everything's gonna be alright

Όλη την Κυριακή σκεφτόμουν αν ήθελα να δω από κοντά το χθεσινό παιχνίδι. Ήξερα ότι έχουμε δυσμενέστατη παράδοση με τον Ολυμπιακό, επιπλέον όμως θα τον αντιμετωπίζαμε με την χειρότερη ομάδα των τελευταίων ετών, με πολλές ελλείψεις και ύστερα από το διπλό του Αστέρα στις Σέρρες που μας ξαναέβαζε σε περιπέτειες. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι τον αντιμετωπίζαμε με την ρετσινιά του παραρτήματος. Όποιο κι αν θα ήταν το αποτέλεσμα θα αντιμετωπίζαμε την ίδια κατηγορία και τα ίδια ειρωνικά σχόλια από γνωστούς και φίλους. Τελικά πήγα.

Δεν θα ήθελα να πω πολλά για το παιχνίδι, γιατί κατά τη γνώμη μου δεν ήταν καλό. Ο Πανιώνιος ήταν ξεδοντιασμένος επιθετικά, ενώ ο Ολυμπιακός (με εξαιρέσεις μερικών παικτών όπως ο Μιραλάς, ο Ριέρα και ο Παπαδόπουλος) μάλλον χαλαρός. Κάναμε δυο- τρεις ψιλοευκαιρίες χωρίς να απειλήσουμε ιδιαίτερα, ενώ από την αποβολή του Ριέρα, μολονότι είχαμε αριθμητικό πλεονέκτημα ούτε που απειλήσαμε. Από την πλευρά του ο Ολυμπιακός ήταν περισσότερο ουσιαστικός και απειλητικός και χρειάστηκε η επέμβαση του Μάχο σε 2-3 περιπτώσεις προκειμένου να μείνουμε στο παιχνίδι. Τελικά ισοφαρίσαμε με ένα τυχερό γκολ του Σβέρκος, τύχη που μας έλλειψε σε ολόκληρο το φετινό πρωτάθλημα.

Στα θετικά του αγώνα ο τρόπος που μας έπαιξε ο Παμπορίδης. Δεν θα έλεγα ότι μας ευνόησε, αλλά υπολογίζοντας την προϊστορία του, το ότι ήταν παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και τηρουμένων των αναλογιών μας έπαιξε αρκετά καλά.

Στους διακριθέντες Πανιώνιους θα έβαζα τους Μάχο, Σιόβα, Λάτκα, Κοντοέ, Κρικβέλια (καλό ντεμπούτο έστω και σε άγνωστη γι αυτόν θέση), Τσότσαλιτς, Σάμαρη (αυτό το παιδί μου αρέσει όλο και περισσότερο), Γουνδουλάκη (με τις καλές και τις κακές του στιγμές – πάντως καλύτερος από πρόσφατα παιχνίδια), ίσως και τον Σβέρκος (περισσότερο γιατί σκόραρε).

Πάνω απ’ όλους όμως τους διακριθέντες Πανιώνιους αυτός που μου άρεσε περισσότερο ήταν ο Ραφίκ Τζιμπούρ. Δεν έχει σημασία τι χρώμα έχει η φανέλα που φοράει. Για άλλη μια φορά μας απέδειξε πόσο Πανιώνιος είναι και ο κόσμος τον αποθέωσε με standing ovation κατά την αντικατάστασή του.

Ωραία ήταν και η χορογραφία των Πανθήρων. Μας έχει λείψει η ευρηματική παρουσία τους και σίγουρα τέτοιες στιγμές ομορφαίνουν τα παιχνίδια. Βέβαια η ωραία αυτή πρωτοβουλία επισκιάστηκε από τους δυο –τρεις που επιμένουν να συνεχίζουν την ιστορία με την ρήψη αντικειμένων στο κόρνερ. Αυτό το παραμύθι κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει.

Από νωρίς στα επίσημα και ο Αχιλλέας. Ήρθε άραγε ως φίλαθλος ή ως wannabe πρόεδρος; Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετοί Πανιώνιοι που θεωρούν ότι είναι η καλύτερη λύση στη δεδομένη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Τον θεωρούν εφάμιλλο του Μάκη, αλλά Πανιώνιο. Τι να πω; Μπορεί οι πραγματιστές να είναι εκείνοι.

Αν τα καταφέρει όμως ο Αχιλλέας, σίγουρα θα έχει πετύχει μια τεράστια νίκη γοήτρου, καθώς θα έχει επανέλθει μετά βαΐων και κλάδων (από κάποιους έστω) στην ομάδα που τον έδιωξε κατόπιν συλλαλητηρίων (μεγάλη υπερβολή κι αυτή βέβαια) και έχοντας αποκτήσει από τον Τσακίρη ΔΩΡΕΑΝ την Π.Α.Ε που του πούλησε πανάκριβα.

Βαρετό αλλά πετυχημένο

Δεν ξέρω με τι έπληξα περισσότερο, με τον «Κυνόδοντα» που είδα χθες βράδυ, ή με το σημερινό παιχνίδι; Άνευρο και στατικό παιχνίδι, από δύο ομάδες που δεν είχαν ξεκάθαρους στόχους μέσα στο γήπεδο. Για κάποιο λόγο ο Πανιώνιος έδειχνε καλύτερος, χωρίς όμως να υπάρξει έστω και υποψία φάσης. Φτάνοντας λοιπόν στο τέλος των πρώτων μαρτυρικών 45 λεπτών η Α.Ε.Κ πετυχαίνει ένα γκολ από το πουθενά. Ο Μάχο αποκρούει ενστικτωδώς την κεφαλιά του Μπλάνκο, ο οποίος σεντράρει, βρίσκει την μπαλιά ο Λυμπερόπουλος και σκοράρει, ενώ ο Μάχο δεν βγήκε και ο Σιόβας ήταν η προσωποποίηση του «ένα παιδί κοιτά τα άστρα».

Ακολούθησαν άλλα 45 μαρτυρικά λεπτά, που αν ο αγώνας ήταν βιντεοσκοπημένος, σίγουρα θα τα έβλεπα στο γρήγορο. Σε αυτό το διάστημα ο κ. Λεμονής έκανε και τις τρείς αλλαγές του, οι οποίες νομίζω ότι αναζωογόνησαν κάπως την ομάδα. Ευτυχήσαμε να πληρώσουμε την Α.Ε.Κ με το ίδιο νόμισμα και να ισοφαρίσουμε το παιχνίδι με γκολ του Μήτρογλου, ύστερα από ασίστ του Γκαλίτσιου. Ο πανηγυρισμός του εξαιρετικός. Πήγε και στήθηκε μπροστά στον Μάκο που κλαίγονταν στον επόπτη…

Νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι δίκαιο. Βάσει της εικόνας του παιχνιδιού ίσως θα ήταν πιο δίκαιη η λευκή ισοπαλία. Η ουσία είναι ίδια όμως.

Παίκτης της αγωνιστικής δικαιωματικά είναι ο Μήτρογλου. Τέσσερα γκολ σε πέντε παιχνίδια είναι σπουδαίο κατόρθωμα. Ακόμη πιο σπουδαίο όμως ότι ο Ινδιάνος μας έχει χαρίσει πέντε υπερπολύτιμους προσωπικούς βαθμούς και έχει ξεκλειδώσει αρκετά την ομάδα. Θα περίμενα από τον κ.Λεμονή να τον αξιοποιήσει περισσότερο. Για άλλη μία φορά δεν κατάλαβα τις επιθετικές βλέψεις της ομάδας. Κάθετη μπαλιά δεν έχουμε, από τα άκρα και με σέντρες δεν παίζουμε, αλλά με κάποιο τρόπο η μπίλια κάθεται στο 9 και σκοράρει ο Μήτρογλου. Ενώ η ομάδα έχει καλή αμυντική λειτουργία και σε γενικές γραμμές είναι στημένη ικανοποιητικά (με επιμέρους ενστάσεις), νοιώθω ότι στο επιθετικό κομμάτι είμαστε λίγο στο ό,τι κάτσει…Αλλά και στις στημένες φάσεις δεν διακρίνω ενέργειες από αυτές που λέμε δουλεμένες στην προπόνηση.

Στους διακριθέντες νομίζω ότι μπορώ να κατατάξω τους Κοντοέ, Ριέρα και Όμο. Δυσκολεύομαι στην επιλογή λόγω της χαμηλής ποιότητας του παιχνιδιού.

Ακόμη όμως κι αν θα ξεχάσουμε γρήγορα το παιχνίδι αυτό λόγω ποιότητας, είναι σίγουρο ότι θα θυμόμαστε τον πολύ σημαντικό βαθμό που αποσπάσαμε, γιατί μας δίνει αέρα τριών βαθμών από τον Αστέρα και κάνει το μέλλον να δείχνει καλύτερο. Ακολουθεί το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, ο Ολυμπιακός έχει σχεδόν εξασφαλίσει το πρωτάθλημα και δεν μπορώ να αποκλείσω ένα θετικό αποτέλεσμα. Όμως νομίζω ότι παιχνίδι κλειδί είναι το εκτός έδρας παιχνίδι με τον Ατρόμητο, το οποίο μπορεί και να μας απομακρύνει για τα καλά από την επικίνδυνη ζώνη.

Για να μαθαίνουν κάποιοι...

Πολλές φορές έχουμε συζητήσει το θέμα της Μικρασιατικής καταγωγής της Α.Ε.Κ. Άλλες τόσες φορές μας έχει κατηγορήσει η Α.Ε.Κ για τα χρώματά μας. Συγκεκριμένα, οι φίλαθλοι της Α.Ε.Κ θεωρούν ότι το κόκκινο χρώμα του Πανιωνίου επιλέχθηκε προκειμένου να καλοπιάσουμε τους Τούρκους.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Σύμφωνα με μία πρόχειρη έρευνα που έκανα (δεν είμαι ιστορικός και ασφαλώς είναι δεκτό το κάθε σχόλιο απ’ αυτής) μετά από την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1771) μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας, η ως άνω σημαία (υπάρχει και παραλλαγή της με τρεις ρίγες) χρησιμοποιήθηκε από τα ελληνικά εμπορικά πλοία που διέπλεαν τον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο. Ο λόγος προφανής: να μπορούν εύκολα να διακριθούν ως Ελληνικά.Η σημαία αυτή ονομάζεται Γραικο - Οθωμανική γιατί αντιπροσωπεύει Έλληνες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ξεκινάει με το κόκκινο χρώμα ως ένδειξη επικυριαρχίας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (λογικό), αλλά το μπλέ χρώμα αποτελεί ένα ξεκάθαρο Εθνικό - Θρησκευτικό διακριτικό.

Σύμφωνα με την παρακάτω ιστοσελίδα http://mashpedia.com/Flag_of_Greece

The closest to a Greek "national" flag during Ottoman rule was the so-called "Graeco-Ottoman flag" (Γραικοθωμανική παντιέρα), a civil ensign Greek Orthodox merchants (better: merchants from the Greek-dominated Orthodox millet) were allowed to fly on their ships, combining stripes with red (for the Ottoman Empire) and blue (for Orthodoxy) colors. After the Treaty of Küçük Kaynarca, Greek-owned merchant ships could also fly the Russian flag.

Σύμφωνα με άλλη πηγή (http://www.scribd.com/doc/13578116/E-14531821), η συγκεκριμένη σημαία χρησιμοποιήθηκε για τα πλοία του νηολογίου Σμύρνης!!! Προφανώς αναφέρεται σε περίοδο μετά την δημιουργία του Ελληνικού κράτους. Αν τα πράγματα έχουν έτσι ακριβώς, τότε έχουμε μπροστά μας το μεγαλύτερο σύμβολο του Μικρασιατικού Ελληνισμού της Σμύρνης. Θα συνυπολογίσουμε ότι κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας ελάχιστοι Έλληνες είχαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν σύμβολα. Πρόχειρα θα υπολογίσω τους Σμυρνιούς, τους Κρήτες, τους Επτανήσιους και τους Ηπειρώτες καβαλάρηδες. Απόλυτα λογικό λοιπόν, ο Πανιώνιος να χρησιμοποιήσει τα χρώματα της πόλης. Χρειάζεται α κάνουμε σύγκριση και αντιδιαστλή με τα χρώματα και τα σύμβολα που χρησιμοποιεί η Α.Ε.Κ; Νομίζω ότι θα ήταν περιττό.

Όπως κι αν έχει το θέμα δεν ήταν οι Έλληνες που έκαναν παραχώρηση προς τους Τούρκους, αλλά οι Τούρκοι εκείνοι που εισήγαγαν ένα ελληνικό σύμβολο σε μια σημαία εντός της επικράτειάς τους. Αν κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της παραχώρησης ας φανταστούν το ενδεχόμενο να παραχωρούσαμε την ίδια ακριβώς σημαία στους μουσουλμάνους της Θράκης, προκειμένου να την χρησιμοποιούν έστω και για εμπορικούς σκοπούς.

Η μικρή αυτή έρευνα αποδεικνύει ότι ο Πανιώνιος χρησιμοποιεί τα χρώματα που αντιπροσώπευαν την κινητήρια δύναμη του Ελληνισμού της Σμύρνης. Τα χρώματα της ναυτιλίας και του εμπορίου. Ο Πανιώνιος προέρχεται από την σάρκα και το αίμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Δεν είναι κατοπινό δημιούργημα ενός παταριού στο κέντρο της Αθήνας.

Ποίημα

Διάβασα σήμερα αυτή τη στροφή που είναι αφιερωμένη στην ομάδα. Αυτά τα λόγια γράφτηκαν από ένα νέο παιδί, που είναι βέβαιο ότι λόγω της αγάπης του θα ταλαιπωρηθεί πολύ. Αξίζει όμως τον κόπο. Ας μου επιτρέψει ο δημιουργός την μικρή απαλοιφή, που θεωρώ ότι υποβάθμιζε λίγο το σύνολο.

H ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΓΟΝΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠ' Τ'ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ...
Ο ΡΥΘΜΟΣ ΤΟΥ ΤΥΜΠΑΝΟΥ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...
ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΑΡΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ....
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΑΡΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ!..
ΠΑΝΙΩΝΑΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΔΙΝΩ...

Γιώργος Πανιώνιος

Παραίτηση Κώστα Παπαδάκου

Χθες πληροφορηθήκαμε ότι, ο Κώστας Παπαδάκος που είχε διατελέσει υπεύθυνος τύπου της Π.Α.Ε Πανιώνιος για σειρά ετών, παραιτήθηκε. Η παραίτηση αυτή προκάλεσε σε άλλους έκπληξη και σε άλλους προβληματισμό. Να μην ξεχνάμε ότι πριν από λίγο καιρό είχε παραιτηθεί ο αεικίνητος Θοδωρής Κοκκινάκης, ενώ είχε απολυθεί και η κ. Μαρούλα Βλάχου. Θα είναι οι τελευταίοι; Μπορεί και όχι.

Ο καθένας θα μπορούσε να έχει καλή ή κακή άποψη για τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Το θέμα είναι ότι όλοι τους για χρόνια στήριξαν με πάθος τον Πανιώνιο από διάφορες θέσεις. Δεν είναι περίεργο που ενώ διοικούν τα Πανιώνια χέρια την ίδια στιγμή εξωθούνται σε παραίτηση ή απολύονται ακραιφνείς Πανιώνιοι;

Φαίνεται ότι οι παραιτήσεις ακολουθούν τις διοικήσεις Βεντούρη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από το Δ.Σ του ερασιτέχνη παραιτήθηκαν προ μηνών μερικά από τα πιο αξιόλογα μέλη, κάποια από τα οποία πρωτοστάτησαν στη δημιουργία του πολιτιστικού συλλόγου Ορφέας 1890, το οποίο έχει σκοπό να προωθήσει την Πανιώνια ιδέα μακριά από παλαιολιθικές αγκυλώσεις. Με λίγα λόγια προσπαθούν να την "παλέψουν" για τον Πανιώνιο έξω από αυτόν. Ίσως γιατί μέσα δεν γίνεται τίποτα.

Όταν ο κος Βεντούρης αναλάμβανε την Π.Α.Ε υπό την ιδιότητα του Προέδρου του ερασιτέχνη είχε εξαγγείλει ότι η διοίκηση θα περιέλθει στα περίφημα Πανιώνια χέρια και ότι η Π.Α.Ε θα στελεχώνονταν διοικητικά από ανθρώπους που δεν θα είχαν άμεση εμπλοκή στα θέματα του ερασιτέχνη. Καταρχήν αυτό ήταν περίεργο. Αφού ο ερασιτέχνης είχε τις μετοχές, ο ίδιος έπρεπε να διοικεί και όχι να υπάρχει επιλογή προσώπων αποκλειστικά από τον Πρόεδρο. Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά με έβαλε στη διαδικασία να το σκεφτώ ένας καλός φίλος, ότι ο Πανιώνιος είναι πλέον ομάδα λαϊκής βάσης. Πως; Μα με την εγγραφή στον ερασιτέχνη και με την πληρωμή της ετήσιας συνδρομής μπορείς να αποφασίσεις για την πορεία και της Π.Α.Ε. Αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση όλων, ιδίως όμως του κου Βεντούρη.

Πριν από την συγκρότηση του Δ.Σ και με δεδομένη την κατάσταση της ομάδας, περίμενα να δω την Πανιώνια διοικητική dream team. Περίμενα κατ΄ελάχιστον να δω στελέχη από το διοικητικό σχήμα του Γιώργου Ζερβακάκου, που έκαναν τόσα πολλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και έχαιραν καθολικής αποδοχής.

Αντ’ αυτού είδαμε όλοι ένα διοικητικό σχήμα, το οποίο θα το χαρακτήριζα μάλλον διεκπεραιωτικό. Κατά βάση συμβουλευτικό του Προέδρου (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια). Στο σχήμα αυτό, για άγνωστο λόγο δεν συμπεριελήφθηκαν ονόματα αξιόλογων ανθρώπων τα οποία ακούγαμε για μεγάλο διάστημα. Όταν λοιπόν τα πράγματα έχουν έτσι και παράλληλα η ομάδα απογυμνώνεται από Πανιώνιους που έχουν προσφέρει και εργαστεί σκληρά, έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε για το αύριο. Και το αύριο του Πανιωνίου περνά από την παραμονή στην κατηγορία, κυρίως όμως έχει να κάνει με τις επιλογές για την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, που δεν δείχνουν να προωθούνται. Έχω διαρκώς την αίσθηση ότι γίνεται προσπάθεια να παγιωθεί η διοίκηση από τον ερασιτέχνη. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά στο συμπέρασμα αυτό με οδηγεί η υπερέκθεση στα φώτα της δημοσιότητας συγκεκριμένων προσώπων, τα οποία προσπαθούν να καρπωθούν προσωπικά κάθε καλή συγκυρία.

Την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί την παρακολουθώ στενά. Θα θέσω όμως και ένα λαϊκίστικο θέμα. Έχουμε σκεφτεί, τη στιγμή που απομακρύνονται Πανιώνιοι, πόσοι έχουν έρθει στην ομάδα που έμμεσα ή άμεσα έχουν σχέση με τον Ολυμπιακό; Μετράμε με σειρά εμφάνισης: Στακόσια, Παναγόπουλος, Σκούρτης, Χίκα, Λεμονής, Μήτρογλου, Σβέρκος, Γκαλίτσιος. Στο ίδιο διάστημα της «εμπλοκής»Μαρινάκη στο Ελληνικό ποδόσφαιρο την αντίστροφη πορεία ακολούθησε ο Γιάννης Μανιάτης. Να μπούμε στον κόπο να μετρήσουμε τα ονόματα εκείνων που ενώ δεν στήριξαν την διοίκηση Τσακίρη όταν αντελήφθη τα προβλήματα και θέλησε να βρει λύσεις, βρίσκονται σήμερα στο πλευρό του κου Βεντούρη;

Ζητώ συγνώμη αλλά όταν άκουγα για Πανιώνια χέρια καταλάβαινα να μην περάσει η ομάδα στα χέρια του Μάκαρου, όχι να γίνει αλλαγή φρουράς ανάμεσα σε Πανιώνια στρατόπεδα. Δεν μας περισσεύουν τα μυαλά και τα στελέχη για να τα σπαταλάμε με τέτοιο τρόπο. Αν κύριοι έχετε αγαθές προθέσεις, βγάλτε τη χρονιά με όποιο τρόπο νομίζετε, αλλά φροντίστε στο τέλος της να υποχρεώσετε σε συσπείρωση όλες τις Πανιώνιες δυνάμεις. Αυτή θα είναι πραγματικά μεγάλη συνδρομή στον Πανιώνιο.

Βγάλτε τα κομπιουτεράκια

Άντε να βγάλουμε τα κομπιουτεράκια και να αρχίσουμε τις προβλέψεις για το τέλος.

Ας δούμε λίγο το πρόγραμμα των ομάδων που παλεύουν για τη σωτηρία μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος.

Ξάνθη: Λάρισα (Μ),Ηρακλής (Ε), Κέρκυρα (Μ), Σέρρες (Ε), Τρίπολη (Μ), Βόλος (Ε), Καβάλα (Ε),Αρης (Μ)

Πανιώνιος: Α.Ε.Κ (Ε),Ολυμπιακός (Μ),Ατρόμητος (Ε), Λάρισα (Μ), Ηρακλής (Ε), Κέρκυρα (Ε), Σέρρες (Μ),Τρίπολη (Ε)

Ατρόμητος: Άρης (Ε), Παναθηναϊκός (Ε),Πανιώνιος (Μ), Εργοτέλης (Ε),ΠΑΟΚ (Μ), Α.Ε.Κ (Ε), Ολυμπιακός (Ε),Καβάλα (Μ)

Ηρακλής: Ολ. Βόλου (Ε), Ξάνθη (Μ), Άρης (Ε),ΠΑΟ (Μ),Πανιώνιος (Μ), Εργοτέλης (Ε), ΠΑΟΚ (Μ), Α.Ε.Κ (Ε)

Σέρρες: Καβάλα (Ε), Τρίπολη (Μ), Βόλος (Ε),Ξάνθη (Μ), Άρης (Ε),ΠΑΟ (Μ), Πανιώνιος (Ε), Εργοτέλης (Μ)

Τρίπολη: Κέρκυρα (Μ), Σέρρες (Ε),Καβάλα (Ε), Βόλος (Μ), Ξάνθη (Ε), Αρης (Μ), ΠΑΟ (Ε), Πανιώνιος (Μ)

Κέρκυρα: Τρίπολη (Ε), Βόλος (Μ), Ξάνθη (Ε), Άρης (Μ), ΠΑΟ (Ε), Πανιώνιος (Μ), Εργοτέλης (Μ),ΠΑΟΚ (Ε)

Λάρισα: Ξάνθη (Ε), Άρης (Μ), ΠΑΟ (Ε),Πανιώνιος (Ε), Εργοτέλης (Μ), ΠΑΟΚ (Ε), Α.Ε.Κ (Μ), Ολυμπιακός (Ε)

Το πιο δύσκολο πρόγραμμα μακράν το έχουν η Λάρισα και ο Ατρόμητος. Θεωρητικά, δύσκολο πρόγραμμα έχει και ο Ηρακλής, με την διαφορά ότι πρόκειται να αντιμετωπίσει τις δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης, οι οποίες πιθανότατα να μην συμβάλουν στο να χάσει την κατηγορία. Σχετικά δύσκολο πρόγραμμα έχει και η Κέρκυρα. Στα μείων της ότι αντιμετωπίζει νωρίς τον Βόλο, ο οποίος εν όψει Ευρώπης θα είναι λογικό να χτυπήσει το παιχνίδι.

Η Τρίπολη, η Ξάνθη κι εμείς έχουμε πρόγραμμα ρώσικη ρουλέτα. Παίζουμε με όλους τους άμεσους ανταγωνιστές μας σε παιχνίδια 6 βαθμών. Ίσως πιο δύσκολο, βάσει και αγωνιστικής κατάστασης το πρόγραμμα των Σερρών.

Βρίσκω θετικό το γεγονός ότι θα αγωνιστούμε με άμεσους αντιπάλους μας και μάλιστα που τα περισσότερα παιχνίδια είναι εκτός έδρας. Θα αναγκαστούν να ανοιχτούν και έχουμε τα μέσα να χτυπήσουμε στην αντεπίθεση. Κομβικό είναι το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, γιατί δεν αποκλείεται καθόλου ο αμεσότερος ανταγωνιστής μας για την παραμονή να είναι η ομάδα του Περιστερίου. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα μας χαρίσει κάστανα. Στα θετικά ότι αντιμετωπίζουμε τις Σέρρες την προ τελευταία αγωνιστική εντός έδρας, όταν δεν αποκλείεται να είναι αδιάφορη. Η λογική λέει ότι οι πρώτοι υποψήφιοι για υποβιβασμό είναι οι Σέρρες και η Λάρισα. Για την αποφυγή της τρίτης θέσης θα πέσουν κορμιά. Καθοριστικότατο ρόλο (σχεδόν ρυθμιστή) παίζουν ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, ο Ολυμπιακός Βόλου και ο Εργοτέλης. Ίσως είναι ατυχία για εμάς που ο Εργοτέλης δείχνει να έχει εξασφαλίσει την παραμονή του νωρίς. Σε αντίθετη περίπτωση θα μπορούσε να χτυπήσει παιχνίδια που μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα.

Το καλό της υποθέσεως είναι ότι κρατάμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια σε μια σειρά από αγώνες 6 βαθμών. Αν δεν αντιμετωπίσουμε προβλήματα, μπορούμε να ελπίσουμε σε βαθμό ή βαθμούς στο παιχνίδι με την Α.Ε.Κ, ενώ αν ο Ολυμπιακός καθαρίσει το ντέρμπι δεν αποκλείεται να μην έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο μεταξύ μας παιχνίδι.

Αυτός είναι ο Σίτο που θέλουμε

Το χθεσινό παιχνίδι ήταν ένα από τα δυσκολότερα της χρονιάς. Η βαθμολογική μας θέση γνωστή, οι ελλείψεις πολλές και σημαντικές, ο αντίπαλος δυνατός. Ο καιρός καλός, το εισιτήριο φθηνό, αλλά ο κόσμος λιγότερος από το αναμενόμενο.

Φαίνεται ότι οι διαφορετικοί Πανιώνιοι ενδιαφέρονται μόνο για τις νίκες…Δήθεν απαιτητικοί, δήθεν λάτρεις του καλού θεάματος, είναι εκεί μόνο όταν τα πράγματα πάνε καλά. Είναι αυστηροί κριτές όταν η ομάδα χαρίσει κανένα βαθμό όταν δεν έχει ανάγκη…Την αυστηρή κριτική και τις απόλυτες θέσεις όμως τις ξεχνούν όταν εμείς έχουμε ανάγκη…Αυτά για την ιστορία και για τις ψιλοάδειες εξέδρες

Σε γενικές γραμμές, το χθεσινό παιχνίδι συνοψίζεται στην φράση «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα». Ειλικρινά δεν θυμάμαι αν απειλήσαμε την αντίπαλη περιοχή πριν από την επίτευξη του τέρματος που έκρινε τον αγώνα. Μα έλειπε ο Μήτρογλου θα μου πει κάποιος. Ορθό. Είναι δυνατόν όμως μια ολόκληρη ομάδα όπως ο Πανιώνιος να μην έχει δεύτερη εναλλακτική λύση στην επίθεση; Δεν μου βγάζει κανείς από το μυαλό ότι και ο ΠΑΟΚ δεν το χτύπησε ιδιαίτερα το παιχνίδι. Δεν είναι τραγικό να παίζεις στην έδρα σου με μια ψιλοαδιάφορη ομάδα και να μην κάνεις ευκαιρία;

Για άλλη μία φορά στηριχθήκαμε αποκλειστικά σε ατομικές επινοήσεις. Χωρίς αυτές είμαστε ανύπαρκτοι. Από το χθεσινό παιχνίδι ξεχώρισα δύο παίκτες. Ο ένας είναι ο Σίτο Ριέρα, που για πρώτη φορά φέτος έπαιξε με πάθος και δύναμη. Αυτός είναι ο Σίτο που ξέρουμε, που αγαπάμε και που χρειαζόμαστε. Αν δεν έκανε την συγκεκριμένη ατομική ενέργεια, πολύ φοβάμαι ότι θα είχαμε αρκεστεί στη λευκή ισοπαλία.Παρενθετικά αναφέρω ότι μου έκανε εντύπωση που ανέλαβε την εκτέλεση του πέναλτι ο Μπόσκο και όχι ο σπεσιαλίστας Γιόνσον. Νομίζω ότι στην κατάσταση που είμαστε δεν έχουμε την πολυτέλεια εγωισμών.

Ο άλλος είναι ο Τσότσαλιτς. Θεωρώ αποκάλυψη την απόδοσή του στην άμυνα. Νομίζω ότι αυτή είναι η θέση που του ταιριάζει και ειλικρινά θα ήθελα να τον δω να κάνει δίδυμο με τον Λάτκα. Αναγνωρίζω ότι ο Σιόβας είναι πολύ βελτιωμένος φέτος, αλλά, κρίνοντας έστω από ένα και μόνο δείγμα θεωρώ ότι ο Τσότσαλιτς ίσως είναι πολύ καλύτερος. Στους διακριθέντες ο Όμο, που κάνει εξαιρετικό δεύτερο γύρο. Δεν μου έλειψε καθόλου ο Κούμο Την αξίζει τη θέση του βασικού ο Σάμαρης και ας μην γινόμαστε τόσο αυστηροί μαζί του. Είναι καλός παίκτης. Ναι είναι άπειρος, αλλά μάλλον ξεχνάμε πόσους νεαρούς παίκτες τους μεταμορφώσαμε σε αστέρια αποδεχόμενοι για αρκετά χρόνια τις γκέλες τους, μέχρι να δείξουν την καλή τους εικόνα.

Πάμε τώρα και στα κακά μαντάτα. Αναγνωρίζω ότι ο κος Λεμονής έχει κατορθώσει να βελτιώσει πολύ την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Αναγνωρίζω επίσης ότι λόγω γνωριμιών βοήθησε να έρθουν παίκτες σημαντικοί (τουλάχιστον ο ένας) για την προσπάθεια που κάνουμε. Όμως, μετά από τόσο καιρό που είναι στον πάγκο, δεν διακρίνω συγκεκριμένους αυτοματισμούς ή καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, ενώ η εικόνα της επίθεσης (εξαιρώντας τον Μήτρογλου) δεν έχει βελτιωθεί καθόλου. Πολλές φορές μπαίνω σε πειρασμό να τον συγκρίνω σε κοουτσάρισμα με τον Μάντζιο. Ειλικρινά δεν τον βγάζω καλύτερο. Μπορώ να πω ότι το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα με τον Παράσχο μου άρεσε περισσότερο. Ανάμεσα σε αυτούς λοιπόν που πρέπει να βελτιωθούν για να βοηθήσουν την ομάδα είναι κατά τη γνώμη μου και ο κος Λεμονής.

Τα δεύτερα κακά μαντάτα αφορούν έναν παίκτη που προσωπικά αγαπώ και εκτιμώ την προσφορά του. Δυστυχώς ο Φανούρης δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση. Επιπλέον η χρησιμοποίηση του από τα αριστερά δεν τον βοηθά καθόλου. Δεν κάνει καλό πρωτάθλημα και απορώ που ο κος Λεμονής επιμένει να τον χρησιμοποιεί και ενδεχομένως να τον εκθέτει αφού είναι προφανές ότι τη δεδομένη στιγμή και με στην κατάσταση που βρίσκεται δεν μπορεί να βοηθήσει. Δεν είναι κακό να είναι ντεφορμέ ένας παίκτης. Κακό είναι να μην το βλέπουμε και να μην βρίσκουμε λύσεις που μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο. Θεωρώ λάθος να μένει ο Κούκετς στον πάγκο, από τη στιγμή που την ξέρει τη θέση, σε αντίθεση με τον Φανούρη. Εξάλλου ο Κροάτης έχει αποδείξει ότι για να βοηθήσει χρειάζεται παιχνίδια, ξεκινώντας ως βασικός, ενώ όταν έρχεται από τον πάγκο είναι εξαφανισμένος.

Συνεχίζουμε την προσπάθεια με δύο πολύ δύσκολα παιχνίδια. Όλοι μαζί με την ομάδα!

Υ.Γ

Αυτή η ανοησία με την ρίψη αντικειμένων από την 3 σε κάθε αντίπαλο κόρνερ πρέπει να σταματήσει. Πέρα από το ότι δεν υπάρχουν λεφτά για πέταμα σε πρόστιμα, είναι μια εικόνα που δεν πρέπει να παρουσιάζει ο Πανιώνιος και μιά πρακτική που αποδοκιμάζεται από όλο το υπόλοιπο γήπεδο.

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!!!

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους, για την μεγάλη συμπαράσταση σε αυτή τη δύσκολη οικογενειακή στιγμή. Η ζωή όμως συνεχίζεται και εδώ που τα λέμε είναι όμορφη!

Εδώ και ημέρες διακρίνω μια κατατονία στο Πανιώνιο ίντερνετ. Ούτε πολλά σχόλια, ούτε πολλές ειδήσεις, ούτε καμιά κρεμάλα, ούτε ένα « Τσακίρης ο χειρότερος πρόεδρος μακράν»…Ξυπνήστε!!! Έχουμε μια ομάδα να σώσουμε!!!

Ας ξεκινήσουμε με τον Γεωργιανό αμυντικό. Επειδή μου φαίνεται αδύνατο να μάθω το όνομά του, θα τον φωνάζω Παρασκευά για να συνεννοούμαστε. Έχουν περάσει τόσες μέρες και ακόμη δεν είμαστε σίγουροι αν ο Παρασκευάς έχει δικαίωμα συμμετοχής ή όχι. Θεωρώ μεγάλο ερασιτεχνισμό να αγοράζουμε και να ανακοινώνουμε παίκτη για τον οποίο δεν είμαστε σίγουροι αν έχει δικαίωμα συμμετοχής, αλλά να μαθαίνουμε τα μαντάτα από τον τύπο. Ελπίζω να λυθεί το θέμα τελικά, να παίξει και να έχει καλύτερη σέντρα από τον Κοντοέ. Αν δεν έχει ψηφίζω δαγκωτό Γιαννάκη!

Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ο Γκαλίτσιος. Αλήθεια, ήταν κι αυτός από τους παίκτες που αρχικά δεν ήθελε να έρθει στον Πανιώνιο; Αν ναι, κατάλαβα τον λόγο. Μας λυπόταν. Έχασε τις περισσότερες ατομικές μονομαχίες, έκανε κάτι περίεργες ντρίπλες στην περιοχή, έχασε το άχαστο και γενικά μας απέδειξε ότι είχε κάθε λόγο να μην θεωρεί τον Πανιώνιο κατάλληλο σταθμό της καριέρας του. Αν δεν βελτιωθεί, φοβάμαι ότι δεν τον θέλουμε κι εμείς. Άλλωστε στη φυσική του θέση παίζει ο Γιόνσον ο οποίος και καλύτερη σέντρα έχει και πιο σοβαρός είναι.

Έμαθα και για τον νέο μας τερματοφύλακα. Κι όπως σωστά έγραφε η sportday, αφού ήμασταν τόσο σίγουροι για την καλή έκβαση της έφεσης στην υπόθεση Μπέλιτς, γιατί πήραμε τερματοφύλακα; Τέλος πάντων… Ο Γερμανός είναι ένας τερματοφύλακας που πριν από μερικά χρόνια δεν θα καταδέχονταν την Βαλκανική. Θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα, όμως είχε σοβαρούς τραυματισμούς και η καριέρα του έφτασε στο ναδίρ. Πρακτικά, έχει να αγωνιστεί δύο χρόνια, ενώ αν κατάλαβα καλά, ήταν άνεργος από τον περασμένο Ιούνιο. Στα χαρτιά, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με τον Μπέλιτς, όμως δεν έχουμε ιδέα σε τι κατάσταση βρίσκεται. Ελπίζω να τον βοηθήσει ο Στρακόσια…

Τελευταίο άφησα το θέμα του τραυματισμού του Μήτρογλου. Για την ώρα δεν έχουμε ιδέα για την σοβαρότητά του. Αν δεν παίξει, θα έχουμε ένα αξεπέραστο πρόβλημα, το οποίο σε συνδυασμό με τις πολλές και σημαντικότατες απουσίες δεν θα μας αφήσει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Εκτός κι αν βρούμε λύσεις από τους Μπάλαμπαν, Σβέρκος και Ριέρα. Αμυντικά όμως θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω το εξής: Διακρίνω μεγάλη κατήφεια σε όλους τους Πανιώνιους. Δικαιολογημένα, όμως παιδιά δεν έχουμε πέσει ακόμα. Έχουμε αρκετά παιχνίδια μπροστά μας και μάλιστα με όλους τους άμεσους ανταγωνιστές μας. Τα πράγματα είναι απλά. Είτε κερδίζουμε και μένουμε, είτε χάνουμε και πέφτουμε. Δυστυχώς εμείς δεν παίζουμε μπάλα, αλλά μπορούμε να προσφέρουμε τη θερμή συμπαράσταση στην ομάδα. Δεν ξέρω ποιοι και πόσοι παίκτες μας θα παίξουν στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Αυτό που ξέρω είναι πως πρέπει να είμαστε όλοι εκεί.

Και κάτι τελευταίο. Διαφωνώ κάθετα με την μη διάθεση εισιτηρίων στους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Με τα Παόκια έχουμε καλές, σχέσεις και δεν έχουν δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στη Ν. Σμύρνη. Προσωπικά, αν βρω ξέμπαρκο φίλο του ΠΑΟΚ θα τον βοηθήσω να αγοράσει εισιτήριο. Οι σχέσεις των φιλάθλων είναι ανεξάρτητες από τις επιταγές των διοικήσεων. Αυτά και καλή σας ημέρα!

Κωνσταντίνος Δημητρίου Μπριάνης

Θα μου επιτρέψετε ένα πολύ προσωπικό σχόλιο.

Ο πεθερός μου, Κωνσταντίνος Δ. Μπριάνης, ήταν ένας από τους τιμιότερους και πιο δίκαιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει.

Γεννήθηκε σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Ευρυτανίας. Η οικογένειά του ήταν πάρα πολύ φτωχή. Δεν έζησε παιδική ηλικία, καθώς από 7-8 ετών συντηρούσε την οικογένειά, η οποία είχε μετεγκατασταθεί στη Λαμία, του εργαζόμενος ως πλανόδιος μικροπωλητής και φωτογράφος σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ξεκινήσει τη ζωή τους από το μηδέν, ο πεθερός μου την ξεκίνησε και κάτω απ’ αυτό.

Χάρη στη σκληρή δουλειά και στην παροιμιώδη κοινωνικότητα του, κατάφερε από μικροπωλητής να γίνει καταστηματάρχης και εξαιρετικά επιτυχημένος έμπορος. Το κοσμηματοπωλείο του συντήρησε την οικογένειά του και προίκισε τις αδελφές του. Κυρίως όμως χρηματοδότησε το όνειρο που είχε για τη ζωή. Ο πλανόδιος μικροπωλητής ονειρεύονταν από τα παιδικά του χρόνια να γίνει δικηγόρος και πολιτικός. Σχεδόν αστείο αν αναλογίζονταν κανείς την οικονομική του κατάσταση και το ότι είχε τελειώσει μόλις τη δευτέρα δημοτικού.

Σε ηλικία 18 ετών γράφτηκε στην τρίτη δημοτικού και κατάφερε, σπουδάζοντας σε νυχτερινά σχολεία, να ολοκληρώσει εργαζόμενος τις γυμνασιακές σπουδές του, αλλά επιπλέον να πάρει το πτυχίο των πολιτικών και οικονομικών επιστημών του Πάντειου Πανεπιστημίου αλλά και το πτυχίο της Νομικής Σχολής Αθηνών. Υπήρξε γνωστός και επώνυμος ποινικολόγος.

Υπήρξε φιλάνθρωπος. Το έργο του αυτό δεν χρειάζεται εκτεταμένη αναφορά. Το γνώριζε ο ίδιος και οι άνθρωποι που βοήθησε.

Στέλεχος της Ένωσης Κέντρου, πολιτευτής του Νομού Φθιώτιδας και δεξί χέρι του Γεώργιου Μαύρου. Με τη διάλυση της Ένωσης Κέντρου, μεταπήδησε στη Νέα Δημοκρατία και υπήρξε πολιτευτής για σειρά ετών.

Δεν κατάφερε να εκλεγεί Βουλευτής Φθιώτιδας καθώς πάντα έχανε την εκλογή για ελάχιστους ψήφους. Στην συνείδηση του κόσμου όμως έμεινε ως βουλευτής. Ακόμη και σήμερα έτσι τον προσφωνούσαν.

Μολονότι δεν κατάγονταν από πλούσια οικογένεια ή πολιτικό τζάκι και ήταν πάντα μακριά από πολιτικούς μηχανισμούς, είχε καταφέρει σε εκλογική αναμέτρηση να συγκεντρώσει μέχρι και 8.000 σταυρούς σε περίοδο μονοσταυρίας! Οι ψήφοι αυτοί ήταν προσωπικοί προερχόμενοι από ανθρώπους ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, ιδίως από την αριστερά. Ίσως γιατί, ανεξάρτητα από ταμπέλες, υπήρξε πολύ πιο αριστερός στη ζωή του, από πολλούς που δηλώνουν αριστεροί.

Ευτύχισε να δημιουργήσει μια υπέροχη οικογένεια, να αποκαταστήσει όλα του τα παιδιά, να αποκτήσει πέντε εγγόνια, να καμαρώσει τον μεγαλύτερό γιο του πρώτο επιλαχόντα βουλευτή, πρώτο νομαρχιακό σύμβουλο σε ηλικία μόλις 26 ετών και διοικητή του Νοσοκομείου Λαμίας για πέντε ολόκληρα χρόνια (πιθανότατα ο μακροβιότερος διοικητής νοσοκομείου στην Ελλάδα), να ζήσει έντονα τη ζωή του μέχρι και την τελευταία ημέρα του, να γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο, να δημιουργήσει φίλους σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το σίγουρο είναι ένα. Πέθανε χορτασμένος από τη ζωή του.

Εύχομαι σε όλους σας να φτάσετε τα χρόνια του, να απαιτήσετε και να πάρετε από τη ζωή τα πάντα και να κυνηγήσετε τα όνειρά σας, όσο δύσκολα ή μεγάλα κι αν είναι.

Θα μου επιτρέψετε να μην σχολιάσω τίποτα για μερικές ημέρες.

Γεράσιμε, (τον) χάσαμε...

Έστω και με σχετική καθυστέρηση, θα ήθελα να σχολιάσω το θέμα της προσφυγής του Μπέλιτς και της μη αποδέσμευσης των Βαρό, Ρίσγκαρντ και Πούπο.

Πρώτα θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή για τις επιτροπές επίλυσης των οικονομικών διαφορών. Οι επιτροπές αυτές συνήθως αποφασίζουν βάση εγγράφων. Στην περίπτωσή μας είναι προφανές ότι ο Μπέλιτς προσκόμισε το συμβόλαιό του, απέδειξε ότι του οφείλονται συγκεκριμένα ποσά (ποσά που ο Πανιώνιος δεν απέδειξε ότι έχει καταβάλει), κατά συνέπεια κατάφερε και να του επιδικασθούν τα οφειλόμενα και να πάρει το ελευθέρας του από την ομάδα.

Συνήθως τέτοιου είδους υποθέσεις δεν ανατρέπονται από το Εφετείο. Η έφεση γίνεται τις περισσότερες φορές για λόγους παρελκυστικούς. Ας μας λείπουν λοιπόν οι λεονταρισμοί περί προσφυγής στο Εφετείο και οι ανοησίες περί κατάθεσης της έφεσης μόλις πληροφορηθούμε το σκεπτικό. Η επιτροπή δεν έβγαλε τελάλη, αλλά απόφαση. Είναι δυνατόν να γνωρίζει ο Μπέλιτς αλλά και ο τύπος το αποτέλεσμα, χωρίς να έχει εκδοθεί απόφαση έστω και σε ακαθαρόγραφη μορφή; Νομίζω ότι μας υποτιμάτε.

Ως εισαγωγή έχω να πω ότι είναι εξευτελιστικό να χάνεις παίκτη με αυτό τον τρόπο. Στις επιτροπές αυτές συνήθως προσφεύγουν παίκτες ομάδων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Θα θυμόμαστε όλοι ότι η τελευταία μεγάλη ομάδα που είχε χάσει παίκτες με προσφυγή ήταν ο Ηρακλής στα χειρότερά του. Ακόμη και η υπερχρεωμένη Α.Ε.Κ προτίμησε να πληρώσει τον Τζιμπούρ και να χάσει τη μεγαλύτερη επένδυση των τελευταίων ετών από το να τον δει να παραμένει ελεύθερος από την επιτροπή. Επιπλέον είναι προφανές ότι πέτυχε κάποιον συμφέροντα οικονομικό διακανονισμό.

Χωρίς να ξέρω κάτι συγκεκριμένο πέρα από αναπόδεικτες φήμες, θεωρώ ότι ο Μπέλιτς δεν πρέπει να είναι ο μόνος ποδοσφαιριστής στον οποίο χρωστάει χρήματα ο Πανιώνιος. Άρα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο κι άλλων προσφυγών. Αυτό σημαίνει ότι καταρρίπτεται η καλή φήμη που είχε ο Πανιώνιος στην ποδοσφαιρική αγορά για σειρά ετών, όπου τα χρήματα των συμβολαίων ήταν εγγυημένα, με ότι καλό μπορεί αυτό να σημαίνει.

Ακόμη όμως κι αν ο Μπέλιτς ήταν ο μοναδικός παίκτης στον οποίο οφείλονταν χρήματα ή ο μοναδικός που είχε την πρόθεση να διεκδικήσει το ελευθέρας του και πάλι έχουμε θέμα. Είναι προφανές, ότι η Π.Α.Ε γνωρίζοντας ότι έχει όντως οφειλές και ότι ο Μπέλιτς θα δικαιώνονταν, δεν κινήθηκε καθόλου στο μεταγραφικό παζάρι για απόκτηση τερματοφύλακα. Θα σημειώσω μόνο ότι στην αγορά υπήρχε ο Φερνάντεζ του Π.Α.Ο (φαντάζομαι ότι δεν απαγορεύεται να δανειζόμαστε ΚΑΙ από τον Π.Α.Ο), ο οποίος δόθηκε δανεικός στον Πανσερραικό και ο εξαιρετικός Τσοντοφάλσκι, ο οποίος αποκτήθηκε από τη Λάρισα και βγάζει μάτια. Ο συγκεκριμένος παίκτης μας είχε απασχολήσει και πριν από δύο χρόνια, μάταια όμως. Το αποτέλεσμα είναι ότι και χάσαμε τον παίκτη και χρωστάμε χρήματα και δεν έχουμε δεύτερο τερματοφύλακα. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο χάσουμε τον Μάχο, τότε η υπόθεση παραμονή είναι χαμένη από χέρι, γιατί είναι δεδομένο ότι ο Παναγόπουλος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Από εκεί και πέρα, πληροφορηθήκαμε ότι οι Ρίσγκαρντ, Βαρό και Πούπο δεν έλυσαν τα συμβόλαιά τους, σε αντίθεση με άλλους παίκτες επιλογής Κιντή. Αυτό σημαίνει ότι μας έμειναν τα βαρύτερα συμβόλαια της περιόδου και ίσως αυτός ήταν ο λόγος που δεν κινηθήκαμε καθόλου στο μεταγραφικό παζάρι, πέρα από τη γνωστή εκμετάλλευση τω προσωπικών σχέσεων του κου Βεντούρη.

Με το πέρας λοιπόν των μεταγραφών θεωρώ ότι η ομάδα ενισχύθηκε σημαντικά μόνο στην επίθεση, δεν έλυσε σημαντικά προβλήματα σε άλλες γραμμές και αποδυναμώθηκε πολύ κάτω από τα γκολπόστ και το κυριότερο ότι δεν κατάφερε να βγάλει από τις πλάτες της μεγάλο οικονομικό βάρος, το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας, σε όποια κατηγορία κι αν κληθούμε να παίξουμε του χρόνου. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πληρώσουμε ακριβά τις επιλογές μας αυτές.