Η GUESS ο κεντρικός χορηγός volley παίδων - παμπαίδων του Πανιώνιου Γ.Σ.Σ

Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ Γ.Σ.Σ ευχαριστεί θερμά την εταιρεία «ΥΙΟΙ Μ. ΤΣΟΥΓΙΑ AE» για την παροχή της κεντρικής χορηγίας του τμήματος πετοσφαίρισης (Volley) Παμπαίδων – Παίδων  του συλλόγου.

Η εταιρεία «ΥΙΟΙ Μ. ΤΣΟΥΓΙΑ Α.Ε», γνωστή για την δυναμική της παρουσία, εισάγει ρολόγια και κοσμήματα, με άξονα τη μόδα και την ποιότητα και συγκεκριμένα τις διεθνώς αναγνωρισμένες και δημοφιλείς μάρκες GUESS, GC, MASERATI, GUESS JEWELLERY, CHRONOSTAR.

Ευχόμαστε ό,τι καλύτερο σε κάθε επιχειρηματική της δραστηριότητα και επιτυχίες στο αγωνιστικό μας τμήμα.

Φανή Αργυρίου

O Πανιώνιος  πενθεί για τον θάνατο της υπερπρωταθλήτριας Φανής Αργυρίου, η οποία υπήρξε με διαφορά η κορυφαία αθλήτρια που ανέδειξε ο σύλλογος.

Ο πατέρας της ήταν ο γνωστός ζωγράφος Κώστας Αργυρίου, με καταγωγή από την Ανατολική Θράκη. Το 1945 μια γυμνάστρια διέκρινε το μεγάλο αθλητικό της ταλέντο, καθώς η μικρή τότε Φανή κατάφερε να κερδίσει σε αγώνες όλα τα κορίτσια σε όλα τα αθλήματα που αγωνίστηκε. Οι γονείς της την έγραψαν στον Πανιώνιο Γ.Σ κι έτσι ξεκίνησε μια απίστευτη καριέρα με 32 πανελλήνιους τίτλους σχεδόν σε όλα τα γυναικεία αθλήματα.

Η συμβολή της ήταν καθοριστική στην κατάκτηση από τον σύλλογο όλων των πρωταθλημάτων από το 1953 έως και το 1959. Υπήρξε κάτοχος πολλών πανελλήνιων ρεκόρ σε διάφορα αθλήματα. Διακρίνονταν στις ρίψεις και στο πένταθλο, όμως αγωνίζονταν στους δρόμους και τις σκυταλοδρομίες. Αγωνίστηκε στις γυναικείες ομάδες βόλει και μπάσκετ, ενώ εξίσου καλές ήταν και οι επιδώσεις της στην κολύμβηση. Για την προσφορά της στον σύλλογο τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου και υπήρξε μάλιστα η πρώτη αθλήτρια στην οποία απονεμήθηκε η κορυφαία διάκριση του συλλόγου. Κάποιοι έλεγαν για την Φανή Αργυρίου ότι μπορούσε να χάσει την πρωτιά, το μετάλλιο και το ρεκόρ, μόνο εάν δεν κατέβαινε να αγωνιστεί.

Το νόημα του αθλητισμού είναι να μπορείς να ξεπερνάς τα σωματικά και τα ψυχικά σου όρια. Η Φανή Αργυρίου πήγε ένα βήμα παρακάτω, γιατί κάθε φορά που δημιουργούσε ένα προσωπικό ρεκόρ έσπαγε και μια σειρά κοινωνικών προκαταλήψεων της εποχής, με αρωγό βέβαια τον σύλλογο, ο οποίος βοήθησε στην χειραφέτηση της γυναίκας όσο κανένας άλλος.

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους συγγενείς της.

Μέρα γιορτής

Βγαίνοντας από το σπίτι το απόγευμα της Δευτέρας, καταλάβαινα ότι η συγκεκριμένη, δεν θα έμοιαζε με κάθε άλλη μουντή και βαριεστημένη Δευτέρα του χρόνου. Ήταν μια μέρα γιορτής για την ομάδα και την τοπική κοινωνία. Κόσμος κατέβαινε στο γήπεδο, με σημαίες, με κασκόλ και ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη. Γονείς με παιδιά, νέοι αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία που περίμεναν περισσότερα από 40 χρόνια για να ξαναδούν την ομάδα τόσο ψηλά. Κλίμα χαράς και αισιοδοξίας κόντρα στην μουντή καθημερινότητα. Όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι το γήπεδο. Μια μεγάλη λαϊκή γιορτή.

Τα ίδια και μέσα στο γήπεδο. Κατάμεστο. Κόσμος μέχρι και στα σκαλιά περίμενε την είσοδο της ομάδας. Εκείνο το λεπτό που ξεχνάς κάθε τι που σε βαραίνει φωνάζοντας, όταν δεις τον πρώτο παίκτη μας να βγαίνει, «έλα μωρή Πανιωνάρα».

Στις πρώτες μπαλιές η ομάδα μπαίνει δυνατά. Παλικαρίσια. Δείχνει να θέλει πολύ τη νίκη. Για τον κόσμο, για την ιστορία, ως βάλσαμο για τις πίκρες ετών. Αργότερα το άγχος λυγίζει τους παίκτες. Ίσως να μην μπορούν να διαχειριστούν την πίεση και την προσμονή του κόσμου. Χάσαμε το κέντρο και όλοι ανησυχούν. Έρχεται το εις βάρος μας γκολ από λάθος δύο παιδιών που πρόσφεραν πολλά όλη τη χρονιά. Ο κόσμος πέφτει. Στεναχωριέται. Σκέφτεται ότι μάλλον ήταν μέχρι εδώ. Κοιτάει τον άγνωστο διπλανό του. Τον φίλαθλο της ΑΕΚ που νομίζει ότι κανείς δεν τον κατάλαβε. Δεν θα σου κάνουμε τη χάρη…Δεν θα φύγεις χαρούμενος από τον Ναό φιλαράκο…

Τελευταίο καταφύγιο τα γούρια. "Να αλλάξουμε θέσεις παιδιά". "Να αλλάξει η τύχη". Ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο και κάτι αλλάζει. Το κέντρο ξανά δικό μας. Οι παίκτες μας το θέλουν. Μπορούν. Σέντρα, ο Μασούρας στον ουρανό και ο κόσμος στον παράδεισο… Πάμε και για το δεύτερο. Για την ανατροπή… Η μπάλα, η γλυκιά πόρνη ερωμένη δεν θα μας κάνει τη χάρη. Δεν πειράζει… Η μαγεία είναι το ταξίδι…

Οι πάνθηρες πανηγυρίζουν στην 3, τα παιδιά έξω από την 5, παρέες σε ταβέρνες, συνθήματα στους δρόμους, κόρνες από τα αυτοκίνητα. Η δικαίωση του φτωχού, του αδικημένου, του πατέρα που για χρόνια καμάρωνε τον γιο του στις υποδομές, με βροχές και κρύο, για να τον δει στην πρώτη ομάδα.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο στόχος. Δεν ξέρω που είναι η οροφή. Αυτό που ξέρω είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα μας δίνει χαρά. Μας δίνει ελπίδα. Μας αλλάζει τη ζωή και την καθημερινότητα. Το σύνθημα «γιατί μονάχα η Πανιωνάρα μου ομορφαίνει τη ζωή» τελικά δικαιώνεται.

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους και υπομονή μέχρι το επόμενο παιχνίδι. Μέχρι την επόμενη γιορτή.

Κουβενέζικη Κάντιλακ

Όταν οι Αμερικάνοι επέβαλαν εμπάργκο στην Κούβα, φαίνονταν αδύνατον να συντηρηθούν τα αμερικανικής προέλευσης αυτοκίνητα, καθώς ήταν αδύνατη η εισαγωγή ανταλλακτικών. Οι Κουβανοί όμως, με ανταλλακτικά που έφτιαχναν οι ίδιοι, με πατέντες και με μεγάλη μαστοριά, κατάφερναν να κρατούν σε κίνηση κάθε αυτοκίνητο, το οποίο, κλασικό πλέον μοντέλο, είχε μεγάλη συναισθηματική, αισθητική και συλλεκτική αξία.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τον Πανιώνιο. Επί σειρά ετών, λόγω των οικονομικών προβλημάτων, ήταν αδύνατη η αγωνιστική ενίσχυση με έμπειρους παίκτες από την Ελλάδα ή το εξωτερικό και η μόνη λύση, η ανάδειξη παικτών από τα σπλάχνα του συλλόγου ή η απόκτηση νεαρών ταλαντούχων παικτών από άλλες ομάδες, στις οποίες είχαν αποκτήσει τον τίτλο των «τελειωμένων». Ο κατάλογος των παικτών που αναγεννήθηκαν τα τελευταία χρόνια στον Πανιώνιο είναι ατελείωτος.

Αυτή η ομάδα, σαν τις αμερικάνικες Κάντιλακ της Αβάνας, όχι μόνο κατάφερε να μην εξαερωθεί αλλά κάθε χρόνο εμφανίζονταν καλύτερη, ανεξαρτήτως του αριθμού των παικτών που έχανε. Στην Ελλάδα της κρίσης και της μιζέριας, ο Πανιώνιος έπιασε τον σφυγμό της εποχής και πέτυχε και την αγωνιστική και την οικονομική ανάταση. Σήμερα, αυτή η ομάδα αναγκάζει τον κόσμο να έρθει στο γήπεδο, να περνάει καλά και να πανηγυρίζει και τα παιδιά μας να πηγαίνουν στο σχολείο με ψηλά το κεφάλι.

Ζούμε την Άνοιξη της Π.Α.Ε αλλά και του ερασιτέχνη, καθώς η μάνα του συλλόγου, έχει καταφέρει να παρουσιάζει μεγάλες αγωνιστικές επιτυχίες σε όλα τα τμήματα και παράλληλα να νοικοκυρεύει τα οικονομικά και τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Αυτό μας γεμίζει με χαρά, υπερηφάνεια και αισιοδοξία

Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με την νίκη στο «Καραϊσκάκης», ούτε με τα όσα διαβάζαμε από ‘δω κι από ‘κει. Όποιος έχει μάτια βλέπει τη δουλειά που γίνεται και απολαμβάνει. Άλλωστε η παρουσία της ομάδας κόντρα στα υπόλοιπα μεγάλα σωματεία της χώρας ήταν ιδιαίτερα αξιόλογη φέτος και η νίκη στον Πειραιά η συνέχεια άλλων πολύ καλών αποτελεσμάτων. Για τους άλλους λοιπόν δεν θα μπορέσουμε…Μείνετε στα σενάρια, στις συνωμοσιολογίες και στη μιζέρια σας. Μίζεροι και κακομοίρηδες δεν υπήρξαμε ποτέ, ακόμη και στα δύσκολα. Υποστηρίζουμε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα, είμαστε Πανιώνιοι και μόνο, ασχολούμαστε με τον σύλλογό μας, με τα παιδιά που μας εμπιστεύονται την διαπαιδαγώγησή τους και με κανέναν άλλο. Είμαστε η ζωντανή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και δεν έχουμε ανάγκη από βοήθειες και δεκανίκια. Μόνοι μας και όλοι σας…

Ακολουθεί ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα, με αφετηρία το εντός έδρας παιχνίδι με την Α.Ε.Κ. Ένα παιχνίδι που όλοι μας το θέλουμε πολύ, αλλά που δεν πρέπει να γίνει αυτοσκοπός καθώς φέτος ζήσαμε πραγματικά μεγάλες στιγμές και πιθανότητα θα ζήσουμε κι άλλες οπότε θα είναι άδικο να κριθεί όλη η χρονιά από το συγκεκριμένο παιχνίδι και μόνο. Ειλικρινά δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει η ομάδα και πως θα έρθουν τα πράγματα. Αυτό που ξέρω είναι ότι όλοι μας πρέπει να βρεθούμε δίπλα στην ομάδα και την διοίκηση και να τους στηρίξουμε στις νίκες και στις δύσκολες στιγμές. Μακάρι, να εξακολουθήσουμε να ζούμε αυτό το υπέροχο παραμύθι και να βρεθούν κι άλλοι άνθρωποι με οικονομική επιφάνεια που θα θελήσουν να επενδύσουν χρήματα σε ένα σωματείο (Π.Α.Ε και ερασιτέχνη) που λόγω δομής και ιδιοσυγκρασίας μπορεί να αλλάξει αυτό που γνωρίζουμε ως ελληνικό αθλητισμό.

Υ.Γ

Το Blog δεν κλείνει, ούτε έκλεισε ποτέ. Χρειάστηκα όμως ένα μεγάλο διάλειμμα για να γεμίσω τις μπαταρίες μου (μεγάλος εγώ, μεγάλες και οι μπαταρίες). Σίγουρα η επαφή δεν θα είναι καθημερινή όπως παλιά, όμως, αν υπάρξει η ανάλογη ανταπόκριση δεν θα παραμείνει στο καθεστώς της υπολειτουργίας.

Μας πήρες τα μυαλά ιστορικέ!!!