Ώρα μηδέν για το μπάσκετ

Σε αυτά τα χρόνια που είναι ανοιχτό το Blog, οι αναρτήσεις μου για το μπάσκετ είναι ελάχιστες. Επειδή κάποια πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο αποφάσισα να γράψω δύο- τρία πράγματα.

Η περσινή αποχώρηση του κου Λιανού έγινε γρήγορα και  μάλλον άτσαλα, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ο χρόνος να μεταβιβαστούν οι μετοχές στα χέρια ανθρώπων που θα μπορούσαν να αντέξουν το οικονομικό βάρος και βέβαια χωρίς να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης της χρονιάς. Τα βασικά σενάρια ήταν  η προσπάθεια παραμονής στην Α1 μέσω μεταγραφών ή η τυπική συμμετοχή με την ομάδα των εφήβων, η οποία βέβαια θα οδηγούσε την ομάδα σε εξευτελιστικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά ταυτόχρονα είναι βέβαιο ότι θα βοηθούσε στον περιορισμό του χρέους, άρα ενδεχομένως στην καλύτερη διαχείριση τα επόμενης χρονιάς στην Α2.

Για να μην μακρηγορώ, όλοι μας ξέρουμε ότι το παιχνίδι της παραμονής χάθηκε στις λεπτομέρειες, με συνέπεια τον αγωνιστικό υποβιβασμό της ομάδας με ταυτόχρονη αύξηση των χρεών.

Ίσως πολλοί νομίζουν ότι το πρωτάθλημα της Α2 είναι εύκολο ή απαιτεί μικρό μπάτζετ. Λάθος. Θα χρειαστούμε τουλάχιστον 150.000 ευρώ, ουσιαστικά για μια πορεία μεταξύ του μέσου της βαθμολογίας και του υποβιβασμού. Από αυτά τα χρήματα, ακόμη και με τη βοήθεια του ερασιτέχνη μπορεί να βρεθεί ένα μέρος μόνο (50-60.000). Υπάρχει βέβαια και το σενάριο του υποβιβασμού στην Β κατηγορία, η οποία έχει πολλά μειονεκτήματα (φοβερή ήττα γοήτρου, αποψίλωση των ακαδημιών από παίκτες) αλλά παράλληλα έχει ως θετικά το πολύ μικρότερο μπάτζετ (με 80.000 υπολογίζουν οι άνθρωποι του μπάσκετ ότι μπορεί η ομάδα να πρωταγωνιστήσει και να ανέβει άνετα στην Α2), τη διαγραφή του χρέους και τη μεγαλύτερη ευκολία ανεύρεσης στελεχών, καθώς δεν θα αντιμετωπίζουν προσωπικά τον κίνδυνο των παλαιών χρεών, τα οποία μάλλον δεν είναι όσα ακούγονταν αλλά πολύ περισσότερα…

Αυτό το νόημα έχει και το κάλεσμα του ερασιτέχνη για την αυριανή συνέλευση. Όχι να προσέλθει ο καθένας που θα πει το μακρύ και το κοντό του, αλλά να υπάρξουν συγκεκριμένες οικονομικές προσφορές. Χρήματα, χορηγίες ή κάθε άλλη απτή βοήθεια μπορεί να βοηθήσει το τμήμα να σταθεί στα πόδια του. Αν δεν βρεθεί λύση η ομάδα θα βρεθεί στα τάρταρα. Τόσο απλά…

Ουσιαστικά αύριο θα μάθουμε πόσα χρήματα μπορούμε να βρούμε και ποιοι είναι διατεθειμένοι να τρέξουν το τμήμα και σε ποια κατηγορία. Η όποια επιλογή πρέπει να ληφθεί όχι με βάση το συναίσθημα αλλά το πραγματικό συμφέρον της ομάδας ως σύνολο.

Με τα λίγα μέσα που διαθέτω, καλώ κι εγώ με τη σειρά μου κάθε έναν που αγαπάει το μπάσκετ, κάθε έναν που ενδεχομένως γνώρισε τον Πανιώνιο μέσω των θρυλικών του ομάδων να προσφέρει την όποια βοήθεια μπορεί. Το σημείο είναι κομβικό, ο χρόνος ελάχιστος και οι αποφάσεις τεράστιες.