Δεν ήξερες; Δεν ρώταγες;

Είναι μεγάλη μου χαρά να δημοσιεύω κείμενα φίλων του μπλογκ. Σήμερα θα έχουμε την τύχη να διαβάσουμε ένα κείμενο του cdu που είναι ένας από τους νεότερους φίλους του μπλογκ.Ευχαριστώ θερμά.

'Ολοι μας κάπως θιχτήκαμε με τις δηλώσεις Recoba, πιο πολύ συναισθηματικά δηλαδή γιατί οι δηλώσεις είναι απόλυτα λογικές. Θέλω να μοιρατώ μαζί σας μια σχετική ιστορία, πέρα για πέρα αληθινή.

Πριν μερικά χρόνια, ένας φίλος αποφάσισε να γυρίσει από το εξωτερικό στην Ελλάδα. Βασικά για συναισθηματικούς λόγους, παράτησε μια πολύ καλή καριέρα, με καλά χρήματα και γύρισε πίσω. Μετά από λίγο, έπιασε δουλειά με καλό μισθό για Ελλάδα, που όμως δεν συγκρίνεται με την προηγούμενη αμοιβή του (ας πούμε διαφορά Ίντερ και Πανιώνιος). Δούλευε σε μιά νέα ομάδα που ήταν κομμάτι μιας μεγάλης και επιτυχημένη σε αλλό χώρο Ελλληνική εταιρεία. Το αφεντικό ήξερε καλά ένα άλλο χώρο και είχε καταφέρει να μεγαλώσει και να στεριώσει την εταιρεία του και τώρα έμπαινε σε νέο χώρο (κάτι, ας πούμε, σαν ένα εφοπλιστή που μπαίνει στο ποδόσφαιρο). Ο manager της ομάδας ήταν αρκετά καλός και κατάφερε να φέρει αρκετά αξιόλογα στελέχη (ίσως μάλιστα είχε λίγο μεγάλο roster). Υπήρχαν και μερικές πρόσφατες επιτυχίες και το μέλλον φαινόταν αρκετά αισιόδοξο (κάτι σαν να έχουμε βγεί στο Uefa τα προηγούμενα χρόνια και πάμε γιά την υπέρβαση). Τον manager τον είχε γνωρίσει μέσω κοινού φίλου (που δέν τον έλεγαν Λάμπρο όμως). Τα πράγματα δεν δούλεψαν ακριβώς έτσι. Στο χώρο υπήρχε κάτι σαν "παράγκα" που έλεγχε ποιός παίρνει τις δουλειές και κράταγε για τον εαυτό του τα καλά κομμάτια. Ο φίλος τα έβλεπε αυτά, ήξερε και από τα ποδόσφαιρικα (Πανιώνιος γαρ) από ΠΟΚ, διαιτησίες, Κόκαλη και "κατεστημένο", έκανε όμως υπομονή γιατί, έλεγε, δεν μπορεί, έχουμε και πρόεδρο δυναμικό, καθαρό, επιτυχημένο, επιχειρηματία, θα καταφέρει να βοηθήσει, θα επέμβει τουλάχιστον και με την επιρροή του και το όνομα του θα φέρει το παιχνίδι στα ίσα, έχουμε και καλό manager, έχουμε και καλή ομάδα με γερές μεταγραφές. Πλην όμως όχι. Ο πρόεδρος ήταν αλλού. Μάλιστα σιγά σιγά έχασε και το ενδιαφέρον του (σαν, ας πούμε, να μήν πηγαίνει γήπεδο). Ο manager μοχθούσε αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο φίλος συνέχισε να κάνει υπομονή. Βέβαια είχε εκφράσει τις ανησυχίες του πολλές φορές και είχε αρχίσει να κοιτάζει για δουλειά αλλού. Κουβέντιασε όμως με τον manager (στην ιστορία αυτή ο προπονητής μένει ως το τέλος αν και ήρθε σε ρήξη με τον πρόεδρο). Η θέση του φίλου αναβαθμίστηκε μετά από ένα χρόνο και κάτι, πήρε και αύξηση (και εδώ διαφέρει από την άλλη ιστορία) και συνέχισε με την ίδια ομάδα. Όμως τα ίδια και τα ίδια, ούτε επιτυχίες ούτε τίποτα. Μιζέρια και αποτυχίες μόνο. Τελικά ο φίλος είδε ότι δεν είχε μέλλον το εγχείρημα και αποφάσισε να ξαναφύγει. Είχε δει κιόλας πώς λειτουργεί η Ελλάδα (ας πούμε, πήρε μυρωδιά τι σημαίνει Ελλήνικό πρωτάθλημα). Για την ιστορία, μετά από λίγο, ο πρόεδρος βαρέθηκκε την ομάδα και την πούλησε !!!

Η ιστορία είναι εντελώς αληθινή. Οι ομοιότητες τις ιστορίας με την κατάσταση στον Πανιώνιο είναι αληθινά σύμπτωση, αλλά, ελάτε για λίγο στη θέση του φίλου μου. Μετανιώνεις για μια απόφαση η όχι; Ας δούμε τον Recoba σαν ένα επαγγελματία που βλεπει να απαξιώνεται μέρα με τη μέρα, μέσα στον επαρχιωτισμό και στον ερασιτεχνισμό. Και μετά να δούμε τη κριτική θα του κάνουμε. Για τον φίλο μου και για τον Recoba, η σωστή κριτική είναι "καλά δεν ήξερες, δεν ρώταγες;", ή, όπως θα έλεγαν άλλοι, "ας πρόσεχες".

cdu