ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ

Μια φορά και ένα καιρό ένα καλό και όμορφο παλικάρι ήταν Πρόεδρος μιας ομάδας την οποία αποδεδειγμένα αγαπούσε και προσπαθούσε να την κάνει να ανέβει επίπεδο. Συνεργάστηκε καλά για μεγάλο διάστημα με έναν πολύ σοβαρό προπονητή, στον οποίο ανέθεσε την δημιουργία μίας ομάδας που θα αποτελούνταν κυρίως από νέους. Ο προπονητής αυτός τα κατάφερε, η ομάδα άρχισε να πηγαίνει καλά και το έργο του άρχισε να αναγνωρίζεται, τόσο λόγο της βαθμολογικής εξέλιξης της ομάδας, όσο και από το γεγονός ότι παίκτες της ομάδας αυτής άρχισαν να μοσχοπουλιούνται.

Ο συγκεκριμένος πρόεδρος είχε και ένα επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο θα ωφελούσε οπωσδήποτε την ομάδα, ίσως και τον ίδιο. Όταν το σχέδιο αυτό ναυάγησε ή έστω καθυστέρησε σημαντικά ως προς την υλοποίησή του αποφάσισε να αποδεσμευτεί από την διοίκηση της ομάδας (την αγαπούσε άλλα είχε και άλλες ασχολίες), την οποία ανέθεσε σε ανθρώπους της εμπιστοσύνης του και σε γνωστό φίλαθλο - παράγοντά της.

Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν ιδιαίτερη εμπειρία με το αντικείμενο και γι’ αυτό άρχισαν προβαίνουν σε σειρά από λάθη και παραλήψεις, οι οποίες φάνηκαν από την πρώτη στιγμή στο γήπεδο. Ο κόσμος άρχισε να αντιδρά και ο Πρόεδρος να στεναχωριέται. Τότε ένα στέλεχος της ομάδας πρότεινε κάποιο διάσημο ποδοσφαιριστή, φίλο του από τα παλιά, η μεταγραφή του οποίου θα κάνει πάταγο. Η μεταγραφή έγινε και τόσο ο πρόεδρος όσο και οι εμπλεκόμενοι στην μεταγραφή θεοποιήθηκαν. Αυτό άρεσε πολύ στον Πρόεδρο και κατέταξε το στέλεχος και την παρέα του στους καλούς και έμπιστους φίλους του.

Κάποιος όμως από αυτή την ιστορία είχε ισχυροποιήσει τόσο πολύ την θέση του όπου άρχισε να προβάλει παράλογες αξιώσεις, οι οποίες σε κάθε άλλη περίπτωση θα τον οδηγούσαν στο ταμείο ανεργίας. Έγιναν όλες δεκτές. Αποδεδειγμένα ο Πρόεδρος στηρίζει τους φίλους του. Και ο κάποιος είχε καταφέρει να γίνει φίλος του Προέδρου.

Επόμενος στόχος του παίκτη ήταν ο προπονητής της ομάδας, ο οποίος ήταν γνωστό ότι δεν ανέχονταν πολλά πολλά. Ήταν δύσκολο να χτυπηθεί διαφορετικά διότι ο κόσμος τον αγαπούσε και τον στήριζε.

Για τι μπορούσε να κατηγορηθεί; Για το μεγάλο ρόστερ της ομάδας. Ήταν γνωστό όμως ότι ο πρόεδρος είχε ζητήσει από τον προπονητή την δημιουργία ομάδας από φυτώριο. Άρα το αυξημένο ρόστερ ήταν στο πρόγραμμα. Επιπλέον η ομάδα αυτή είχε αντιμετωπίσει πάρα πολλούς τραυματισμούς (ή ακόμη είχαν αποκτηθεί και παίκτες που ήταν τραυματίες), με αποτέλεσμα να έχουν αποκτηθεί επιπλέον παίκτες για την κάλυψη των τραυματιών.

Κάποιος λοιπόν άρχισε ψήνει τον Πρόεδρο ότι η ομάδα δεν μπορούσε να ανέβει επίπεδο με τον προπονητή αυτό. Καλό το VW αλλά αν θέλεις Ευρωπαϊκά σαλόνια και διακρίσεις πρέπει να πάρεις Limo.Δεν ταίριαζε και με τα Βυζαντινά μεγαλεία της ομάδας...

Eπειδή αυτός ο λόγος δεν ήταν αρκετός για να πείσει άμεσα τον Πρόεδρο, κάποιος ανέλαβε τον ρόλο να διαβάλει τον προπονητή, λέγοντας ότι με το μεγάλο ρόστερ της ομάδας την ζημιώνει οικονομικά και ότι τάχα δεν ήταν μόνο προπονητής αλλά και μάνατζερ άχρηστων παικτών τους οποίους φόρτωνε στην ομάδα έναντι αμοιβής. Το πράγμα άρχισε να αλλάζει.

Ο Πρόεδρος πέφτει στην παγίδα, επηρεάζεται και από κάποια στημένα επεισόδια στα οποία υπάρχουν και αυτόπτες μάρτυρες της εμπιστοσύνης του, και διώχνει τον προπονητή...Από εκεί και πέρα ακολουθεί το χάος...Ο Πρόεδρος αντιλαμβάνεται τα λάθη που έγιναν και ξηλώνει τους πάντες, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για όλα τα ζητήματα. Δεν ξεκαθαρίζει όμως τα πάντα στην ομάδα. Μπορεί να μην έχει επιλογή ή μπορεί να περιμένει την κατάλληλη στιγμή.
Όλα τα παραμύθια τελειώνουν με το «και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Ας ελπίσουμε ότι και αυτό το παραμύθι θα τελειώσει έτσι...

Βέβαια αν κάποιοι άνθρωποι έχουν αδικηθεί πρέπει να αποκατασταθούν πανηγυρικά...