρωί λοιπόν ρώτησα τον γιο μου: "Τι λες"; "Τι θα κάνουμε σήμερα"; «Θα κερδίσουμε» μου είπε με κεκτημένη ταχύτητα. Το ξανασκέφτηκε και μου είπε «ίσως και να χάσουμε. Δύσκολο παιχνίδι. Είμαστε και χάλια». «Θα πάμε;» Τον ρώτησα. «Ασφαλώς» μου είπε. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι θα χάσει την προπόνηση, την οποία δεν θέλει να χάνει ποτέ και για κανένα λόγο.
Εάν λοιπόν μπορεί να υπάρχει έστω και ένας αισιόδοξος πατέρας και ένα αισιόδοξο παιδί τότε μπορούμε όλοι να πάρουμε τα «ρίσκα» μας σήμερα το απόγευμα.
Από χθες έχουμε πάρει κάποια αισιόδοξα μηνύματα. Στην αποστολή ο Σμόγιε και ο Εστογιάνωφ ( ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα αποθεωθεί κατά την είσοδό του), ορθολογιστικές αλλαγές στα κεντρικά μπακ, πιθανότατα η πρώτη εμφάνιση του Καστεγιόνε και κατά πάσα περίπτωση σύστημα που ανταποκρίνεται στους παίκτες που διαθέτουμε. Ισχύει λοιπόν και στους καθολικούς η παροιμία που λέει ότι και ο άγιος (Αιμίλιος) φοβέρα θέλει.
Το παιχνίδι αυτό μπορεί να είναι ένα μεγάλο μάθημα για τα παιδιά μας. Καλή εμφάνιση και καλό αποτέλεσμα με τις παραπάνω αλλαγές θα τους αποδείξει ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει στη δουλειά του να είναι ανοιχτόμυαλος και χωρίς εμμονές. Πρέπει να ακούει τους ανθρώπους που αποδεδειγμένα θέλουν το καλό του και τον συμβουλεύουν με αγάπη, έστω και με άκομψο τρόπο. Καμιά φορά στη φιλία οι πολλές ευγένειες και η διπλωματία βλάπτουν.
Αν πάλι δούμε μια από τα ίδια, θα δείξουμε στα παιδιά μας ακριβώς τα ίδια πράγματα, αλλά θα πάρουν και ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Ότι πολλές φορές η ευτυχία μας εξαρτάται από τις επιλογές ή τις εμμονές τρίτων ισχυρότερων ανθρώπων. Πρέπει όλοι λοιπόν να παλεύουμε στη ζωή μας για να μειώνουμε κατά το δυνατό αυτού του είδους τις εξαρτήσεις.
Ξέρω ότι έχω γίνει κουραστικός αλλά θα το πω για άλλη μία φορά. Είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι που θα βρεθούμε σήμερα στο γήπεδο θα έχουμε αφήσει επαγγελματικές εκκρεμότητες. Είναι δύσκολο το γήπεδο σε εργάσιμη ημέρα και ώρα ( για ορισμένους). Είμαι βέβαιος όμως ότι ακόμη και εκείνοι που θα είναι κουρασμένοι, πνιγμένοι ή και απογοητευμένοι, όταν κοιτάξουν το ρολόϊ λίγο πριν από το παιχνίδι θα ακούσουν την καρδιά τους και θα έρθουν. Είναι ανάγκη το γήπεδο να είναι γεμάτο σήμερα. Καλή ημέρα σε όλους και καλή δουλειά.
17 σχόλια:
Δεν υπάρχει δικαιολογία.Πρώτη φορά θα πάμε στο γήπεδο κουρασμένοι,πνιγμένοι,απογοητευμένοι η τελευταία;Μόνο ασθενείς και οδοιπόροι εξαιρούνται,αν και για τους πρώτους δεν είμαι πολύ σίγουρος.
Πάντως την Κυριακή στο ΔΣ πρέπει να έπεσε χοντρό χέρι.Ξαφνικά ξεθάφτηκαν παίκτες,άλλοι έγιναν καλά αμέσως και άλλοι προσαρμόστηκαν μέσα σε δύο μέρες.Μέχρι και το σύστημα φαίνεται να αλλάζει.Πολλές συμπτώσεις...
Δεν εξαιρούνται ούτε οι οδοιπόροι. Βλέπεις έχουμε αρκετούς και στην ομάδα :)
Πρεπει να βαλει Φανουρη για γουρι.Χαος μεσα στο χαος,αυτη ειναι τακτικη.Κι εχει και παραδοση με μπαογκ.
Φαίνεται και μακάρι να είναι έτσι ότι ο προπονητής τελεί υπό αυστηρή επιτήρηση που σημαίνει τέλος τα πειράματα, οι πρωτοποριακές προπονήσεις, επιλογές, τακτικές στου κασίδη το κεφάλι.
Το ξεπάγωμα ορισμένων παικτών θα βελτιώσει και το κλίμα.
Προσωπικά είμαι αισιόδοξος για σήμερα. Ο ΠΑΟΚ επίσης έχει προβλήματα. Ο Μουσλίμοβιτς που δεν ξέρω πως θα μπορούσαμε να τον σταματήσουμε είναι εκτός χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Φιλόμενο δεν είναι καλός παίκτης, εκτός είναι και ο ταχύς σκληρός κα με αντοχές Βιτόλο που θα έκανε δύσκολη τη ζωή του Ρεκόμπα, η άμυνα του ΠΑΟΚ αλλάζει συνεχώς και οι παίκτες που την αποτελούν είναι ντεφορμέ
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις αναμφισβήτητες ικανότητες των παικτών τις οποίες ορισμένοι με πρώτο και καλύτερο τον Ρεκόμπα έδειξαν ακόμα και το περασμένο Σάββατο καθώς και το γεγονός ότι η τύχη θα γυρίσει κάποια στιγμή με το μέρος μας (αυτό συμβαίνει όταν πιάνεις πάτο) με κάνει να πιστεύω ότι απόψε θα περάσουμε καλά.
Πιθανή νίκη έστω και καλή εμφάνιση δεν σημαίνει ότι λύθηκαν τα προβλήματα αλλά ότι αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν.
Επειδή πολλά λέγονται σχετικά με το Μπάλαμπαν νομίζω ότι του αξίζουν ευκαιρίες βάσει του βιογραφικού του. Στο φιλικό με την ΑΕΚ πήρε μία πάσα τόσο κακή που έμοιαζε με σουτ, την κατέβασε με το ένα πόδι και με το άλλο έκανε δυνατό σουτ από πολύ πλάγια θέση στην κλειστή γωνία. Νομίζω ότι ο μέσος φορ της πρώτης εθνικής 100 φορές να πάρει έτσι την μπάλα ούτε κοντρόλ δεν θα κάνει. Από μία τέτοια φάση καταλαβαίνεις τον παίκτη…. Επίσης παίζοντας πλάτη μπορεί να ταιριάξει πολύ με τον Ριέρα με τον οποίο φάνηκε το Σάββατο ότι δεν έχουν δουλέψει μαζί.
Κάθε φορά που μ'απογοητεύει η ομάδα παλεύει μέσα μου η λογική του ''μην χάνεις την ώρα σου,τι θα πας να κάνεις'' με την ανάγκη να βρεθώ μέσα στο κυανέρυθρο κόσμο, την ανάγκη να χαθώ μέσα στον κόσμο που αγαπά ότι κι εγώ...και σήμερα έστειλα τη λογική μια βόλτα αφού εγώ θα είμαι εκεί στη θύρα 2....δύσκολο να έχεις μια καρδιά μισή κόκκινη,μισή μπλε...χτυπά διαφορετικά από τις υπόλοιπες....μα είναι ωραία....
Μια που έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο θέατρο, έχω μιά παράσταση που ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή μας
Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών /Γιασουνάρι Καβαμπάτα. Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Αυτό που φοβάμαι είναι μην καταλήξουμε τελικά στην "Πινακοθήκη των ηλιθίων" του Τσιφόρου...
Σου δίνω και την περίληψη του έργου:
Μια παράσταση με αφορμή την ομώνυμη νουβέλα του Ιάπωνα συγγραφέα, κυρίαρχα θέματα της οποίας είναι ο ερωτισμός και το παιχνίδι με τον θάνατο, χρησιμεύει ως πρώτη ύλη για μια παράσταση βασισμένη στα προσωπικά βιώματα των ερμηνευτών της. Οκτώ άνδρες, έξι παρθένες και μια γυναίκα κλειδώνονται οικειοθελώς μέσα στις σελίδες της παράξενης νουβέλας και πετάνε το κλειδί. Μαζί τους έχουν κάποια μουσικά όργανα, σκούφους, γάντια για το κρύο, λίγο τσάι, μια χούφτα υπνωτικά χάπια και δυο βιντεοκάμερες για να καταγράψουν τις περιπέτειές τους.
Κάτι τέτοια μεταμοντέρνα πήγε φαίνεται να εφαρμόσει ο φίλος μας με τον Μανόλο και τον Φανούρη. Ήμαρτον Κύριε!!!
Πιο πολύ σε μεταμοντέρνη τσόντα μου φέρνει...
lol!!
Δεν μπορώ να καταλάβω τι χρειάζονται τα μουσικά όργανα, οι σκούφοι (τι είδους άραγε), τα γάντια, το τσάι, τα υπνωτικά χάπια και δυο βιντεοκάμερες, όταν στην παρέα υπάρχουν έξι παρθένες και μία γυναίκα και μάλιστα κλεισμένες σε μια νουβέλα. Επίσης χρήζει διερεύνησης ο ρόλος του όγδοου άνδρα.
Αν αυτά τα μεταμοντέρνα τώρα εφαρμόζονται στην ομάδα μας πάμε γιά φούντο, δεν το συζητώ...
Λοιπόν:
Τα μουσικά όργανα είναι για πήδημα μετά μουσικής.
Οι σκούφοι είναι φωσφοριζέ για να ξεχωρίζουν οι αντρες στο σκοτάδι.
Τα γάντια χρησιμοποιούνται στην παρασκευή του τσαγιού.(όλοι αντιλαμβανόμαστε γιατί)
Το τσάι χρησιμεύει στην αναπλήρωση των υγρών.
Τα χάπια χρησιμοποιούνται στους αντρες γιατί πρέπει οι πρώην παρθένες να ξεκουράζονται.
Οι κάμερες απαθανατίζουν το όλο σκηνικό ώστε να μη χαθεί αυτό το αριστούργημα.
Ο όγδοος άντρας είναι κάτι σαν εργοδηγός...
ΥΓ.Άμα δεν καταλαβαίνετε ένα τόσο απλό έργο που να καταλάβετε την τακτική Φερέρα.
Να σου πω ρε φίλε. Εσύ όταν φτιάχνεις τσάϊ, φοράς γάντια;
Εγώ πάντως τσάι που θα το έφτιαχνε κάποια από τις γυναίκες εκεί μέσα με γυμνά χέρια δεν το έπινα.
Ο όγδοος άντρας είναι ο Φερέρα στον πάγκο, που βλέπει αν το σύστημα παίζεται σωστά.
Σωστός...
Δημοσίευση σχολίου