ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ

Διάβασα στα Πανιώνια νέα το εξής :Φίλοι των κυανέρυθρων προχώρησαν σε μία αξιοσημείωτη κίνηση, προσπαθώντας να μαζέψουν ένα σεβαστό οικονομικό πόσο, το οποίο και θα δοθεί στους ποδοσφαιριστές της ομάδας, που χωρίς υπερβολή φέτος αγωνίζονται απλήρωτοι!

Οι φίλαθλοι του Ιστορικού γνωστοποίησαν με ανακοίνωση τους πως ανοίχτηκε λογαριασμός στην Τράπεζα Πειραιώς, στο όνομα ενός οπαδού και ενός παίκτη της ομάδας, όπου εκεί θα μπορούν οι κυανέρυθροι φίλοι του συλλόγου να καταθέτουν όσα χρήματα μπορεί ο καθένας, με το πόσο που θα συγκεντρωθεί να πηγαίνει στους ποδοσφαιριστές.

Η σχετική ανακοίνωση:

«Θεωρώντας υποχρέωση να ενημερώσουμε όλο το ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ κάνουμε γνωστό ότι μερίδα φίλων του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΑΣ αναλάβαμε πρωτοβουλία σε μια προσπάθεια οικονομικής εκστρατείας! Αφορμή ο παρατεταμένες οφειλές της ομάδας προς τους ποδοσφαιριστές μας. Θέλοντας λοιπόν να σταθούμε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ και πάνω απ όλα διπλά τους και με σύνθημα μας «ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ», ανοίχτηκε στη ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ λογαριασμός με αριθμό: 5036-025355-671 στο όνομα ενός φίλου της ομάδας και ενός παίχτη (τα ονόματα στη διάθεση σας, όχι όμως δημόσια για ευνόητους λογούς), που θα παραμείνει ανοιχτός μέχρι 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ! Το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα γίνει άμεσα γνωστό σε όλους και κατόπιν θα δοθεί σαν οικονομική ενίσχυση για τους παίχτες και ΜΟΝΟ!!!
ΟΣΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΕΡΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!».


Για να πω την αλήθεια, οι έρανοι δεν μου αρέσουν. Τα προβλήματα όμως είναι τόσο μεγάλα και τόσο πιεστικά, ώστε δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς. Άλλωστε δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε βοήθεια από τους άλλους, χωρίς να κάνουμε κι εμείς κάτι. Ξέρω ότι η οικονομική κατάσταση όλου του κόσμου είνια κακή. Δεν έχει σημασία λοιπόν το ποσό. Ας δώσουμε όλοι από κάτι, έστω και λίγο.
Επειδή δεν δημοσιεύεται το όνομα, έβαλα το λαγωνκό της σελίδας να ψάξει. Κατόπιν του ελέγχου, σας εγγυόμαι ότι τα χρήματα τα μαζεύει πρόσωπο του οποίου την εντιμότητα δεν αμφισβητεί κανείς. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι όσα χρήματα εισπράξει τόσα θα αποδώσει. Δεν δημοσιοποιώ το όνομά του διότι σέβομαι το γεγονός ότι θέλει να παραμείνει ανώνυμος.

Μια φανέλα χωρίς χέρια

Αισθάνομαι ότι πολλές φορές έχουμε μια θολή εικόνα για το τι είναι ο Πανιώνιος. Άλλος θα σου πει ότι είναι η ιστορία, το σήμα, οι κυανέρυθρες εμφανίσεις, οι μνήμες της Μικράς Ασίας,  η ομάδα της γειτονιάς μας και ένας οπαδός ίσως, οι εκδρομές, τα καπνογόνα και οι φωνές στα πέταλα.

Είναι όλα αυτά, σίγουρα. Ξεχνάμε όμως έναν βασικό παράγοντα. Οι κυανέρυθρες φανέλες δεν παίζουν μόνες τους. Τις ίδρωσαν και τις μάτωσαν μερικοί από τους κορυφαίους αθλητές της Ελλάδας. Δίπλα λοιπόν σ' αυτούς, στο ίδιο σκαλί θαυμασμού, θα ήθελα να βάλω και τα νεαρά παιδιά με ταλέντο και όνειρα, που προκειμένου να τα κυνηγήσουν άφησαν πίσω τους γονείς, το σπίτι, το σχολείο και τους φίλους και δίνουν τον δικό τους αγώνα για να αναδειχθούν.

Πριν από μερικές μέρες διαβάσαμε για έναν νεαρό αθλητή μας που λιποθύμησε. Κάποιοι βγήκαν και είπαν ότι είναι μια θλιβερή είδηση. Κάποιοι άλλοι ότι είναι μια κίτρινη φήμη με σκοπό να προσβάλει τον Πανιώνιο. Όλοι προσπάθησαν να κρύψουν ή να διασκεδάσουν τη φήμη, για το καλό του συλλόγου ή μάλλον αυτό που εκείνοι θεωρούν καλό του...

Εγώ θα ήθελα να πω ότι αυτό το παιδί το θαυμάζω. Εάν και εφόσον το παιδί πεινούσε, όλοι πρέπει να του βγάλουμε το καπέλο γιατί παρά την πείνα του, παρά τη φτώχια του, παρά τα προβλήματά του ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις της ομάδας. Ήταν εκεί για να αγωνιστεί όσο βαστούσαν τα πόδια του. Αυτή την είδηση κρύβουμε; Μα αυτούς τους αθλητές θέλουμε. Αυτούς χρειαζόμαστε.

Δυστυχώς αυτά τα παιδιά (των υποδομών και της πρώτης ομάδας) δεν πρόλαβαν τις εποχές που διαθέταμε 250.000 ευρώ για τον Κοιλιάρα, 200.000 ευρώ για τον Μέσσι της Αλβανίας, 1 εκ ευρώ για το 50% ενός απίθανου και για όλους αυτούς τους παίκτες που ήρθαν, έγιναν πλούσιοι σε ένα βράδυ κι έφυγαν χωρίς να ιδρώσουν τη φανέλα.  Ούτε βέβαια την εποχή που ο κιτρινιάρης μάνατζερ ήθελε να στήσει το African aid στις υποδομές του Πανιωνίου. Ήλπιζαν ότι θα λαμβάνουν έστω 700- 1.000 ευρώ για να μπορούν έστω να ζήσουν. Αντ' αυτού διαβάζουμε για εράνους...

Πόσα λεφτά μπορεί να μαζέψει ο μέσος φίλαθλος σε έναν έρανο; Ποιόν να πρωτοβοηθήσει;

Νοιώθω ότι αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να σώσουμε την ομάδα, εις βάρος των ανθρώπων. Αυτό δεν γίνεται...Δεν έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε. Κανένα σήμα, καμία ιστορία, καμία φανέλα δεν είναι πάνω από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και δεν είναι αξιοπρεπές να σου λιποθυμούν οι αθλητές...Επίσης δεν είναι αξιοπρεπές να κάνεις τον καουμπόι σε εργαζόμενους που όχι μόνο δεν πληρώνεις, αλλά σε έχουν κάνει μάγκα πολλές φορές μέχρι και σήμερα.

Στο δια ταύτα. Το ποδόσφαιρο είναι ένα ακριβό σπορ. Αν τα έχεις το κάνεις. Αν δεν τα έχεις δεν περνάς ούτε απ' έξω. Εμείς λοιπόν τα λεφτά δεν τα έχουμε. Για την ώρα δείχνει ότι δεν μπορούμε και να τα βρούμε. Όταν λοιπόν δεν υπάρχει μία, και αυτό το λένε οι διοικούντες, είναι δυνατόν να συζητάμε για μείωση του ελλείμματος; Και πως θα γίνει αυτό; Πάνω στην πείνα των αθλητών;

Έχουμε φτάσει προ πολλού στο σημείο μηδέν. Στο σημείο που πρέπει να ενημερωθεί σωστά ο κόσμος και να πάρει τις αποφάσεις του. Όταν φτάνουμε στο σημείο να συζητάμε για την ύπαρξη του συλλόγου, το βάρος δεν μπορεί να πέφτει στους ώμους καμίας διοίκησης...

Έχουμε και κάποιους επιφανείς φιλάθλους. Κάποιους που μπορούν να δώσουν ένα ποσό το οποίο μπορεί να ανακουφίσει τους παίκτες. Χρήματα που δεν μπορεί να συγκεντρώσει κανένας έρανος. Ας βοηθήσουν. Κι αν δεν εμπιστεύονται τα χέρια που θα τα διαχειριστούν, ας τα δώσουν κατευθείαν στους παίκτες...Αν υπάρχει διάθεση, λύσεις βρίσκονται...

Το διάφανο χρώμα του χρήματος

Πριν από δύο χρόνια περίπου, η Γ.Σ του Πανιωνίου έδωσε την ρητή εντολή στην διοίκηση της ΠΑΕ να σχεδιάσει και να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα οικονομικής διάσωσης της ομάδας. Το πρόγραμμα αυτό με λίγα λόγια συνοψίζονταν στην δραστική περικοπή των δαπανών, στην εξόφληση (κατά το δυνατόν) των χρεών προς ιδιώτες και κυρίως προς το δημόσιο, το οποίο θα επιτυγχάνονταν με την δημιουργία low budget ομάδας με παίκτες κατά βάση από τις υποδομές, χωρίς το αγωνιστικό αποτέλεσμα να καθίσταται αυτοσκοπός.

Νομίζω ότι κανείς μας, ούτε τότε ούτε τώρα, έχει σαφή εικόνα για τα οικονομικά της ομάδας. Από τη γενική συνέλευση μέχρι και σήμερα ακούμε διαρκώς για 8-12.000.000 ευρώ χρέους, τα οποία μειώθηκαν σε επίπεδα που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει ακριβώς, πάντως και πάλι μιλάμε για κάποια εκατομμύρια (3-4.000.000;). Σίγουρα υπήρξε μείωση του χρέους καθώς απαλλαγήκαμε από τα μεγάλα συμβόλαια, χωρίς βέβαια να βάλουμε έσοδα στα ταμεία, πουλήσαμε παίκτες, μειώσαμε το budget και πήραμε ένα σεβαστό ποσό από την πώληση του προπονητικού. Όσο όμως κι αν μειώθηκε το χρέος, σίγουρα δεν έχουμε πετύχει  το μικρό πρωτογενές πλεόνασμα που προέβλεπε ο Βασίλης Τσάβαλος γι αυτή την χρονιά.

Έστω ότι δεχόμαστε ότι το χρέος σήμερα ανέρχεται πράγματι σε 4.000.000 ευρώ. Αν δεχτούμε ότι το budget του Πανιωνίου είναι  χαμηλότερο από 1.000.000 ευρώ τον χρόνο (ίσως 700.000) και τα έσοδα όχι υψηλότερα από 2.500.000 τον χρόνο, τότε εάν όλα πάνε καλά, εάν παραμείνουμε στην κατηγορία και χωρίς να υπολογίζουμε έσοδα από την πώληση παικτών, τότε χρειαζόμαστε ίσως 2 με 3 χρόνια για να το μηδενίσουμε. Όλα αυτά ισχύουν βέβαια εφόσον τα νούμερα, έστω και μπακαλίστικα, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και εφόσον υπάρχει διαρκής ροή εσόδων χωρίς εκπλήξεις.

Από τη στιγμή όμως που διαβάζουμε για απλήρωτους παίκτες, οι οποίοι μάλιστα αντιμετωπίζουν πρόβλημα διαβίωσης, για εράνους και για δυσκολία κάλυψης ακόμη και των εξόδων μετακίνησης της ομάδας, αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει σταθερή ροή πληρωμών, το κυριότερο όμως ίσως το γεγονός αυτό να επιβεβαιώνει την φήμη περί εκχώρησης των φετινών τηλεοπτικών δικαιωμάτων για την κάλυψη των παλαιότερων οφειλών. Αν ισχύει η φήμη αυτή, τότε ο χρόνος αποπληρωμής των χρεών μετατοπίζεται κατά τουλάχιστον ένα  με δύο χρόνια ακόμη, με ταυτόχρονη και άμεση συνέπεια την ενεργοποίηση του δικαιώματος παικτών να καταγγείλουν τις συμβάσεις τους και να μείνουν ελεύθεροι. Αυτό ισοδυναμεί με ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία παραμονής στην κατηγορία τα επόμενα χρόνια και κατά συνέπεια άμεσο κίνδυνο δραστικής μείωσης των εσόδων μας.

Νομίζω ότι όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι ο σύλλογος είναι πολύ δύσκολο να αντέξει 4-5 χρόνια υπό αυτές τις συνθήκες. Ίσως γι αυτό διαβάζουμε συχνά πυκνά για υποψήφιους επενδυτές που προέρχονται από κάθε γωνιά της γης. Με δεδομένο ότι μέχρι και σήμερα κανένας δεν κατέθεσε επίσημη πρόταση, μάλλον οι φήμες αυτές έρχονται για να καθησυχάζουμε τους παίκτες και τον κόσμο. Μακάρι να πέφτω έξω και  να υπάρχουν οι επενδυτές. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν όμως;

Με δεδομένο ότι η διοίκηση του Βασίλη Τσάβαλου, ως διοίκηση πρωτοδικείου, ευθύνεται μόνο για τα δικά της χρέη, συνεπώς λογικό μου φαίνεται να ενδιαφέρεται να καλύψει αυτά τα ποσά για να μην αντιμετωπίσουν πρόβλημα τα μέλη της, ο υποψήφιος επενδυτής θα πρέπει να αναλάβει τα χρέη που δημιούργησαν προς ιδιώτες και κυρίως προς το δημόσιο οι προγενέστερες διοικήσεις (κυρίως η διοίκηση Βεντούρη), να τρέξει τη χρονιά χωρίς έσοδα από τηλεοπτικά (υπό την προϋπόθεση ότι όντως έχουν εκχωρηθεί ήδη από πέρσι) και να βάλει και επιπλέον χρήματα στο τέλος της χρονιάς για την μεταγραφική μας ενίσχυση. Με λίγα λόγια ψάχνουμε για κάποιον που να μπορεί να βάλει κοντά στα 2-3.000.000 ευρώ στην ομάδα και μάλιστα σε χρονικό ορίζοντα λίγων μηνών. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν γι αυτό; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν, ακόμη κι αν βρεθεί ένας άνθρωπος με τέτοια οικονομική επιφάνεια να είναι καθαρός και να θέλει να επενδύσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο μέσω του Πανιωνίου; Τι οικονομικό στήριγμα θα βρει από την ίδια την ομάδα, αφού ξέρουμε ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε αξιόλογους παίκτες προς πώληση; Σε τι βαθμό μπορούν να υποστηρίξουν οι υποδομές την ομάδα, που μπορεί να τα πηγαίνουν εξαιρετικά στα U πρωταθλήματα που αγωνίζονται, έχουμε όμως χάσει τις ευκολίες που παρείχε το Κορωπί για την σύντομη ανάδειξη καλών νέων ποδοσφαιριστών;

 Μάλλον ψάχνουμε για τρελό, απατεώνα ή Κροίσο ή για κάποιον που για να δώσει τα χρήματα αυτά θα θελήσει μεγάλα αντισταθμιστικά οφέλη, όπως από την κατασκευή του νέου γηπέδου. Σε περίοδο κρίσης το σχέδιο αυτό φαντάζει δύσκολο. Εδώ δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι θα το υλοποιήσει η Α.Ε.Κ που προσέλκυσε τεράστια ονόματα γύρο από το σχέδιο κατασκευής ενός καθ' ολα ιδιωτικού γηπέδου...

Κάποιος μπορεί να πει ότι κάνω υποθέσεις και αναλύω φήμες. Δίκιο θα έχει. Αυτό κάνω. Δεν έχω όμως άλλη επιλογή καθώς δεν έχω, όπως και κανένας άλλος φίλος, τα στοιχεία που να περιγράφουν αντικειμενικά την πραγματική εικόνα του σημερινού Πανιωνίου. Οι καιροί είναι δύσκολοι, απαιτούνται πολύ δύσκολες αποφάσεις τις οποίες είναι αδιανόητο να αναλάβει να πάρει μια διοίκηση λίγων ανθρώπων, όσο καλή διάθεση ή προθέσεις κι αν έχουν...

O χανούμης Ωνάσης και άλλες ιστορίες για αγρίους.

Πολλοί θεωρούν το facebook ως ένα μέσο κατασπατάλησης του χρόνου. Δεν έχουν άδικο. Ισχύει πολλές περιπτώσεις, όχι όμως πάντα. Σήμερα το πρωί διάβασα έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο στο συγκεκριμένο μέσο, το οποίο είχε ως αφορμή την τοποθέτηση του καλού φίλου Θοδωρή Κοκκινάκη σχετικά με την προσπάθεια της νέας Α.Ε.Κ  να καπηλευτεί ολόκληρη την ιστορία του Μικρασιατικού ελληνισμού και να παρουσιαστεί, επ' ευκαιρία της κατασκευής του νέου γηπέδου (εάν και εφόσον πραγματοποιηθεί βέβαια) ως ο μοναδικός εκπρόσωπος ολόκληρης της προσφυγιάς.

Είναι γεγονός ότι η Α.Ε.Κ κάνει πολύ καλή δουλειά σε επίπεδο δημόσιων σχέσεων. Έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το Πατριαρχείο και ας μου επιτραπεί ο όρος χρησιμοποιεί τον Πατριάρχη όπου και όταν τον χρειάζεται, προσπαθεί να δημιουργήσει το μουσείο προσφυγιάς, εξαγγέλλει ότι θα ονομάσει τις θύρες του νέου γηπέδου με ονόματα Μικρασιατικών (και Ιωνικών) πόλεων, δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήσει και το όνομα Σμύρνη και φυσικά έχει βάλει στο παιχνίδι το ίδρυμα Ωνάσης, από το οποίο έχει λάβει διευκολύνσεις (δεν ξέρω αν έλαβε και χρήματα) επ' ευκαιρία της ονομασίας του vip εστιατορίου του νέου γηπέδου με τα αρχικά του μεγάλου Σμυρνιού. Έφτασαν στο σημείο να παρουσιάζουν τον Ωνάση, ως ένθερμο υποστηρικτή της ομάδας της Πόλης (σε λίγo θα μας πουν ότι την παρακολουθούσε από παιδί), παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι όχι μόνο ήταν αθλητής του Πανιωνίου αλλά είχε κάνει κάποιες ενέργειες για να αποκτήσει την ομάδα μας, γεγονός βέβαια που θα άλλαζε δια παντός την ποδοσφαιρική μας ιστορία (και φυσικά ξύνισαν οι πανιωνάρες της εποχής - πρόκειται για είδος ανθρώπου που προηγήθηκε του Ελληναρά, ο οποίος έχει τις ρίζες του στο Παπανδρεικό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80).

Ο Θοδωρής, βλέποντας αυτές τις κινήσεις διερωτάται, σωστά κατά τη γνώμη μου, τον λόγο που η διοίκηση του Πανιωνίου δεν έχει προβεί στην παραμικρή αντίδραση, έστω και με μία ανακοίνωση. Με την αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να τοποθετηθώ για το θέμα:

Η Α.Ε.Κ βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μια ευτυχή συγκυρία. Μολονότι επέλεξε να αγωνίζεται στην τρίτη κατηγορία, γεγονός που αποτελεί μεγάλο πλήγμα στην ιστορία της, εντούτοις έχει κατορθώσει να συσπειρώσει κόσμο και επενδυτές γύρω από το σχέδιο της ολικής επαναφοράς και δημιουργίας μιας ισχυρής ομάδας. Με δύο λέξεις αυτό λέγεται όραμα και χρήματα. Στον αντίποδα εμείς δεν έχουμε τίποτα από τα δύο. Εκμεταλλευόμενη την ευνοϊκή αυτή συγκυρία, η Α.Ε.Κ παίζει εξαιρετικά το παιχνίδι των δημόσιων σχέσεων και προσπαθεί να βγάλει από τον χάρτη όλα τα μικρασιατικά σωματεία. Έχει τα μέσα (τύπο, χρήματα, διασυνδέσεις) για να το πετύχει. Η κατάσταση είναι λοιπόν τόσο σοβαρή ώστε να μην μπορεί να αλλάξει με μία και μόνη ανακοίνωση (η οποία δεν ήρθε).

Ο Πανιώνιος, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο, πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να παλέψει για τη δική του ιστορία. Για τα δίκια του. Κάποτε, κάποιοι καλοί φίλοι, είχαν εξαγγείλει τη δημιουργία ενός πολιτιστικού σωματείου με την ονομασία "Ορφέας", το οποίο θα αναλάμβανε το πολιτιστικό κομμάτι του Πανιωνίου. Έγιναν ενημερώσεις, έγιναν συγκεντρώσεις, μαζεύτηκαν και κάποια χρήματα για να προχωρήσει το σχέδιο (δεν ξέρω τι είχαν ζητήσει άλλοι συνάδελφοι, εγώ προσωπικά είχα προσφερθεί να παράσχω την εργασία μου δωρεάν), μάθαμε ότι η αίθουσα στην οποία στεγάζεται το πιγκ πογκ και η ζούμπα θα αποτελούσε την έδρα και τα γραφεία του πολιτιστικού αυτού συλλόγου, αλλά τελικά και στον βαθμό που γνωρίζω δεν έγινε τίποτα.

Αν υπάρχει ο Ορφέας, αυτή είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για να δραστηριοποιηθεί. Αν δεν υπάρχει, τότε πρέπει να κινηθεί ο Πανιώνιος. Χωρίς λόγια και ανακοινώσεις αλλά με έργα. Ως πρώτη αντίδραση, προτείνω να ονομαστεί η κεντρική θύρα του γηπέδου "Αριστοτέλης Ωνάσης", με την απαραίτητη εκδήλωση να τελείται εντός του ιδρύματος. Εκεί θα έχουμε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία (και την απαραίτητη προβολή) να αποκαταστήσουμε όλες τις ιστορικές αλήθειες.

Ο Πανιώνιος μικραίνει μέρα με την μέρα. Χάνουμε παίκτες, χάνουμε τους νέους φιλάθλους ενώ παράλληλα δεν αντιδρούμε στην καπηλεία την ιστορίας μας. Σας το ξαναλέω: Έτσι όπως πάμε δεν θα έχουμε Πανιώνο να παραδώσουμε στα παιδιά μας...

Καλό πρώτο και τυχερό δεύτερο ημίχρονο

Είναι λίγο άκομψο να λες για ένα εντός έδρας παιχνίδι και ιδίως εναντίον μιας πρώην μικρομεσαίας ομάδας ότι δεν ξεκινάς ως φαβορί. Αυτή όμως είναι η αλήθεια. Λίγο πολύ όλοι μας παραδεχόμασταν ότι ο Ατρόμητος με το πληρέστατο και ποιοτικό ρόστερ και με προπονητή τον κο (σε όλα του) Παράσχο ήταν το φαβορί για το σημερινό παιχνίδι.Η εντύπωση αυτή των φιλάθλων μεγεθύνονταν και από τα πλουσιοπάροχα ποσοστά που έδινε το στοίχημα στον άσσο, λες και παίζαμε με τη Μπάρτσα.

Κόντρα λοιπόν σε έναν ομολογουμένως ανώτερο αντίπαλο, που σαφέστατα και χρειάζονταν τους τρεις βαθμούς της νίκης γα να παραμείνει κοντά στους στόχους του, οι απλήρωτοι παίκτες του ιστορικού αντιπαρέβαλαν τον δυναμισμό και το ταλέντο τους. Κλειδί του αγώνα η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Ατρόμητου λίγα δευτερόλεπτα από την έναρξη. Αν είχε μπει αυτό το γκολ, είναι βέβαιο ότι η εξέλιξη θα ήταν εντελώς διαφορετική.

Μολονότι ο Ατρόμητος είχε κατοχή μπάλας και γηπέδου, ο ανανεωμένος  Πανιώνιος του πρώτου ημιχρόνου έδειχνε να θέλει (και να μπορεί να πετύχει) τη νίκη. Ο κός Παντελής είχε ανακατέψει με σωστό τρόπο την τράπουλα (Κούρντι αμυντικό χαφ, Γιάννου στην κορυφή - ο οποίος δίνει την εντύπωση πολύ χρήσιμο και εξελίξιμου παίκτη ) και κάποιες άλλες κινήσεις οι οποίες συνολικά φρεσκάρισαν την ομάδα, σε βαθμό που να παρουσιάζει ίσως για πρώτη φορά φέτος ικανοποιητικό δημιουργικό πρόσωπο.

Οφείλω να ομολογήσω ότι ο συνδυασμός Αραβίδη στα εξτρέμ, Γιάννου στην κορυφή, Κολοβού πίσω από τον επιθετικό και Μενδρινού σε δημιουργικό ρόλο έδειχνε ιδιαίτερα ικανοποιητική, ενώ νομίζω ότι στην ανάπτυξη βοηθούσαν σημαντικά και τα μπακ. Η καλή δημιουργική εικόνα βοήθησε στο να προηγηθούμε με δύο γκολ στο ημίχρονο. Μολονότι τα γκολ προήλθαν από λάθος του Σηφάκη και από πέναλτι, αυτό δεν αλλάζει την αρκετά καλή εικόνα της ομάδας μέχρι την ανάπαυλα.

Πάνω λοιπόν που χαιρόμασταν γιατί ελπίζαμε ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο, ήρθε το δεύτερο ημίχρονο για να μας προσγειώσει στην πεζή Πανιώνια καθημερινότητα. Όλοι πίσω, ατολμία και κατακόρυφη πτώση του δημιουργικού επιπέδου. Δώσαμε τόσο γήπεδο στον Ατρόμητο που έδειχνε μαθηματικά βέβαιο ότι θα δεχθούμε γκολ. Προσωπικά θεωρούσα ότι ο Ατρόμητος θα έκανε την ανατροπή, καθώς ήταν φανερό ότι με το ρόστερ που διαθέτει και με εμάς διαρκώς πίσω από τη σέντρα ήταν θέμα χρόνου να γυρίσει το ματσάκι. Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα με τις αλλαγές του κου Παντέλη. Δεν έχω δηλώσει ποτέ ειδικός με το ποδόσφαιρο. Ακόμη κι αν παραδεχτώ ότι είμαι ο πλέον άσχετος με θέματα προπονητικής, λόγω τιμής δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό της αλλαγής των Αραβίδη, Μενδρινού, Κολοβού. Δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο κος Παντέλης, στο δικό μου βέβαια δημιουργείται η εικόνα ότι βγάζει τους κατά κοινή ομολογία καλύτερους παίκτες του προκειμένου να στήσει 15 γραμμές άμυνας, με αμφίβολα αποτελέσματα, καθώς είναι αδύνατο να πιέσει τον Ατρόμητο και είναι διαρκώς κλεισμένος στα καρέ. Ευτυχώς που δεν πάθαμε ζημιά από αυτή την επιλογή και σίγουρα οι τρεις βαθμοί της νίκης οφείλονται σε σημαντικό βαθμό και στις πολύ καλές αντιδράσεις του Γιαννακόπουλου, ο οποίος εντυπωσιάζει με την πρόοδό του και στην μάλλον κακή μέρα του Ατρόμητου.

Σημαντικότατη λοιπόν νίκη γοήτρου με ιδιαίτερο βαθμολογικό αντίκτυπο. Αντιλαμβανόμαστε, με τούτα και με εκείνα, που θα μπορούσε να βρίσκεται η ομάδα αν δεν είχε χάσει 1-2 σίγουρα παιχνίδια φέτος.

Τέλος καλό όλα καλά και η βδομάδα ξεκινάει όμορφα. Καλό σας βράδυ

 

Υ.Γ

Πριν το παιχνίδι φάγαμε με τους φίλους στο 19 22. Πρόκειται για πολύ καλή μετεξέλιξη του γνωστού καλού Σμυρνιού. Μείναμε πολύ ικανοποιημένοι. Πολλά συγχαρητήρια για την προσπάθεια και καλές δουλειές.

Κορμοράνοι, έμποροι, σκόνη και ψήφοι.

Παρακολούθησα χθες την παρουσίαση του νέου γηπέδου της Α.Ε.Κ. Δεν θα μπορούσα βέβαια να κάνω διαφορετικά, καθώς το θέμα παρουσιάστηκε από όλα τα μέσα, σε όλους τους τόνους. Οι σημερινές αθλητικές εφημερίδες διαθέτουν δεκάδες σελίδες στην παρουσίαση του νέου γηπέδου.

Η Α.Ε.Κ έκανε κάτι πολύ απλό. Βρήκε χρηματοδότες (έναν βασικό και πολλούς άλλους), έκανε μελέτες, έφτιαξε μακέτες, έδωσε όνομα που συγκινεί και από εκεί και πέρα έπαιξε ΑΨΟΓΑ το παιχνίδι των δημόσιων σχέσεων. Πως; Έβαλε στο παιχνίδι το ίδρυμα Ωνάσης, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Περιφέρεια. Δεν δίστασε να αναγγείλει ότι οι θύρες των νέου γηπέδου θα έχουν ονόματα πόλεων απ' όλες τις Ιωνικές πόλεις...Αυτό σημαίνει ότι έβαλε πολλούς και με διαφορετικά συμφέροντα στο παιχνίδι. Ζήλεψα γιατί το σχέδιό τους δείχνει εφαρμόσιμο και το υποστηρίζουν ΟΛΟΙ.

Κάποτε κι εμείς είχαμε χρηματοδότη. Κι εμείς είχαμε έτοιμες μελέτες. Κι εμείς είχαμε μακέτες. Κι εμείς κάναμε παρουσιάσεις. Κι ενώ εμείς, σε αντίθεση με την Α.Ε.Κ, έχουμε ισχυρότατη παρουσία σε μια ντουζίνα ολυμπιακά αθλήματα (εσχάτως και στη ζούμπα), νέες αθλητικές εγκαταστάσεις δεν αποκτήσαμε ποτέ. Γιατί; Γιατί οι απέναντι δεν ήθελαν σκόνη για δύο χρόνια, γατί μαλώναμε αν τα κουλουάρ του στίβου θα είναι 4 ή 5 (λες και δεν είναι άδεια όλα πλέον), αν οι εμπορικές χρήσεις θα είναι 7.000 ή 10.000 τ.μ, αν θα εμποδιστούν οι κορμοράνοι από το νέο γήπεδο και άλλα φαιδρά.

Η αλήθεια είναι ότι όλοι δηλώνουμε πανιώνιοι. Πόσο πανιώνιοι όμως είμαστε τελικά; Οι έμποροι της πλατείας φοβήθηκαν μη χάσουν την πελατεία, οι πολιτικοί κοίταξαν να μην χάσουν ψήφους και το έπαιξαν με όλους, οι κάτοικοι δεν υπολόγισαν ότι θα έλυναν δια παντός το πρόβλημα της στάθμευσης και θα αποκτούσαν μια δεύτερη σημαντική αγορά και στάθηκαν πρόθυμα κόντρα στο σχέδιο, κι εμείς οι γονείς δεν πατήσαμε πόδι με κάθε μέσο που διαθέταμε, αλλά ανεχθήκαμε να ματαιωθεί το σχέδιο, προς βλάβη των ίδιων μας των παιδιών. Να πούμε τι έγινε και με τον μοναδικό χρηματοδότη; Γνωστή ιστορία... Τεράστια χαμένη ευκαιρία ο Τσακίρης...

Δεν στεναχωριέμαι για τι κατά πως φαίνεται το δικό μας όνειρο δεν θα στεγαστεί ποτέ σε γήπεδο που να ονομάζεται Αγία Φωτεινή. Στεναχωριέμαι γιατί μάλλον η δική μας γενιά θα κλείσει πίσω της την πόρτα του γηπέδου... Γιατί; Χωρίς υποδομές πανιώνιος δεν υπάρχει. Πως να εμπιστευτεί κάποιος το παιδί του σε ένα σύλλογο που εγκαταστάσεις του καταρρέουν; Σε μια οικογένεια όπου ο καθένας βάζει μπροστά τα δικά του μικροσυμφέροντα και στραβοκοιτάζει τον άλλο; Σε ένα σύλλογο που το κάθε τμήμα είναι  προσωπικό τσιφλίκι; Σε ένα σύλλογο που έχασε το μοναδικό μεγάλο έργο υποδομής που διέθετε (προπονητικό) και δεν είχε τον τσαμπουκά να κρατήσει για το μέλλον το απέναντι χωραφάκι; Σε ένα σύλλογο που δεν σέβεται ούτε το ίδιο του το παλαιολιθικό καταστατικό...

Ας καθόμαστε λοιπόν σε καναπέδες και σε καρέκλες καφενείου, να βαυκαλιζόμαστε για το πόσο μεγάλος, ιστορικός, διαφορετικός και δεν ξέρω 'γω τι άλλο σύλλογος είναι ο Πανιώνιος. Ας βαράμε τα πούλια στο τάβλι και ας θυμόμαστε τους μεγάλους αθλητές που πέρασαν από τον σύλλογο. Ας αποστραφούμε την αλήθεια. Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι πρόγονοί μας εμπιστεύτηκαν έναν τεράστιο σύλλογο κι εμείς έχουμε βαλθεί να τον κάνουμε ομάδα γειτονιάς, γιατί μόνο ένα τέτοιο μέγεθος μπορεί να χωρέσει την ατολμία και τη δική μας μετριότητα. Και από αυτό δεν εξαιρείται κανείς...Καλή σας μέρα.

Καλλονή - Πανιωνιος 3-2

Όταν δέχεσαι δύο γκολ σε πέντε λεπτά, και χάνεις ένα δικό σου παιχνίδι, τότε δεν χρειάζονται και πολλές αναλύσεις. Είναι γνωστό ότι η νεανική ομάδα μας, έχει πολλές μεταπτώσεις στην απόδοση της. Πολλά λάθη στο κέντρο, ως συνήθως, παρόλο που οι αντίπαλοι έπαιξαν ανοικτό ποδόσφαιρο. Αντί να πάρουμε τα πάνω μας μετά το 1-2 (και τη φάση του Κούρου για το 1-3) ήρθε το μπλακάουτ και σε αυτό συνέβαλε και ο πάγκος. Αυτή τη φορά, σε σχέση με τον Απόλλωνα, το κοουτσάρισμα του Παντελή ήταν κακό. 
Λάθος επιλογή η αλλαγή του Γιάννου, ο οποίος ήταν ο πιο δραστήριος παίκτης και ίσως σε ένα τέτοιο ματς, που είχε χώρους να ήταν περισσότερο χρήσιμος ο Κολοβός. Η άμυνα πιάστηκε πάλι στον ύπνο, και πάλι ο Γιαννακόπουλος στάθηκε στο ύψος με 2-3 καλές επεμβάσεις. Δυστυχώς μια ακόμη φορά ο Πανιώνιος, συνέχισε την… νεκρανάσταση όπως με τον Άρη. Η Καλλονή μετρούσε 5 (!) σερί ήττες, και σίγουρα μια τέτοιες νίκες, με άμεσους ανταγωνιστές δίνουν κάτι παραπάνω από ένα τρίποντο. 

Antunix