Λιοντάρια

Μια ψυχωμένη ομάδα που αγωνίστηκε σκληρά, που έχασε ευκαιρίες, που μάτωσε για την παραμονή. Αυτός ήταν ο σημερινός Πανιώνιος, αυτή η ομάδα που αγαπάμε. Στο σημερινό γήπεδο υπήρχε μία ομάδα και ένας διαιτητής. Η Πανιωνάρα απέδειξε πόσο πολύ ήθελε το παιχνίδι. Πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν αυτά τα παιδιά τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου. Ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να είχε κλείσει ομαλά με 2 ή και 3 γκολ εις βάρος της ομάδας της Λειβαδιάς, κατέληξε να κριθεί στο 80 και με τον κόσμο να βράζει εις βάρος του διαιτητή Γιάχου, ο οποίος αν δεν επιβεβαιωθεί από τα replay, μάλλον κινήθηκε στο πνεύμα των ημερών... Ακούστηκαν πολλά εις βάρος του και είναι πιθανή η τιμωρία. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει ο αθλητικός δικαστής να δει για ποιο λόγο φιλήσυχοι άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο και φέρονται απρεπώς σε έναν άνθρωπο που επί της ουσίας δεν γνωρίζουν. Θα πρέπει να ψάξει καλά τι είναι αυτό που πυροδοτεί την εξέδρα. Τα κίνητρα και τους λόγους που οδηγούν ανθρώπους να αναλαμβάνουν να διεξάγουν επαγγελματικά έναν ποδοσφαιρικό αγώνα σύμφωνα με πολύ συγκεκριμένους κανονισμούς και τελικά εξαγριώνουν το πλήθος. Δεν μπορεί να φταίει πάντα ο φίλαθλος... Κάτι βρωμάει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Η ουσία του θέματος είναι ότι κάναμε ένα αποφασιστικό βήμα για την παραμονή, χάσαμε την ευκαιρία να πετύχουμε κι άλλα γκολ ώστε να καλυφθούμε σε περίπτωση ισοβαθμίας με τον Λεβαδειακό, σε κάθε περίπτωση έχουμε τη δυνατότητα να συγκεντρώσουμε αρκετούς βαθμούς ακόμα και να κλείσουμε με χαμόγελα τη χρονιά. Αυτό που με στεναχωρεί είναι οι χαμένοι βαθμοί της φετινής χρονιάς. Με αυτά και με αυτά θα μπορούσαμε όχι μόνο να έχουμε ήδη σώσει την παρτίδα αλλά να διεκδικούμε και ένα πολύ καλό πλασάρισμα στον βαθμολογικό πίνακα, το οποίο αντικειμενικά και βάση απόδοσης μας αξίζει.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία στον προπονητή, ο οποίος νομίζω ότι στον σημερινό αγώνα είχε την καλύτερή του παρουσία στον πάγκο. Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν.

Συνεχίζουμε δυνατά, χρόνια πολλά σε όλους και καλή σαρακοστή!

υ.γ

Αναλογικά με την κρισιμότητα του αγώνα ο κόσμος ήταν ελάχιστος και είναι κρίμα. Επιπλέον το εισιτήριο ήταν ιδιαίτερο ακριβό, δεδομένων των συνθηκών (βαθμολογικών και καιρικών). Στο τέλος συνέβη κάτι που χρήζει προσοχής. Πριν να προλάβει όλος ο κόσμος να αποχωρήσει από το γήπεδο έσβησαν οι προβολείς. Δεν θα γλυτώναμε πολλά λεφτά αν αφήναμε τους προβολείς δέκα λεπτά αγώνα, πανεύκολα όμως θα μπορούσε να είχε προκληθεί σοβαρό ατύχημα στις σκάλες.

Ο κύκλος των χαμένων βαθμών

Για άλλη μία φορά χάσαμε την ευκαιρία να μαζέψουμε υπερπολίτιμους βαθμούς και να τελειώνουμε μια και καλή με την υπόθεση της παραμονής. Η διαφορά όμως με τις προηγούμενες φορές είναι ότι χθες η ομάδα απέδωσε πολύ καλό ποδόσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο, ήταν πολύ καλή στην άμυνα (ανεξάρτητα από τα δύο γκολ που δέχθηκε) ενώ κατά τη γνώμη μου αντιμετωπίστηκε χειρουργικά από τον διαιτητή του αγώνα. Δεν θα ήθελα να είμαι απόλυτος στην άποψή μου όμως και το πέναλτι που μας καταλογίστηκε θεωρώ ότι ήταν υπερβολικό, αφού ο Παπαδόπουλος διώχνει μπάλα, πολύ περισσότερο όμως μας στοίχισε το πέναλτι που δεν καταλογίστηκε στον Γιάννου όταν ξεκάθαρα ο αμυντικός τον ανέτρεψε εντός περιοχής, αφού προηγουμένως του είχε κάνει λαβή τζούντο (δεν ξέρω για ιπόν αλλά ένα βαζάρι το έπαιρνε άνετα σε αγώνα τζούντο).

Στο παιχνίδι της παραμονής και των ισοβαθμιών δεν είναι άσχημος ο βαθμός, το σίγουρο όμως είναι ότι μπορούσαμε άνετα να έχουμε άλλους δύο βαθμούς και σε συνδυασμό με νίκη επί του Λεβαδειακού να καθαρίζαμε δια παντός…Σε κάθε περίπτωση η εμφάνιση ήταν ιδιαίτερα θετική και αξίζουν συγχαρητήρια σε παίκτες και τεχνική ηγεσία.

 

Θα ήθελα να τονίσω κάποιες συμπτώσεις. Τον τελευταίο καιρό δεχόμαστε γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, όταν η ομάδα πέφτει  πολύ σε απόδοση. Κάποιες φορές δείχνει κουρασμένη ενώ σε αρκετές περιπτώσεις γυρνάει σε άμυνα παραχωρώντας πάρα πολύ χώρο στον αντίπαλο. Αυτή η τακτική έχει κάποια λογική, δυστυχώς όμως σε εμάς δεν αποδίδει, ίσως γιατί δεν διαθέτουμε έμπειρους αμυντικούς και αμυντικά χαφ. Ίσως αυτά τα ζητήματα να πρέπει να εξεταστούν από την τεχνική ηγεσία ενόψει των επόμενων παιχνιδιών που είναι ιδιαίτερα κρίσιμα. Αν η ομάδα αποδίδει το ποδόσφαιρο που έδειξε στο χθεσινό πρώτο ημίχρονο, είναι πιο προσεκτική και ελάχιστα πιο τυχερή (και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι η διαιτησία θα μας παίζει σωστά) δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

 

Ακολουθεί ο τελικός με τη Λειβαδιά. Όσοι φίλοι μείνουν στην Αθήνα θα πρέπει να υποστηρίξουν με θέρμη την ομάδα γιατί πραγματικά ίσως και να είναι το σπουδαιότερο παιχνίδι της χρονιάς.

Του Αγίου Βαλεντίνου γύρισε ο τροχός για τον φτωχό

Πολύ μεγάλης βαθμολογικής σημασίας νίκη πετύχαμε σήμερα στη διαχρονικά πιο φιλόξενη για 'μας έδρα του πρωταθλήματος. Η νίκη αυτή ισοφαρίζει τη βαθμολογική απώλεια του παιχνιδιού με την Κέρκυρα, από την άλλη όμως, υπό την προϋπόθεση ότι θα είχαμε συγκεντρώσει περισσότερους βαθμούς στα παιχνίδια με την Ξάνθη και την Κέρκυρα θα μπορούσε να σφραγίζει το εισιτήριο της παραμονής.

Νομίζω ότι κανείς από εμάς δεν περίμενε μια τόσο άνετη νίκη σε ένα τόσο κακό αγωνιστικό χώρο και μάλιστα σε ένα τόσο ανιαρό παιχνίδι. Κι όμως τα έφερε έτσι η τύχη ώστε να καταφέρουμε να κερδίσουμε εκτός έδρας ύστερα από πάρα πολύ καιρό, να πετύχουμε τρία τέρματα (τα δύο από αμυντικούς μας)  και το ένα από αυτά από στημένη φάση...Με λίγα λόγια συνωμότησε το σύμπαν υπέρ μας, κατά Κοέλιο...

Καλώς ή κακώς πρέπει σύντομα να αφήσουμε πίσω μας τη συγκεκριμένη νίκη, γιατί τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη και επιπλέον τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας. Στο προσεχές διάστημα έχουμε παιχνίδια τελικούς, αλλά βέβαια και κάποιους σίγουρους βαθμούς (με Νίκη και πιθανόν με ΟΦΗ).

Όσο καλά είναι σήμερα τα πράγματα για το ποδόσφαιρο, τόσο δραματικά είναι για το μπάσκετ. Πολύ φοβάμαι ότι πληρώνουμε με τον χειρότερο τρόπο μια σειρά λαθών. Η ομάδα, όντας οικονομικά εξαρτημένη από τον κο Λιανό, δεν μπόρεσε να αντέξει την αποχώρησή του, δεν είχε το υπόβαθρο να στηριχτεί στις ακαδημίες, δεν είχε έμπειρα στελέχη και φυσικά πλήρωσε την έλλειψη συγκεκριμένου σχεδίου και αλλοπρόσαλλες διοικητικές επιλογές, όπως η άνευ λόγου απομάκρυνση του Βαγγέλη Αλεξανδρή. Δεν ξέρω αν η ομάδα μπορεί να αντέξει την Α2 ή θα αναγκαστεί να βρεθεί στα τάρταρα. Αν αυτό συμβεί, τότε θα πρέπει να στηριχτεί στις υποδομές. Ποιά είναι όμως η κατάσταση των υποδομών;

Νομίζω ότι το τμήμα μπάσκετ παρουσιάζει μια αλλοπρόσαλλη εικόνα. Έχει αγωνιστικές επιτυχίες αλλά δεν καταφέρνει να προωθεί παίκτες στην πρώτη ομάδα. Από άποψη στελεχιακού δυναμικού στηρίζεται σε ελάχιστα άτομα, που μπορεί να αγαπούν την ομάδα και το άθλημα και κάποια από αυτά να έχουν και ικανότητες, όμως, λόγω του μικρού τους αριθμού, έχουν επωμιστεί ένα τεράστιο βάρος που δεν ξέρω αν μπορούν να σηκώσουν. Όσο περνάει ο καιρός, οι ακαδημίες γίνονται όλο και πιο κλειστές, όλο και πιο προσωπομετρικές και αποξενώνονται από τον υπόλοιπο ερασιτέχνη, λόγω συγκεκριμένων επιλογών, που δεν θα ήθελα να αναφέρω αυτή τη στιγμή. Ακόμη και η χρησιμοποίηση των αρχικών PBA στα δικά μου μάτια φαντάζει ως μια μορφή περιχαράκωση έναντι του υπόλοιπου ερασιτέχνη. Η περιχαράκωση όμως δημιουργεί τον μαρασμό και ο μαρασμός είναι το τελευταίο πράγμα που θα χρειαστούν οι ακαδημίες, εάν και εφόσον κληθούν να σηκώσουν το βάρος της ανασυγκρότησης της ανδρικής ομάδας. Στο σημείο λοιπόν που έχουμε φτάσει, μάλλον θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη κουβέντα και να επανακαθοριστούν οι στόχοι και τα όρια. Αρκεί να υπάρχει διάθεση...

Η αντίφαση χαράς και νίκης, ελπίδας και απελπισίας, δυστυχίας και ευτυχίας, όπως αποτυπώνονται στο σημερινό κείμενο, είναι επί της ουσίας ο Πανιώνιος. Είναι αυτό που αγαπάμε, αυτό που στα δύσκολα μας φέρνει κοντά...

Κατώτεροι των περιστάσεων

Στον σημερινό τελικό, γιατί πλέον κάθε παιχνίδι θα είναι ένας τελικός, όλοι σταθήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων. Λίγος κόσμος και άνευρος, ασύνδετη, απρόσεκτη και χαλαρή ομάδα και προπονητής που απλά δεν βοήθησε από τον πάγκο. Αποτέλεσμα να παραχωρήσουμε ισοπαλία σε μία από τις χειρότερες ομάδες που έχουν περάσει φέτος από τη Ν. Σμύρνη και ενώ δεν είχαμε το παραμικρό περιθώριο. Ενώ λίγο ή πολύ όλοι βρίσκουν τον δρόμο τους, εμείς κινούμαστε στον ίδιο φαύλο κύκλο.

 

Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι είχα ένα σύντομο διάλογο με ένα καλό φίλο, με τον οποίο πολλές φορές έχουμε συμφωνήσει ότι διαφωνούμε, ο οποίος μου είπε ότι ουσιαστικά πληρώνουμε την  επιλογή της διοίκησης να αναθέσει την ομάδα στον Τερεζόπουλο και όχι σε ένα κανονικό προπονητή τύπου Ουζουνίδη, ο οποίος καταφέρνει να παίρνει βαθμούς. Προσωπικά, αυτό που βλέπω είναι ότι από την αρχή της σεζόν, η ομάδα είναι λίγο πολύ η ίδια, δηλαδή δέχεται πολύ εύκολα γκολ και μάλιστα με τον ίδιο πάνω κάτω τρόπο, σκοράρει δύσκολα και δεν είναι παραγωγική όταν ο Ιμπαγάσα και ο Κολοβός δεν είναι σε καλή μέρα. Δυστυχώς αυτό έχει συμβεί πάρα πολλές φορές φέτος. Οι λίγοι που μαζευόμαστε όταν μπορούμε στο γήπεδο, έχουμε βαρεθεί είτε με τον Τερεζόπουλο, είτε με τον Ουζουνίδη, να βλέπουμε την ομάδα να σπαταλά βαθμούς που έχει απόλυτη ανάγκη. Συνεπώς μάλλον δεν ήταν θέμα προπονητή αλλά γενικότερης ποιότητας και χημείας.

 

Στο σημερινό πρώτο ημίχρονο η Κέρκυρα ήταν χαλαρή στην άμυνα, με αποτέλεσμα να έχουμε όλη την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα σκορ ασφαλείας, αν απλά εκμεταλλευόμασταν μία - δυο από τις αρκετές σημαντικές ευκαιρίες. Δεν τα καταφέραμε... Στο δεύτερο ημίχρονο η Κέρκυρα έσφιξε την άμυνα της, όπως ήταν αναμενόμενο. Αντί να δείξουμε υπομονή και να κυκλοφορήσουμε σταθερά τη μπάλα (κάτι που βλέπαμε από τον Τερεζόπουλο) παίξαμε ένα καταστροφικό παιχνίδι, χωρίς αρχή και τέλος, στηριγμένο στην ατομική έμπνευση του κάθε παίκτη που είχε τη μπάλα στα πόδια του και που ενδεχομένως να ήθελα να φανεί, εις βάρος όμως της ομαδικής προσπάθειας. Η ομάδα αντιμετώπιζε σημαντικά προβλήματα στο κέντρο με χαρακτηριστική τη μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις γραμμές. Πολλά λάθη, μεγάλη απροσεξία, ασύνδετο σχήμα... Αδύνατον να σκοράρεις έτσι, ακόμη κι αν ο αντίπαλος παίζει για πάρα πολύ ώρα με 10. Η αλλαγή του Κολοβού (που ήταν κακός πριν τον τραυματισμό του και σίγουρα χώλαινε μετά από αυτόν) άργησε πολύ, με συνέπεια να αργήσει αντίστοιχα και η είσοδος του Μπακασέτα που ήταν απολύτως απαραίτητος από την αρχή σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Ο Ιμπαγάσα κλάταρε για άλλη μία φορά και αντικαταστάθηκε...

 

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να πάρουμε μόλις δύο βαθμούς από δύο συνεχόμενα παιχνίδια στα οποία θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει 4 ή και 6 βαθμούς και να βλέπουμε τη συνέχεια με αισιοδοξία.

Με δεδομένο ότι εξακολουθούμε να κρατάμε την τύχη στα χέρια μας, αφού στο επόμενο διάστημα θα αντιμετωπίσουμε όλους τους συνδιεκδικητές της παραμονής, αρκετούς δε από αυτούς στο γήπεδό μας, θεωρώ ότι έχουμε κάνει ένα πολύ σημαντικό λάθος σχεδιασμού. Με τόσες εμβόλιμες αγωνιστικές και αντίστοιχα με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα, θεωρώ ότι ήταν πολύ μεγάλη πολυτέλεια η διεκδίκηση του κυπέλλου. Αυτό δεν θα το έλεγα με την ίδια ευκολία που το λέω σήμερα, αν είχαμε καταφέρει να πάρουμε βαθμούς στα δύο τελευταία παιχνίδια... Πλέον όμως το κύπελλο καθίσταται ένα μεταξωτό βρακί που ίσως να μην ταιριάζει στον μη επιδέξιο ποπό μας... Φέτος, κινδυνεύουμε να στεφθούμε κυπελλούχοι, να γεμίσουμε τα ράφια των παικτών μας με βραβεία MVP και best goal και ταυτόχρονα να αποχωρήσουμε μετ' επαίνων για άλλες κατηγορίες... Ίσως λοιπόν οι έχοντες την ευθύνη της ομάδας να πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να καθορίσουν τις άμεσες προτεραιότητες της ομάδας.

 

Θα ήθελα απευθύνω ένα ερώτημα.Γνωρίζαμε ότι κάποια στιγμή μέσα στον Ιανουάριο θα γίνονταν το δικαστήριο για την υπαγωγή μας στις διατάξεις του πτωχευτικού κώδικα. Δεν έχουμε πληροφορηθεί τι έγινε με αυτό το ζήτημα. Δικάστηκε η υπόθεση ή μπήκαμε στη ρύθμιση των 75 δόσεων; Το θέμα είναι σημαντικό γιατί αφορά στην οικονομική κατάσταση της ομάδας που είναι εξαιρετικά σημαντική και ασφαλώς θα καθορίσει τον αγωνιστικό προσανατολισμό είτε καταφέρουμε να σωθούμε είτε όχι...

 

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα που δεν έλαβε την έκταση που θα έπρεπε. Αυτό που έγινε στο Αρτάκης χθες ξεπερνά κάθε φαντασία. Είναι αδιανόητο να βρίσκονται σοβαρά τραυματισμένοι φίλαθλοι και οπαδοί, να έχουν καταστραφεί περιουσίες και αυτοκίνητα επειδή κάποιοι έδωσαν εντολή σε μια επίλεκτη ομάδα κρούσης (κατά πως λέγεται) να προκαλέσουν απίστευτης έκτασης επεισόδια, υπό την κάλυψη του τύπου ο οποίος είτε υποβάθμισε το γεγονός είτε παρουσίασε τους μαχαιροβγάλτες ως απλούς ταπεινούς φιλάθλους που δεν κατάφεραν να δουν την ομάδα τους, αν και κάτοχοι εισιτηρίων. Χθες πήραμε μια πρόγευση για το τι έχουμε να δούμε του χρόνου στο πρωτάθλημα και τον αθλητισμό που θα εξαγνιστεί από την επάνοδο της Α.Ε.Κ στην πρώτη κατηγορία...