Ομάδα Χουντίνι

Διάβαζα ένα αφιέρωμα στην gazzetta για τον Πανιώνιο που ετοίμαζε ο Τσακίρης με παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Από αυτούς είδαμε  τους δύο και δεν προλάβαμε να δούμε τους υπόλοιπους. Ήταν η εποχή όπου ο Πανιώνιος ήταν αυτάρκης, αξιοπρεπής και απόλυτα ικανός να προσελκύει οποιονδήποτε έλληνα ή ξένο παίκτη με σκοπό την αλλαγή επιπέδου. Πολύς κόσμος στο γήπεδο, πολλοί οι ενδιαφερόμενοι να ασχοληθούν με τα διοικητικά, πραγματικός οργασμός παντού. Κι όμως η προσπάθεια αυτή όχι μόνο δεν πέτυχε, αλλά χάσαμε τον πρόεδρο, τους φιλάθλους, τους παίκτες, τους οπαδούς, τους παράγοντες. Από εκείνη τη χρονιά, χωρίς λεφτά, χωρίς αδειοδότηση και πάντα με την ταμπέλα του πρώτου φαβορί για υποβιβασμό, βάζουμε τον ίδιο στόχο: την παραμονή στην κατηγορία. Χρόνο με τον χρόνο ο στόχος αυτός γίνεται όλο και πιο δύσκολος... Κι όμως το ποδοσφαιρικό Γαλατικό χωριό ζει και αναπνέει χάρη στο μεράκι και την υπομονή κάποιων ανθρώπων και στο ταλέντο των νεαρών παικτών που διαθέτει. Κάθε χρόνο μια καινούρια αρχή με μια καινούρια και άπειρη ομάδα και στο τέλος η Πανιωνάρα πάντα τα καταφέρνει. Πρωταθλητισμός είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου και τις προσδοκίες των άλλων. Με τη λογική αυτή είμαστε κάθε χρόνο πρωταθλητές κι ας τερματίζουμε στον πάτο της βαθμολογίας. Κάποια στιγμή θα βρεθεί ο ηγέτης που θα μας βοηθήσει να κάνουμε και τον ορθόδοξο πρωταθλητισμό που τόσο επιθυμούμε.

 Στα πλαίσια αυτά, η σημερινή νίκη του Πανιωνίου επί του Παλαιτωλικού ήταν ιδιαίτερα σημαντική και εμφαντική. Η ομάδα όχι μόνο εξασφάλισε σε πολύ μεγάλο βαθμό την παραμονή, με ένα ευρύ σκορ, αλλά απέδειξε για άλλη μία φορά ότι αν και άπειρη διέθετε την ποιότητα να διεκδικήσει πολλά περισσότερα φέτος. Ειλικρινά δεν θεωρώ ότι είναι κατώτερη από αρκετές ομάδες που διεκδικούν την είσοδο στα play off. Κι αν ο στόχος αυτός δεν επιτεύχθηκε λόγω της απειρίας και της απώλειας βαθμών σε σίγουρα παιχνίδια κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, θα μπορούσε να τεθεί και να πραγματοποιηθεί την επόμενη χρονιά, αν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να κρατήσουμε τον βασικό κορμό και να τον εμπλουτίσουμε με λίγες μεταγραφές.

Δυστυχώς όμως για άλλη μία χρονιά θα ξεκινήσουμε από το μηδέν και αναγκαστικά, εφόσον κατά πως δείχνουν τα πράγματα δεν θα έχουμε δικαίωμα για μεταγραφές, ο στόχος θα παραμείνει ο ίδιος. Η διαφορά θα είναι ότι του χρόνου η παραμονή θα είναι ακόμα δυσκολότερη. Θεωρώ αδύνατο να παίζουμε κάθε χρόνο ρώσικη ρουλέτα και να μη μας πετύχει η σφαίρα κάποια στιγμή. Έχουμε εξαντλήσει κάθε περιθώριο του νόμου των πιθανοτήτων, γι αυτό κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν δραστικά.

Εύχομαι να βρεθεί στον δρόμο μας κάποιος που να τον συγκινεί αυτή τη προσπάθεια, που να πιστέψει στον Πανιώνιο του ταλέντου και των αγνών και ίσως γραφικών φιλάθλων και να μπούμε σε μια ρότα ανόδου που να ταιριάζει στην ιστορία και την ιδιοσυγκρασία μας. Νομίζω ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια όλοι μας έχουμε γίνει σοφότεροι και ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε για να είναι χαρούμενα τα Κυριακάτικα απογεύματά μας, όπως το σημερινό. Καλή βδομάδα αδέλφια και καλή Ανάσταση (κάθε είδους).