Αλλαγή σελίδας

Μετά τα δύο αρητικά αποτελέσματα σε Κέρκυρα και Αγρίνιο και με δεδομένη τη βαθμολογική θέση της ομάδας, ήταν επιβεβλημένη η αλλαγή προπονητή. Ο Δημήτρης Τερεζόπουλος ανέλαβε ουσιαστικά την ομάδα Κ-20 και προσπάθησε μ’ αυτή και με κάποιες λίγες προσθήκες να μας κρατήσει στην κατηγορία. Δούλεψε σκληρά, προσπάθησε έντιμα και για μένα πέτυχε κάτι πάρα πολύ σπουδαίο: να μην δείχνει μια ομάδα πιτσιρικάδων, προερχόμενων από πρωταθλήματα υποδομών και μικρές κατηγορίες παράταιρη σε ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα.

Θεωρώ ότι η προσπάθειά του «προδόθηκε» σε ένα κομβικό σημείο το καλοκαίρι. Ίσως υπήρχε σιγουριά ότι ο Αυλωνίτης θα επέστρεφε στην ομάδα και θα θωρακίζονταν ικανοποιητικά τα μετόπισθεν. Ίσως υπήρχε η αισιοδοξία ότι οι επιθετικοί της ομάδας θα μπορούσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Τελικά δεν έγινε τίποτα από τα δύο και ενώ η ομάδα έδειχνε καλό αγωνιστικό προφίλ δεν μπορούσε να εξασφαλίσει βαθμούς σε παιχνίδια που θεωρητικά ήταν δικά της λόγω των σημαντικών αγωνιστικών ελλείψεων και της απειρίας. Σίγουρα έχει κάνει λάθη και ο Τερεζόπουλος από τον πάγκο, ενώ χρεώνεται και την μη επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων που παρουσίαζε η ομάδα σε κάθε σχεδόν παιχνίδι. Αν τα βάλω όλα αυτά σε μία ζυγαριά θεωρώ ότι το τελικό πρόσημο είναι θετικό για τον Τερεζόπουλο, ο οποίος, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα έχει μεγάλη εξέλιξη. Όπως και να χει όμως η ομάδα χρειάζονταν ένα ηλεκτροσοκ και εφόσον δεν μπορεί να κάνει σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ η μόνη δυνατή κίνηση ήταν η αλλαγή προπονητή.

 

Τις τελευταίες ώρες ακούμε ότι επικρατέστερος για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία είναι ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Με δεδομένο ότι η αλλαγή προπονητή γίνεται, όπως είπαμε, ως ηλεκτροσοκ στην ομάδα, θεωρούμε ότι ο κος Ουζουνίδης έχει τα απαραίτητα βόλτ για να το πετύχει; Είναι ο προπονητής εκείνος που μπορεί να γεμίσει σιγουριά και αυτοπεποίθηση τους παίκτες και να δώσει ελπίδα στους φιλάθλους; Χωρίς να τον υποτιμώ, νομίζω πως όχι. Θα έλεγα ότι δεν θα είχα αντίρρηση να αναλάμβανε την ομάδα στην αρχή σεζόν, θεωρώ όμως ότι δεν είναι το κατάλληλο πρόσωπο στη δεδομένη συγκυρία. Χρειαζόμαστε έναν έμπειρο προπονητή που με το κύρος του να μπορεί να αλλάξει την ψυχολογία των παικτών και της εξέδρας.

 

Δεν ξέρω πόσοι τέτοιοι προπονητές υπάρχουν διαθέσιμοι, ποιο είναι το κασέ τους και το κυριότερο αν θέλουν να αναλάβουν την ομάδα σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία. Υπάρχουν όμως δύο που το έχουν ξανακάνει με επιτυχία. Παράσχος, Μάντζιος. Προσωπικά θα επέλεγα κάποιον από αυτούς για να έχω το κεφάλι μου (κατά το δυνατόν) ήσυχο. Τον πρώτο γιατί τον θεωρώ από τους καλύτερους προπονητές του πρωταθλήματος και είναι βέβαιο ότι μπορεί να εμπνεύσει παίκτες και φιλάθλους, τον δεύτερο γιατί πολλές φορές μας έχει αναλάβει με επιτυχία στα δύσκολα και δεν θα χρειαστεί καθόλου χρόνο προσαρμογής καθώς θα έρθει και θα «κουμπώσει» άμεσα με παλιούς καλούς φίλος και συνεργάτες.

 

Καλό είναι η διοίκηση να σκεφτεί και να αποφασίσει με ψυχραιμία.

ΤΕΛΜΑ

Είναι γεγονός ότι το παιχνίδι με την Κέρκυρα δεν το παρακολούθησα και γι αυτό δεν προχώρησα σε ανάρτηση. Ακόμη όμως κι αν το είχα παρακολουθήσει δεν ξέρω αν θα είχε νόημα να προχωρήσω σε μια ανάρτηση που απλά θα περιέγραφε το παιχνίδι. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μας, ούτε ήταν μια κακή απόδοση ως παρένθεση μιας καλής πορείας.

Ο πρώτος γύρος φτάνει σιγά στο τέλος του. Είναι το χρονικό όριο που είχα στο μυαλό μου προκειμένου να δω μια νεανική αλλά ταλαντούχα ομάδα να αρχίσει να ανεβαίνει. Δυστυχώς μέχρι και σήμερα δεν βλέπω κάποια ουσιαστική βελτίωση. Μπορεί κατά καιρούς η ομάδα να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξε άτυχη, από την άλλη όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι το γεγονός ότι σε όλα τα παιχνίδια έχουμε δεχθεί γκολ, ότι σχεδόν σε κάθε παιχνίδι κάνουμε παιδαριώδη λάθη στην άμυνα και ότι σχεδόν σε κάθε παιχνίδι κλωτσάμε αρκετές ευκαιρίες για γκολ. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μια ανησυχητική βαθμολογική συγκομιδή.

Δεν μου φταίει ούτε η διοίκηση, ούτε οι παίκτες, ούτε ο προπονητής καθώς θεωρώ ότι κάνουν ό,τι μπορούν καλύτερο. Από την άλλη όμως, με δεδομένη την βαθμολογική θέση και το δύσκολο πρόγραμμα της συνέχειας, πρέπει να βρεθούν άμεσα λύσεις. Έχοντας δει τις περισσότερες ομάδες του πρωταθλήματος, θεωρώ ότι έχουμε σπαταλήσει πολλούς βαθμούς άδικα και δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει η δυνατότητα να κάνουμε μια μεγάλη βαθμολογική και αγωνιστική ανατροπή στον δεύτερο γύρο.

Βαθμολογική ανάσα

Μεγάλη βαθμολογική ανάσα πήρε η ομάδα μετά την επικράτησής της  με 2-1 επί της Νίκης Βόλου. Οι Βολιώτες παρατάχθηκαν με ξεκάθαρους αμυντικούς προσανατολισμούς, κλίνοντας κάθε διάδρομο.

Ο Πανιώνιος του πρώτου ημιχρόνου απάντησε με αρκετή υπομονή και κυκλοφορία της μπάλας, γεγονός που τον οδήγησε στην πρώτη του επαφή με το αντίπαλο τέρμα με το γκολ του Φούντα. Ο νεαρός παίκτης είναι ξεκάθαρα βελτιωμένος και μαζί με τον Τασουλή αποτελούν τις ευχάριστες εκπλήξεις της ομάδας. Οι δύο αυτοί παίκτες πρέπει οπωσδήποτε να δεθούν με συμβόλαια για να μην έχουμε το παλιό κακό προηγούμενο…

Ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι η ομάδα του Βόλου δεν μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις, η ομάδα μας δυσκολεύονταν να καθαρίσει το παιχνίδι. Ακόμη και με το γκολ του Κολοβού δεν νοιώθαμε σίγουροι για την ομαλή έκβαση του αγώνα και η ανησυχία όλων μας έγινε μεγαλύτερη ύστερα από το γκολ του Αναστασόπουλου στο καταραμένο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα.

Τέλος καλό, όλα καλά, με αγωνία βέβαια και αυτό που μένει είναι οι τρεις πολύτιμοι βαθμοί, έναντι ενός αντιπάλου που θα αποτελέσει τον ρυθμιστή της παραμονής στον δεύτερο γύρο (όποιος δεν κερδίζει τη Νίκη θα έχει πρόβλημα).

Μοναδικό καινούριο στοιχείο στο παιχνίδι μας ήταν η επιστροφή στην άμυνα μετά την επίτευξη του δεύτερου τέρματος. Από την άλλη δεν αποφύγαμε το εύκολο λάθος που επέτρεψε στη Νίκη να σκοράρει, ούτε μετουσιώσαμε σε γκολ τις σημαντικές ευκαιρίες του δεύτερου ημιχρόνου. Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι ο Κάνιο δεν κατάφερε (για άλλη μία φορά κατά τη γνώμη μου) να δώσει το κάτι παραπάνω που τόσο πολύ έχει ανάγκη η ομάδα και να δικαιολογήσει το τεράστιο για τα οικονομικά μας δεδομένο συμβόλαιό του. Σε αυτά τα παιχνίδια θα έπρεπε να δείχνει τη μεγάλη του κλάση, πράγμα που νομίζω ότι δεν έχει πράξει μέχρι τώρα ή τουλάχιστον στο βαθμό που θα περίμενα προσωπικά.

Το πρόγραμμα μέχρι και τη λήξη του πρώτου γύρου είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχει όμως ένα παιχνίδι κλειδί (Όφη), το οποίο μπορεί να καθορίσει σε πολύ μεγάλη βαθμό την επίτευξη ή μη του αγωνιστικούς στόχου της ομάδας και δύο παιχνίδια από τα οποία μπορούμε να περιμένουμε μια κάποια βαθμολογική συγκομιδή (Παναιτωλικός – Ατρόμητος). Σίγουρα θα χρειαστεί να κάνουμε μια μικρή ή μεγάλη υπέρβαση μέχρι το τέλος του γύρου, καθώς είναι δεδομένο ότι βαθμολογικά βρισκόμαστε πίσω σε σχέση με αυτό ου θα έπρεπε και που θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει.

Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι η ομάδα χρειάζεται ένα παίκτη που να έχει το εύκολο γκολ. Χωρίς αυτός θα είναι πολύ δύσκολο να αποφύγουμε τα δύσκολα στον δεύτερο γύρο. 

Πρωταθλητής στη στατιστική, ουραγός στη βαθμολογία

Νομίζω ότι δεν έχω την αντοχή να ακούσω για άλλη μία φορά το γνωμικό με τον περίφημο νόμο του ποδοσφαίρου. Ο συγκεκριμένος νόμος δεν μας τιμωρεί... Μας έχει κλείσει το σπίτι.

Για άλλη μία φορά μπήκαμε δυνατά, πιέσαμε πολύ, δημιουργήσαμε πολλές σημαντικές ευκαιρίες κάποιες από αυτές μοναδικές και τελικά χάσαμε από άλλη μία ομάδα που έκανε το αυτονόητο. Σκόραρε όταν βρήκε την ευκαιρία.

Για άλλη μία φορά το χωνί στον άξονα (το γκολ του Κειτά ήταν απαράδεκτο για σοβαρή ομάδα), τα επιπόλαια λάθη και αυτή η εκνευριστική δυστοκία. Δυστυχώς για την ώρα ο Γιάννου δεν μπορεί να βρει στήριγμα σε συμπαίκτη του. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, ότι με τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα, αν είχαμε τον Αραββίδη, θα είχαμε σήμερα τουλάχιστον έξι επιπλέον βαθμούς.

Η ομάδα δεν είναι κακή. Έχει όμως χτυπητά κενά στην επίθεση και στο κέντρο της άμυνας, ενώ είναι προφανές ότι λείπουν οι 2-3 έμπειροι παίκτες που να μπορούν να τη δέσουν. Αυτό, αν δεν βρούμε λύσεις από το υπάρχον ρόστερ, δεν μπορεί να αλλάξει μέχρι τον Γενάρη (στο μέτρο του δυνατού βέβαια). Μέχρι τότε θεωρώ ότι πρέπει να προσαρμόσουμε το παιχνίδι μας στο ρόστερ μας (αυτό σημαίνει σκοπιμότητα, σφιχτή άμυνα και αντεπιθέσεις) και όχι να αναμένουμε την ώρα και τη στιγμή που το συγκεκριμένο ρόστερ θα αρχίσει να αποδίδει ποδόσφαιρο που μπορεί να παίξει ομάδα με πλήρες και έμπειρο δυναμικό, με τα ανάλογα βέβαια αποτελέσματα. Στην περίπτωση αυτή η παραμονή μας θα έχει κριθεί από τον πρώτο γύρο.

 

Τα όρια έχουν αρχίσει να στενεύουν, η ομάδα διαρκώς πέφτει βαθμολογικά και είναι δεδομένο ότι πρέπει να αρχίσει να συγκεντρώνει βαθμούς, ενόψει μάλιστα του δυσκολότερου δεύτερου γύρου. Τα δύο επόμενα παιχνίδια είναι κομβικά.

Προβλήματα με τον νόμο

Όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα με τον νόμο δημιουργείς δυσκολίες στη ζωή σου, είτε αυτός ο νόμος είναι ο ποινικός, είτε ο νόμος του ποδοσφαίρου.

Εμείς έχουμε ανοιχτά πάρε δώσε με τον νόμο και βρισκόμαστε σχεδόν κάθε Κυριακή αντιμέτωποι με τη σκληρή του τιμωρία. Δυστυχώς, λόγω του ίδιου νόμου και σχεδόν με τον ίδιο τρόπο παραβίασής του έχουμε στερηθεί τουλάχιστον πέντε βαθμούς. Μια τρομακτική απώλεια σε ένα πρωτάθλημα από το οποίο θα υποβιβαστούν τέσσερις ομάδες.

Θυμάμαι πολύ καλά όταν έγραφα στις αρχές της σεζόν ότι χρειαζόμαστε επειγόντως επιθετικό. Όχι ότι οι δικοί μας δεν είναι καλοί ή εξελίξιμοι, όμως κανείς από τους παίκτες μας δεν έχει το εύκολο γκολ. Για κανέναν δεν υπάρχει η σιγουριά ότι θα μπορούσε για παράδειγμα να πετύχει δέκα γκολ στο πρωτάθλημα. Αυτή η δυσκολία στη μετουσίωση των φάσεων (που αντικειμενικά δημιουργούμε) σε γκολ σε συνδυασμό με τα αμυντικά μπλακάουτ και την άρνησή μας να παίξουμε παιχνίδι σκοπιμότητας έστω και για δέκα λεπτά, μας έχουν οδηγήσει σε τρεις ήττες με γκολ στα τελειώματα του παιχνιδιού. Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται δεν είναι σύμπτωση. Εδώ χρειάζεται βελτίωση...

Κάθε χρόνο η ομάδα ξεκινάει με τον ίδιο τρόπο. Ακούμε  συνθήματα και τσιτάτα, τύπου πανιώνιος είσαι, γεννήθηκες στη φωτιά, δίνεις ευκαιρία στους νέους κ.λ.π και όταν κάτι στραβώσει όλοι αυτοί που τα είπαν γίνονται καπνός... Ήδη κάποιοι έχουν αρχίσει και μουρμουράνε για τον προπονητή.

Ακούστε παλικάρια, τα πράγματα είναι πολύ απλά, αυτούς τους παίκτες έχουμε γιατί αυτούς μπορούμε να πληρώνουμε και μάλιστα με δυσκολία, αυτόν τον προπονητή έχουμε και μάλιστα είμαστε πολύ τυχεροί γι αυτό γιατί αν και άπειρος σε αυτό το επίπεδο έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα εργασίας. Οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι δεν μπορείς να περιμένεις από την Κ20 ομάδα να μπορεί να ανταγωνιστεί στα ίσια ομάδες με καλύτερο ρόστερ, λεφτά και μεταγραφές. Για όλα αυτά χρειάζεται πίστη, δουλειά και υπομονή. Σίγουρα θα χρειαστεί και μια καλή μεταγραφή, την οποία πρέπει να ψάχνουμε από τώρα... Επειδή έτσι έχουν τα πράγματα και δεν αλλάζουν θα έλεγα  ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά το ενδεχόμενο να υποστηρίξουμε σοβαρά την ομάδα στα δύσκολα...

Πάνω κάτω το ίδιο ισχύει και για το μπάσκετ. Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να πω ότι δεν πιστεύω σε μαύρες μέρες στον αθλητισμό, σε θριάμβους και τεράστιες ήττες. Αυτού του είδους  οι μεγεθύνσεις δεν μ εκφράζουν. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποχωρεί από την ομάδα ο Λιανός, να την αναλαμβάνει στο παρά ένα μία ομάδα ανθρώπων χωρίς τα απαιτούμενα κεφάλαια, χωρίς παίκτες, χωρίς προπονητή, χωρίς προετοιμασία και να πιστεύουμε ότι σε τρεις αγωνιστικές μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Υπομονή και στήριξη κι εκεί. Αγάπη για την ομάδα. Εμπιστοσύνη στους παίκτες (όποιοι κι αν είναι), στον προπονητή (όποιος κι αν είναι) στη διοίκηση (όποια κι αν είναι). Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει περιθώριο για κάτι διαφορετικό γιατί δεν υπάρχουν τα λεφτά και ενδεχομένως ο χρόνος για άμεση βελτίωση της εικόνας.

Κοντράστ συναισθημάτων

Νομίζω ότι είναι ένα μελαγχολικό πρωινό για όλους μας. Ο αγαπημένος μας « τρελός» δεν είναι πια μαζί μας. Τον γνώρισα όταν ήμουν παιδί. Ο περίεργος τύπος που βρίσκονταν πίσω από κάθε έναν που έδινε συνέντευξη. Ο μυστήριος τρελός των γηπέδων. Αυτός που ξεσήκωνε τη γειτονιά στο πόδι όταν έκραζε τον ψυχίατρο που έμενε απέναντι από το σπίτι μου. Αυτός που βρίσκονταν σε κάθε γλυκιά και πικρή στιγμή της ομάδας. Δυστυχώς τότε δεν μπορούσα να κατανοήσω τα πλακάτ του, γι’ αυτό είχε μείνει στο μυαλό μου ως μια εμβληματική, γραφική θα έλεγα μορφή των γηπέδων. Αργότερα, διαβάζοντας τα πλακάτ του κατάλαβα ότι μάλλον ο «τρελός» τα είχε 400. Ο Μητσάρας είχε το τεράστιο ταλέντο να αναλύει την τρέχουσα πραγματικότητα σε 10 λέξεις και μάλιστα χιουμοριστικά και να περνάει ένα ξεκάθαρο μήνυμα εκμεταλλευόμενος την εικόνα του γραφικού τηλεοπτικού μαϊντανού. Με τον τρόπο αυτό, ο "τρελός" του παιώνιου χωριού, μπορούσε να λέει αλήθειες, τις οποίες αναπαρήγαγαν τα μέσα, χωρίς να αντιμετωπίζει ο ίδιο πρόβλημα. Ευφυές!

Η Ν. Σμύρνη, ο Πανιώνιος γενικότερα, είναι ένα μικρό χωριό τρελών, γραφικών και περίεργων ανθρώπων, λαμπρά όμως ευφυών. Με τον τρόπο τους βέβαια. Αυτό είναι ένα από τα συστατικά που κάνουν την ομάδα τόσο διαφορετική. Κάθε φορά που χάνουμε έναν από τους αγαπημένους μας περίεργους τύπους, καταλαβαίνουμε πόσο φτωχότεροι γινόμαστε, αφού η σύγχρονη νεολαία δυσκολεύεται να εισπράξει το Πανιώνιο μήνυμα, θαμπωμένη από τα εκατομμύρια των στημένων πρωταθλημάτων και του cl. Όταν χαθεί και ο τελευταίος τρελός, η ομάδα δεν θα είναι ίδια ή δεν θα υπάρχει…Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...

Από τα δυσάρεστα στα ευχάριστα, γιατί έτσι είναι το κοντράστ της ζωής. Τα αμούστακα παιδιά του μπάσκετ έδωσαν και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα τους στο παρκέ του Αρτάκης και μας έκαναν περήφανους. Απέδειξαν ότι όποιος δεν συνειδητοποιεί ότι Πανιώνιος= υποδομές, απλά δεν έχει καταλάβει σε βάθος σε ποια ομάδα βρίσκεται. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους για την προσπάθεια και ασφαλώς στον κόσμο για το βροντερό παρόν του (ωραία τα λέω – δεν μπόρεσα να πάω…).

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μια παράκληση. Ένα από τα ποιο δραστήρια τμήματα του Πανιωνίου είναι το σκάκι. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο κος Γαβριήλ Χαντάτ, έφορος του αγωνίσματος έχει καταφέρει με προσωπικό του κόστος και κόπο, να στήσει ένα αξιοζήλευτο τμήμα, το οποίο καταφέρνει να κρατά σε πολύ υψηλό επίπεδο πρωταθλητισμού (αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία). Στο τμήμα αυτό, γίνεται μια πραγματικά καλή δουλειά. Όσοι έχετε παιδιά με ελεύθερο χρόνο για ένα σπουδαίο πνευματικό άθλημα, εμπιστευτείτε το τμήμα σκάκι του Πανιωνίου. Θα προσφέρει πολλά στα παιδιά σας, έναντι μάλιστα ενός πολύ μικρού μηνιαίου αντιτίμου. Όσοι πάλι θέλετε να βοηθήσετε διαφορετικά, μπορείτε να κάνετε χορηγία έναντι διαφήμισης (αυτοκόλλητη διαφήμιση στα τζάμια του τμήματος, τα οποία τα βλέπουν όλοι οι εισερχόμενοι στον χώρο του ερασιτέχνη, έναντι πραγματικά χαμηλού τμήματος. Ας βοηθήσουμε να συνεχιστεί η πολύ καλή προσπάθεια που γίνεται. Κλείνω το μάτι σε φίλους Πανιώνιους που έχουν πρόσβαση σε τηλεοπτικά μέσα για να προβάλουν το τμήμα… Θα είναι πολύ μεγάλη βοήθεια.

Μετά τη σωτηρία τι;

Με πολύ μεγάλη ανακούφιση πληροφορηθήκαμε όλοι μας χθες την απόφαση της Ε.Ε.Α, σύμφωνα με την οποία έγινε δεκτός ο φάκελος του Πανιωνίου και η ομάδα μας απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στην πρώτη κατηγορία. Η δήλωση του κυρίου Λιανού που ακολούθησε, ότι αυτή ήταν η τελευταία του πράξη ως μεγαλομέτοχος της Κ.Α.Ε μας προσγείωσε.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πιθανότατα κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη αλλά όχι και τον πόλεμο. Δεν αποκλείω καθόλου να υπάρξει δικαστική συνέχιση της υπόθεσης καθώς Καβάλα και Ιωνικός έχουν έννομο συμφέρον να κυνηγήσουν την υπόθεση. Ιδίως η ομάδα της Καβάλας που αντιλαμβανόμενη το μεγάλο οικονομικό συμφέρον της ιστορίας  εκπροσωπήθηκε από πολιτικούς και έμπειρους δικηγόρους.

Πριν λοιπόν να αρχίσουμε να ευλογούμε τα γένια μας, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτό που κυρίως έπεισε την επιτροπή ήταν η εγγυητική του Λιανού και η δημοσιογραφική πίεση που ασκήθηκε όλες αυτές τις ημέρες. Όλο αυτό το πολιτικό – νομικό team κατά πάσα πιθανότητα θα το βρούμε μπροστά μας.

Έστω όμως ότι τίποτα δεν ανατρέπεται και η ομάδα συνεχίζει κανονικά στην κατηγορία. Δεν υπάρχει πλέον η οικονομική ευρωστία του Λιανού. Η όποια διοίκηση προκύψει θα πρέπει με δικά της μέσα και σε ελάχιστες ημέρες να σχηματίσει ομάδα, αφού καταφέρει να πείσει τους αθλητές για την δυνατότητα της να ανταποκριθεί στα συμβόλαια. Με λίγα λόγια δεν ξέρουμε ποιους, πόσους και πόσο καλούς παίκτες θα έχουμε ώστε να μη βρεθούμε με συνοπτικές διαδικασίες στην Α2, κουβαλώντας μάλιστα τα όποια χρέη Λιανού.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσοι αναλαμβάνουν τη διοίκηση μπαίνουν σε μεγάλο προσωπικό κίνδυνο καθώς ουσιαστικά υποκύπτουν στο πάθος τους, την αγάπη τους για την ομάδα. Αν δεν κατορθώσει να δημιουργήσει αξιοπρεπή επαγγελματική ομάδα, τότε η διοίκηση θα κληθεί να στηριχτεί σε παίκτες από τις υποδομές. Μεγάλο  στοίχημα. Πέραν των άλλων θα είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρίας να δούμε αν ο κ. Λιανός είχε δίκιο ή άδικο που δεν στηρίχτηκε ποτέ στις υποδομές και θα αξιολογήσουμε τη δουλειά που γίνεται εκεί σε επίπεδο ποιότητας.

Το μεγαλύτερο ως στοίχημα είναι αυτό του κόσμου. Θα στηρίξει ο κόσμος τη διοίκηση και την ομάδα στο τόσο δύσκολο έργο τους ή θα αρκεστούμε στα 100 εισιτήρια, τις 1000 προσκλήσεις και στην ανέξοδη διαδικτυακή υποστήριξη;

Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε.

Μας έπεσε βαρύ το σουντζουκ λουκουμ

Πάρα πολύ κακή εμφάνιση η χθεσινή και σίγουρα δίκαιη η ήττα. Όχι ότι ο Πανθρακικός έδειξε κάτι ιδιαίτερο ή έχασε τις συγκλονίστηκες ευκαιρίες, αλλά τέλος πάντων στους τυφλούς υπερισχύει ο μονόφθαλμος.

Η ομάδα μας δεν έδειξε τίποτα από αυτά που μας έχει συνηθίσει, δηλαδή κυκλοφορία μπάλας, κατοχή, δυναμισμό, νιάτα. Μια flat ομάδα στην οποία δεν μπορούσε να διακριθεί κανένας από τους κινητήριους μοχλούς της. Ασυννενοησία και πάρα πολλές λάθος μεταβιβάσεις (κυρίως από τον Μπουμαλ).Το σύστημα που η μπάλα γυρνάει στον τερματοφύλακα προκειμένου να γίνει παιχνίδι δεν αποδίδει και γιατί δεν τον έχον αφομοιώσει οι παίκτες και γιατί δεν δείχνουν σιγουριά αλλά και γιατί ο Γιαννακόπουλος κάνει πολλές φορές λάθος μεταβίβαση, με αποτέλεσμα να ξεκινάει ο αντίπαλος πολλές καινούριες επιθέσεις…

 

 Άκουσα ότι η ομάδα πήγε και ήλθε αυθημερόν στην Κομοτηνή. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, ίσως όμως και η κούραση να έπαιξε κάποιο ρόλο. Το θέμα είναι ότι κόντρα σε ένα αντίπαλο με παρόμοιους στόχους και όχι καλύτερη ομάδα θα μπορούσαμε, ΑΝ ήταν λίγο καλύτερη η εικόνα μας, να διεκδικήσουμε ένα βαθμουλάκι. Όπως όμως λέει και ο ρεπόρτερ του brfunatic, μόνο ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είχε επιτυχίες με το «ΑΝ».

Η ομάδα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα στην άμυνα (το πέναλτι ήταν πραγματικά άσκοπο και η κόκκινη μας γονάτισε), οι παίκτες είναι άπειροι και σίγουρα θα έχουμε σκαμπανεβάσματα μέχρι να εντρυφήσουν στις απαιτήσεις της κατηγορίας. Μακάρι η ομάδα να σταθεί στα πόδια της και να επανέλθει γρήγορα για το παιχνίδι κυπέλλου αλλά και για το παιχνίδι με την Ξάνθη, το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό (παιχνίδι έξι βαθμών).

 

Σήμερα θα είναι μία από τις λίγες φορές που θα ασχοληθώ έστω και λίγο με το μπάσκετ. Από πολλούς θεωρούμαι  ποδοσφαιρικός και πλέον δεν είναι ψέμα. Για την ιστορία όμως θα πω ότι ως παιδί και ως έφηβος παρακολουθούσα και έπαιζα μπάσκετ και όχι ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια όμως έχω απομακρυνθεί από το μπάσκετ γιατί πλέον δεν με γεμίζει ως φίλαθλο (μολονότι είχαμε και καλές ομάδες και επιτυχίες).

Λυπάμαι πολύ που η ομάδα του Πανιωνίου, που αντιπροσωπεύει μια διαφορετική κουλτούρα στο ελληνικό μπάσκετ και ιδίως στην πρώτη κατηγορία, μια ομάδα για την οποία έζησαν και πέθαναν παίκτες και προπονητές που είχαν αγάπη και όραμα, θα αναγκαστεί, κατά πως φαίνεται, να αναζητήσει την τύχη της στα τοπικά πρωταθλήματα και να εξαφανιστεί από τον χάρτη. Για πόσο; Για 100.000 και για 200.000 ευρώ. Κρίμα στα παιδιά που σπάνε τα πόδια τους στις προπονήσεις κρίμα στους προπονητές και στους παράγοντες που κατέβαλαν για χρόνια κόπους και για να είμαστε ειλικρινείς κάποιες φορές και εις βάρος των υπόλοιπων τμημάτων, για να μπορούν να κρατούν ψηλά τα χρώματα της ομάδας. Επειδή κάποιοι, λόγοι, θα προσπαθήσουν να ρίξουν ευθύνες στον ερασιτέχνη θα πω ένα πράγμα. Ο ερασιτέχνης είναι η μάνα του συλλόγου, πρέπει να φροντίζει τα παιδιά της, αλλά κάτι πρέπει να κάνουν και οι πατεράδες…Θεωρώ ότι όποιος θέλει να αποχωρήσει από τον Πανιώνιο καλό είναι να το κάνει αφού θα έχει τακτοποιήσει εκκρεμότητες του, γιατί αν δεν το κάνει δεν μπορεί να ζητάει ευθύνες από τον ερασιτέχνη, που βρίσκεται διαρκώς (χωρίς έμπειρα στελέχη και χρήματα) να πρέπει να αναλαμβάνει επαγγελματικά τμήματα με χρέη. Ταυτόχρονα, όποιος θέλει να ασχοληθεί με επαγγελματικό τμήμα, καλό θα είναι να έχει ρωτήσει πρώτα την τσέπη του… Κλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω την φράση του Ουίλιαμ Σαιξπηρ: «τέλος καλό όλα καλά»…Αυτό γράφει η ιστορία.

Πανιωνάρα - Αργεντίνοι Αρκάδες 2-1

Λίγο πριν κατηφορίσω για το γήπεδο διάβαζα τους προβληματισμούς καλών φίλων που επέλεξαν, ο καθένας για τους δικούς τους λόγους, να απέχουν φέτος. Είναι γεγονός ότι επηρεάστηκα κάπως από τα λόγια τους, πίστευα και πιστεύω όμως ότι ο καθένας πρέπει να διεκδικεί τις αλλαγές με την παρουσία του και όχι με την αποχή του. Τουλάχιστον για όσο αυτό είναι εφικτό και έχει το κουράγιο.

Αν και πήγαινα λοιπόν στο γήπεδο με κάπως πιο πεσμένη διάθεση, σε σχέση με άλλες φορές που θα έβλεπα για πρώτη φορά την ομάδα, τα ξέχασα όλα όταν είδα καλούς φίλους, κόσμο στα εκδοτήρια και άρχισα να απολαμβάνω τη λιακαδίτσα και τη μυρωδιά του χορταριού.

Το πρώτο σοκ βέβαια το πέρασα όταν είδα την 18αδα. Ο όρος κοντή ομάδα δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Χαριτολογώντας θα πω ότι η επτάχρονη κόρη μου είναι ψηλότερη από αρκετούς παίκτες μας...

Έχοντας μια κάποια εμπειρία πλέον από ομάδες του Τερεζόπουλου, δεν είδα κάτι περισσότερο ή λιγότερο. Κυκλοφορία της μπάλας, προσπάθεια για παιχνίδι κατοχής και αρκετοί αυτοματισμοί. Αυτά ήταν τα καλά νέα. Τα κακά νέα είναι τα σημαντικά προβλήματα στην άμυνα και η επιπολαιότητα αρκετών παικτών με προεξέχοντες τους  Μπουμαλ, Γιαννακόπουλο και Κολοβό. Πάρα πολλές λάθος μεταβιβάσεις, παιδαριώδη λάθη στην άμυνα (που μας στοίχισαν ένα γκολ), ατομισμός και κάτι αντίστοιχο με την σκουληκότρυπα της φυσικής στον άξονα, δηλαδή η δυνατότητα να μεταφέρεται σε χρόνο μηδέν η μπάλα από το κέντρο στην καρδιά της άμυνάς μας.  

Απέναντι στον κακό εαυτό μας, ως άλλος Ιανός, προβάλουμε ένα δεύτερο πρόσωπο μιας ομάδας γεμάτο ταλέντο. Οποιοσδήποτε τρίτος έχει δει τον Πανιώνιο στα τελευταία δύο παιχνίδια δεν μπορεί να πιστέψει ότι η ομάδα μας απαρτίζεται από παίκτες με παραστάσεις πρωταθλήματος Κ-20 και χαμηλότερων κατηγοριών οι οποίοι βρίσκονται μαζί ελάχιστο διάστημα. Ίσως όμως να διέκρινε το άγχος κάποιων παικτών, που γνωρίζουν καλά το μαγικό ραβδί που έχει η ομάδα και μετατρέπει παντελώς άγνωστους παίκτες σε άμεσα εμπορεύσιμους και διεκδίκησιμους παίκτες. Υπερβολή που καμιά φορά οδηγεί σε ατομισμό και εν τέλει σε αναποτελεσματικότητα... Όταν όμως είσαι αναποτελεσματικός, βλάπτεις εν τέλει και τον εαυτό σου και την ομάδα. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο άγχος το έχει ο Κολοβός. Αγαπητέ Δημητρη, δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν. Ούτε όμως η μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό σε μετέτρεψε μέσα σε τρεις μήνες σε παίκτη από άλλο πλανήτη (σε Πίρλο που είπε καλός φίλος). Αν δουλέψεις σκληρά, έστω και σε επίπεδο Πανιωνίου, αν ξαναγίνεις ταπεινός στο παιχνίδι σου, θα μπορέσεις να βοηθήσεις και την ομάδα και τον εαυτό σου, ώστε να φτάσεις εκεί που αξίζεις. Αλλιώς κινδυνεύεις να γίνεις ο νέος Βλαχοδήμος...

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα όλων αυτών; Η ομάδα κατάφερε να κερδίσει έναν σπουδαίο αντίπαλο, πετυχαίνοντας δύο εξαιρετικά τέρματα, δεν κατάφερε να πετύχει τουλάχιστον δύο ακόμη (και δεν μιλάμε για απλές ευκαιρίες, αλλά για γκολ που απλά δεν χάνονται), θα μπορούσε όμως άνετα να χάσει βαθμό ή βαθμούς λόγω των λαθών, της επιπολαιότητας και την ψυχολογικής κατάρρευσης σε δύσκολα σημεία του παιχνιδίου, ιδίως μετά από την επίτευξη του τέρματος του Αστέρα.

Κρατάμε λοιπόν την καλή εμφάνιση και κυρίως τους βαθμούς της νίκης και δεν ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη ομάδα είναι άπειρη (όσο κι αν το καλύπτει), στερείται παικτών με εμπειρίες και παραστάσεις και για την ώρα διαθέτει ένα ρόστερ που δείχνει τσίμα τσίμα. Νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο, αρκεί οι παίκτες να δουλέψουν σκληρά, να έχουν υγεία και λίγη τύχη.

Επειδή με πληροφόρησαν για την κακή οικονομική κατάσταση αρκετών παικτών, πιστεύω ότι πρέπει να γίνει και πάλι μια προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσής τους από όλους μας. Χρήστο, μπορείς;

Υ.Γ

Ο κος Μανταλος έκανε ό,τι μπορούσε, δυστυχώς οι παίκτες μας δεν του έκαναν το χατίρι...

Περί μεταγραφών και βραβεύσεων

Μετά από τη σύντομη διακοπή του πρωταθλήματος επιστρέφουμε στις αγωνιστικές υποχρεώσεις με ένα πολύ δύσκολο εντός έδρας παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα. Στο διάστημα που πέρασε, ύστερα από την οδυνηρή ήττα από τον ΠΑΟ, δεν κατορθώσαμε να συμπληρώσουμε τα κομμάτια του puzzle του ρόστερ μας.

Αυτό που κυρίως μου έκανε εντύπωση ήταν η αλλαγή πλάνων. Συγκεκριμένα, ενώ από το καλοκαίρι ακούμε ότι η ομάδα ψάχνει για έμπειρο σέντερ φόρ, προσανατολίζεται πλέον στην μεταγραφή κεντρικού αμυντικού, ο οποίος θα καταλάβει υπερπολίτιμη θέση μεταγραφής άνω ων 24 ετών.

Δεν αμφισβητώ ότι η ομάδα μπορεί να χρειάζεται κεντρικό αμυντικό. Νομίζω ότι διαπιστώσαμε όλοι τα αμυντικά προβλήματα, ιδίως τη μεγάλη δυσκολία μας στις στημένες φάσεις. Χωρίς να γνωρίζω σε βάθος την αγορά, εγώ προσωπικά δεν θα προτιμούσα την αγορά κεντρικού αμυντικού άνω των 24 ετών αλλά σέντερ φορ. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα νεαρών ακόμη και πρωτοεμφανιζόμενων κεντρικών αμυντικών που κατάφεραν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κατηγορίας ή ακόμη και να ξεχωρίσουν. Δυσκολεύομαι όμως να θυμηθώ τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια πρωτοεμφανιζόμενο σέντερ φορ που να καταφέρει να κάνει αίσθηση. Οι Κολοβός, Ντούνης και Αραβίδης είχαν καταφέρει να πετύχουν πέρσι τα 2/3 των τερμάτων της ομάδας, με την υποσημείωση ότι ο Αραβίδης είχε κατορθώσει μέσα σε δύο συνεχόμενες χρονιές να εκτοξεύσει την συγκομιδή του σε γκολ σε δυσθεώρητο σημείο, σε σχέση με τα μέχρι τότε στατιστικά του. Να μην ξεχνάμε ότι πέρσι είχαμε στις τάξεις μας και τον Καμπάνταη, ο οποίος μπορεί να παρέμενε κολλημένος στην στατιστική του επίδοση (2-3 γκολ ανά σεζόν), όμως τα τέρματα που πέτυχε ήταν σε εξαιρετικά κρίσιμα παιχνίδια. Επιπλέον η ομάδα πήρε πολύτιμη βοήθεια και από τον Ανδρέας Λάζνικ. Δυστυχώς φέτος όλοι αυτοί οι παίκτες θα μας λείψουν. Με δεδομένο ότι η ομάδα είναι καινούρια και δεν έχουμε ιδέα αν θα βρεθούν παίκτες που θα αναλάβουν κατά τρόπο αποτελεσματικό το σκοράρισμα, θεωρώ απόλυτα αναγκαία την απόκτηση ενός παίκτη που να μπορεί να πετύχει τουλάχιστον 6-8 τέρματα στη σεζόν. Μια τέτοια ενδιαφέρουσα περίπτωση δείχνει να είναι ο Σιαλμάς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να βρεθεί και κάποιος άλλος.

Πάμε τώρα στο θέμα της βράβευσης του Αχιλλέα Μπέου από τον Πανιώνιο. Ο κος Μπέος έχει τη δική του μακροχρόνια ιστορία στην ομάδα, με τα καλά και με τα άσχημά της. Αντίστοιχα, υπάρχουν πολλοί φίλοι της ομάδας που θεωρούν ότι έχει βοηθήσει πολύ, ενώ άλλοι δεν θέλουν να συνδέεται ο Πανιώνιος με τον νυν δήμαρχο Βόλου. Όλα αυτά αποδεικνύουν το προφανές. Ο κος Μπέος αποτελεί αμφιλεγόμενο πρόσωπο στην ιστορία της ομάδας. Δεν είναι κάπως περίεργο τόσο η ομάδα όσο και επίσημοι φορείς του συλλόγου (παλαίμαχοι) να έχουν τιμήσει ήδη δύο φορές τον κο Μπέο με το αμφιλεγόμενο όπως είπαμε έργο, από τη στιγμή που δεν έχουν τιμηθεί έστω μία φορά πρόσωπα τα οποία έχουν προσφέρει στην ομάδα πέραν πάσης αμφιβολίας; Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό με το οποίο δεν έχει προσφερθεί κανένα βραβείο στον Κωνσταντίνο Τσακίρη ύστερα από τον πακτωλό χρημάτων που έχει διαθέσει. Θεωρώ αδιανόητο να έχει δώσει ο άνθρωπος τόσα εκατομμύρια και να μην φέρει το όνομα του έστω ένα από τα γηπεδάκια 5Χ5, να μην του έχει δοθεί μια πλακέτα ένα μετάλλιο, ο,τιδήποτε. Ο Τσακίρης για τον Πανιώνιο είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ… Να μην  θυμηθώ ότι η θύρα 4 ονομάζονταν Θύρα Σταματελάτος για όσο χρόνο άντεξε η τσίγκινη ταμπέλα, που όταν αυτή κατέρρευσε, ουδείς μπήκε στον κόπο να την επαναφέρει. Πέρα όμως αό τους δύο αυτούς προέδρους υπήρξαν διαχρονικά και πολλά άλλα πρόσωπα τα οποία προσέφεραν χωρίς να έχουν λάβει καμία τιμητική διάκριση…

Είναι βέβαιο ότι ούτε ο Τσακίρης, ούτε η οικογένεια του Σταματελάτου, ούτε όλοι οι υπόλοιποι Πανιώνιοι που αντικειμενικά προσέφεραν, έχουν ανάγκη από τιμές και παράσημα. Το μεγαλύτερο παράσημο άλλωστε το δίνει ο κόσμος. Και επ αυτού, το μόνο που έχω να πω είναι ότι  οι δύο βραβεύσεις του κου Μπέου έγιναν στον Βόλο και σε εκδήλωση των παλαίμαχων, στην οποία οι περισσότεροι Πανιώνιοι απέφυγαν να παραβρεθούν…Αυτό κάτι λέει…

Λαγοπόδαρα

Δεν είναι τυχαίο που τα πόδια του λαγού θεωρούνται τυχερά...Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία...Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις πέντε γραμμές ύστερα από το συγκεκριμένο αποτέλεσμα...

Δεν είχα δει την ομάδα σε άλλο παιχνίδι (φιλικό ή επίσημο). Βέβαια είχα πληροφορηθεί την ανοδική απόδοση της, η οποία  ήταν ιδιαίτερα εμφαντική στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη.

Σήμερα, κόντρα στον Π.Α.Ο είδα μια νεανική και αθλητική ομάδα, η οποία σε αντίθεση με ότι ξέραμε στο παρελθόν δεν μάσησε από το όνομα του αντιπάλου και μπήκε στο γήπεδο με πολύ ξεκάθαρους προσανατολισμούς. Από τη λεωφόρο θα έφευγε με αποτέλεσμα. Στο πρώτο ημίχρονο δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει, όμως είχε κλείσει τους διαδρόμους και πατούσε γερά στο γήπεδο. Πίεζε ψηλά, προσπαθούσε να κρατήσει μπάλα και να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Στο δεύτερο ημίχρονο παραχώρησε γήπεδο στον Παναθηναικό, χωρίς να κατορθώσει να δημιουργήσει φάσεις πέρα από το γκολ του Μπουμάλ. Και πάνω που πιστέψαμε ότι θα φύγουμε με ένα μεγάλο τρίποντο, καταφέραμε να δεχτούμε δύο γκολ μέσα σε πέντε λεπτά και να χάσουμε βαθμό ή βαθμούς που έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη. Πληρώσαμε την απειρία και τον νεανικό ενθουσιασμό...Πάει, πέρασε και δεν αλλάζει.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση  είναι ότι ο Πανιώνιος κατόρθωσε μέσα σε χρόνο μηδέν να δημιουργήσει μια κανονική ομάδα που μπορεί να σταθεί στην κατηγορία. Δεν είναι καθόλου εύκολο να δώσεις φανέλα βασικού σε αμούστακα παιδιά και να δημιουργήσεις μια ομάδα η οποία να μην είναι με το καλημέρα υποψήφια για υποβιβασμό. Ο φετινός Πανιώνιος έχει ταλέντο, έχει πνευμόνια έχει διάθεση να δημιουργήσει, έχει ενθουσιασμό. Σίγουρα έχει αδυναμίες στο ρόστερ, και κατά βάση στην επίθεση. Δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσεις τον Αραβίδη και τον Ντούνη, οι οποίοι είχαν σημαντικότατο μερίδιο στην επιθετική συγκομιδή της περσινής περιόδου, ιδίως όταν δεν έχεις κατορθώσει να εντάξεις στο ρόστερ ένα παίκτη με καλή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα. Η προσθήκη του Κολοβού θα βοηθήσει αλλά και πάλι χρειάζονται μία- δύο κινήσεις για να δέσει το γλυκό...

 Πάνω όμως απ' όλα αυτά και όση δουλειά κι αν έχει γίνει, η ομάδα αυτή εξακολουθεί να είναι άπειρη και να έχει ανάγκη από τη στήριξη όλων μας στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν και λογικά θα είναι πολλές.

Τώρα που είναι ξεκάθαρο ότι γίνεται καλή και σοβαρή δουλειά, έχουμε την υποχρέωση να στηρίξουμε με κάθε τρόπο την ομάδα. Να κρατάμε μικρό καλάθι στις νίκες και να αγκαλιάζουμε την ομάδα στις ήττες. Θα έλεγα ότι θα ήταν εξίσου καλό να σταματήσουν οι πολλές συνεντεύξεις και να βγάλουμε τους παίκτες μας από τους προβολείς της δημοσιότητας, γιατί όντας στην αρχή της μεγάλης προσπάθειας δεν είναι καλό να εκθέσουμε παιδιά μετεφηβικής ηλικίας σε δημοσιότητα που δεν μπορούν να διαχειριστούν. Συνεχίζουμε!

Μπράβο Ανδρέα!!!

Η μεταγραφή του Ανδρέα Σάμαρη στην Μπενφίκα επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά τη μαγική δύναμη του Πανιωνίου να μετατρέπει ταλεντάκια του ελληνικού ποδοσφαίρου σε εξαιρετικά επιτυχημένους επαγγελματίες. Οι παίκτες που περνούν την είσοδο της Χρυσοστόμου Σμύρνης πασπαλίζονται με την μαγική χρυσόσκονη που θα τους οδηγήσει, εφόσον εργαστούν σκληρά, στην επαγγελματική επιτυχία. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο Ανδρέας Σάμαρης. Ένα σοβαρό, διαβασμένο και ποιοτικό παιδί, άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία που του έδωσε η ομάδα μας και ανέβασε την χρηματιστηριακή του αξία από τις 60.000 ευρώ (που τον αποκτήσαμε) στα 10.000.000 που δαπάνησε η Πορτογαλική ομάδα για να τον αποκτήσει, με ρήτρα αποδέσμευσης 45.000.000 ευρώ!!! Μιλάμε για τον ίδιο παίκτη που βραδέως ανερχόμενος προπονητής τον κρατούσε στον πάγκο, για λόγους που πραγματικά προκαλούν το γέλιο...

Η μεταγραφή του Σάμαρη θα μπορούσε να αποτελεί λόγο χαράς στη Ν. Σμύρνη. Με το ποσοστό μεταπώλησης 20% που είχαμε επιτύχει, σήμερα θα βάζαμε στα ταμεία μας κοντά στα 2.000.000 ευρώ και πρακτικά θα λύναμε το οικονομικό μας πρόβλημα. Η εξαργύρωση της ρήτρας αυτής (και αν δεν κάνω λάθος και του Κολοβού) για 400.000, τη στιγμή που ήταν γνωστό στην ποδοσφαιρική πιάτσα ότι ο Ολυμπιακός είχε απορρίψει από τον χειμώνα πρόταση 6.000.000 ευρώ, αποτελεί οικονομικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, το οποίο πρέπει να διερευνηθεί και μάλιστα σε συνδυασμό με την αποδέσμευση παικτών που δεσμεύονταν από συμβόλαια.

Ο Πανιώνιος φίλοι μου δεν γίνεται παράρτημα όταν παίρνει ένα παίκτη δανεικό. Γίνεται υποχείριο όταν δεν εξασφαλίζει την αυτοτέλειά του μέσω της οικονομικής του ανεξαρτησίας. Αν λοιπόν έχουμε όρεξη για λαϊκά δικαστήρια, καλό θα ήταν να μην τα κάνουμε για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας αλλά για γεγονότα που προκάλεσαν τεράστια οικονομική ζημία στον σύλλογο, με συνέπεια τον περιορισμό της ανεξαρτησίας του.

Ναι, υπάρχουν πολλοί λόγοι για να θεωρήσεις ότι ο Πανιώνιος δεν είναι μαγαζί γωνία. Από την άλλη όμως υπάρχει και ένας σημαντικότατος λόγος για να τον θεωρήσεις το πιο γωνιακό μαγαζί στην Ελλάδα. Το κέρδος που μπορεί να βγάλει κάποιος από την σωστή διαχείριση της ομάδας και την μεταπώληση παικτών του υπό συνθήκες διαφάνειας...Αυτό ας μην το ξεχνάει όποιος θέλει να επενδύσει (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στο ελληνικό κατακαημένο ποδόσφαιρο...

Καλημέρα σε όλους και καλό πρωτάθλημα!

Να ζεις και να πεθαίνεις στο γήπεδο

Όταν ο φίλος Griniaris έγραφε το  "Γιατί είμαι Πανιώνιος"  σίγουρα δεν μπορούσε να σκεφτεί τους λόγους που οδήγησαν τον μακαρίτη Αγγελο Φιλίππου σε αυτή την επιλογή ζωής και θανάτου. Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε Πανιώνιος, που πέρασε ολόκληρη τη ζωή του δίπλα στον ιστορικό και που αποφάσισε να δώσει τέρμα στη ζωή του με τον πιο φρικτό τρόπο από τη θύρα 10 του γηπέδου, πηγαίνοντας στα δικά μας Ηλύσια Πεδία. Ο δικός του παράδεισος δεν αναβλύζει νέκταρ, σ' αυτόν δεν ζουν οι ήρωες της αρχαιότητας αλλά οι ήρωες της Πανιώνιας ιστορίας. Οι άνθρωποι αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους για την Ιωνική ασπίδα, χωρίς να θεωρήσουν τον Πανιώνιο ένα απλό σκαλοπάτι στην καριέρα τους. Από χθες ο μακαρίτης Άγγελος Φιλίππου έγινε ένα με την Πανιώνια ιστορία.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...

Θετικά μηνύματα

Για δεύτερη συνεχόμενη μέρα παρακολούθησα την προπόνηση της πρώτης ομάδας στο γήπεδο της Ν. Σμύρνης. Πρέπει να ομολογήσω ότι οι δέκα νοματαίοι που βρισκόμαστε εκεί κάθε απόγευμα απολαμβάνουμε την άπλα, τα μαλακά (αλλά διαλυμένα καθίσματα της 6 και τη δροσούλα, παρακολουθώντας παράλληλα την ομάδα που θα κληθεί να κρατήσει αξιοπρεπώς την ομάδα αυτή τη χρονιά.

Τι είδα: Μου αρέσει πολύ η ενέργεια που βγάζει ο κος Τερεζόπουλος αλλά και το υπόλοιπο τεχνικό τιμ (ιδίως ο γυμναστής και ο προπονητής τερματοφυλάκων). Καταλαβαίνεις από μακρυά ότι έχουν δημιουργήσει μια δεμένη  οικογένεια που επιβάλλει σκληρή δουλειά αλλά παράλληλα προσφέρει στοργή στους παίκτες. Όσο το κλίμα είναι καλό δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα.

Το άλλο που μου αρέσει πολύ είναι ότι καθημερινά βλέπω στην προπόνηση μέλη της επιτροπής σωτηρίας. Είναι καλό να υπάρχει καλή επαφή διοίκησης - παικτών.

Όλο αυτό το καλό κλίμα νομίζω πως βγαίνει στο χορτάρι. Στις δύο προπονήσεις που έχω παρακολουθήσει την ομάδα βλέπω ένα δυναμικό, πολύ αθλητικό σύνολο παικτών που έχουν τον τσαμπουκά να πετύχουν. Μυ αρέσει πολύ ο δυναμισμός που βγάζουν και το πόσο πολύ γυρνάνε την μπάλα μέχρι να τους βγει η φάση. Από τους παίκτες αυτούς 3-4 θεωρώ ότι δεν έχουν αντιληφθεί τη διαφορά Κ20 και πρώτης ομάδας. Όλοι οι άλλοι είναι εκεί για να πάρουν τις ευκαιρίες τους.

Το μειονέκτημα που μου βγάζει η ομάδα τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η ποδοσφαιρική ανωριμότητα των παικτών, η οποία βέβαια και είναι λογική και αναμενόμενη. Θεωρώ όμως ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να ενισχυθούμε σε 2-3 θέσεις από έμπειρους  κατά το δυνατόν παίκτες. Αν συμβεί αυτό και με λίγη τύχη νομίζω ότι τα πάμε καλά.

Τα δείγματα λοιπόν είναι θετικά, θα έχουμε βέβαια όλο τον χρόνο να έχουμε καλύτερη εικόνα μετά τα πρώτα δυνατά φιλικά.

Όσο καλοί κι αν είναι οι παίκτες, όσο καλό το τεχνικό επιτελείο, όσο κοντά κι αν είναι η διοίκηση, η ομάδα αυτή δεν θα μπορέσει να πάει καλά χωρίς τον κόσμο. Οι λόγοι για τους οποίους έχει απογοητευτεί ο κόσμος  είναι συγκεκριμένοι και πραγματικοί. Όμως κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε τα πράγματα όπως είναι και όχι μόνο όπως θα ελπίζαμε να είναι.

Η οικονομική κατάσταση είναι δεδομένη, το περίφημο μαγαζί γωνία δεν βρίσκεται να το αναλάβει κάποιος που να μπορεί να εξασφαλίσει όλα αυτά που αποτελούν προτεραιότητες όλων μας, η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο γνωστή, άρα περίπτωση θεαματικών αλλαγών δεν προβλέπεται για την ώρα.

Όταν δεν βρίσκεται ισχυρός παράγοντας για το μπάσκετ που φέρνει επιτυχίες εδώ και χρόνια, που  δεν έχει χρέη και που υπάρχει η περίπτωση να αποκτήσει ένα σύγχρονο παλάτι τα επόμενα χρόνια, τότε αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει αλλαγή στο ποδόσφαιρο. Σε αυτό θα υπολογίσετε ότι όλοι οι παλαιοί ισχυροί του ποδοσφαίρου έχουν γονατίσει... Σε αυτό το πλαίσιο νομίζω ότι η βασική προτεραιότητα του πανιωνίου, εαν και εφόσον υπάρξει λύση στο οικονομικό μέσω του πτωχευτικού άρθρου ή του διακανονισμού των χρεών προς το δημόσιο, θα πρέπει να είναι η επιβίωση. Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά, τότε θα καταλάβουμε ότι έχουμε την υποχρέωση να στηρίξουμε την προσπάθεια, παρ'όλα τα δικαιολογημένα μας παράπονα. Το αξίζει ο ιδρώτας των παικτών και του προπονητικού επιτελείου που πασχίζουν να παρουσιάσουν μια ομάδα που θα παλέψει για το καλύτερη δυνατό αποτέλεσμα.

Φορολογική ενημερότητα - δικαίωμα στο όνειρο

Πριν από λίγο διαβάσαμε την ανακοίνωση της ΠΑΕ για την εξασφάλιση της φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας όπως και για την άρση των κατασχέσεων. Είναι μια σημαντική επιτυχία καθώς, με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να ανεβάσουμε παίκτες από την Κ20, να κάνουμε μεταγραφές, να σφραγίσουμε εισιτήρια και να έχουμε μια στοιχειώδη ρευστότητα.

Επειδή προφανώς μιλάμε για μια προσωρινή διαταγή, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν έχουμε υπαχθεί οριστικά σε κάποιο ευεργετικό άρθρο, ούτε ότι η φορολογική/ασφαλιστική ενημερότητα έχουν εξασφαλιστεί δια παντός. Επίσης, το σημερινό αποτέλεσμα δεν προδικάζει την έκδοση θετικής απόφασης από της κύριας αγωγής μας. Στις αρχές Σεπτεμβρίου θα υπάρξει και άλλο δικαστήριο (δεν ξέρω αν θα είναι ασφαλιστικά μέτρα ή η συζήτηση της κύριας αγωγής μας). Αυτό δεν σημαίνει ότι αν τότε τα πράγματα δεν πάνε καλά θα τεθούν σε κίνδυνο οι σημερινές μεταγραφές. Άρα, από τη σημερινή διαδικασία κρατάμε ότι λάβαμε μια σημαντικότατη ανακούφιση, χωρίς όμως να έχουν κριθεί οριστικά τα πάντα. Μέχρι τη συζήτηση της αγωγής μας, αναμένεται και ο περίφημος νόμος με τον οποίο φημολογείται ότι θα διακανονιστούν όλα τα χρέη προς το δημόσιο σε 72 ή 100 δόσεις, γεγονός που αν συμβεί δεν θα έχουμε ανάγκη υπαγωγής σε άρθρο του πτωχευτικού κώδικα, καθώς το μεγάλο μας πρόβλημα είναι το δημόσιο.

Συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν για το σημερινό αποτέλεσμα.

 

Υ.Γ

 

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο δικαστικών ενεργειών εναντίον ανθρώπων που ευθύνονται για τη σημερινή οικονομική κατάσταση του συλλόγου. Προσωπικά είμαι υπερ, εφόσον όντως προκύπτουν ευθύνες από δόλο ή βαριά αμέλεια. Για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης όμως υποτίθεται  ότι ελεγκτής και ελεγχόμενος δεν θα πρέπει να είναι το ίδιο πρόσωπο (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε)...

Νίκη στα ψηλά βουνά

Είναι βέβαιο ότι τα φιλικά παιχνίδια δεν αποτελούν πλήρη απόδειξη της πορείας μιας ομάδας στο πρωτάθλημα. Σίγουρα όμως αποτελούν ένα καλό εργαλείο για τον προπονητή και τους φιλάθλους προκειμένου να βγάλουν κάποια πρώτα συμπεράσματα.

Νομίζω ότι το πρώτο δυνατό φιλικό κόντρα στον ΠΑΣ άφησε ικανοποιημένους όλους μας για πολλούς λόγους.

Πρώτα απ’ όλα η νίκη έχει την αξία της ακόμη και σε επίπεδο αλάνας. Πόσω μάλλον όταν αυτή επιτυγχάνεται από μια εντελώς άπειρη και νεανική ομάδα απέναντι σε έναν έμπειρο και σοβαρό αντίπαλο. Το στοιχείο όμως που μετράει πολύ στη δική μου συνείδηση είναι ότι καταφέραμε να κερδίσουμε μια ομάδα με παρόμοιους στόχους με εμάς αλλά με μεγαλύτερη εμπειρία. Χωρίς λοιπόν να πετάμε στα ουράνια, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε ικανοποιημένοι από το πρώτο σοβαρό δείγμα της δουλειάς του κου Τερεζόπουλου. Εννοείται ότι περιμένουμε με αγωνία και το επόμενο φιλικό κόντρα στον Παναιτωλικό. Είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο κος Τερεζόπουλος θα δώσει πολύ καλό δείγμα δουλειάς, επιμένω όμως ότι θα χρειαστεί και πολύ τύχη. Σίγουρα θα χρειαστεί (προπονητής και ομάδα) μεγάλη στήριξη από όλους μας.

Από τη μέχρι τώρα πορεία της ομάδας και με δεδομένο ότι δεν έχουμε καθαρόαιμο σέντερ φορ (έχω έναν στο σπίτι αν ενδιαφέρεστε) και επιτελικό χαφ, κρατάω ότι δείχνει να σκοράρει με σχετική άνεση (είναι βέβαια πάρα πολύ νωρίς για να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα γι αυτό). Στα αρνητικά είναι οι πολλοί τραυματισμοί και μάλιστα όχι νεαρών παικτών, όπως θα περίμενε κανείς, που δεν έχουν ξανακάνει προετοιμασία επιπέδου πρώτης κατηγορίας, αλλά έμπειρων και αναντικατάστατων παικτών.

Στα μεταγραφικά εξακολουθεί να παίζει πολύ το όνομα του Ιμπαγάσα και κάτι ψήνεται με έναν επιθετικό (καλό όπως ακούω, δεν ξέρω όμως όνομα). Το κόστος μεταγραφής ακούγεται στην πιάτσα ότι ανέρχεται στις 40.000 ευρώ. Δύσκολη επιλογή γιατί μιλάμε για ένα παίκτη που μπορεί να σου κάνει τη διαφορά από το πουθενά, είναι γνωστό όμως ότι αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα τραυματισμών, ενώ και ο χρόνος συμμετοχής του λογικά θα είναι μικρός ανά παιχνίδι. Αν το ποσό είναι όντως αυτό, εγώ προσωπικά θα έπαιρνα το ρίσκο να τον εντάξω στην ομάδα, δεδομένου ότι θα χρειαστούμε την εμπειρία και την κλάση του σε κάποια καθοριστικά παιχνίδια. Να μην ξεχνάμε ότι φέτος πέφτουν τέσσερις, ενώ αρκετές ομάδες θα παίξουν με νεαρούς παίκτες, άρα το κάτι παραπάνω στο ρόστερ μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο. Βέβαια, η απόκτηση Ιμπαγάσα θα ρίξει κι άλλο νερό στην κουβέντα που γίνεται για τις σχέσεις μας με τον Ολυμπιακό, με αρνητική επίπτωση στους φιλάθλους και κατά συνέπεια στην πώληση των διαρκείας. Επειδή όμως μιλάμε για ελληνικό ποδόσφαιρο και δη πανιώνιο, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος…Θα τον δούμε σύντομα και βλέπουμε…

Καλές οι μεταγραφικές φήμες, όμως ακόμη δεν έχουμε νέα για την υπαγωγή της ομάδας σε κάποιο ευεργετικό άρθρο. Υποτίθεται ότι θα έχουμε νέα στις επόμενες ημέρες. Αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω, γιατί είναι γεγονός ότι δεν έχω καταφέρει να συλλέξω τις απαραίτητες πληροφορίες, είναι με ποιο τρόπο θα καταφέρουμε να πάρουμε φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα…Από Πέμπτη τα σπουδαία…

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρατήρηση για το μπάσκετ. Κάθε απόφαση του κου Λιανού θα είναι σεβαστή. Στα δικά μου μάτια φαντάζει βέβαια ανεξήγητη η διάθεση αποχώρησης του, δεδομένης μάλιστα της προοπτικής κατασκευής του νέου γηπέδου (προσωπικά θα ήθελα να δοθούν τα χρήματα αυτά σε έργα υποδομής στο γήπεδο του ερασιτέχνη και όχι στην κατασκευή ενός πολυτελούς και ίσως εξεζητημένου γηπέδου μπάσκετ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία), αλλά τέλος πάντων σεβαστή. Νομίζω όμως ότι ο κος Λιανός θα έπρεπε να είχε ξεκαθαρίσει πλήρως τη θέση του προκειμένου να υπάρξει ο χρόνος να βρεθεί η διάδοχη κατάσταση (έχω πληροφορηθεί για μια κίνηση που γίνεται από φίλους της ομάδας) προκειμένου να μην προκαλείται τόσο άγχος και πίεση σε παίκτες και φιλάθλους.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι τη λύση ΔΕΝ μπορεί να τη δώσει ο ερασιτέχνης, αφού ήδη σηκώνει τον σταυρό της ΠΑΕ και φυσικά δεν μπορεί να αναλάβει άλλη μία ανώνυμη εταιρεία. Πέρα όμως από το καθαρά πρακτικό πρόβλημα, θεωρώ ότι ο ρόλος του ερασιτέχνη είναι και πρέπει να είναι διαφορετικός από την διοίκηση επαγγελματικών τμημάτων. Είναι η διαπεδαγώγηση των παιδιών μας και η εξασφάλιση άρτιων συνθηκών άθλησης. Δυστυχώς όμως η ανάληψη ευθυνών πέρα των ορίων του ερασιτεχνικού αθλητισμού δημιουργεί προβλήματα τόσο στον ερασιτέχνη, όσο και στα παιδιά μας.

Αθλοδιακοπές ή ευκαιρία για πολιτικές παράτες;

Οι αθλοδιακοπές είναι ένα πολύ πετυχημένο πρόγραμμα του ΟΝΑ Ν. Σμύρνης, το οποίο απασχολεί δημιουργικά τα παιδιά μας και δευτερευόντως δίνει δουλειά σε άνεργους αλλά πολιτικά δραστήριους  συμπολίτες μας .

Το πρόγραμμα αυτό δεν θα μπορούσε να πετύχει ΠΟΤΕ χωρίς την καθοριστική συμβολή του Πανιωνίου, ο οποίος παραχωρεί χώρους άθλησης, υλικοτεχνική υποδομή, ενώ κάποιοι από τους συμμετέχοντες προπονητές είναι προπονητές του Πανιωνίου.Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο κάθε γονιός εμπιστεύεται το πρόγραμμα αυτό γιατί αφενός διοργανώνεται αρκετά καλά από τον ΟΝΑ( με την καθοριστική συμβολή του προπονητή του Πανιωνίυ κ. Ίκαρου Φατούρου), κυρίως όμως γιατί υπάρχει η εγγύηση του Πανιωνίου.

Κορυφαία στιγμή του προγράμματος ήταν η τελετή λήξης, η οποία τα πρώτα χρόνια διοργανώνονταν στις εγκαταστάσεις του Πανιώνιου. Οι μικροί αθλητές χρησιμοποιούσαν τον χώρο του ταρτάν για την παρέλαση και για επιδείξεις κάποιων αθλημάτων (τζούντο, δρόμους, γυμναστική κ.λ.π), ενώ ακολουθούσαν αθλητικοί αγώνες (πόλο, ποδόσφαιρο βόλει κ.λ.π) στις εγκαταστάσεις του Πανιωνίου. Αυτό σημαίνει ότι  ο κόσμος δεν ταλαιπωρούνταν και κυρίως έβλεπε τα παιδιά του να συμμετέχουν σε αθλητικές δοκιμασίες, που είναι και η ουσία του προγράμματος.

Δυστυχώς, τα τελευταία δύο χρόνια η τελετή λήξης γίνεται στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ. Αυτό σημαίνει ότι περίπου 2.000 γονείς και άνω από 1.500 παιδιά συνωστίζονται σε συνθήκες καύσωνα σε ένα χώρο παντελώς ακατάλληλο για μια τέτοια διοργάνωση. Φέτος οι συνθήκες διεξαγωγής ήταν κυριολεκτικά άθλιες. Στριμωχτήκαμε από 2,5 ώρες σαν τα ποντίκια σε ένα χώρο με αφόρητη ζέστη για να παρακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα το οποίο περιλάμβανε από χαιρετισμούς και πολιτικά λογίδρια μέχρι χορούς ζούμπα, χιπ χοπ και ακροβατικά. Εμβόλιμα παρακολουθήσαμε και κάποιες αθλητικές επιδείξεις. Η ταλαιπωρία του κόσμου ήταν απίστευτη! Δυστυχώς, όταν έλαβε τον λόγο ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, απέδωσε την ευθύνη στον Πανιώνιο γιατί δήθεν δεν του παραχώρησε το στάδιο της Ν.Σμύρνης.  τοποθέτηση αυτή εξέθεσε τον Πανιώνιο σε χιλιάδες κόσμο κα μάλιστα ΑΔΙΚΑ, όπως αποδείχθηκε…

Από την ανακοίνωση του Πανιώνιου Γ.Σ.Σ (http://www.panionios.gr/el/nea/teleutaia/269-anakoinosi-panioniou-gss.html) αποδεικνύεται ότι ο Πανιώνιος δεν παραχώρησε τον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου διότι δεν έπρεπε να υποστεί βλάβη το γκαζόν, κυρίως όμως γιατί υπάρχει συμβατική υποχρέωση έναντι της Λίγκας. Κατά τα λοιπά, ο Πανιώνιος παραχωρούσε κάθε άλλο χώρο (αθλητικές εγκαταστάσεις, ταρταν, εξέδρες κ.λ.π).

Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος εξέδωσε ανακοίνωση (http://www.panionianea.gr/2014/07/o.html) στην οποία απαντούσε στην τοποθέτηση του Πανιωνίου, κατά τρόπο που και πάλι μας αποδίδει ευθύνες, μέσω νομικίστικων επιχειρημάτων.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας: Ο Πανιώνιος ΔΕΝ διοργανώνει αθλοδιακοπές. Ο Πανιώνιος ΔΕΝ διοργανώνει την τελετή λήξης. Μπορεί η διοργανώτρια αρχή να ήθελε να διοργανώσει φιέστες και παράτες. Ας το έκανε, αφού ρώτα έβρισκε τον κατάλληλο χώρο. Επέλεξε να στριμώξει χιλιάδες κόσμου σε συνθήκες μειωμένης ασφάλειας και υγιεινής, προφανώς για να είναι πιο φαντασμαγορική η φωτογραφία… Δικαίωμά σας, αλλά μην κατηγορείτε τον Πανιώνιο γι αυτή σας την αστοχία.

 

Όπως προείπα, ο θεσμός των αθλοδιακοπών μου αρέσει πολύ. Θα ήθελα (και είχα επιμείνει πολύ όταν μπορούσα) να διοργανώνεται από τον Πανιώνιο και όχι από τον Ο.Ν.Α. Έτσι όπως γίνεται αυτή τη στιγμή, ο πανιώνιος αποκτά χωρίς κέδρος κέρατα.

Γενικά, και για να είμαι ξεκάθαρος, δεν είμαι σύμφωνος σε οποιουδήποτε τύπου συνεργασίας με τον Δήμο Ν.Σμύρνης, εκτός κι αν από αυτή βγαίνει ωφελημένος ο Πανιώνιος.Έχω κουραστεί αό το να χτίζονται και να συντηρούνται πολιτικές καριέρες από τον Πανιώνιο. Μας έχετε, δεν σας έχουμε ανάγκη.

Κατόπιν αυτών και επειδή με ενδιαφέρει κυρίως το συμφέρον των παιδιών και του Πανιωνίου, προτείνω να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να διοργανώσουμε μόνοι μας αυτό τον εξαιρετικό θεσμό, να προσφέρουμε στα παιδιά καλύτερες συνθήκες άθλησης και βέβαια να βάλουμε στα ταμεία μας ένα απαραίτητο χρηματικό έσοδο.

Κλείνοντας θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήρια μου στον κο Μισαηλίδη για την ανακοίνωση, διότι είχε τα αντανακλαστικά να αντιδράσει σε μια δημόσια τοποθέτηση του αντιδημάρχου η οποία εξέθεσε πολύ τον σύλλογο και μάλιστα άνευ λόγου.

Η γυναίκα του Καίσαρα

Ο καλός φίλος " Μάγιστρος των Οφφικίων" δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για την γυναίκα του Καίσαρα. Θεωρεί ότι ούτε είναι ούτε δείχνει τίμια.
Εγώ πάλι, πολύ θα ήθελα να πιστέψω ότι και είναι και δείχνει...
Μπορεί να μας πει κάποιος έγκυρα τι είδους γυναίκα είναι όταν διαβάζουμε αυτά;

Μιλάμε για τον Ελευθερόπουλο που παιρνούσε προς τα έξω ότι είχε αγαπήσει τον Πανιώνιο (άσχετα αν στο τελευταίο του παχνίδι είχε πετάξει κάτω τη φανέλα) και ήθελε να εφαρμόσει τις ιταλικές τεχνικές προόνησης, που όχι μόνο δεν έπαιρνε μισθό αλλά πλήρωνε και από την τσέπη του για να κάει η ομάδα στην προετοιμασία και που προετοίμασε μια ολόκληρη φουρνιά παικτών, οι καλύτεροι παίκτες της οποίας, ως εκ θαύματος, βρέθηκαν στον γαύρο. Δυστυχώς όψιμους πανιωνάρες, παλαίμαχους από τον γαύρο και από αλλού είχαμε την ατυχία να έχουμε κατά καιρο΄ς στην ομάδα και πιστεύω ότι όλοι τους την έβλαψαν με τον τρόπο τους...

Μιλάμε για παράγοντες που ψηφίστηκαν από τον κόσμο για να υπηρετούν τα συμφέροντα της ομάδας και παράλληλα να διατηρούν την αξιοπρέπεια του συλλόγου στο ακέραιο. Για ποιά αξιοπρέπεια μιλάμε όταν παράγοντας άλλης ομάδας σου πληρώνει τον προπονητή;

Για ποιο συμφέρον της ομάδας μιλάμε όταν ο υπάλληλος άλλου σωματείου έχει πρόσβαση σε σειρά πληροφοριών που μπορεί να θεωρούνται και απόρρητες και ενημερώνει σχετικά τον εργοδότη του; Ποιό συμφέρον όταν ο προποητής σου είναι υπάλληλος άλλης ομάδας (να ήταν ο μόνος άραγε;).

Αυτό το θέμα δεν μπορεί να περάσει στο ντούκου...





 

Παγωμένη πρώτη

Η πρώτη προπόνηση κάθε ομάδας είναι μια μέρα γιορτής. Νέοι στόχοι, νέοι παίκτες, νέες ελπίδες.

Δυστυχώς η χθεσινή πρώτη του Πανιωνίου δεν ήταν έτσι.

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο αγωνιστικός στόχος της ομάδας είναι η παραμονή. Αν σε αυτό υπολογίσει κανείς ότι  και τα προηγούμενα χρόνια «φλερτάραμε» με τον υποβιβασμό, καταλαβαίνουμε ότι για έξι τουλάχιστον χρόνια βρισκόμαστε στον ίδιο περίπου παρονομαστή. Άρα νέους στόχους δεν έχουμε.

Νέοι παίκτες: στην χθεσινή προπόνηση είδαμε αρκετούς πιτσιρικάδες, κάποιους από τους παίκτες που έχουν έρθει σε προφορική συμφωνία, ενώ δεν είδαμε τον Καλίν, και τον Καμπάνταη. Εφόσον δεν έχουμε λάβει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα οι συμφωνίες και τα συμβόλαια των παικτών είναι μετέωρα. Συνεπώς όσοι βρεθήκαμε χθες στο γήπεδο δεν ξέρουμε αν είδαμε το ρόστερ της ομάδας ή όχι.

Νέες ελπίδες: Η μοναδική ελπίδα είναι η υπαγωγή σε κάποιο ευεργετικό άρθρο ή ο διακανονισμός των χρεών με κάποια καλύτερη ρύθμιση. Μαθαίνουμε ότι ο φάκελος ετοιμάζεται, ότι όλα πάνε καλά, πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι η λύση πρέπει να βρεθεί μέχρι τις 31/7 όταν και απ’ όσο γνωρίζω, λήγει η προθεσμία υποβολής των νέων συμβολαίων. Κινδυνεύουμε λοιπόν να πετύχει η εγχείρηση αλλά να πεθάνει ο ασθενής…

Ακριβώς επειδή δεν έχουμε νέους στόχου, νέους παίκτες και νέες ελπίδες, ο κόσμος που τίμησε την ομάδα με την παρουσία του ήταν λίγος. Για να ακριβολογώ, δεν θυμάμαι να έχω δει λιγότερους τα τελευταία χρόνια. Το ακόμη πιο άσχημο όμως ήταν η μάλλον κρύα ατμόσφαιρα που επικρατούσε.

Η διοίκηση της ομάδας πρέπει να λάβει υπόψιν της κάποια δεδομένα από τη χθεσινή πρώτη. Οι φίλαθλοι είναι κουρασμένοι και οι οργανωμένοι αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα. Αυτό σημαίνει ότι στην παρούσα φάση είναι επιτακτική η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος του κόσμου για την ομάδα. Οι πιτσιρικάδες θα χρειαστούν τύχη και στήριξη. Οι άδειες εξέδρες θα μας δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα.

Λύση: Τα διαρκείας δεν αποτελούσαν ΠΟΤΕ σοβαρό έσοδο για τον Πανιώνιο. Όταν λοιπόν δεν μπορείς να μαζέψεις χρήματα είναι καλό να μαζεύεις κόσμο. Να μην ξεχνάμε ότι για να έχουν νόημα οι νομικές ενέργειες πρέπει η ομάδα να παραμένει στην κατηγορία και να εισπράττει σημαντικά ποσά από τα τηλεοπτικά ή από τις μεταγραφές. Μια λοιπόν η κύρια πηγή εσόδων μας βρίσκεται εκεί και όχι στα διαρκείας, πρέπει να διαθέσουμε τα εισιτήρια διαρκείας σε τιμές ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ, με σκοπό όχι να μαζέψουμε λεφτά αλλά φιλάθλους. Όλοι όσοι το έχω συζητήσει συμφωνούμε ότι η τιμολογιακή πολιτική τα ομάδας είναι εντελώς λανθασμένη διότι ούτε φέρνει σημαντικά έσοδα, ούτε δημιουργεί νέους φιλάθλους και την μελλοντική στήριξη της ομάδας. Θα χρειαστεί μια γενναία απόφαση και μια σημαντική μείωση των τιμών διαρκείας, ακόμη και σε επίπεδο που θα μπορούσε να  θεωρηθεί εξευτελιστικό, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την στήριξη που η ομάδα χρειάζεται.

Ας αφήσουμε την προπονητική ομάδα (η οποία φέτος είναι εξαιρετική) να κάνει τη δουλειά της, ας της ευχηθούμε να έχει την τύχη που είχαν οι δύο προηγούμενες  και αν δώσουμε την ευκαιρία στον κόσμο να στηρίξει το μεγάλο ταλέντο αυτών των νεαρών παιδιών.

Πρόταση: 50 ευρώ διαρκείας στην 1-2, 100 ευρώ διαρκείας στην 4-7 και σημαντική μείωση σε κάθε άλλη θύρα. Φέρτε αυτόν τον ταλαιπωρημένο κόσμο στο γήπεδο!!!

Ξεκίνημα

Τη Δευτέρα 30/6 και αν δεν κάνω λάθος στις 18:00 θα γίνει η πρώτη προπόνηση της ομάδας για την αγωνιστική σεζόν 2014-2015. Το τεχνικό επιτελείο έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να υπάρχει πληρότητα σε όλες τις γραμμές, δεδομένων των οικονομικών συνθηκών.

Αυτή η χρονιά θα είναι περίεργη. Η φουρνιά των νέων παικτών που θα κληθούν να υπερασπίσουν την ιωνική ασπίδα είναι πολύ καλή. Καλύτερη από την περίφημη γενιά των μωρών του Ελέ. Η βασική τους διαφορά είναι ότι οι νέοι μας παίκτες είναι πράγματι μωρά ενώ ο κος Ελευθερόπουλος είχε την τύχη, ανάμεσα σε αρκετούς ταλαντούχους νεαρούς παίκτες να έχει και αξιόλογους έμπειρους και μάλιστα σε κάθε γραμμή. Μολονότι ο Δημήτρης Τερζόπουλος είναι ανάμεσα στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους στην κατηγορία προπονητές, σίγουρα θα χρειαστεί την τύχη που είχε και ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος και ο κος Παντέλης.

Σίγουρα δεν είναι μόνος ο Πανιώνιος που αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα, από την άλλη πλευρά σε ένα πρωτάθλημα από το οποίο θα υποβιβαστούν τέσσερις ομάδες σίγουρα θα ευνοηθούν αυτές οι οποίες θα βρίσκονται σε κάπως καλύτερη κατάσταση και θα μπορέσουν να ενισχυθούν κατά τρόπο ουσιαστικό. Τέλος, η ομάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον ίδιο της τον εαυτό, δηλαδή την κόπωση ή ακόμη και την αδιαφορία των φιλάθλων, οι οποίοι για έκτη συνεχόμενη χρονιά θα αρκεστούν στον στόχο παραμονής και μάλιστα σε ένα ομιχλώδες διοικητικό και οικονομικό τοπίο.

Να μην ξεχνάμε κάτι βασικό. Η ομάδα φέρεται να έχει συμφωνήσει με αρκετούς νέους και φιλόδοξους παίκτες από χαμηλότερες κατηγορίες. Φαντάζομαι ότι όλοι αυτοί θα παρουσιαστούν τη Δευτέρα. Όμως αν δεν υπαχθούμε σε κάποια ευνοϊκή ρύθμιση ή αν η υπαγωγή γίνει αργότερα από την 31/7/2014 όταν και λήγει η προθεσμία υποβολή των νέων συμβολαίων τότε η ομάδα που θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα δεν θα έχει καμία σχέση με αυτή που θα κληθεί να συμμετάσχει στο όποιο πρωτάθλημα.

Η αβεβαιότητα είναι μεγάλη, όπως και η κόπωση του κόσμου. Όπως κι αν έχει η κατάσταση, οφείλουμε τη Δευτέρα να στηρίξουμε το νέο ξεκίνημα αλά και τους ανθρώπους που αυτή τη δεδομένη στιγμή ρισκάρουν χρήματα και την προσωπική ή επαγγελματική τους φήμη, προκειμένου να μπορέσει ο Πανιώνιος να σταθεί στα πόδια του.

Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο ερασιτέχνης

Είχα καιρό να κυκλοφορήσω σε πανιώνια στέκια και να συλλέξω πληροφορίες για την ομάδα. Είναι γεγονός ότι εδώ και αρκετό καιρό αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα με πολλούς άλλους φίλους. Με έχει κουράσει τόσο πολύ η Πανιώνια καθημερινότητα που πλέον δεν έχω και πολύ μεγάλη όρεξη να ασχοληθώ μαζί της.

Για να μη μακρηγορώ με μεγάλους προλόγους, θα ήθελα να σας μεταφέρω το συναίσθημα που αποκόμισα. Φαίνεται ότι γίνεται σοβαρή προσπάθεια με την υπαγωγή της ομάδας στο 106  ή σε κάποιο άλλο ευεργετικό νόμο που θα μας δώσει την ευχέρεια να ανασάνουμε οικονομικά. Απ’ ότι καταλαβαίνω, από την έναρξη του διαχειριστικού ελέγχου μέχρι σήμερα δείχνει να έγινε καλή δουλειά, τέτοια που να μπορεί να υποστηρίξει αξιοπρεπώς το δικόγραφο που θα κατατεθεί. Δεν υποστηρίζω ότι θα υπαχθούμε οπωσδήποτε στο άρθρο. Το θεωρούσα και το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο. Είναι ένας στόχος που πιθανότατα θα μπορούσε να επιτευχθεί στα πλαίσια μιας πολιτικής απόφασης προκειμένου να κάνει restart το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεδομένου ότι πολλές ομάδες αντιμετωπίζουν τα ίδια ή και μεγαλύτερα προβλήματα. Κάποιοι, πέρα από το 106 αναμένουν και την ψήφιση ενός νέου νόμου που θα προσφέρει μακροχρόνιο διακανονισμό των οφειλών προς το δημόσιο. Αυτά είναι τα καλά νέα. Όσο αισιόδοξα κι αν ακούγονται τα πράγματα, πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι στην όποια προσπάθεια έχουμε αντίπαλο τον χρόνο. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ανεβάσουμε παίκτες από τις υποδομές, ούτε βέβαια να οριστικοποιήσουμε τα συμβόλαια των παικτών που φέρονται ότι έχουν προχωρήσει σε προφορική συμφωνία συνεργασίας. Ότι θετικό μπορεί να έρθει μέσω των δικαστηρίων ή της πολιτείας, πρέπει να έρθει γρήγορα. Διαφορετικά θα κινδυνεύσουμε να πούμε ότι η εγχείρηση πέτυχε αλλά ότι ο ασθενής πέθανε.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σχολιάσω και ένα θέμα που αφορά στο μπάσκετ. Διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες για τις επαφές ανάμεσα στον ΚΑΕ και τον Ερασιτέχνη προκειμένου ο τελευταίος να αναλάβει την τύχη της ομάδας, με τρόπο αντίστοιχο της συνεργασίας ΠΑΕ, Τσακίρη, Ερασιτέχνη (αναλάβετε και θα τσοντάρω). Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο ερασιτέχνης δεν μπορεί να αναλάβει τέτοιο βάρος. Ήδη είναι μεγάλη υπερβολή ότι θεωρητικά διαχειρίζεται μια ΠΑΕ. Δυστυχώς το μητρικό σωματείο δεν έχει ούτε τα μέσα, ούτε την πληθώρα στελεχών για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε μία τέτοια πρόκληση. Πέραν αυτού όμως υπάρχει και ένα άλλο θέμα. Όταν μια ανώνυμη αθλητική εταιρεία έρχεται στα χέρια του ερασιτέχνη, είναι προφανές ότι αποψιλώνεται από παίκτες και από μπάτζετ. Συνεπώς το συμβούλιο του ερασιτέχνη, αν και δεν έχει ουσιαστική ευθύνη ούτε τα μέσα, είναι έκθετο στον κόσμο για πιθανή αγωνιστική αποτυχία. Αυτό το βρίσκω εξαιρετικά άδικο. Θεωρώ ότι είναι πολύ προτιμότερο τη διοίκηση να την αναλαμβάνουν άνθρωποι που να μπορούν και να θέλουν να εμπλακούν με τον επαγγελματικό αθλητισμό και όχι να πετάμε διαρκώς το μπαλάκι στον ερασιτέχνη, ο οποίος αντιμετωπίζει κι αυτός τεράστια προβλήματα.

The Ranch

Πολλές φορές, όταν διαβάζουμε ότι κάποιος με οικονομική επιφάνεια θέλει να βοηθήσει την ομάδα, θεωρούμε ότι αυτός έχει στο σπίτι του μια μηχανή που τυπώνει χρήματα έτοιμα προς πέταμα στον Πανιώνιο. Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι που βοηθούν τον Πανιώνιο, χρειάζονται και τη δική μας συνδρομή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποία γράφω το συγκεκριμένο άρθρο.

Ανάμεσα στα πρόσωπα της περίφημης επιτροπής σωτηρίας είναι και ο Κυριάκος Σκούρας, ιδιοκτήτης του κέντρου αναψυχής « The Ranch» στο Σοφικό Κορινθίας.

Το Ranch είναι ένα θεματικό πάρκο στο οποίο αναπαρίσταται μια ολόκληρη πόλη της Άγριας Δύσης. Πέρα από αυτό, λειτουργεί ως κατασκηνωτικός χώρος και ως αθλητικό κέντρο καθώς διαθέτει αθλητικές εγκαταστάσεις ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλει ,κολύμβησης και τοξοβολίας.

Έναντι ενός ιδιαίτερα προσιτού αντιτίμου (με ή χωρίς φαγητό) μια οικογένεια μπορεί να περάσει μια όμορφη ημέρα με ποικίλες δραστηριότητες. Μπορεί να κάνει ιππασία, να αθληθεί να περιηγηθεί τους χώρους της καουμπόικης πόλης, να κάνει το γύρο του πάρκου με το τρενάκι και πολλά άλλα. Μπορεί να επισκεφθεί τα μαντριά με τα αγριογούρουνα, τα πρόβατα και τα ελάφια, να δει άλογα πόνυ και να παρακολουθήσει δραστηριότητες στο εκπαιδευτικό χωριό.  Στον χώρο υπάρχει καφετέρια, εστιατόριο, κιόσκι με γρήγορο φαγητό κ.λ.π. Το πολύ θετικό είναι ότι όλα τα προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων και των αναμνηστικών πωλούνται σε πολύ προσιτές τιμές. Γενικά στο Ranch είχα την αίσθηση ότι ο χώρος φτιάχτηκε για να περνάει καλά μια οικογένεια, χωρίς να νοιώθει ότι ξοδεύει υπερβολικά χρήματα. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει η δυνατότητα να περιορίσει κάποιος ακόμη περισσότερο το όποιο κόστος, φέρνοντας μαζί το δικό του φαγητό. Είδα πολλούς που έκαναν πικ νικ. Όπως προανέφερα, το καλοκαίρι το Ranch λειτουργεί και ως παιδικές κατασκηνώσεις, με το κόστος συμμετοχής να καλύπτεται από τα περισσότερα ταμεία.

Οι εντυπώσεις μου από το Ranch είναι απόλυτα θετικές, ιδίως λόγω του Value for Money και προτρέπω όλους τους φίλους Πανιώνιους που θέλουν να περάσουν μια ξεχωριστή ημέρα (ή ακόμη αι να διανυκτερεύσουν στον χώρο) να προτιμήσουν το καουμπόικο χωριό στο καταπράσινο Σοφικό Κορινθίας.

Δημήτρης Τερεζόπουλος

Λίγο πολύ όλοι περιμέναμε τη λύση της συνεργασίας με τον Νίκο Αναστόπουλο. Η ομάδα, δυστυχώς, δεν μπορούσε να αντέξει το συμβόλαιό του ( το οποίο απ’ όσο γνωρίζω ήταν ιδιαίτερα λογικό). Ο Αλενατόρε είναι από τους προπονητές που από παλιά είχα στο μυαλό μου ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ομάδα και για τον λόγο αυτό είδα με καλό μάτι την πρόσληψή του (ανεξάρτητα από το αν πίστευα ότι ο Παναγόπουλος είχε και μπορούσε να δώσει πράγματα). Στο διάστημα που έμεινε στην ομάδα δεν είδαμε κάτι σπουδαίο σε επίπεδο απόδοσης, σίγουρα όμως πέτυχε νίκες σε παιχνίδια κλειδιά για την παραμονή με κυριότερο το παιχνίδι με τον Απόλλωνα. Πιθανολογώ ότι λόγω εμπειρίας  έδωσε σιγουριά στους παίκτες, ενώ λέγεται ότι κράτησε καλά και τα αποδυτήρια. Συνολικά λοιπόν, στο διάστημα που έμεινε, προσέφερε και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.

Ο Αναστόπουλος, αν και έμπειρος προπονητής, δεν ξέρω κατά πόσο έχει την ικανότητα ή την υπομονή να αναδείξει νέους παίκτες. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ παίκτη που να έχει αναδείξει, γεγονός που ίσως και να οφείλετε στο ότι δύσκολα στεριώνει σε ομάδα για μεγάλο διάστημα. Γενικά όμως εκτιμώ ότι έχει την τάση να στηρίζεται σε έμπειρους παίκτες.

Ο Πανιώνιος όμως της επόμενης σεζόν θα είναι μια εντελώς νέα και σε μεγάλο βαθμό άπειρη ομάδα ( τι ‘χες Γιάννη τι ‘χα πάντα), η οποία θα απαρτίζεται κυρίως από παίκτες της Κ20 και ίσως 1-2 έμπειρους, εάν και εφόσον κατορθώσουμε να πάρουμε μια προσωρινή φορολογική ενημερότητα. Τον ρόλο αυτό μπορεί να τον παίξει άνετα ο Δημήτρης Τερεζόπουλος.

Ο Τερεζόπουλος δεν είναι ένας τυχαίος προπονητής. Έχει επιδείξει σημαντικές επιτυχίες στις ομάδες υποδομών που ανέλαβε. Για έξι ολόκληρα χρόνια ήταν προπονητής σε τμήματα του ερασιτέχνη. Έχει πάρει δύο πρωταθλήματα ΕΠΣΑ με τους εφήβους, ενώ θα μπορούσε να συνεχίσει την καλή δουλειά αν δεν προσλαμβάναμε την ομάδα των Ιταλών προπονητών, που τελικά δεν γνωρίζω, παρά το βαρύ βιογραφικό τους, τι υπηρεσίες προσέφεραν στην ομάδα. Ο Τερεζόπουλος προσελήφθη άμεσα από τον Ολυμπιακό, στον οποίο έμεινε συνολικά τέσσερα χρόνια, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Κ17. Από το καλοκαίρι και κατόπιν εισήγησης του Έβανς Παυλόπουλου, εργάζεται και πάλι στον Πανιώνιο και συγκεκριμένα στην Κ20 ομάδα, με την οποία κατέκτησε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα. Απ’ όσο γνωρίζω είναι κάτοχος του UEFA PRO, που σημαίνει ότι έχει και τα τυπικά προσόντα να ηγηθεί της ομάδας.

Φέτος, ανέλαβε την ευθύνη της πρώτης ομάδας σε ένα μόλις παιχνίδι. Στο εντός με τον ΠΑΣ. Όχι μόνο πέτυχε τη νίκη (βασικότατη) αλλά η ομάδα παρουσίασε και πάρα πολύ καλή απόδοση. Τώρα πλέον που έχω δει κάποιες φορές την Κ20 ομάδα, αντιλαμβάνομαι ότι ο Τερεζόπουλος κατάφερε έστω και σε αυτό το παιχνίδι να περάσει στους παίκτες κάποια από τα στοιχεία του παιχνιδιού των μικρών κα συγκεκριμένα το συνεχές γύρισμα της μπάλας και την υπομονή στην επίθεση.

Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Τερεζόπουλος είναι ένας πολύ καλός και σοβαρός προπονητής. Για να πετύχει θα χρειαστεί να δουλέψει πολύ, να του βγουν όλοι οι πιτσιρικάδες και να κατορθώσει η ομάδα να αποκτήσει και 2-3 παίκτες με εμπειρίες στην κατηγορία. Σίγουρα θα χρειαστεί και τύχη, την οποία είχαν αρκετοί από τους προκατόχους του που βρέθηκαν σε παρόμοια κατάσταση.

Του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία (αν και δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως)!

AGAINST MODERN FOOBALL

Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθώντας παιχνίδια των Κ ομάδων, νομίζω ότι βρήκα όσα μου έλειπαν από τα Κυριακάτικα μεσημέρια του χειμώνα. Προσπάθεια, πολύ ωραία μπάλα, όμορφο κλίμα στην εξέδρα και όλα αυτά χωρίς το άγχος αδειοδοτήσεων, τις φήμες, τα στοιχήματα, τους επαγγελματίες παράγοντες, τους διάφορους επενδυτές, τις ομάδες διάσωσης, τα άρματα, τον Βαγγέλα, τον Κάκο και τους λοιπούς συγγενείς που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τον λόγο που πληρώνεις εισιτήριο για να χαλάς τη διάθεσή σου. Το ποδόσφαιρο που όλοι αγαπάμε ως θέαμα ζει. Απλά βρίσκεται στα πρωταθλήματα υποδομών.

Όλα αυτά σε υπερθετικό βαθμό υπήρχαν στον σημερινό τελικό ΕΠΣΑ Κ15. Εκπληκτική ατμόσφαιρα στην εξέδρα, πολύς κόσμος, ωραίο κλίμα ανάμεσα στους φιλάθλους, θέαμα, πάρα πολλές ευκαιρίες εκ μέρους του Πανιωνίου και ένα χαμένα πρωτάθλημα το οποίο κατέκτησε ο πιο τυχερός κι από τον Γκαστόνε Απόλλων.

Η ομάδα μας έχασε πολλές και μεγάλες ευκαιρίες, είχε τρία δοκάρια και πιθανότητα θα μπορούσε να είχε κερδίσει και πέναλτι αν... Στον αντίποδα ο Απόλλωνας έκανε ένα σουτ και πέτυχε ένα γκολ. Αυτά συμβαίνουν. Η ίδια η ζωή δεν είναι δίκαια. Γιατί να είναι ο αθλητισμός;

Όπως κι αν έχει, χάρηκα γιατί κατάλαβα ότι το δέντρο του Πανιώνιου έχει πολλές και βαθιές ρίζες. Όσες κι αν κοπούν το δέντρο θα γίνεται όλο και ψηλότερο αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι με αγάπη και μεράκι για το σύλλογο και τα νέα παιδιά. Με καλύτερη οργάνωση και συνεννόηση ανάμεσα σε ΠΑΕ και ερασιτέχνη μπορούμε να πετύχουμε θαύματα. Μέχρι τότε θα βγάζουμε ταλέντα, ταλαιπωρώντας όμως 400 οικογένειες αθλούμενων λόγω των οργανωτικών προβλημάτων, των μικροεγωισμών και της ασυνεννοησίας.

Κλείνοντας θα ήθελα να συγχαρώ την Κ15 ομάδα του Πανιωνίου (παίκτες, προπονητή, υπεύθυνους) για τον καλό αγώνα που έδωσαν όλη τη χρονιά. Μπορεί να μην κατάφεραν τον στόχο. Δεν πειράζει. Πείσμα, πίστη και πολύ δουλειά και η επιτυχία θα έρθει. Μπράβο παιδιά!!!

να μη ξεχασω

Κυριακή 4\5\2014 ωρα 17:00. Γήπεδο Νεας Σμύρνης, τελικος ΕΠΣΑ. Η Κ 15 του Πανιώνιου αντιμετωπίζει τον Απόλλωνα Σμύρνης. Όλοι εκεί!

Νέο καταστατικό του Πανιώνιου Γ.Σ.Σ

Πριν από μερικά χρόνια, ο σύλλογος μου έκανε την μεγάλη τιμή να μου αναθέσει την επεξεργασία του νέου καταστατικού. Η δουλειά που ανέλαβα ήταν πάρα πολύ δύσκολη, διότι ο Πανιώνιος είχε την ατυχία να διαθέτει ελλιπέστατα και ξεπερασμένα καταστατικά, τα οποία καταστρατηγούνταν σε κάθε ευκαιρία.

Κατόπιν δίμηνης εργασίας και αφού είχα μελετήσει όλα τα προηγούμενα καταστατικά (άκουσον άκουσον ο σύλλογος φιλοξενούσε στην επίσημη σελίδα του καταστατικό που είχε τροποποιηθεί!!!) και καταστατικά άλλων αθλητικών σωματείων, κατέληξα στο τελικό κείμενο, το οποίο έθεσα προς επεξεργασία και συζήτηση στο Δ.Σ που συμμετείχα. Εννοείται ότι δεν υπήρξε η παραμικρή επεξεργασία του, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε τι που προσπαθεί να αλλάξει λίγο τα κατεστημένα στον σύλλογο.

Μετά από τρία χρόνια ο κος Μισαηλίδης με εμπιστεύτηκε και μου ανέθεσε εκ νέου την ίδια εργασία. Κατόπιν νέας επεξεργασίας δύο εβδομάδων, είμαι έτοιμος να παρουσιάσω και πάλι το καταστατικό που έχω συντάξει προς επεξεργασία από το Δ.Σ. Το τελικό κείμενο θα αναρτηθεί στην κεντρική σελίδα του συλλόγου προκειμένου το κάθε μέλος να πληροφορηθεί τις αλλαγές και να μπορεί να προτείνει τροποποιήσεις στην καταστατική γενική συνέλευση που θα ακολουθήσει.

 Βασικοί άξονες του νέου καταστατικού: Προκαταβολικά σας λέω ότι δεν υπάρχει το τέλειο καταστατικό. Πάντα βρίσκονται πράγματα που χρειάζονται τροποποίηση, αρκεί να κρατάμε κάποιες σταθερές αρχές και αξίες και να προσαρμοζόμαστε γρήγοα στις αναγκες της εποχής:

 1.Κατάργηση των παρατάξεων. Η εκλογή προέδρου και των μελών του συμβουλίου και των επιτροπών θα γίνεται με διπλή ψηφοφορία και σταυροδοσία.Το κάθε μέλος θα εκλέγει τους υποψήφιους που θεωρεί καλύτερους και όχι ένα παραταξιακό πακέτο.

2. Μείωση των μελών του Δ.Σ από 15 σε 9 και των αναπληρωματικών από 3 σε 2.

3. Αύξηση της θητείας του συμβουλίου κατά ένα χρόνο. Κανείς δεν θα μπορεί να συμμετέχει στις επόμενες εκλογές ως υποψήφιος, εφόσον είχε υπηρετήσει σε δύο συνεχόμενα διοικητικά συμβούλια (σε απλά ελληνικά τέλος οι καρεκλοκένταυροι).

4. Δημιουργία του πειθαρχικού συμβουλίου το οποιο θα απαρτίζεται κατά πλειοψηφία από αιρετά μέλη (για πρώτη φορά). Η πειθαρχικη διαδικασία θα μπορεί να ξεκινήσει και με επώνυμη καταγγελία οποιουδήποτε μέλους και αντίστοιχη υποχρέωση τη διοίκησης να θέσει την υπόθεση στο αρχείο ή να παραπέμψει στο πειθαρχικό συμβούλιο με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση και στις δύο περιπτώσεις.

5.Προσπάθεια περιορισμού του φαινομένου των επαγγελματιών ψηφοφόρων (προυποθέσεις ενημέρωσης των εκλογικών καταλόγων, κατάργηση της συμψηφιστικής πληρωμής συνδρομών, απαγόρευση οικονομικής τακτοποίησης πέντε ημέρες πριν από την εκλογική διαδικασία, συμμετοχή στη δεύτερη ψηφοφορία των μελών που είχαν θεμελιώσει εκλογικό δικαίωμα  στην πρώτη. Δημιουργία της ειδικής εκλογικής επιτροπής, η οποία θα αναλαμβάνει την υποχρέωση διεξαγωγής των εκλογών χωρίς δικαίωμα της διοίκησης να προχωράει σε μαγειρέματα.

6. Δημιουργία ειδικών επιτροπών με τη συμμετοχή μέλους του Δ.Σ, του έφορου του τμήματος και εκπροσώπων των γονέων.

7. Παροχή δικαιώματος χρήσης των αθλητικών χώρων του πανιωνίου στα μέλη του υπό προϋποθέσεις και με παροχή έκπτωσης.

 

Υπάρχουν και πολλές άλλες μικρότερες τροποποιήσεις έτσι ώστε συνολικά να μιλάμε για ένα εντελώς καινούργιο καταστατικό. Αυστηρό αλλά παράλληλα δημοκρατικό και συγκεκριμένο. Θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση αν περάσουν όλες αυτές οι αλλαγές...Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια...Τουλάχιστον θα δούμε ποιός δεν θέλει συγκεκριμένες αλλαγές και γιατί...Ίσως τοκείμενο που ετοίμασα να είναι too much για ένα πανιώνιο που κρατάμε πάντα μικρό για να μας χωράει... Αξίζει όμως η προσπάθεια για ένα καινούριο καταστατικό αρχών. Πριν να παραδώσω το κείμενο θα ήθελα να μου καταθέσετε εγγράφως ιδέες που μπορεί να έχετε. Θα χαρώ να τις διαβάσω και θα τις λάβω υπόψη μου.Είναι βέβαιο ότι πολλά μυαλά σκέφτονται καλύτερα από ένα.

Καλη σας μέρα.

Και μετά τη σωτηρία τι;

Όταν ο Πανιώνιος απέκτησε τον Φαμπιάν και τον Ρεκόμπα, όταν απέκτησε το προπονητικό και "ξήλωσε" τις ακαδημίες της Ρόμα φανταζόμουν ότι επιτέλους είχε έρθει η στιγμή που όλοι περιμέναμε για να δούμε την ομάδα ψηλά. Εκεί που της αξίζει. Δυστυχώς όμως οι Ρωμαίοι προπονητές αναλώνονταν στις ταβέρνες του Κορωπίου, το προπονητικό άλλαξε χέρια και για τη σωτηρία της ομάδας, ήδη από τη χρονιά της υπέρβασης, χρειάστηκε να  και επιστρατευτούν τα πατροπαράδοτα κομπιουτεράκια. Από τότε κάθε χρονιά και χειρότερα. Κάθε χρονιά και πίκρες. Κάθε χρονιά και μεγαλύτερη αναξιοπρέπεια. Ο Τσακίρης έφυγε και από τότε παρακολουθούμε Πανιώνια χέρια κάθε είδους να διαχειρίζονται ένα τρομακτικό χρέος και να ανέχονται την ένταξη της ομάδας σε άρματα και κλίκες. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η φυγή του κόσμου. Φτάσαμε λοιπόν να αποδεχόμαστε ότι ένα θέαμα το οποίο να είναι ΓΙΑ τον κόσμο να διεξάγεται ΕΡΗΜΗΝ του κόσμου... Στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος παρακολουθήσαμε το απόλυτο παιχνίδι - παρωδία. Πληρώσαμε εισιτήριο για να δούμε δυο ομάδες να ανταλλάσουν πάσες στον χώρο του κέντρου για 90 λεπτά. Λες και ισόπαλο δεν μπορούσε να έρθει το αποτέλεσμα μα γκολ, έτσι, για να χαρεί και λίγο ο κόσμος...Ας πανηγυρίσουμε λοιπόν τη διάσωση της ομάδας στο πιο βρόμικο πρωτάθλημα της ευρώπης, ας ελπίσουμε ότι η ομάδα που εντός ολίγου θα χάσει μεγάλο μέρος του ρόστερ της θα εξακολουθήσει να είναι στα κόλπα για να σώσει και την επόμενη παρτίδα, ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσουμε να κρατήσουμε μια χρονιά τη σπουδαία φουρνιά που έρχεται από τις υποδομές χωρίς να απλώσει τα χέρια του ο Βαγγέλας, ο Τίγρης ή κάθε άλλος μεγαλοπαράγοντας.

Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τον Πανιώνιο.  Δεν αγγίζουν τον κόσμο που επέλεξε να υπηρετεί μια ομάδα αντισυμβατική, μια ομάδα με κουλτούρα και με τεράστια αθλητική και όχι εξωαθλητική παράδοση.

Ο Πανιώνιος δεν χρειάζεται πολλά. Χρειάζεται έναν ηγέτη που να στραφεί στις ρίζες του, να υποστηρίξει τις υποδομές του και με το ταλέντο των αθλητών μας να ορθώσει ανάστημα στον κάθε Βαγγέλη, στο κάθε σύστημα, στην κάθε παράγκα, με κάθε κόστος. Αυτός είναι ο Πανιώνιος που γουστάρουμε. Αυτό που μας σερβίρετε είναι Λεβαδειακός. Χάρισμά σας...

Υπάρχει ηγέτης όχι με πολλά λεφτά αλλά με αρχίδια; Αυτό είναι το θέμα φίλοι μου. Αυτό ψάχνει ο μέσος φίλαθλος. Αυτό έχει ανάγκη ο Πανιώνιος.

 

Υ.Γ

Ειλικρινά λυπάμαι που ο Πανιώνιος δεν έχει τον δικό του Βελλή. Έναν άνθρωπο αξιοπρεπή, με όσα χρήματα χρειάζονται για να ορθώσει ανάστημα και να κάνει και τον τελευταίο έλληνα φίλαθλο να στεναχωρηθεί για τον υποβιβασμό του Απόλλωνα.

Y.2
Πολλά συγχαρητήρια στη Λέσχη Φίλων Πανιωνίου για τη βράβευση του Φανούρη. Δεν ξέρω αν πληρώνουν τα νοίκια, ξέρω όμως ότι αναλαμβάνουν υποχρεώσεις του επίσημου Πανιώνιου. Μπράβο Λέστερ!!!

ΟΜΑΔΑ ΟΝΕΙΡΟ

"...Γιατί όσους κι αν μας έκλεβαν πάντα βγάζαμε καινούριους...". Αυτό λέει ο φίλος Griniaris στο ξακουστό "Γιατί είμαι Πανιώνιος". Και έχει απόλυτα δίκιο. Το κατάλαβα ακόμη καλύτερα όταν ύστερα από καιρό ξαναείδα την Κ-20 ομάδα. Είπα ομάδα; ΟΜΑΔΑΡΑ!!! Χαίρεσαι να βλέπεις αυτά τα πιτσιρίκια να καταπίνουν τον αντίπαλο. Από τη μέση και πάνω είναι ασταμάτητοι. Πάρα πολύ ταλέντο!!! Με συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν κατασπάραξαν τον δύσμοιρο Πλατανιά με 5-2 (4-1 στο ημίχρονο).

Πολλά συγχαρητήρια στον ακούραστο εργάτη Γιάννη Παυλόπουλο, στον προπονητή των επιτυχιών Δημήτρη Τερεζόπουλο (μόνο τρελός δεν βλέπει ότι ο άνθρωπος αδικείται που δεν ανέβηκε στην πρώτη ομάδα), στον γυμναστή και καλό μου φίλο Πέρρο Θεωδοράκο (μεγάλη μορφή) και σε κάθε άλλο συντελεστή αυτής της εξαιρετικής δουλειάς που γίνεται στις υποδομές.

Όσο λοιπόν χάρηκα με αυτό που είδα άλλο τόσο στεναχωρήθηκα που δεν βρίσκεται ένας επενδυτής με μυαλό 10χρονου παιδιού, να αναλάβει την ομάδα, να ρίξει όσα χρήματα χρειάζονται για να μπορούμε να συνεχίσουμε να βγάζουμε παικτάράδες και να εξασφαλίσει ότι δεν θα μας τους κλέβει ο ένας και ο άλλος τίγρης... Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβει κανείς ότι το χρυσορυχείο που έχουμε αυτή τη στιγμή στις υποδομές μπορεί σε ένα με δύο χρόνια να πουληθεί χρυσάφι ή να μας το κλέψει ο επόμενος επιτήδειος; Πως θα μπορούσαμε να ανεχθούμε στοιχηματικούς παράγοντες να κάνουν μικροκομπινούλες και να μην βλέπουμε ότι στην αυλή μας έχει φυτρώσει το δέντρο με τα χρυσά μήλα και δεν κάνουμε τίποτα;

Τι να πω ρε παιδιά...Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την έννοια του επενδυτή στην Ελλάδα. Επενδυτής είναι αυτός που αγοράζει φθηνά και πουλάει ακριβά. Τίποτα άλλο. Που είναι με τέτοιο εμπόρευμα;;;

Τέλος πάντων, αφού δεν βρίσκεται, ας απολαύσουμε αυτούς τους παικταράδες στην επόμενη ευκαιρία και σύντομα στην πρώτη ομάδα.

Καλή επιτυχία στους μεγάλους αύριο. Ας εξασφαλιστεί και μαθηματικά η παραμονή και μετά βλέπουμε πως θα μαζέψουμε τα συντρίμμια της ομάδας. Θα ήθελα πολύ να δω ποιος από τους παίκτες θα κάνει τη δική του υπέρβαση. Όχι για την καριέρα και τα συμβόλαια, αλλά γι αυτό τον τρομερό σύλλογο που έχει αναδείξει και αναστήσει τόσους πολλούς ποδοσφαιριστές.

Ήταν αστείο;

Την Πρωταπριλιά έγραψα στη σελίδα μου στο facebook ότι κυκλοφόρησε το πόρισμα του οικονομικού ελέγχου. Πολλοί φίλοι ενδιαφέρθηκαν να μάθουν, άλλοι δε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έκανα πρωταπριλιάτικο αστείο. Πλέον υπάρχουν δημοσιεύματα «επίσημων» Πανιώνιων φορέων που αναφέρονται στην ολοκλήρωση του ελέγχου και στην γνωστοποίηση αποσπασμάτων του στους Πάνθηρες.

Σύμφωνα λοιπόν με τις πληροφορίες που έχουμε όλοι, το χρέος ανέρχεται γύρω στα 9 εκ ευρώ, από τα οποία τα 2 (κατ' άλλους 3) είναι οφειλές προς τον μεγαλομέτοχο του συλλόγου ( επιμένω στον όρο μεγαλομέτοχος, διότι κατέχει το 23% των μετοχών και επιπλέον διατηρεί απαιτήσεις 2.000.000 ευρώ έναντι του συλλόγου – με λίγα λόγια ΠΟΤΕ δεν έχασε επί της ουσίας την ιδιοκτησία της ομάδας). Από τον έλεγχο αυτό προκύπτουν κάποια συμπεράσματα:

 

Οι περισσότεροι φίλοι ρωτάνε αν το χρέος είναι διαχειρίσιμο ή όχι. Η ερώτηση είναι λάθος. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει κεφαλαιούχος να διαχειριστεί το χρέος. Εξηγούμαι. Ο Πανιώνιος έχει δύο βασικά έσοδα: τα τηλεοπτικά και τα έσοδα από την πώληση παικτών. Επειδή τα τηλεοπτικά είναι μάλλον ανελαστικό έσοδο (ας μου επιτραπεί ο όρος) τη διαφορά στη διαχείριση του χρέους μπορούν να την κάνουν ΜΟΝΟ τα έσοδα από την πώληση παικτών.

 

Η διοίκηση της Π.Κ (ή μάλλον οι 3-4 που έκαναν κουμάντο) προσπάθησε να ισοσκελίσει τα έσοδα με τα έξοδα, μειώνοντας το budget και προχωρώντας σε μια άτυπη στάση πληρωμών. Ήταν πολύ τυχερή (ή ικανή – αυτό το κρίνει ο καθένας όπως νομίζει) που κατάφερε να κρατήσει την ομάδα στην κατηγορά (άρα να μην στερηθεί τα έσοδα των τηλεοπτικών), κατάφερε να πουλήσει κάποιους παίκτες, όμως η μεγάλη αποτυχία της, που τελικά κρίνει και όλη τη θητεία, ήταν η αδυναμία να κρατήσει και να πουλήσει και άλλους παίκτες που μπορούσαν να αποφέρουν στον σύλλογο πάρα πολλά έσοδα. Πολλά μεγάλα κεφάλαια της ομάδας αλλά και παίκτες μικρότερης μεταπωλητικής απόδοσης αφέθηκαν ελεύθεροι έναντι συμβολικού ή μηδενικού οφέλους. Χωρίς χρήματα και χωρίς παίκτες αξίας είναι λογικό και επόμενο η ομάδα να μην είναι όσο ανεξάρτητη θα θέλαμε (και το λέω ευγενικά). Φτάσαμε λοιπόν στο σημερινό σημείο όπου έχουμε μόνο χρέη και δεν περιμένουμε έσοδα από άλλη πηγή, δεδομένου ότι το μισό και πλέον ρόστερ μάλλον είναι φευγάτο.

 

Να πούμε λοιπόν κάποιες αλήθειες: Ακόμη κι αν ο Πανιώνιος καταφέρει να μπει σε κάποιο από τα περίφημα άρθρα του πτωχευτικού κώδικα (που πολύ αμφιβάλλω – σίγουρα όμως θα παίξει ρόλο το γεγονός ότι ο κος Τσακίρης κατατάσσεται πλέον στους μεγαλο δανειστές του συλλόγου), δεν θα έχει την οικονομική ευχέρεια να ενισχυθεί μεταγραφικά ώστε να δημιουργήσει μια νέα ομάδα τύπου Ελευθερόπουλου (Παυλόπουλου θα έλεγα). Άρα η προσφυγή στα άρθρα 106 ή 99 έχει νόημα μόνο αν υπάρξει και ρευστότητα. Αν δεν υπάρξει, ουσιαστικά θα προκύψει και πάλι μια διοίκηση τύπου ΠΚ η οποία θα κοιτάξει να διαχειριστεί τα τηλεοπτικά και τα παράπλευρα έσοδα (τι κάνει νιάου νιάου), ελπίζοντας σε ένα απροσδιόριστο σχέδιο σωτηρίας. Αυτό αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσει στην Γ’.

 

Λύση: Η ΠΚ παρά τις αποτυχίες της μας έδωσε ένα καλό μάθημα. Επιβεβαίωσε ότι αν επενδύσεις σωστά στις υποδομές και αν αγοράσεις φθηνούς και καλούς παίκτες μπορείς το αργότερο σε δύο χρόνια να τους παρουσιάσεις με αξιώσεις στην ποδοσφαιρική αγορά. Εκείνη δεν κατάφερε να τους πουλήσει. Πολλοί έμειναν ελεύθεροι ύστερα από την έξοδο του Μεσολογγίου που επιχείρησε… Αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο ένας κεφαλαιούχος. Η ερώτηση είναι απλή: Πόσο θα μπορούσε να πουλήσει ο κος Τσακίρης ή κάποιος άλλος με μικρότερη έστω οικονομική επιφάνεια παίκτες όπως τον Αραβίδη των 11 γκολ, τον Λαμπρόπουλο, τον Κούρο, τον Παντίδο; Πόσο τον Ανέστη και τον Ντούνη; Σίγουρα περισσότερο από 1,5 εκ ευρώ που θα πλήρωνε για να επενδύσει στην ομάδα δημιουργώντας την απαραίτητη ρευστότητα. Υπάροχυν στην αγορά ή στις υποδομές μα αντίστοιχη παίκτες; Δεκάδες. Το χρέος λοιπόν φίλοι μου είναι διαχειρίσιμο υπό τη μοναδική προϋπόθεση ότι θα θελήσει κάποιος να επενδύσει στην ομάδα σωστά και με βάθος τουλάχιστον δύο ετών. Κάθε άλλη λύση είναι καταδικασμένη, ακόμη κι αν το χρέος ήταν σε μικρότερα επίπεδα. Κάθε άλλη πρόταση (πανιώνια χέρια, ομάδες σωτηρίας, έρανοι κ.λ.π) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και θα εξυπηρετήσει είτε προσωρινά τον σύλλογο είτε για λίγο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα προσωπικά μικροσυμφέροντα.

 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι το πόρισμα του ελέγχου πρέπει να δοθεί στη δημοσιότητα ή να παρουσιαστεί έστω σε Γ.Σ. Είναι προφανές ότι δεν θα μπορέσει να παραμείνει κρυφό, αφού έτσι κι αλλιώς η οποιαδήποτε προσπάθεια για υπαγωγή στα πλαίσια του πτωχευτικού δικαίου να στηριχθεί σε αυτό ακριβώς το πόρισμα. Νομίζω ότι είναι σωστό και δίκαιο το πόρισμα αυτό να μην γνωστοποιηθεί  μόνο σε μια αίθουσα δικαστηρίου, αλλά να περιέλθει σε γνώση όλων μας προκειμένου να βγάλουμε συμπεράσματα για πρόσωπα και πράματα και ενδεχομένως να αποφασίσουμε όλοι μαζί το καλύτερο δυνατό για τον σύλλογο.

Για τον αρχηγό

Θέλω να είμαι συνεπής σε όσα πιστεύω. Για τον λόγο αυτό το μόνο που θα γράψω για το σημερινό παιχνίδι είναι ότι κερδίσαμε με 3-0 τον Αστέρα και απ' ότι φαίνεται εξασφαλίσαμε την παραμονή στην κατηγορία. Τα δύσκολα όμως αρχίζουν μετά το τέλος του πρωταθλήματος.

Μια λοιπόν που δεν έχω να γράψω τίποτα άλλο για το σημερινό παιχνίδι, να μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε κάποιον γιατί νοιώθω ότι έχω την ηθική υποχρέωση να το κάνω.

 Όταν ήρθε στην ομάδα ο Χρήστος Αραβίδης στραβομουτσούνιασα. Είναι γεγονός ότι δεν τον είχα σε αθλητική εκτίμηση. Έβλεπα τα στατιστικά του και μου γύριζαν τα μάτια. Παράλληλα κουβαλούσε τη φήμη ότι τον έφεραν άνθρωποι που δεν εκτιμούσα. Στη ζωή μου λίγες φορές έχω κάνει λάθος για άνθρωπο. Όσες φορές όμως έκανα, το παραδέχθηκα τόσο δημόσια όσο και στον ίδιο. Για τον Αραβίδη έκανα πολύ μεγάλο λάθος.

 Όσο διάστημα είναι στην ομάδα δουλεύει σαν σκύλος, προσφέρει τα μέγιστα, έχει πετύχει απανωτά ρεκόρ καριέρας και αξίζει  ΑΠΟΛΥΤΑ το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο άνθρωπος αυτός φροντίζει σε κάθε παιχνίδι να ξεπερνάει τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό είναι το νόημα του πρωταθλητισμού. Αυτό είναι το ζητούμενο σε ένα ματς ποδοσφαίρου χωρίς σενάρια και παίκτες ηθοποιούς που λένε και οι Πάνθηρες.

Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι όμως, ο Χρήστος Αραβίδης, τιμώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού έχει προβεί σε σπουδαίες δηλώσεις με κυριότερη, ότι οι παίκτες χρωστάνε στον Πανιώνιο και όχι το αντίθετο. Ισχύει. Κρίμα όμως που ισχύει και το ανάποδο. Δεν αξίζει στον Πανιώνιο και την ιστορία του να είναι μπαταξής και διαπλεκόμενος.

Ο Αραβίδης έχει σεβαστεί την ομάδα και την ιστορία της περισσότερο από τον καθένα. Δεν ξέρω αν έχει συμφωνήσει με άλλο σύλλογο όπως οι περισσότεροι συμπαίκτες του, χαίρομαι όμως, που, αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο,  δεν το δημοσιοποίησε. Δεν μας πρόσβαλε. Δεν έδωσε την ικανοποίηση στον προέδρο κάποιου άλλου σωματείου να κάνει τη λεζάντα του και να μας πικάρει.

 Μετά από όλα αυτά, θα καταλάβω απόλυτα την απόφασή του να φύγει, γιατί σε μια εποχή άκρατου επαγγελματισμού μάτωσε τη φανέλα όπως έκαναν μόνο ηρωικές μορφές του συλλόγου, αντιλαμβανόμαστε όμως ότι το ποδόσφαιρο είναι το επάγγελμά του. Ας μου επιτρέψει όμως μία συμβουλή: Χρήστο, ελπίζω να μην ανταλλάξεις το περιβραχιόνιο του αργηχού  του ιστορικότερου σωματείου της Ελλάδας με τη φανέλα ενός αναλώσιμου παίκτη της Α.Ε.Κ, διότι όσοι πάτε στην Α.Ε.Κ θα είστε αναλώσιμοι. Δεν σας αξίζει. Ακόμη κι αν το κάνεις όμως θα το σεβαστώ και θα σε χειροκροτήσω.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι υπήρξαν πολλοί παίκτες που έδωσαν και την ψυχή τους για την ομάδα. To brfunatic αναγνωρίζει την προσφορά τους και τους τιμά, τιμώντας τον πρώτο και καλύτερο αυτών (των τελευταίων χρόνων). Τον αρχηγό Χρήστο Αραβίδη.