ΠΑΝΙΩΝΑΡΑ - Α.Ε.Κ Χ ΣΤΟ ΚΡΥΟ

Λίγος κόσμος, λίγες φάσεις, πολύ κρύο και τελικά ισοπαλία σε ένα παιχνίδι που είναι σημαντικό για όλους μας, αλλά τελικά έμοιαζε σαν τον αγώνα του Γιάννη κόντρα στο θεριό. Ίσως οι μόνοι που έμειναν ευχαριστημένοι να ήταν οι τεχνικοί των ομάδων που όχι μόνο δεν χρεώθηκαν ήττα σε ένα τέτοιο παιχνίδι, αλλά αντιθέτως μοιράστηκαν χρήσιμους βαθμούς.

Θα ξεκινήσω από τα γνωστά. Λίγος κόσμος. Θα έλεγα ελάχιστος για την σημασία του παιχνιδιού. Για άλλη μία φορά ακριβό εισιτήριο, για άλλη μία φορά προσκλήσεις, η μόνη διαφορά ότι  προσκλήσεις πήγαν και σε ΑΕΚτζηδες... Προσωπικά δεν άκουσα τίποτα για απαγόρευση μετακίνησης (ομαδικής ή ατομικής) οπαδών. Αυτό σημαίνει ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ελέω κάρτας Κοντωνή, δεν μπορέσαμε να πάμε στην Λιβαδειά, δηλαδή στην πλέον αδιάφορη και ασφαλή έδρα, αντιθέτως όμως ένα σωρό Α.Ε.Κτζήδες γράφτηκαν στο σύστημα, κάθησαν δίπλα μας και παρακολούθησαν τον αγώνα (με ελάχιστα παρατράγουδα). Προσκλήσεις όμως δεν πήραν μόνο ΑΕΚτζήδες. Πήραμε κι εμείς.  Ειλικρινά αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Πάντα υπάρχει μια πρόσκληση για την 5-6 που με περιμένει στην πόρτα. Όχι μόνο δεν την έχω πάρει ποτέ αλλά αντιθέτως αγοράζω το εισιτήριό μου στην αγαπημένη μου θύρα. Αν για κάποιο λόγο τα οικονομικά μου δεν το επιτρέπουν είτε πηγαίνω σε φθηνότερη θύρα είτε δεν πηγαίνω στο γήπεδο. Τόσο απλά. Αυτό δεν το λέω για να κάνω τον έξυπνο. Το λέω γιατί αντιλαμβάνομαι  τη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε όλοι στα οικονομικά μας, την ανάγκη της ομάδας  να έχει έσοδα και βέβαια την υποχρέωσή μας να υποστηρίζουμε οικονομικά την προσπάθεια με όσα μπορούμε. Όχι όμως τσάμπα...

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Η Π.Α.Ε θα πρέπει επιτέλους να κινηθεί στο θέμα των εισιτηρίων, αφού είναι ξεκάθαρο ότι ο κόσμος θέλει αλλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Προτείνω δύο λύσεις: α) Το εισιτήριο διαρκείας Β' γύρου, για να μπει ζεστό χρήμα με απαραίτητη  γενναία έκπτωση και β) σημαντική μείωση στην τιμή του απλού εισιτηρίου. Ο λόγος απλός. Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, τον Πανιώνιο τον παρακολουθούν και κάτοικοι της Ν. Σμύρνης που η πρώτη τους ομάδα είναι άλλη. Οι άνθρωποι αυτοί αποκλείεται να πληρώσουν αυτή την περίοδο ακριβό εισιτήριο για να παρακολουθήσουν την δεύτερη ομάδα τους. Άλλωστε το ίδιο συμβαίνει και με δικούς μας φιλάθλους.

Ως προς τα αγωνιστικά: Οι περισσότεροι ασχολήθηκαν με τις αμφισβητούμενες φάσεις. Υπάρχουν πολλές και για τις δύο ομάδες. Προσωπικά δεν στέκομαι ιδιαίτερα σ' αυτό καθώς θεωρώ ότι η Α.Ε.Κ του Σάββατου ήταν μια μετριότατη ομάδα, την οποία σαφέστατα και μπορούσε να κερδίσει ο  καλός Πανιώνιος αν έπαιζε πιο δυνατά. Θεωρώ ότι αυτό δεν συνέβη, κυρίως επειδή και οι δύο προπονητές, φοβούμενοι την ήττα, ήταν περισσότερο επιφυλακτικοί  απ' ότι έπρεπε, με αποτέλεσμα η ισοπαλία να έρθει φυσιολογικά. Αν βάλω σε ζυγαριά τις αμφισβητούμενες φάσεις τότε μάλλον ο Πανιώνιος αδικήθηκε περισσότερο, προσωπικά όμως ήθελα μια καθαρή νίκη στα ίσια, την οποία είμαι σίγουρος ότι θα πετυχαίναμε ακόμη και με κόντρα διαιτησία αν απλά δημιουργούσαμε περισσότερες φάσεις στην αντίπαλη άμυνα. Ό,τι έγινε έγινε, δεν πήραμε την χαρά που όλοι θέλαμε, πήραμε όμως έναν βαθμό, χρήσιμο για την συνέχεια.

Ως προς την αντιπαλότητα με την Α.Ε.Κ: Πολλές φορές Α.Ε.Κτζήδες με ρωτούν για την κόντρα. Άνθρωποι που διαβάζουν την μαύρη ώρα των σπορ και το ΑΕΚ 365, που δέχθηκαν την κατεδάφιση του γηπέδου τους, την διόγκωση του χρέους της ομάδας σε αστρονομικά επίπεδα, περίεργες διοικήσεις επί σειρά ετών, την καταπάτηση σημαντικού μέρους του άλσους της Ν. Φιλαδέλφειας για να χτίσει ο τίγρης γήπεδο εάν και εφόσον του το πληρώσει το κράτος, μάλλον δεν φημίζονται για την εξυπνάδα τους. Ας κάνουμε λοιπόν μια τελευταία προσπάθεια. Ο Πανιώνιος κύριοι είναι ομάδα που παράγει αθλητισμό. Δεν καταναλώνει. Παίζουμε με τα δικά μας παιδιά και χαιρόμαστε γι αυτό. Το μοναδικό που ζητάμε είναι να τους πουλάμε τη σωστή στιγμή και στην σωστή τιμή για να μπορούμε να συνεχίζουμε να κάνουμε το κέφι μας. Διαχρονικά θέλατε παίχτες μας χωρίς να πληρώνετε τον λογαριασμό. Τα παραδείγματα άπειρα. Ναι, πολλούς παίκτες τους πήραν τσάμπα νόμιμα. Το νόμιμο όμως δεν είναι πάντα ηθικό και ασφαλώς τέτοιες νόμιμες ενέργειες δικαιολογημένα δημιουργούν αγανάκτηση σε αυτόν που τις υφίσταται. Μην την ψάχνετε λοιπόν, ήσασταν διαχρονικά λάθος  και επιπλέον μπορούμε να αποδείξουμε ότι υπήρξατε ιδιαίτερα εχθρικοί με όλα τα Μικρασιατικά Σωματεία, τα οποία είτε θέλατε να εξαερώσετε (βλέπε Απόλλων) είτε να τα κρατάτε πάντα σε αισθητή διαφορά από εσάς, για να μπορείτε να πλασάρεστε ως ο μοναδικός εκπρόσωπος του Μικρασιατικού αθλητισμού. Αυτή είναι λοιπόν η αλήθεια για όποιον την καταλαβαίνει.

Τέλος πάντων. Αυτά όλα δεν έχουν σημασία... Το παιχνίδι τελείωσε και πάμε παρκάτω. Μας περιμένει ένα δύσκολο παιχνίδι στο Περιστέρι, από το οποίο όμως μπορούμε να έχουμε βαθμολογικό όφελος και από εκεί και πέρα δύσκολες ημέρες σε διοικητικό επίπεδο, αφού πρέπει να κλείσουν οι ανανεώσεις σημαντικών παικτών μας και να ενισχυθούμε όσο γίνεται περισσότερο. Καλή εβδομάδα σε όλους.

Κονσέρβα ροδάκινο

Τεχνικά προβλήματα με ανάγκασαν να απέχω για λίγο από αναρτήσεις και σχόλια, διάστημα που συνέπεσε με την πολύ καλή βαθμολογική πορεία της ομάδας. Δυστυχώς, η επίλυση των προβλημάτων συνέπεσε με ένα πολύ αρνητικό εντός έδρας αποτέλεσμα.

Χθες, οι ελάχιστοι που παρακολουθήσαμε τον αγώνα, περάσαμε ένα ιδιαίτερα βαρετό απόγευμα. Για 90 λεπτά παρακολουθούσαμε ένα ανούσιο θέαμα χωρίς φάσεις από τη δική μας πλευρά, κόντρα σε μια ομάδα που δεν είχε να παρουσιάσει απολύτως τίποτα. Είναι από αυτά τα παιχνίδια που πραγματικά σκέφτεσαι γιατί στο καλό πλήρωσες εισιτήριο (οι φίλοι με τις προσκλήσεις δεν το αντιμετωπίζουν ποτέ αυτό...) αφού δεν περνάς καλά και ψυχανεμίζεσαι ότι η τόση απραξία δεν θα βγει σε καλό...

Κάτι λοιπόν που η ομάδα δεν δημιουργούσε φάσεις, κάτι που ο προπονητής τράβηξε στον πάγκο παίκτες που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις, κάτι που στην τελευταία φάση μπαίνει ένα χαλαρό σουτ με γύρω στο τέρμα ένα σωρό παίκτες και να πως σου ξεκινάει στραβά η εβδομάδα...

Είναι η δεύτερη φορά φέτος που σπαταλάμε βαθμούς στην τελευταία φάση του αγώνα, αποτέλεσμα που συμπίπτει με συγκεκριμένες επιλογές του κου Ουζουνίδη. Σεβόμενος την καλή εικόνα της ομάδας σε όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είχα σκοπό να του κάνω κριτική, όμως η δήλωση του ότι χάσαμε ένα βαθμό και όχι τρεις, υπαινισσόμενος ότι το παιχνίδι ήταν σίγουρο Χ, ενώ ανταποκρίνεται στην αλήθεια, δεν αγγίζει καθόλου τους λόγους για τους οποίους όχι μόνο δεν κάναμε φάσεις κόντρα σε μια πλήρως ακίνδυνη ομάδα αλλά και γιατί δεν εντείναμε την όποια μας προσπάθεια. Και πως να το κάναμε αυτό, ιδίως μετά από τις αλλαγές του... Δεν είναι κακό να σφάλεις και να το παραδέχεσαι...

Σίγουρα οι 13 βαθμοί είναι πάρα πολύ καλοί γα το συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Από την άλλη υπάρχουν οικονομικές ανάγκες και θεωρώ πολύ πιθανό να πουλήσουμε παίκτες τον Γενάρη, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει αγωνιστικά. Συνεπώς δεν έχουμε το περιθώριο να σπαταλάμε βαθμούς (έστω και τον ένα κατά τον κο Ουζουνίδη) γιατί πολλές από τις ομάδες που αυτή τη στιγμή δείχνουν υποψήφιες για υποβιβασμό, έχουν μεγάλα περιθώρια βελτιώσεων κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο...

Συνεχίζουμε με εκτός έδρας αγώνα στη Λειβαδιά - το παιχνίδι δηλαδή που αποτελεί διαχρονικά την πλέον αποτυχημένη εκδρομή για σουβλάκια - . Μήπως μετά τα χθεσινό αποτέλεσμα, αυτό μπορεί να αλλάξει;

Κλείνοντας, θα ήθελα μία προσωπική χάρη. Ίσως να έχετε πληροφορηθεί ότι η ομάδα σκάκι του Πανιωνίου κατέλαβε την τρίτη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Πρόκειται για μια τεράστια επιτυχία η οποία οφείλεται στο μεράκι του έφορου κ. Γαβριήλ Χανταντ. Το τμήμα αυτό έχει ελάχιστα έσοδα (από τις συνδρομές των λίγων παιδιών, που απολαμβάνουν όμως εξαιρετικό επίπεδο προπόνησης σε έναν υπέροχο χώρο), και μικρά έξοδα, τα οποία δυστυχώς είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν γιατί καμιά φορά στον Πανιώνιο είμαστε ακριβοί στα πίτουρα... Το μεγάλο βασικό έξοδο που έχει το τμήμα είναι αυτό της συμμετοχής στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και ανέρχεται γύρω στις 3.000 ετησίως. Αν υπάρχουν φίλοι που θα μπορούσαν να δώσουν ως χορηγία αυτό το ποσό, παρακαλώ να επικοινωνήσουν με το τμήμα. Είναι κρίμα να σταματήσει μια τόσο ωραία προσπάθεια. Ανατρέχοντας τόσο στη σελίδα του τμήματος όσο και στο facebook θα διαπιστώσετε ευχερώς για πόσο καλό και οργανωμένο τμήμα μιλάμε.

Χαρές και λύπες

Έστω και με καθυστέρηση, θα ήθελα να γράψω μερικά πράγματα για το παιχνίδι της Κυριακής αλλά και για το θρίλερ του μπάσκετ.

Νομίζω ότι όταν είδαμε το πρόγραμμα των πρώτων αγωνιστικών, πολλοί πιστέψαμε ότι υπήρχαν σοβαρές πιθανότητες να μείνουμε χωρίς βαθμό ακόμη και για τέσσερις αγωνιστικές. Ευτυχώς που κάναμε λάθος και η ομάδα φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας με 6 ολόκληρους βαθμούς ύστερα από 3 πολύ δύσκολα παιχνίδια. Αυτό σε συνδυασμό με την αγωνιστική πτώση αρκετών ομάδων, μας κάνει αισιόδοξους για τη συνέχεια και την επίτευξη (κατ αρχην) του στόχου της παραμονής στην κατηγορία.

Η ομάδα την Κυριακή έδειχνε διάθεση, είχε την κατοχή, έχασε κάποιες ευκαιρίες και τελικά ευτύχισε να κερδίσει το παιχνίδι με το γκολ του Μπακασέτα και το τραγικό σφάλμα του τερματοφύλακα του Π.Α.Ο. Ο Παναθηναικός, εντελώς συγκυριακά θα μπορούσε να ισοφαρίσει, μολονότι αυτό θα γίνονταν κόντρα στη ροή του αγώνα που τον ήθελε νωχελικό, απρογραμμάτιστο και ίσως αδιάβαστο. Το τελικό αποτέλεσμα θεωρώ ότι είναι δίκαιο. Η ομάδα έδειξε βελτίωση σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, χωρίς όμως και πάλι να πιάσει πολύ υψηλά επίπεδα απόδοσης. Για άλλη μία φορά έδειχνε σοβαρή στην άμυνα, με πολύ καλό κεντρικό αμυντικό δίδυμο και τερματοφύλακα. Ιδιαίτερα ελπιδοφόρα η εμφάνιση του Καραμάνου. Εξακολουθούμε να περιμένουμε την ενσωμάτωση μιας σειράς παικτών. Μεγάλο ερωτηματικό για άλλη μία εβδομάδα ήταν η μη εμφάνιση του Μητρόπουλου στην βασική ενδεκάδα. Τέλος καλό όλα καλά. Απολαύσαμε μια σπουδαία νίκη με αρκετό κόσμο στις εξέδρες (που ταλαιπωρήθηκε άδικα στα εισιτήρια) και σε ένα γήπεδο που δέχθηκε όμορφες πινελιές συντήρησης.

Θα γκρινιάξω για ένα πράγμα. Παιδικά διαρκείας. Κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το γήπεδο δεν έχει καινούριο αίμα, ότι είναι ακριβή διασκέδαση για έναν οικογενειάρχη και ως εκ τούτου τα παιδιά και οι έφηβοι να μπαίνουν στο γήπεδο εντελώς δωρεάν.

Μπάσκετ: Θα το πω σε δύο κουβέντες. Κυριολεκτικά στα παρά ένα και χάρη στην κινητοποίηση του ερασιτέχνη, το μπάσκετ απέφυγε τον υποβιβασμό στα τοπικά πρωταθλήματα. Έγινε ξεκάθαρο αυτό το οποίο ο ερασιτέχνης καταδείκνυε εδώ και μήνες, ότι δεν υπήρχε ολοκληρωμένο ρόστερ για την Α2 και φυσικά δεν υπήρχαν χρήματα για ένα τέτοιο εγχείρημα. Αν λοιπόν η ομάδα κατέβαινε στο πρωτάθλημα της Α2 και αργότερα αποσύρονταν (σχεδόν σίγουρο κατά τη γνώμη μου) την περίμενε η Α ΕΣΚΑΝΑ. Δυο ώρες πριν από τη λήξη της σχετικής προθεσμίας, η ΚΑΕ δήλωσε αδυναμία συμμετοχής στο πρωτάθλημα της Α2 και αιτήθηκε τη συμμετοχή στη Β. Συνεπώς για άλλη μία φορά το βάρος πέφτει στον ερασιτέχνη για να αναλάβει βάρη που δεν δημιούργησε και που δύσκολα μπορεί να σηκώσει. Δεν είναι τιμή για τον Πανιώνιο να αγωνίζεται στη Β, ειλικρινά όμως είναι ότι καλύτερο μπορούσε να γίνει και  μένουμε  ικανοποιημένοι επειδή  αποφεύχθηκε ο διασυρμός των τοπικών κατηγοριών. Σε καθαρά αγωνιστικό και οργανωτικό επίπεδο θεωρούμε ότι με σημείο εκκίνησης την Β, ίσως θα είναι εύκολο να επανέλθουμε γρηγορότερα στην Α1 αφού η κατηγορία έχει μικρότερες απαιτήσεις και θα υπάρξει επαρκής χρόνος ανασύνταξης ώστε η ομάδα ανεβαίνοντας στην Ας να μπορεί να σταθεί με αξιώσεις. Δεν είναι εύκολο. Θα χρειαστεί δουλειά, οργάνωση και κυρίως στήριξη από τον κόσμο τόσο σε ηθικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο.

Μια λοιπόν που στάθηκε αδύνατον να βρούμε πολλά λεφτά από τους λίγους, ας προσπαθήσουμε να τα βρούμε από τους πολλούς. Θεωρώ υποχρέωση όλων την αγορά διαρκείας και τη στήριξη της ομάδας με κάθε τρόπο (π.χ διαφημίσεις και χορηγίες). Χωρίς αυτό θα είναι αδύνατον να σταθούμε ακόμη και στο πρωτάθλημα της Β και από εκεί και πέρα ο δρόμος δεν έχει γυρισμό.

Καλά και κακά νέα λοιπόν, όπως είναι η ζωή, με ελπίδα όμως για ένα καλύτερο μέλλον.

Ώρα μηδέν για το μπάσκετ

Σε αυτά τα χρόνια που είναι ανοιχτό το Blog, οι αναρτήσεις μου για το μπάσκετ είναι ελάχιστες. Επειδή κάποια πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο αποφάσισα να γράψω δύο- τρία πράγματα.

Η περσινή αποχώρηση του κου Λιανού έγινε γρήγορα και  μάλλον άτσαλα, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ο χρόνος να μεταβιβαστούν οι μετοχές στα χέρια ανθρώπων που θα μπορούσαν να αντέξουν το οικονομικό βάρος και βέβαια χωρίς να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης της χρονιάς. Τα βασικά σενάρια ήταν  η προσπάθεια παραμονής στην Α1 μέσω μεταγραφών ή η τυπική συμμετοχή με την ομάδα των εφήβων, η οποία βέβαια θα οδηγούσε την ομάδα σε εξευτελιστικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά ταυτόχρονα είναι βέβαιο ότι θα βοηθούσε στον περιορισμό του χρέους, άρα ενδεχομένως στην καλύτερη διαχείριση τα επόμενης χρονιάς στην Α2.

Για να μην μακρηγορώ, όλοι μας ξέρουμε ότι το παιχνίδι της παραμονής χάθηκε στις λεπτομέρειες, με συνέπεια τον αγωνιστικό υποβιβασμό της ομάδας με ταυτόχρονη αύξηση των χρεών.

Ίσως πολλοί νομίζουν ότι το πρωτάθλημα της Α2 είναι εύκολο ή απαιτεί μικρό μπάτζετ. Λάθος. Θα χρειαστούμε τουλάχιστον 150.000 ευρώ, ουσιαστικά για μια πορεία μεταξύ του μέσου της βαθμολογίας και του υποβιβασμού. Από αυτά τα χρήματα, ακόμη και με τη βοήθεια του ερασιτέχνη μπορεί να βρεθεί ένα μέρος μόνο (50-60.000). Υπάρχει βέβαια και το σενάριο του υποβιβασμού στην Β κατηγορία, η οποία έχει πολλά μειονεκτήματα (φοβερή ήττα γοήτρου, αποψίλωση των ακαδημιών από παίκτες) αλλά παράλληλα έχει ως θετικά το πολύ μικρότερο μπάτζετ (με 80.000 υπολογίζουν οι άνθρωποι του μπάσκετ ότι μπορεί η ομάδα να πρωταγωνιστήσει και να ανέβει άνετα στην Α2), τη διαγραφή του χρέους και τη μεγαλύτερη ευκολία ανεύρεσης στελεχών, καθώς δεν θα αντιμετωπίζουν προσωπικά τον κίνδυνο των παλαιών χρεών, τα οποία μάλλον δεν είναι όσα ακούγονταν αλλά πολύ περισσότερα…

Αυτό το νόημα έχει και το κάλεσμα του ερασιτέχνη για την αυριανή συνέλευση. Όχι να προσέλθει ο καθένας που θα πει το μακρύ και το κοντό του, αλλά να υπάρξουν συγκεκριμένες οικονομικές προσφορές. Χρήματα, χορηγίες ή κάθε άλλη απτή βοήθεια μπορεί να βοηθήσει το τμήμα να σταθεί στα πόδια του. Αν δεν βρεθεί λύση η ομάδα θα βρεθεί στα τάρταρα. Τόσο απλά…

Ουσιαστικά αύριο θα μάθουμε πόσα χρήματα μπορούμε να βρούμε και ποιοι είναι διατεθειμένοι να τρέξουν το τμήμα και σε ποια κατηγορία. Η όποια επιλογή πρέπει να ληφθεί όχι με βάση το συναίσθημα αλλά το πραγματικό συμφέρον της ομάδας ως σύνολο.

Με τα λίγα μέσα που διαθέτω, καλώ κι εγώ με τη σειρά μου κάθε έναν που αγαπάει το μπάσκετ, κάθε έναν που ενδεχομένως γνώρισε τον Πανιώνιο μέσω των θρυλικών του ομάδων να προσφέρει την όποια βοήθεια μπορεί. Το σημείο είναι κομβικό, ο χρόνος ελάχιστος και οι αποφάσεις τεράστιες.

Μεγάλο διπλό

Με ένα πολύ μεγάλο διπλό επιστρέφει από τη Θεσσαλονίκη η ομάδα μας. Το 1-0 κόντρα στον Ηρακλή μας δίνει ένα σημαντικό εκτός έδρας τρίποντο, σε ένα γήπεδο που διαχρονικά κάθε άλλο από φιλόξενο ήταν, κυρίως όμως μας δίνει μια πολύ μεγάλη τονωτική ένεση ηθικού.

Σε γενικές γραμμές η ομάδα δεν παρουσίασε δραστική βελτίωση στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, σε σχέση με το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Δεν θα μπορούσε άλλωστε, αφού πολλοί από τους νεοαποκτηθέντες παίκτες εξακολουθούν να υστερούν σε φυσική κατάσταση και σε προσαρμογή. Αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν το γκολ του Μπακασέτα, η καλύτερη λειτουργία των αμυντικών μας και βέβαια η διαφορά κλάσης των επιθετικών του Ηρακλή σε σχέση με τους επιθετικούς του Ολυμπιακού.

Το σημαντικό στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι οι βαθμοί και όχι η απόδοση και ασφαλώς ότι η συγκεκριμένη εκτός έδρας νίκη θα προκαλέσει ενθουσιασμό για το επόμενο εντός έδρας παιχνίδι με τον Παναθηναικό. Ελπίζω η διακοπή του πρωταθλήματος να μας βοηθήσει ώστε να παρουσιαστούμε ακόμη καλύτεροι και να φέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με τους πράσινους.

Δύο - τρεις μικρές παρατηρήσεις: Αντιλαμβάνομαι και τον χαμηλό βαθμό ετοιμότητας και τις ελλείψεις κλπ. Αυτό που μου λείπει σε σχέση με την περσινή έναρξη είναι η κυκλοφορία της μπάλας και η υπομονή. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που είχε προλάβει να εμφυσήσει ο Τερεζόπουλος ακόμη και σε παιχνίδι που είχε κατέβει ως υπηρεσιακός και θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι που πρέπει να δουλέψει ιδιαίτερα ο Ουζουνίδης, ιδίως όταν η ομάδα θα είναι πλήρης και περισσότερο έτοιμη.

Μπορεί να μην σκόραρε, αλλά ο Καρίμ μας δίνει να καταλάβουμε ότι ξέρει καλή μπάλα ακόμη και μικρές ενέργειες. Ελπίζω να δικαιώσει τις προσδοκίες μας και να ανοίξει δουλειά με τα αντίπαλα δίχτυα.

Εντυπωσιακή η βελτίωση του Παπαδόπουλου. Αν και δεν έχω δει τον Διούδη, θεωρώ δίκαιη την καθιέρωσή του στο βασικό σχήμα. Αυτό που μου προκαλεί βέβαια κατάπληξη είναι η κατά κάποιο τρόπο υποβάθμιση των Τασουλή και Μητρόπουλου.

Αυστηρή η πρώτη κίτρινη στον Αργυρόπουλο (ίσως και άδικη) στη δεύτερη όμως εγκλημάτησε ο παίκτης μας και έβαλε σε κίνδυνο την προσπάθεια της ομάδας.

Όλα αυτά βέβαια θα τα δούμε στην πορεία. Το βασικό είναι ότι η εβδομάδα θα ξεκινήσει με χαμόγελο.

Η επίθεση άραξε σπίτι

Καλή ποδοσφαιρική χρονιά σε όλους, με υγεία στους παίκτες και επιτυχίες στην ομάδα.

Με δεδομένη την προιστορία και τη διαφορά μπάτζετ, το παιχνίδι στο "Καραισκάκης", μάλλον δεν υπολογίζεται στον βαθμολογικό προυπολογισμό της ομάδας. Θα έλεγα όμως ότι είναι πρόσφορο ως ένα πολύ δυνατό δοκιμαστικό παιχνίδι, ενόψει των υπόλοιπων  αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας. Στα πλαίσια αυτά, τόσο χθες όσο και τις προηγούμενες χρονιές, περίμενα να δω έναν δυναμικό και ψυχωμένο Πανιώνιο, που δεν θα φοβηθεί την ήττα ή τον αντίπαλο και που θα επιδιώξει να δείξει στην υπόλοιπη φίλαθλη ομάδα ένα καλό αγωνιστικό πρόσωπο. Όσες ομάδας έχουν πάει με τέτοια ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις έφυγαν με θετικό αποτέλεσμα, σε αντίθεση με εμάς που τις περισσότερες φορές πάμε φοβισμένοι και με διάθεση απλά και μόνο να κρατήσουμε το σκορ σε κάποιο αξιοπρεπές επίπεδο (που δεν το καταφέρνουμε πάντα).

Αυτό που είδαμε χθες ήταν κυριολεκτικά μισή ομάδα. Δεν υπάρχει δημιουργικό κέντρο, δεν είδαμε γρήγορα άκρα, μας έλειψαν οι επιθετικοί που δεν έχουν φτάσει σε επιθυμητό επίπεδο ενσωμάτωσης, οπότε η ομάδα αρκέστηκε σε ένα αμυντικό -  παθητικό ρόλο, περιορισμένη στο μισό γήπεδο. Αρχικά η αμυντική λειτουργία έδειχνε καλή, συνεπικουρούμενη από την νωθρή εμφάνιση του Ολυμπιακού. Όπως όμως κι αν το δεις, δεν μπορείς να είσαι ευχαριστημένος από το αμυντικό στήσιμο, όταν δέχεσαι τρία γκολ, τα δύο από αυτά μάλλον εύκολα για μια ομάδα που θεωρητικά έχει δώσει έμφαση στην αμυντική της λειτουργία. Κάπως έτσι λοιπόν ήρθε η ταρίφα, με την ομάδα να ανησυχεί τους φιλάθλους.

Δεν θα επιμείνω στο αποτέλεσμα, ούτε στο δύσκολο πρόγραμμα των πρώτων αγωνιστικών, για το οποίο θεωρώ ότι ο κ Ουζουνίδης έχει δίκιο ότι ενόψει του επιπέδου ετοιμότητάς μας ήταν προτιμότερο.

Στον φετινό σχεδιασμό έγιναν δύο μεγάλα λάθη. Πρώτον άρχισαν να αποκτηθούν επιθετικοί και δημιουργικοί παίκτες. Παράλληλα η ομάδα έδωσε ελάχιστα φιλικά παιχνίδια και μάλιστα και πάλι με μισή ομάδα. Συνεπώς, εξαιτίας αυτών, η προετοιμασία δεν μπορεί να θεωρηθεί ικανοποιητική. Ας ελπίσουμε ότι το κενό θα καλυφθεί σύντομα και χωρίς μεγάλες βαθμολογικές απώλειες.

Από το χθεσινό παιχνίδι θα ήθελα να ξεχωρίσω τον Παπαδόπουλο, που δείχνει αρκετά βελτιωμένος, τον Καρίμ, ο οποίος μπορεί να μην απείλησε την επίθεση, έδειξε όμως ότι ξέρει μπάλα, τον Μπουμάλ που ήτα δραστήριος και τον Παύλο Μητρόπουλο, ο οποίος θεωρώ ότι θα έπρεπε να βρίσκονταν στο αρχικό σχήμα.

Στον απόηχο των δηλώσεων

Πέρασε σχεδόν μία εβδομάδα από την ανακοίνωση που εξέδωσε το Δ.Σ του Πανιώνιου Γ.Σ και την απάντηση της Κ.Α.Ε, κι όμως ουδέν νεώτερον από το μέτωπο του μπάσκετ.

Το περιεχόμενο της ανακοίνωσης - απάντησης της Κ.Α.Ε ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Γενικότητες…Φταίει η συγκυρία, ο κακός ερασιτέχνης που δεν δίνει λεφτά και που πούλησε τον Μωραίτη, πάνω στον οποίο θα στηρίζονταν η ομάδα (όταν θα δημιουργούνταν) και απρόβλεπτοι παράγοντες…Αυτοκριτική μηδέν. Πλάνο μηδέν. Δέσμευση καμία.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση της Κ.Α.Ε βρήκαν και διάφοροι φίλαθλοι μας σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης με καταγγελτική για τον ερασιτέχνη διάθεση. Γιατί δεν δίνετε τα λεφτά της μεταγραφής; Γιατί δεν δίνετε τα έσοδα από τις ακαδημίες; Γιατί δεν κρατήσατε τον παικταρά; Πόσα λεφτά έβαλαν στις τσέπες αυτοί που ασχολήθηκαν με την μεταγραφή; Μαύρα…Κάτω από το τραπέζι… Ο καθένας το κοντό του και το μακρύ του χωρίς να ξέρει. Χωρίς έστω να ασχοληθεί να μάθει…

Να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα σε μια σειρά:

Ο Μωραίτης είναι περίπου 16 ετών. Εξαιρετικό ταλέντο αλλά σε μεταβατική ηλικία όπου πρέπει να κάνει μια σημαντική επιλογή για την καριέρα του. Θα μπορούσε να παραμείνει στον Πανιώνιο, μόνο αν στην Κ.Α.Ε υπήρχε μεγαλομέτοχος, χρήματα και πλάνο που θα του εξασφάλιζαν την αγωνιστική του εξέλιξη. Η Α.Ε.Κ του προσέφερε χρήματα, εξασφάλιση, καλό σχολείο και γενικότερα συγκεκριμένες προοπτικές και εξασφάλισε τη συμφωνία του. Τόσο απλά.

Ο αθλητής αυτός, λόγω ηλικίας δεν θα μπορούσε να κάνει άμεσα επαγγελματικό συμβόλαιο. Λόγω όμως της θολής κατάστασης στην Κ.Α.Ε αλλά και της εξαιρετικής πρότασης που είχε δεχθεί από την Α.Ε.Κ θα μπορούσε ανα πάσα στιγμή να μείνει ελεύθερος, αρχικά με προσφυγή του στην επιτροπή μεταγραφών της Ε.Ο.Κ και αν χρειάζονταν στο ΑΣΕΑΔ. Ήταν θέμα χρόνου να μείνει ο παίκτης ελεύθερος άνευ ανταλλάγματος για την ομάδα.

Προς τιμήν της η Α.Ε.Κ δεν θέλησε να επιβαρύνει τις ήδη κακές σχέσεις με τον Πανιώνιο και να «κλέψει» τον αθλητή. Γι αυτό και φτάσαμε σε μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία. Θα μπορούσε να είναι καλύτερη; Θα μπορούσε, υπό την προϋπόθεση ότι τον αθλητή θα τον διεκδικούσαν κι άλλα σωματεία και θα γίνονταν πλειστηριασμός. Όσοι όμως γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν πως για συγκεκριμένους οικογενειακούς λόγους, τον πρώτο λόγο τον είχε πάντα η Α.Ε.Κ.Ας ψάξουν  να μάθουν…

Έτσι λοιπόν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή του Μωραίτη, για την οποία είχε δώσει προφορικά το πράσινο φως η Κ.Α.Ε, ασχέτως του τι λέει στην ανακοίνωσή της…Άλλωστε δεν είναι πειστικό το επιχείρημα ότι γύρω από τον 16χρονο Μωραίτη ΘΑ έστεινε την ομάδα που ΘΑ αποκτούσε για να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Α2, στο οποίο τα ανταγωνιστικά σωματεία έχουν ήδη ξεκινήσει σοβαρή προεργασία και όλα αυτά ΧΩΡΙΣ χρήματα (είπαμε, οι πόρτες ήταν κλειστές)…

Γιατί λοιπόν ο ερασιτέχνης δεν έδωσε τα χρήματα της μεταγραφής του Μωραίτη στην Κ.Α.Ε; Θεωρώ απίθανο να μην ξέρει κανείς την τραγική κατάσταση των οικονομικών του ερασιτέχνη… Για όποιους δεν το ξέρουν, χρωστάμε σε όσους φοράνε παπούτσια. Από αυτόν τον ερασιτέχνη περίμενε χρήματα η Κ.Α.Ε; Και πόσα; Μπορεί να στήσει ομάδα Α2 με τα χρήματα της μεταγραφής του Μωραίτη; Και αφού είστε τόσο large ρε παιδιά, για θυμίστε μας πότε ακριβώς η Κ.Α.Ε πούλησε παίκτη, έναντι ποιου ποσού και με όσα χρήματα ενίσχυσε τον ερασιτέχνη, που είναι η μάνα του συλλόγου και ο θεματοφύλακας τον ιδανικών όταν οι υποτιθέμενοι επαγγελματίες τα σκατώνουν; Πότε ακριβώς δόθηκαν στον ημιθανή ερασιτέχνη τα χρήματα που δικαιούται από την Κ.Α.Ε; Μην ψάχνετε. Ποτέ…Μακάρι να είχαμε χρήματα για να κάνουμε εμείς τη διαφορά. Να ενισχύσουμε εμείς όσους μας ξεχνούν. Δυστυχώς όμως  οι οικονομικές ανάγκες του ερασιτέχνη είναι εξωπραγματικές.

Μας είπαν: Γιατί δεν δίνετε τα έσοδα των ακαδημιών; Τα έσοδα των ακαδημιών είναι αστεία για μια ΚΑΕ είναι όμως κρίσιμα για την οικονομική επιβίωση του ερασιτέχνη. Το ότι μέσα σε αυτή την κρίση 3.000 παιδιά βρίσκουν διέξοδο άθλησης, επειδή γίνεται τιτάνια προσπάθεια κάθε μήνα για να πληρωθεί το ρεύμα, το νερό, το φυσικό αέριο, οι προπονητές, οφείλεται στα έσοδα από τις ακαδημίες. Αν ο ερασιτέχνης διέθετε τα έσοδα από τις ακαδημίες του μπάσκετ στους επόμενους μήνες θα βρίσκονταν μπροστά σε τρομερά προβλήματα λειτουργίας. Είμαι σίγουρος ότι το ξέρετε, αλλά δεν το λέτε. Κρίμα…

Ακούσαμε επίσης ότι κάποιοι κονόμησαν από τη μεταγραφή Μωραίτη. Όποιος έχει στοιχεία να μου τα δώσει. Κι αν δεν θέλει να τα δώσει σε εμένα να πάει απευθείας στον εισαγγελέα… Όχι άλλες ανώνυμες καταγγελίες στους καφενέδες και στο FB. ΣΤΟ Φως όλα…Πολύ φοβάμαι όμως ότι στοιχεία δεν υπάρχουν γιατί στο βαθμό που γνωρίζω όλα έγιναν καθαρά κι ωραία. Απίστευτο για τον Πανιώνιο; Ίσως…

Τα χρήματα της μεταγραφής του Μωραίτη λοιπόν είναι καλά για τον ερασιτέχνη, δυστυχώς όμως ούτε μπορούν να δοθούν στην Κ.Α.Ε ούτε θα έφταναν για να λειτουργήσει. Όσοι απέκτησαν τις μετοχές και ανέλαβαν το τιμόνι από πέρσι, έπρεπε να έχουν και χρήματα και πλάνο και όχι να περιμένουν χρήματα από μια μεταγραφή που δεν ήταν στο πλάνο ή από τις ακαδημίες…  Ο χρόνος περνάει και νομίζω ότι κάπου στο βάθος του μυαλού μας όλοι ξέρουμε που πάει το πράγμα… Όσοι λοιπόν ανέλαβαν ευθύνες, ας μας πουν πόσα δικά τους χρήματα είναι διατεθειμένοι να βάλουν στην Κ.Α.Ε και πότε. Όχι από χορηγίες, ούτε από ξένες μεταγραφές και τις ακαδημίες του ερασιτέχνη. Δικά τους. Αυτή είναι η ιστορία και όχι ο Μωραίτης και τα λεφτά των ακαδημιών. By the way, ακόμη περιμένουμε στον ερασιτέχνη ένα αστείο ποσό από πέρσι…

Κλείνοντας θα ήθελα να πω κάτι. Οι σχέσεις του ερασιτέχνη με την υποδομή μπάσκετ έχουν περάσει από πολλά κύματα. Βρισκόμαστε σε μια καλή φάση όπου οι διαφορές έχουν μειωθεί. Η υποδομή συνεισφέρει στο ταμείο του ερασιτέχνη και κάνει βήματα αλλαγής νοοτροπίας. Νομίζω ότι σε αυτό έπαιξε ρόλο ο Χρήστος Βουζουνεράκης, καθώς η παρουσία του βοηθά στο να υπάρχει καλύτερη επικοινωνία και αποκατάσταση των σχέσεων και της εμπιστοσύνης.

Μπορεί τα χρήματα της μεταγραφής του Μωραίτη να μην ενισχύουν την Κ.Α.Ε, θα πάνε όμως σε καλή μεριά. Θα ενισχύσουν τον ερασιτέχνη που αντιμετωπίζει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, τα τμήματα υποδομής και γίνεται και μια προσπάθεια ώστε να λύσουν το πρόβλημα του χάντμπολ με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό θα είναι ένα πραγματικά σπουδαίο έργο που θα αποκαταστήσει και μια μεγάλη διαχρονική αδικία. Επί σειρά ετών το χάντμπολ ήταν το αποπαίδι του συλλόγου και νομίζω ότι έχει έρθει ο χρόνος να βελτιωθεί η κατάσταση και να παρασχεθούν πολύ καλύτερες συνθήκες λειτουργίας του τμήματος.

Ανακοίνωση Πανιώνιου ΓΣ

Το διοικητικό συμβούλιο του Πανιώνιου Γ.Σ θα ήθελε να εκφράσει την ανησυχία του για την αδικαιολόγητη στασιμότητα που παρατηρείται ως προς την οργάνωση της Κ.Α.Ε Πανιώνιος, ενόψει της συμμετοχής της στο πρωτάθλημα της Α2.

Προς αποκατάσταση της αλήθειας θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στο φίλαθλο κοινό ότι ο Πανιώνιος Γ.Σ κατέχει εκ του νόμου το 10% των μετοχών της Κ.Α.Ε, συνεπώς ο ρόλος του είναι θεσμικός.
Είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό ή νομικό πεδίο συνεισφοράς χρημάτων εκ μέρους του Πανιώνιου Γ.Σ στην Κ.Α.Ε, είτε απευθείας είτε με την παραχώρηση των εσόδων από τα τμήματα υποδομής και για τον λόγο αυτό θεωρούμε τουλάχιστον ατυχείς τους υπαινιγμούς περί μη οικονομικής συνεισφοράς του ερασιτέχνη στο budget της Κ.Α.Ε. Θεωρούμε ότι οι τοποθετήσεις αυτές γίνονται είτε για να μας καταλογιστούν ευθύνες που δεν μας αναλογούν είτε για να επιμεριστούν οι ευθύνες της μεγάλης καθυστέρησης οργάνωσης της Κ.Α.Ε.

Ο Πανιώνιος Γ.Σ, βάσει καταστατικού, έχει την υποχρέωση να διαθέτει το σύνολο των εσόδων του στην βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών στους αθλητές των τμημάτων υποδομής και μόνο, ενώ η διάθεση του οποιουδήποτε ποσού από τα έσοδα των υποδομών προς ενίσχυση επαγγελματικού τμήματος είναι πλήρως ασύμβατη με τον σκοπό και τον ρόλο του συλλόγου.

Συμπληρωματικά να σημειώσουμε ότι η "θολή" κατάσταση στην οποία βρίσκεται η επαγγελματική μας ομάδα μπάσκετ και η δεδομένη δύσκολη οικονομική κατάσταση του Ερασιτέχνη, μας υποχρέωσαν στην επιλογή της μεταγραφής του αξιόλογου αθλητή Δημήτρη Μωραίτη, η οποία έγινε με επωφελείς για τον Πανιώνιο Γ.Σ όρους.

Γιατί ρε Γιώργο...

Τον Γιώργο Ρήγα τον γνωρίσαμε στο Blog από μία παρεξήγηση λόγω συνωνυμίας. Τα πράγματα όμως ήρθαν έτσι ώστε η γνωριμία μας να μην παραμείνει ανώνυμη και διαδικτυακή, αλλά να εξελιχθεί σε φιλία και σε πολύ στενή συνεργασία στα διοικητικά του Πανιώνιου. Υπέροχος άνθρωπος, ευγενής, μορφωμένος με μεγάλη Ακαδημαϊκή καριέρα και αναγνώριση στην Σουηδία. Με χιούμορ, οξυδέρκεια και τεράστια αγάπη για τον σύλλογο. Όνειρό του η βελτίωση των υποδομών του Πανιωνίου μέσα από επιστημονικά μοντέλα τα οποία κατείχε όσο ελάχιστοι. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων αλλά τεράστιας αξίας.

Καθημερινά χάνουμε φίλους στον Πανιώνιο. Η απώλεια όμως του Γιώργου είναι τεράστια, όχι γιατί αποτέλεσε ιστορικό στέλεχος αλλά γιατί έστω και η ολιγόμηνη συμμετοχή του στα διοικητικά ήταν τιμή για τον σύλλογο.

Σε προσωπικό επίπεδο έχασα έναν καλό φίλο, έναν εξαιρετικό συνεργάτη, έναν υπέροχο άνθρωπο. Κάποιον που σε άκουγε με προσοχή και πραγματικό ενδιαφέρον και προσπαθούσε ειλικρινά να βρει λύση στο πρόβλημά σου.

Πριν από μερικούς μήνες με πήρε τηλέφωνο για να μου ζητήσει να συμμετάσχει στην προσπάθεια αναμόρφωσης του καταστατικού. Εκείνη την ημέρα μου ανακοίνωσε εμπιστευτικά το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε. Πάγωσα, πίστευα όμως ότι θα το ξεπεράσει. Ήταν αγωνιστής και θεωρούσα πως λόγω της επιστημονικής του ιδιότητας θα μπορούσε να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία του και να νικήσει την ασθένεια. Του έστειλα το σχέδιο και περίμενα για τις παρατηρήσεις του. Τα πράγματα ήρθαν έτσι και δεν πρόλαβε να μου απαντήσει.

Φίλε Γιώργο να ξέρεις ότι όταν καταθέσω προς έγκριση το νέο καταστατικό, αυτό θα είναι αφιερωμένο σε εσένα. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω.

Θα ήθελα και κάτι άλλο. Ο Γιώργος ήθελε να φτιάξουμε το γηπεδάκι των υποδομών με τον καλύτερο τρόπο ώστε να μην διατρέχουν κίνδυνο οι αθλητές. Τα οικονομικά του συλλόγου και το πρωτάθλημα που είχαμε κάνει για να μαζέψουμε χρήματα επέτρεψαν να το ανακατασκευάσουμε με μεταχειρισμένο χλοοτάπητα. Σήμερα είναι πάλι σε κακή κατάσταση. Θα ήθελα λοιπόν να βρούμε τρόπους για να κατασκευάσουμε το γηπεδάκι με άριστο τρόπο και να του δώσουμε το όνομά του. Όποιος μπορεί να βοηθήσει στο σχέδιο αυτό με τον οποιοδήποτε τρόπο ή με ιδέες, παρακαλώ να επικοινωνήσει μαζί μου.

Θερμά συλλυπητήρια

Εκ μέρους της σελίδας, των αναγνωστών, της οικογένειάς μου αλλά και από εμένα προσωπικά, θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά συλλυπητήρια όλων μας στην οικογένεια της Ελένης Παυλάκου, που υπήρξε από τα πλέον ιστορικά στελέχη του Πανιώνιου Γ.Σ και δυστυχώς έχασε σήμερα τη μάχη για τη ζωή.

Αλλαγή σε σελίδας

Η τελευταία Γ.Σ σηματοδότησε μια μεγάλη αλλαγή στην πορεία της Π.Α.Ε Πανιώνιος. Εντός ολίγων ημερών, το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της Π.Α.Ε που κατείχε ο ερασιτέχνης, πρόκειται να μεταβιβαστεί άνευ ανταλλάγματος στους κ. Δάρα και Ζαμανη.

 

Δεν έχω κρύψει ποτέ ότι επιθυμούσα την επανεμπλοκή του κ Τσακίρη με την Π.Α.Ε Πανιώνιος. Οι λόγοι μπορούν να συνοψιστούν σε δύο γραμμές: μέσα σε μια πενταετία έδωσε όσα όλοι οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες μαζί. Ο Πανιώνιος έλαμπε, ήταν αξιοπρεπής και ο κόσμος που το αντιλαμβάνονταν ακολουθούσε.

 

Όταν αποφάσισε να φύγει ο κος Τσακίρης, θέλησε να δημιουργήσει ένα μοντέλο λαικής βάσης. Το σχέδιο αυτό είχε δύο μεγάλα προβλήματα. 1. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις μοντέλο διοίκησης λαικής βάσης, όταν απλά δεν έχεις λαϊκή βάση και 2. είναι αδύνατο να προχωρήσει ένα τέτοιο σχέδιο όταν από τον κύκλο των ανθρώπων που εμπιστεύεσαι μόνο τρεις (3) δηλώνουν πρόθυμοι να εργαστούν πάνω σε αυτό.

 

Όταν λοιπόν το σχέδιο λαϊκής βάσης δεν προχώρησε, ο ερασιτέχνης ανέλαβε τις τύχες τις ομάδας. Όχι βέβαια για να παραμείνει ο Πανιώνιος σε κυανέρυθρα χέρια, αλλά για την ατζέντα που είχε ο καθένας... Το σίγουρο είναι ότι όσα χρόνια οι μετοχές παρέμειναν στην κατοχή του ερασιτέχνη, το σωματείο δεν άσκησε ΠΟΤΕ κανονική διοίκηση στην Π.Α.Ε. Το έργο αυτό το αναλάμβαναν κατά καιρούς ομάδες ανθρώπων που ενεργούσαν ΑΥΤΟΝΟΜΑ.

 

Ο κος Τσακίρης θέλησε, διαθέτοντας δωρεάν τις μετοχές στον ερασιτέχνη, να μπορέσει το σωματείο να γεμίσει τα ταμεία του με το τίμημα από την πώλησή τους. Κανείς βέβαια δεν δέχθηκε να αγοράσει τις μετοχές για τον απλούστατο λόγο ότι με τόσο περιορισμένα έσοδα,  τόσο μεγάλο άνοιγμα και τόσο αβέβαιότητα ως προς τη συμμετοχή στην κατηγορία (άρα και  αβεβαιότητα ως προς τα έσοδα από το πρωτάθλημα) ο υποψήφιος επενδυτής ουσιαστικά έπαιζε ρώσικη ρουλέτα. Για να μη μακρηγορούμε θα πούμε μόνο ότι από τη στιγμή που δεν βρέθηκε επενδυτής για την ΚΑΕ, δεν υπήρχε μία στο εκατομμύριο να βρεθεί επενδυτής για την ΠΑΕ.Άρα, εφόσον δεν υπήρχε πιθανότητα για έσοδα και εφόσον ο ερασιτέχνης αντικειμενικά δεν έχει στελέχη τα οποία να μπορούν να διοικήσουν μία Π.Α.Ε, το πλειοψηφικό πακέτο ήταν βάρος και όχι μέσο επίλυσης των οικονομικών προβλημάτων.

 

Ύστερα απ' όλα αυτά ήταν θέμα χρόνου να αλλάξει χέρια το πλειοψηφικό πακέτο της Π.Α.Ε. Προέκυψε η πρόταση των κων Δάρα και Ζαμάνη αρχικά για το management και αργότερα για την μεταβίβαση των μετοχών. Ως κίνηση ασφαλώς και ήταν λογική, αφού ήθελαν να εξασφαλίσουν ότι η εμπλοκή τους με τα διοικητικά δεν θα τους εξέθετε μόνο σε κινδύνους, αλλά θα μπορούσαν να έχουν οφέλη. Λογικό. Δούλεψαν μεθοδικά επί σειρά ετών, ανέλαβαν ρίσκο και κατάφεραν να διασώσουν αγωνιστικά την ομάδα σε μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά. Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχω μαζί τους κανένα πρόβλημα. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι θα έπρεπε η μεταβίβαση των μετοχών να γίνει έναντι τιμήματος υπέρ του ερασιτέχνη.

Η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη για το νέο σχήμα, καθώς θα βρίσκεται διαρκώς στην κόψη του αγωνιστικού ξυραφιού, ακόμη και με τις 100 δόσεις θα έχουν το άγχος να καταβάλλουν κάθε μήνα πολύ σημαντικά ποσά στο δημόσιο και όλα αυτά ενώ το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε αναταραχή. Εννοείται ότι το γεγονός ότι είναι σχετικά περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων δεν βοηθά ιδιαίτερα. Αυτό βέβαια είναι και το επιχειρηματικό ρίσκο που αναλαμβάνουν...

 

Κλείνοντας, θεωρώ ότι, αν ο κος Τσακίρης το ήθελε πραγματικά, η συγκεκριμένη μεταβίβαση δεν θα προχωρούσε. Τόσο απλά! Ίσως έχασε μια ιστορική ευκαιρία να ξαναμπεί στον Πανιώνιο υπό καλύτερες συνθήκες και σε ένα ελληνικό πρωτάθλημα με διαφορετικούς συσχετισμούς και μάλιστα χωρίς τον μεγαλύτερο προσωπικό του εχθρό. Τα οικονομικά του σημερινού Πανιώνιου είναι αστεία για το οικονομικό του μέγεθος και με λίγα λόγια μπορούσε να κρατάει την ομάδα ψηλά, ξοδεύοντας αστεία για το μέγεθός του ποσά. Έτσι αποφάσισε, έτσι έγινε. Ίσως είναι και καλύτερα και για εκείνον κυρίως για να απαλλαγεί μια και καλή από την ομάδα που του κόστισε τόσο ακριβά σε κάθε επίπεδο και για όλους εμάς που τον εκτιμούμε, που επί σειρά ετών αναμέναμε την επανεμπλοκή του. Το θέμα τελείωσε και η υπόθεση έκλεισε.

 

Συνεπώς, αφού έχουν έτσι τα πράγματα, δεν μου μένει παρά να ευχηθώ καλή επιτυχία στη νέα διοίκηση της Π.Α.Ε αλλά και στη διοίκηση του ερασιτέχνη στο ουσιαστικό αλλά καθόλου φανταχτερό έργο που παράγει.

Σωτηρία

Υπάρχουν κάποια παιχνίδια που είναι εξ ορισμού μεγάλα. Παιχνίδια που αν χαθούν σε στοιχειώνουν για μια ζωή ή που αν η ομάδα τα κερδίσει, μπορείς να λες με περηφάνια: " Ήμουν κι εγώ εκεί".

Ένα τέτοιο παιχνίδι ήταν και το χθεσινό. Πανιώνιοι από κάθε μέρος της Ελλάδας αλλά ακόμη και του εξωτερικού κινητοποιήθηκαν για να είναι εκεί στη μεγάλη στιγμή της ομάδας. Δεν ήταν παιχνίδι για να θυμόμαστε πράγματα που μας χωρίζουν, αλλά μόνο όσα μας ενώνουν. Κι αυτά είναι πολλά. Κόσμος, παλμός, φωνή. Όσο η ομάδα δυσκολεύονταν να σκοράρει, τόσο αφήναμε το ποδοσφαιρικό θέαμα που είχαμε μπροστά μας και ασχολούμασταν με τους άλλους. Κομπιουτεράκια, σενάρια, ραδιόφωνα. Η αγωνία στο ζενίθ. Κόντρα στον διαιτητή, στην μέτρια αγωνιστική μας εικόνα, στις συνεννοήσεις των υπόλοιπων, στα στοιχήματα, τα συμφέροντα και τις κακίες, η ομάδα ΕΜΕΙΝΕ εκεί που της αξίζει. Στην κατηγορία όπου έχει μεγαλουργήσει.

Μια ομάδα που ξεκίνησε με πιτσιρίκια στο γήπεδο και έναν άπειρο αλλά εξαιρετικά ταλαντούχο και έντιμο άνθρωπο στον πάγκο, ατσαλώθηκε στις δυσκολίες της κατηγορίας, έβγαλε χαρακτήρα, τσαμπουκά, παρουσίασε καλό θέαμα και ουσία επί Ουζουνίδη, που έβαλε κι αυτός το δικό του καλό άγγιγμα και κατάφερε να αποσπάσει τα θετικά σχόλια και τον σεβασμό κάθε φίλαθλου στην Ελλάδα. Οι μικροί για άλλη μία φορά έκαναν το θαύμα τους στην πλατεία. Αν δεν υπήρχε η απειρία, τα δικά μας λάθη και αρκετά διαιτητικά, η ομάδα αυτή θα μπορούσε να παίζει άνετα για την είσοδο στα play off (θα χρειάζονταν βέβαια και η αδειοδότηση) και όχι να διεκδικεί την παραμονή την τελευταία αγωνιστική σε πολλαπλές ισοβαθμίες. Αυτά όμως πέρασαν τη στιγμή που ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη και όλοι γίναμε ένα κουβάρι. Στο γήπεδο και στις εξέδρες.

Απ όλη αυτή την ιστορία και τη φετινή περιπέτεια βγαίνουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα: Η ομάδα έχει δυναμική. Έχει κόσμο. Έχει ταλέντο. Χρειάζονται όμως όλοι αυτοί ένα κίνητρο. Μια ελπίδα ότι θα ξαναδούμε τον Πανιώνιο που αγαπήσαμε. Κύριο, αξιοπρεπή, αυτόνομο. Μια ομάδα που να παίζει με τα δικά της παιδιά, τα απίστευτα πιτσιρίκια για όσους δεν θέλουν να ανήκουν στην κατηγορία των νικητών της ζωής με κάθε κόστος και μέσο...

Ο κόσμος ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ αρκετά. Πήραμε το μάθημά μας και θεωρώ ότι όλοι γίναμε σοφότεροι. Θεωρώ ότι πλέον ξέρουμε τι θέλουμε και τι ζητάμε. ΑΝ θέλετε ξέρουμε μέχρι που φτάνει το πάπλωμα μας... Ξέρουμε επίσης ότι παράγουμε ταλέντο. Ότι αξιοποιώντας το ταλέντο αυτό μπορούμε να είμαστε και αυτάρκεις οικονομικά. Κι αν συμβεί αυτό μπορούμε να είμαστε και εντελώς ανεξάρτητοι. 

Έχουμε φτάσει σε ένα οριακό σημείο ανοχής. Η ομάδα και ο κόσμος δεν αντέχει άλλη μία τέτοια χρονιά. Αν δεν λάβουμε μέτρα από σήμερα του χρόνου τέτοιο καιρό η ομάδα θα πέφτει. Ο λόγος απλός. Θα ανέβουν ομάδες που δύσκολα θα πέσουν, θα δημιουργηθούν εντελώς νέες συμμαχίες στην κατηγορία με παίκτες ιδιαίτερα σκληρούς και επικίνδυνους και εμείς θα είμαστε ο αδύναμος κρίκος τόσο οικονομικά όσο και παραγοντικά. Η ομάδα έχει καλό κορμό που θα είναι ευχής έργο να κρατήσει για να μπορέσει να πουλήσει παίκτες την επόμενη σεζόν, η δυνατότητα των 100 δόσεων μπορεί να δώσει τη δυνατότητα σε ένα σοβαρό επενδυτή να προχωρήσει σε επανεκκίνηση όλου του συστήματος, ενώ πάντα υπάρχει η προοπτική του νέου γηπέδου, το οποίο πιθανό να μπορούμε να πετύχουμε ευκολότερα στη νέα πολιτική συγκυρία.

Αυτά είναι τα δεδομένα στο νέο σταυροδρόμι. Άνθρωποι υπάρχουν, όρεξη υπάρχει, μας λείπει μόνο η απόφαση του ενός που θα αντιληφθεί την θετική συγκυρία και μια μπουλντόζα που θα γκρεμίσει κάθε τι που θυμίζει τον σημερνό ανυπόληπτο σε κάθε επίπεδο Πανιώνιο.

Αυτά τα λίγα από μένα. Καλή βδομάδα σε όλους και πάντα επιτυχίες.

Καμία Ανοχή

Όταν δημιούργησα αυτή τη σελίδα, την ονόμασα brfunatic γιατί θεωρούσα ότι η ενασχόληση με τον Πανιώνιο δεν μπορεί παρά να είναι ευχάριστη. Θα μου πεις, ευχάριστη ενασχόληση με έναν σύλλογο που σου προσφέρει ελάχιστες χαρές και πολλές στεναχώριες; Ναι, γιατί είναι ευχάριστο να στηρίζεις με πάθος αρχές και αξίες. Γιατί ο Πανιώνιος είναι στάση και θέση ζωής και όχι επιλογή ομάδας.

Διαπιστώνω βέβαια ότι είναι δύσκολο να διατηρήσεις το κέφι και την αισιοδοξία σου με αυτά που βλέπεις γύρω σου. Και τα πράγματα γίνονται χειρότερα όσο εμβαθύνεις στα εσωτερικά του συλλόγου από θέση ευθύνης.

Ο σύλλογος πεθαίνει. Αυτό βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Στην εξέδρα μαζευόμαστε 600-1000 άτομα. Από αυτούς οι περισσότεροι είναι σήμερα σε ηλικία 70,60 και 50 ετών. Σε είκοσι χρόνια οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν αποχωρήσει από  τις εξέδρες και ίσως από τον μάταιο τούτο κόσμο. Τα σημερινά 1000 εισιτήρια θα γίνουν 300 γιατί θα πηγαίνουν στο γήπεδο οι σημερινοί 30άρηδες και 40αρηδες. Όσο δεν βλέπετε να κάθονται δίπλα σας παιδιά και νέοι, πρέπει να ανησυχείτε…

Ο Πανιώνιος των αξιών είναι για πολλούς ο χώρος αποκλειστικής επαγγελματικής ενασχόλησης. Υπάρχει μια ολόκληρη τάξη ανθρώπων που δεν μπορούν να σταθούν στην κοινωνία ως αυθύπαρκτες προσωπικότητες ή ως αξιόλογοι επαγγελματίες. Μια ομάδα λοιπόν ανεπάγγελτων ανθρώπων βγάζουν τα προς το ζην ή χτίζουν το κοινωνικό τους προφίλ μέσω του Πανιωνίου. Γαντζώνονται από την ομάδα γιατί ξέρουν ότι χωρίς τον Πανιώνιο απλά δεν υπάρχουν. Μπορώ να αναφερθώ σε πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που θεωρούνταν κορυφές στον Πανιώνιο, αλλά όταν αποχώρησαν από αυτόν δεν μπόρεσαν να σταθούν πουθενά…Αυτό κάτι λέει και για τις ικανότητές τους και γιατί φρόντιζαν να υποβιβάζουν (να  καταδικάζουν θα έλεγα καλύτερα) τον Πανιώνιο στο δικό τους επίπεδο...

Έχω βαρεθεί να ακούω ανθρώπους να δηλώνουν ότι στέκονται ρομαντικά και άδολα δίπλα στην ομάδα και στην επόμενη γωνία να βρίσκονται άλλοι που να τους κατηγορούν (και στην επόμενη γωνία άλλοι που να κατηγορούν όλους τους προηγούμενους). Δεν ξέρω πως έχουμε καταφέρει να μικρύνουμε τόσο πολύ τον σύλλογο και να συγκεντρώσουμε τόσα πολλά λαμόγια…Ή είναι κολλητικό ή γεννάνε… Δεν εξηγείται αλλιώς…

Από τη μία ακούς ότι κατά καιρούς διασπαθίστηκαν τρομερά ποσά και από την άλλη ζεις με την απειλή να μη σου κόψουν το ρεύμα, το νερό, το φυσικό αέριο. Ακούς για προυπολογισμούς εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ αλλά όταν χρειαστούν 200-300 ευρώ μαθαίνεις ότι έγινε έρανος...Κι όταν φτάνεις στο σημείο να ζητάς την τιμωρία όσων έβλαψαν, όλοι σφυρίζουν αδιάφορα. Η τιμωρία στον Πανιώνιο θεωρείται ταμπού. Όταν όμως δεν καθαρίζεις το χωράφι σου στο τέλος μένεις με τα ζιζάνια...

Μαγαζιά και παραμάγαζα, μικρά και μεγάλα συμφέροντα, όλα στην πλάτη της ομάδας. Όλα καλυμμένα στο ίδιο σύνθημα. «Ξέρεις τι έχω προσφέρει εγώ στην ομάδα;»…Θα σου πω εγώ, κι ας είμαι καινούριος. Τίποτα… Αλλά κι αν ακόμη κάποτε προσέφερες κάτι, έβγαλες διπλό και τρίδιπλο κέρδος γιατί φροντίζεις να εξαργυρώνεις σε κάθε ευκαιρία την όποια προσφορά σου με χρήματα. Και αυτό είναι το θετικό σενάριο γιατί υπήρξαν πολλοί που έβλαψαν. Καθαρά και στεγνά...Χωρίς να προσφέρουν έστω και λίγο...

Η ανυπαρξία θεσμών, διαφάνειας, αξιοκρατίας, σοβαρότητας, εντιμότητας, πειθαρχίας και αποφασιστικότητας στην επίτευξη των σκοπών του Πανιωνίου, διώχνουν τους σοβαρούς ανθρώπους. Ο Πανιώνιος 3000 αθλητών, άρα και των σημαντικών εσόδων, έχει φτάσει στο σημείο να χρωστάει σε όποιον μιλάει ελληνικά και να μην μπορεί να καλύψει με άνεση στοιχειώδεις υποχρεώσεις  του. Αν δέσουμε σε τόμους τα εις βάρος μας δικόγραφα, φτιάχνουμε άνετα μια εγκυκλοπαίδεια επιπέδου Λαρούς… Αυτό είναι απαράδεκτο…

Ένας ένας από τους πυλώνες μας καταρρέει. Στο ποδόσφαιρο ζούμε έξι χρόνια τώρα με τον φόβο του υποβιβασμού, το μπάσκετ έπεσε, το πόλο κινδυνεύει και ο στίβος που ο αείμνηστος Μισαλίδης κρατούσε στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο δεν βρίσκεται εκεί που του αξίζει. Έχουμε γεμάτες ακαδημίες αλλά αδυνατούμε να συγκινήσουμε τα ίδια μας τα παιδιά, τα οποία υποστηρίζουν οποιαδήποτε άλλη ομάδα αντί γι αυτή που αγωνίζονται με τη φανέλα της. Αυτό είναι πρωτοφανές. Είναι η μεγαλύτερη προσωπική αποτυχία του κάθε ενός από εμάς...

Πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να θυμώσουμε. Να γίνουμε κακοί. Να διεκδικήσουμε την ομάδα που έχουμε στην καρδιά μας, αλλά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Να πάψουμε να ανεχόμαστε να μικραίνει η ομάδα καθημερινά ακόμη και στην παραμικρή αφορμή. Δεν διαχειριζόμαστε έναν απλό σύλλογο. Διαχειριζόμαστε τη ζωντανή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και το ένα από τα τρία απομεινάρια της Ιωνικής καταγωγής μας. Τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ. 

Θα ήθελα να αφιερώσω το κείμενο αυτό στον καλό φίλο Δημήτρη Μιχαηλίδη

Στην κόψη

Ειλικρινά μου είναι δύσκολο να υπολογίσω πόσους δικούς μας βαθμούς έχουμε πετάξει φέτος. Οι βαθμοί αυτοί θα μπορούσαν στη χειρότερη περίπτωση να μας έχουν εξασφαλίσει την παραμονή από νωρίς, χωρίς να χρειάζεται το παιχνίδι ζωής ή θανάτου με τον ΠΑΟΚ ή υπολογισμούς με κομπιουτεράκια και στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσαν να μας φέρουν σε επίπεδα πλέι οφ. Τελικά όμως καταφέρνουμε πάντα να χύνουμε την καρδάρα με το γάλα που με κόπο παλεύουμε και τελικά να ευθυνομαστε εμείς οι ίδιοι και όχι οι κακοί άλλοι για τα προβλήματά μας.

Αν στο σημερινό παιχνίδι ο νικητής στέφοντας από τη στατιστική θα το είχαμε κερδίσει. Το χάσαμε για ένα και μόνο λόγο. Ο Ατρόμητος έχει ένα κανονικό σέντερ φόρ που βγάζει το ψωμί του επειδή κάνει γκολ την παραμικρή ευκαιρία. Εμεις τέτοιο παίκτη δεν έχουμε. Όταν σε μια τόσο δύσκολη έδρα δημιουργείς τόσες ευκαιρίες και τελικά φεύγεις με τρία γκολ στην πλάτη τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Το επόμενη παιχνίδι είναι τελικός. Τελικός σημαίνει κινητοποίηση, φθηνό εισιτήριο (γενική είσοδος 5 ευρώ), μη παροχή εισιτηρίων σε φιλοξενούμενους και παίκτες που να μασάνε σίδερα. Κερδίζουμε - μένουμε... Τόσο απλά.

Πανιώνιος - Engraulis encrasicolus 2-2

Τα τελευταία χρόνια που ο Πανιώνιος συμμετέχει στο πρωτάθλημα χωρίς δικαίωμα μεταγραφών και χωρίς οικονομικά εύρωστη διοίκηση, αλλά με διαχειριστές των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, τα παιχνίδια αυτά έχουν χάσει την αίγλη τους. Αυτό όμως που κατά βάση επηρεάζει είναι η σκιά που πέφτει (ρίχνουν ή συντηρούν εσκεμμένα κάποιοι κύκλοι – διαλέγετε το σενάριο που θέλετε) περί συνεργασίας με την ομάδα του Πειραιά. Είναι ένα θέμα που σε μεγάλο βαθμό ψυχραίνει τον κόσμο μας, ο οποίος έχει εντελώς διαφορετική οπτική και στάση…Θέλω λοιπόν να καταλήξω ότι πριν μερικά χρόνια αυτό το παιχνίδι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ντέρμπυ, όχι τόσο βάση αγωνιστικών δεδομένων, αλλά διάθεσης, πίστης, στόχων και ενθουσιασμού. Σήμερα είναι ένα παιχνίδι όπου περισσότερο σκεπτόμαστε τι θα μας προσάψουν την επόμενη ημέρα λόγω αποτελέσματος παρά το καθαρά ποδοσφαιρικό γεγονός.

Για τα παραπάνω, δεν θα ήθελα να ασχοληθώ ιδιαίτερα με το αγωνιστικό σκέλος. Επιγραμματικά θα πω ότι η ομάδα απέδωσε αρκετά καλά, εκμεταλλευόμενη τη βαρεμάρα του Ολυμπιακού, προηγήθηκε με δύο πολύ ωραία γκολ, αλλά παραλίγο να χάσει όταν μπήκε στον αγωνιστικό ο Ντομίγκες, που είναι παίκτης ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου και απλά πάτησε λίγο γκάζι παραπάνω.

Ο βαθμός είναι χρήσιμος, ίσως όμως όχι αρκετός, μια που όλες οι άλλες ομάδες που διεκδικούν την παραμονή έχουν μεταμορφωθεί σε Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και  Μπάγερν Μονάχου, πετυχαίνοντας απίστευτα σερί νικών. Μονόδρομος λοιπόν η νίκη με τον ΠΑΟΚ, ενώ ιδιαίτερα χρήσιμο θα είναι το θετικό αποτέλεσμα στο εχθρικό Περιστέρι…

Παρ’ όλα τα δύο γκολ, την πιθανότητα νίκης και το ενδεχόμενο να πάει με ψηλά το κεφάλι παιδί μου στο σχολείο, σε μία τάξη που αποτελείται από 16 γαύρους, 1 βάζελο και έναν Πανιώνιο, έφυγα από το γήπεδο με βαριά καρδιά. Ίσως γιατί την ίδια στιγμή που τσιγκουνευόμασταν να βγάλουμε παιδικά εισιτήρια, τα περισσότερα από τα παιδιά που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο μετά το τέλος του παιχνιδιού ζητιάνευαν εμφανίσεις γαύρων… Αυτό δείχνει το μέλλον μας…

Αιμοδοσία Πανθήρων

Η αιμοδοσία των πανθήρων ήταν μία από τις ενέργειες που έκαναν το συγκεκριμένο κλαμπ οργανωμένων οπαδών να ξεχωρίζει απ΄ οποιοδήποτε άλλο στην Ελλάδα. Ξεχωριστοί οπαδοί, μιας ξεχωριστής ομάδας σε μια ιδιαίτερα ξεχωριστή χρονική περίοδο. Από τότε πολλά πράγματα άλλαξαν, η ωραία αυτή πρωτοβουλία παρέμεινε.

Η τράπεζα αίματος που δημιούργησαν οι Πάνθηρες προσέφερε βοήθεια όχι μόνο στα μέλη του κλαμπ αλλά κυριολεκτικά σε κάθε έναν που είχε ανάγκη. Όποιος έχει χρειαστεί αίμα για δικό του άνθρωπο μπορεί να καταλάβει το μέγεθος της συνεισφοράς και της αξίας.

Το Σάββατο (11-2) θα πραγματοποιηθεί νέα αιμοδοσία στην οποία μπορεί να συμμετάσχει όποιος θέλει. Το μόνο που θα χρειαστεί είναι να είναι υγιής, να μην παίρνει φάρμακα και να προσέλθει στην αίθουσα Πετζαρόπουλος δαπανώντας δέκα λεπτά από τον χρόνο του και ελάχιστα ml αίματος που θα αναπληρώσει μέσα στο επόμενο μισάωρο.

Αγαπητέ φίλε, είτε είσαι οπαδός είτε δεν είσαι, είτε θέλεις να προσφέρεις στον συνάνθρωπο ή απλά θέλεις να μπορείς να ζητήσεις κι εσύ λίγο αίμα, εάν κάποτε θα χρειαστείς, καλά θα κάνεις να τα διαθέσεις αυτά τα δέκα λεπτά. Αξίζει ο κόπος.

Ομάδα Χουντίνι

Διάβαζα ένα αφιέρωμα στην gazzetta για τον Πανιώνιο που ετοίμαζε ο Τσακίρης με παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Από αυτούς είδαμε  τους δύο και δεν προλάβαμε να δούμε τους υπόλοιπους. Ήταν η εποχή όπου ο Πανιώνιος ήταν αυτάρκης, αξιοπρεπής και απόλυτα ικανός να προσελκύει οποιονδήποτε έλληνα ή ξένο παίκτη με σκοπό την αλλαγή επιπέδου. Πολύς κόσμος στο γήπεδο, πολλοί οι ενδιαφερόμενοι να ασχοληθούν με τα διοικητικά, πραγματικός οργασμός παντού. Κι όμως η προσπάθεια αυτή όχι μόνο δεν πέτυχε, αλλά χάσαμε τον πρόεδρο, τους φιλάθλους, τους παίκτες, τους οπαδούς, τους παράγοντες. Από εκείνη τη χρονιά, χωρίς λεφτά, χωρίς αδειοδότηση και πάντα με την ταμπέλα του πρώτου φαβορί για υποβιβασμό, βάζουμε τον ίδιο στόχο: την παραμονή στην κατηγορία. Χρόνο με τον χρόνο ο στόχος αυτός γίνεται όλο και πιο δύσκολος... Κι όμως το ποδοσφαιρικό Γαλατικό χωριό ζει και αναπνέει χάρη στο μεράκι και την υπομονή κάποιων ανθρώπων και στο ταλέντο των νεαρών παικτών που διαθέτει. Κάθε χρόνο μια καινούρια αρχή με μια καινούρια και άπειρη ομάδα και στο τέλος η Πανιωνάρα πάντα τα καταφέρνει. Πρωταθλητισμός είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου και τις προσδοκίες των άλλων. Με τη λογική αυτή είμαστε κάθε χρόνο πρωταθλητές κι ας τερματίζουμε στον πάτο της βαθμολογίας. Κάποια στιγμή θα βρεθεί ο ηγέτης που θα μας βοηθήσει να κάνουμε και τον ορθόδοξο πρωταθλητισμό που τόσο επιθυμούμε.

 Στα πλαίσια αυτά, η σημερινή νίκη του Πανιωνίου επί του Παλαιτωλικού ήταν ιδιαίτερα σημαντική και εμφαντική. Η ομάδα όχι μόνο εξασφάλισε σε πολύ μεγάλο βαθμό την παραμονή, με ένα ευρύ σκορ, αλλά απέδειξε για άλλη μία φορά ότι αν και άπειρη διέθετε την ποιότητα να διεκδικήσει πολλά περισσότερα φέτος. Ειλικρινά δεν θεωρώ ότι είναι κατώτερη από αρκετές ομάδες που διεκδικούν την είσοδο στα play off. Κι αν ο στόχος αυτός δεν επιτεύχθηκε λόγω της απειρίας και της απώλειας βαθμών σε σίγουρα παιχνίδια κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, θα μπορούσε να τεθεί και να πραγματοποιηθεί την επόμενη χρονιά, αν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να κρατήσουμε τον βασικό κορμό και να τον εμπλουτίσουμε με λίγες μεταγραφές.

Δυστυχώς όμως για άλλη μία χρονιά θα ξεκινήσουμε από το μηδέν και αναγκαστικά, εφόσον κατά πως δείχνουν τα πράγματα δεν θα έχουμε δικαίωμα για μεταγραφές, ο στόχος θα παραμείνει ο ίδιος. Η διαφορά θα είναι ότι του χρόνου η παραμονή θα είναι ακόμα δυσκολότερη. Θεωρώ αδύνατο να παίζουμε κάθε χρόνο ρώσικη ρουλέτα και να μη μας πετύχει η σφαίρα κάποια στιγμή. Έχουμε εξαντλήσει κάθε περιθώριο του νόμου των πιθανοτήτων, γι αυτό κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν δραστικά.

Εύχομαι να βρεθεί στον δρόμο μας κάποιος που να τον συγκινεί αυτή τη προσπάθεια, που να πιστέψει στον Πανιώνιο του ταλέντου και των αγνών και ίσως γραφικών φιλάθλων και να μπούμε σε μια ρότα ανόδου που να ταιριάζει στην ιστορία και την ιδιοσυγκρασία μας. Νομίζω ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια όλοι μας έχουμε γίνει σοφότεροι και ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε για να είναι χαρούμενα τα Κυριακάτικα απογεύματά μας, όπως το σημερινό. Καλή βδομάδα αδέλφια και καλή Ανάσταση (κάθε είδους).

Μηδέν εις το πηλίκον

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έφυγε σκασμένος από το χθεσινό παιχνίδι. Νομίζω ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα…

Να ξεκινήσω από την απογοητευτική παρουσία του κόσμου. Ένα κρισιμότατο παιχνίδι, από την έκβαση του οποίου κρίνεται αν η ομάδα θα αγωνιστεί ή όχι στους 4 του κυπέλλου, διεκδικώντας  τη συμμετοχή της στον τελικό υπό ευνοϊκές μάλιστα συνθήκες (όπου συμμετοχή στον τελικό ισοδυναμεί με 500.000 ευρώ στα ταμεία – πέρα απ’ όλα τα’ άλλα.). Εκ των πραγμάτων λανθασμένη η απόφαση να ανταποδώσουμε τη φιλοξενία στον Ηρακλή, δίνοντάς του εισιτήρια ουσιαστικά με δική μας ευθύνη, στερούμενοι μάλιστα ολόκληρη τη θύρα 2. Καταχρώμενοι κάθε έννοια καλής φιλοξενίας, οι άνθρωποι αυτοί μας έβριζαν σκαιότητα από την έναρξη του παιχνιδιού μέχρι και τη λήξη. Κάποιοι από τους επίσημους δεν δίστασαν να δημιουργήσουν και επεισόδια στα επίσημα… Κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι. Στο περιβάλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί, ρομαντισμοί, οπαδικά κινήματα κλπ. Ο καθένας είναι για την πάρτη του… Να μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές τον καλό τον λένε και χαζό…Οι άνθρωποι, στους οποίους φερθήκαμε με τον καλύτερο τρόπο, πέρα απ' όσα έκαναν χθες, έχουν επιδοθεί από χθες το βράδυ σε ένα μπαράζ φραστικών επιθέσεων εις βάρος της ομάδας. Όποιος έχει facebook ίντερνετ ενικότερα ξέρει...

Από εκεί και πέρα: Η ομάδα προσπάθησε στο πρώτο ημίχρονο, κατόρθωσε να ανατρέψει το σκορ του πρώτου αγώνα και το μόνο που είχε να κάνει ήταν να εκμεταλλευτεί την έδρα κόντρα σε μία ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας που δεν παρουσίασε απολύτως τίποτα. Και όμως, κατορθώσαμε να σπαταλήσουμε κλασικές ευκαιρίες και αντί να καθαρίσουμε εύκολα και απλά το ματσάκι, να φτάσουμε στη διαδικασία της παράτασης (όπου η ομάδα ήταν σκασμένη) και στα πέναλτι, όπου πάντα ευνοείται ο αδύναμος…

Θα μείνω σε τρία - τέσσερα θέματα. Εδώ και καιρό παρατηρούμε ότι η ομάδα είναι κακή στο δεύτερο ημίχρονο. Δείχνει κουρασμένη και νωθρή. Στην παράταση ήμασταν ανύπαρκτοι… Ας μου δικαιολογήσει κάποιος πως μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μια τόσο νεανική ομάδα όπου όλοι θέλουν άτι να αποδείξουν…Μήπως ο γυμναστής θα πρέπει να εντατικοποιήσει την προσπάθειά του;

Χαμένες ευκαιρίες: Μεγάλες και κλασσικές, όπως συνήθως. Όπως όλη τη χρονιά σπαταλούμε βαθμούς, χθες σπαταλήσαμε μια σημαντική πρόκριση. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ προσωπικά, μπορώ να πω όμως ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι παίκτες που τα αρνητικά τους όλη τη χρονιά υπερβαίνουν κατά πολύ τα θετικά και όμως παίρνουν φανέλα βασικού. Το ίδιο συνέβη και χθες.

Θέμα τρίτο. Μπακασέτας. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το παιδί δεν παίρνει ευκαιρίες, αφού έχει αποδείξει ότι μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα, τόσο ενεργητικά, όσο και παθητικά, απελευθερώνοντας τον Γιάννου. Κι όμως, ένας τόσο χρήσιμος παίκτης είτε δεν παίζει, είτε μπαίνει αλλαγή στο 75…Ο Παντίδος υπάρχει ή τον έχουμε ξεχάσει; Δεν έχει θέση στην ομάδα;

Ένα κομβικό παιχνίδι του χθεσινού παιχνιδιού ήταν ο τραυματισμός του Παπαδόπουλου. Στερηθήκαμε μια χρήσιμη αλλαγή (ενδεχομένως του Μπακασέτα), χάσαμε ένα τερματοφύλακα που είναι σπεσιαλίστας στα πέναλτι (αν και ο Γιαννακόπουλος τα πήγε αρκετά καλά) και το σημαντικότερο ήρθε σε ένα χρονικό σημείο όπου η διακοπή έσπασε τον καλό ρυθμό που είχε μέχρι τότε η ομάδα. Η ζαριά που δεν βγήκε στον Ουζουνίδη ( ο οποίος νομίζω ότι δεν ήταν πολύ καλός χθες) ήταν η επιλογή του Φούντα.

Ό,τι έγινε έγινε, χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για διάκριση και έσοδα, ας επικεντρωθούμε στον στόχο της παραμονής, που πλέον δείχνει εφικτός αλλά δεν έχει κλείσει μαθηματικά. Βλέποντας όμως τον απλό κόσμο, τους πάνθηρες που δείχνουν διασπασμένοι, τους παίκτες που θα μείνουν και κυρίως αυτούς που θα φύγουν, με άγνωστο Χ το θέμα της επίλυσης του οικονομικού προβλήματος μέσω του πτωχευτικού κώδικα ή της ρύθμισης των 100 δόσεων, συνειδητοποιώ ότι η ομάδα έχει μπει σε τεράστιο τέλμα. Χρειαζόμαστε μια ιδιαίτερα δραστική λύση, γιατί διαφορετικά θα μπούμε με βεβαιότητα σε μεγάλες περιπέτειες.

Λιοντάρια

Μια ψυχωμένη ομάδα που αγωνίστηκε σκληρά, που έχασε ευκαιρίες, που μάτωσε για την παραμονή. Αυτός ήταν ο σημερινός Πανιώνιος, αυτή η ομάδα που αγαπάμε. Στο σημερινό γήπεδο υπήρχε μία ομάδα και ένας διαιτητής. Η Πανιωνάρα απέδειξε πόσο πολύ ήθελε το παιχνίδι. Πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν αυτά τα παιδιά τη στήριξη και την αγάπη του κόσμου. Ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να είχε κλείσει ομαλά με 2 ή και 3 γκολ εις βάρος της ομάδας της Λειβαδιάς, κατέληξε να κριθεί στο 80 και με τον κόσμο να βράζει εις βάρος του διαιτητή Γιάχου, ο οποίος αν δεν επιβεβαιωθεί από τα replay, μάλλον κινήθηκε στο πνεύμα των ημερών... Ακούστηκαν πολλά εις βάρος του και είναι πιθανή η τιμωρία. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει ο αθλητικός δικαστής να δει για ποιο λόγο φιλήσυχοι άνθρωποι χάνουν τον έλεγχο και φέρονται απρεπώς σε έναν άνθρωπο που επί της ουσίας δεν γνωρίζουν. Θα πρέπει να ψάξει καλά τι είναι αυτό που πυροδοτεί την εξέδρα. Τα κίνητρα και τους λόγους που οδηγούν ανθρώπους να αναλαμβάνουν να διεξάγουν επαγγελματικά έναν ποδοσφαιρικό αγώνα σύμφωνα με πολύ συγκεκριμένους κανονισμούς και τελικά εξαγριώνουν το πλήθος. Δεν μπορεί να φταίει πάντα ο φίλαθλος... Κάτι βρωμάει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Η ουσία του θέματος είναι ότι κάναμε ένα αποφασιστικό βήμα για την παραμονή, χάσαμε την ευκαιρία να πετύχουμε κι άλλα γκολ ώστε να καλυφθούμε σε περίπτωση ισοβαθμίας με τον Λεβαδειακό, σε κάθε περίπτωση έχουμε τη δυνατότητα να συγκεντρώσουμε αρκετούς βαθμούς ακόμα και να κλείσουμε με χαμόγελα τη χρονιά. Αυτό που με στεναχωρεί είναι οι χαμένοι βαθμοί της φετινής χρονιάς. Με αυτά και με αυτά θα μπορούσαμε όχι μόνο να έχουμε ήδη σώσει την παρτίδα αλλά να διεκδικούμε και ένα πολύ καλό πλασάρισμα στον βαθμολογικό πίνακα, το οποίο αντικειμενικά και βάση απόδοσης μας αξίζει.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία στον προπονητή, ο οποίος νομίζω ότι στον σημερινό αγώνα είχε την καλύτερή του παρουσία στον πάγκο. Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν.

Συνεχίζουμε δυνατά, χρόνια πολλά σε όλους και καλή σαρακοστή!

υ.γ

Αναλογικά με την κρισιμότητα του αγώνα ο κόσμος ήταν ελάχιστος και είναι κρίμα. Επιπλέον το εισιτήριο ήταν ιδιαίτερο ακριβό, δεδομένων των συνθηκών (βαθμολογικών και καιρικών). Στο τέλος συνέβη κάτι που χρήζει προσοχής. Πριν να προλάβει όλος ο κόσμος να αποχωρήσει από το γήπεδο έσβησαν οι προβολείς. Δεν θα γλυτώναμε πολλά λεφτά αν αφήναμε τους προβολείς δέκα λεπτά αγώνα, πανεύκολα όμως θα μπορούσε να είχε προκληθεί σοβαρό ατύχημα στις σκάλες.

Ο κύκλος των χαμένων βαθμών

Για άλλη μία φορά χάσαμε την ευκαιρία να μαζέψουμε υπερπολίτιμους βαθμούς και να τελειώνουμε μια και καλή με την υπόθεση της παραμονής. Η διαφορά όμως με τις προηγούμενες φορές είναι ότι χθες η ομάδα απέδωσε πολύ καλό ποδόσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο, ήταν πολύ καλή στην άμυνα (ανεξάρτητα από τα δύο γκολ που δέχθηκε) ενώ κατά τη γνώμη μου αντιμετωπίστηκε χειρουργικά από τον διαιτητή του αγώνα. Δεν θα ήθελα να είμαι απόλυτος στην άποψή μου όμως και το πέναλτι που μας καταλογίστηκε θεωρώ ότι ήταν υπερβολικό, αφού ο Παπαδόπουλος διώχνει μπάλα, πολύ περισσότερο όμως μας στοίχισε το πέναλτι που δεν καταλογίστηκε στον Γιάννου όταν ξεκάθαρα ο αμυντικός τον ανέτρεψε εντός περιοχής, αφού προηγουμένως του είχε κάνει λαβή τζούντο (δεν ξέρω για ιπόν αλλά ένα βαζάρι το έπαιρνε άνετα σε αγώνα τζούντο).

Στο παιχνίδι της παραμονής και των ισοβαθμιών δεν είναι άσχημος ο βαθμός, το σίγουρο όμως είναι ότι μπορούσαμε άνετα να έχουμε άλλους δύο βαθμούς και σε συνδυασμό με νίκη επί του Λεβαδειακού να καθαρίζαμε δια παντός…Σε κάθε περίπτωση η εμφάνιση ήταν ιδιαίτερα θετική και αξίζουν συγχαρητήρια σε παίκτες και τεχνική ηγεσία.

 

Θα ήθελα να τονίσω κάποιες συμπτώσεις. Τον τελευταίο καιρό δεχόμαστε γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, όταν η ομάδα πέφτει  πολύ σε απόδοση. Κάποιες φορές δείχνει κουρασμένη ενώ σε αρκετές περιπτώσεις γυρνάει σε άμυνα παραχωρώντας πάρα πολύ χώρο στον αντίπαλο. Αυτή η τακτική έχει κάποια λογική, δυστυχώς όμως σε εμάς δεν αποδίδει, ίσως γιατί δεν διαθέτουμε έμπειρους αμυντικούς και αμυντικά χαφ. Ίσως αυτά τα ζητήματα να πρέπει να εξεταστούν από την τεχνική ηγεσία ενόψει των επόμενων παιχνιδιών που είναι ιδιαίτερα κρίσιμα. Αν η ομάδα αποδίδει το ποδόσφαιρο που έδειξε στο χθεσινό πρώτο ημίχρονο, είναι πιο προσεκτική και ελάχιστα πιο τυχερή (και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι η διαιτησία θα μας παίζει σωστά) δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

 

Ακολουθεί ο τελικός με τη Λειβαδιά. Όσοι φίλοι μείνουν στην Αθήνα θα πρέπει να υποστηρίξουν με θέρμη την ομάδα γιατί πραγματικά ίσως και να είναι το σπουδαιότερο παιχνίδι της χρονιάς.

Του Αγίου Βαλεντίνου γύρισε ο τροχός για τον φτωχό

Πολύ μεγάλης βαθμολογικής σημασίας νίκη πετύχαμε σήμερα στη διαχρονικά πιο φιλόξενη για 'μας έδρα του πρωταθλήματος. Η νίκη αυτή ισοφαρίζει τη βαθμολογική απώλεια του παιχνιδιού με την Κέρκυρα, από την άλλη όμως, υπό την προϋπόθεση ότι θα είχαμε συγκεντρώσει περισσότερους βαθμούς στα παιχνίδια με την Ξάνθη και την Κέρκυρα θα μπορούσε να σφραγίζει το εισιτήριο της παραμονής.

Νομίζω ότι κανείς από εμάς δεν περίμενε μια τόσο άνετη νίκη σε ένα τόσο κακό αγωνιστικό χώρο και μάλιστα σε ένα τόσο ανιαρό παιχνίδι. Κι όμως τα έφερε έτσι η τύχη ώστε να καταφέρουμε να κερδίσουμε εκτός έδρας ύστερα από πάρα πολύ καιρό, να πετύχουμε τρία τέρματα (τα δύο από αμυντικούς μας)  και το ένα από αυτά από στημένη φάση...Με λίγα λόγια συνωμότησε το σύμπαν υπέρ μας, κατά Κοέλιο...

Καλώς ή κακώς πρέπει σύντομα να αφήσουμε πίσω μας τη συγκεκριμένη νίκη, γιατί τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη και επιπλέον τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας. Στο προσεχές διάστημα έχουμε παιχνίδια τελικούς, αλλά βέβαια και κάποιους σίγουρους βαθμούς (με Νίκη και πιθανόν με ΟΦΗ).

Όσο καλά είναι σήμερα τα πράγματα για το ποδόσφαιρο, τόσο δραματικά είναι για το μπάσκετ. Πολύ φοβάμαι ότι πληρώνουμε με τον χειρότερο τρόπο μια σειρά λαθών. Η ομάδα, όντας οικονομικά εξαρτημένη από τον κο Λιανό, δεν μπόρεσε να αντέξει την αποχώρησή του, δεν είχε το υπόβαθρο να στηριχτεί στις ακαδημίες, δεν είχε έμπειρα στελέχη και φυσικά πλήρωσε την έλλειψη συγκεκριμένου σχεδίου και αλλοπρόσαλλες διοικητικές επιλογές, όπως η άνευ λόγου απομάκρυνση του Βαγγέλη Αλεξανδρή. Δεν ξέρω αν η ομάδα μπορεί να αντέξει την Α2 ή θα αναγκαστεί να βρεθεί στα τάρταρα. Αν αυτό συμβεί, τότε θα πρέπει να στηριχτεί στις υποδομές. Ποιά είναι όμως η κατάσταση των υποδομών;

Νομίζω ότι το τμήμα μπάσκετ παρουσιάζει μια αλλοπρόσαλλη εικόνα. Έχει αγωνιστικές επιτυχίες αλλά δεν καταφέρνει να προωθεί παίκτες στην πρώτη ομάδα. Από άποψη στελεχιακού δυναμικού στηρίζεται σε ελάχιστα άτομα, που μπορεί να αγαπούν την ομάδα και το άθλημα και κάποια από αυτά να έχουν και ικανότητες, όμως, λόγω του μικρού τους αριθμού, έχουν επωμιστεί ένα τεράστιο βάρος που δεν ξέρω αν μπορούν να σηκώσουν. Όσο περνάει ο καιρός, οι ακαδημίες γίνονται όλο και πιο κλειστές, όλο και πιο προσωπομετρικές και αποξενώνονται από τον υπόλοιπο ερασιτέχνη, λόγω συγκεκριμένων επιλογών, που δεν θα ήθελα να αναφέρω αυτή τη στιγμή. Ακόμη και η χρησιμοποίηση των αρχικών PBA στα δικά μου μάτια φαντάζει ως μια μορφή περιχαράκωση έναντι του υπόλοιπου ερασιτέχνη. Η περιχαράκωση όμως δημιουργεί τον μαρασμό και ο μαρασμός είναι το τελευταίο πράγμα που θα χρειαστούν οι ακαδημίες, εάν και εφόσον κληθούν να σηκώσουν το βάρος της ανασυγκρότησης της ανδρικής ομάδας. Στο σημείο λοιπόν που έχουμε φτάσει, μάλλον θα πρέπει να γίνει μια μεγάλη κουβέντα και να επανακαθοριστούν οι στόχοι και τα όρια. Αρκεί να υπάρχει διάθεση...

Η αντίφαση χαράς και νίκης, ελπίδας και απελπισίας, δυστυχίας και ευτυχίας, όπως αποτυπώνονται στο σημερινό κείμενο, είναι επί της ουσίας ο Πανιώνιος. Είναι αυτό που αγαπάμε, αυτό που στα δύσκολα μας φέρνει κοντά...

Κατώτεροι των περιστάσεων

Στον σημερινό τελικό, γιατί πλέον κάθε παιχνίδι θα είναι ένας τελικός, όλοι σταθήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων. Λίγος κόσμος και άνευρος, ασύνδετη, απρόσεκτη και χαλαρή ομάδα και προπονητής που απλά δεν βοήθησε από τον πάγκο. Αποτέλεσμα να παραχωρήσουμε ισοπαλία σε μία από τις χειρότερες ομάδες που έχουν περάσει φέτος από τη Ν. Σμύρνη και ενώ δεν είχαμε το παραμικρό περιθώριο. Ενώ λίγο ή πολύ όλοι βρίσκουν τον δρόμο τους, εμείς κινούμαστε στον ίδιο φαύλο κύκλο.

 

Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι είχα ένα σύντομο διάλογο με ένα καλό φίλο, με τον οποίο πολλές φορές έχουμε συμφωνήσει ότι διαφωνούμε, ο οποίος μου είπε ότι ουσιαστικά πληρώνουμε την  επιλογή της διοίκησης να αναθέσει την ομάδα στον Τερεζόπουλο και όχι σε ένα κανονικό προπονητή τύπου Ουζουνίδη, ο οποίος καταφέρνει να παίρνει βαθμούς. Προσωπικά, αυτό που βλέπω είναι ότι από την αρχή της σεζόν, η ομάδα είναι λίγο πολύ η ίδια, δηλαδή δέχεται πολύ εύκολα γκολ και μάλιστα με τον ίδιο πάνω κάτω τρόπο, σκοράρει δύσκολα και δεν είναι παραγωγική όταν ο Ιμπαγάσα και ο Κολοβός δεν είναι σε καλή μέρα. Δυστυχώς αυτό έχει συμβεί πάρα πολλές φορές φέτος. Οι λίγοι που μαζευόμαστε όταν μπορούμε στο γήπεδο, έχουμε βαρεθεί είτε με τον Τερεζόπουλο, είτε με τον Ουζουνίδη, να βλέπουμε την ομάδα να σπαταλά βαθμούς που έχει απόλυτη ανάγκη. Συνεπώς μάλλον δεν ήταν θέμα προπονητή αλλά γενικότερης ποιότητας και χημείας.

 

Στο σημερινό πρώτο ημίχρονο η Κέρκυρα ήταν χαλαρή στην άμυνα, με αποτέλεσμα να έχουμε όλη την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα σκορ ασφαλείας, αν απλά εκμεταλλευόμασταν μία - δυο από τις αρκετές σημαντικές ευκαιρίες. Δεν τα καταφέραμε... Στο δεύτερο ημίχρονο η Κέρκυρα έσφιξε την άμυνα της, όπως ήταν αναμενόμενο. Αντί να δείξουμε υπομονή και να κυκλοφορήσουμε σταθερά τη μπάλα (κάτι που βλέπαμε από τον Τερεζόπουλο) παίξαμε ένα καταστροφικό παιχνίδι, χωρίς αρχή και τέλος, στηριγμένο στην ατομική έμπνευση του κάθε παίκτη που είχε τη μπάλα στα πόδια του και που ενδεχομένως να ήθελα να φανεί, εις βάρος όμως της ομαδικής προσπάθειας. Η ομάδα αντιμετώπιζε σημαντικά προβλήματα στο κέντρο με χαρακτηριστική τη μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις γραμμές. Πολλά λάθη, μεγάλη απροσεξία, ασύνδετο σχήμα... Αδύνατον να σκοράρεις έτσι, ακόμη κι αν ο αντίπαλος παίζει για πάρα πολύ ώρα με 10. Η αλλαγή του Κολοβού (που ήταν κακός πριν τον τραυματισμό του και σίγουρα χώλαινε μετά από αυτόν) άργησε πολύ, με συνέπεια να αργήσει αντίστοιχα και η είσοδος του Μπακασέτα που ήταν απολύτως απαραίτητος από την αρχή σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Ο Ιμπαγάσα κλάταρε για άλλη μία φορά και αντικαταστάθηκε...

 

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να πάρουμε μόλις δύο βαθμούς από δύο συνεχόμενα παιχνίδια στα οποία θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει 4 ή και 6 βαθμούς και να βλέπουμε τη συνέχεια με αισιοδοξία.

Με δεδομένο ότι εξακολουθούμε να κρατάμε την τύχη στα χέρια μας, αφού στο επόμενο διάστημα θα αντιμετωπίσουμε όλους τους συνδιεκδικητές της παραμονής, αρκετούς δε από αυτούς στο γήπεδό μας, θεωρώ ότι έχουμε κάνει ένα πολύ σημαντικό λάθος σχεδιασμού. Με τόσες εμβόλιμες αγωνιστικές και αντίστοιχα με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα, θεωρώ ότι ήταν πολύ μεγάλη πολυτέλεια η διεκδίκηση του κυπέλλου. Αυτό δεν θα το έλεγα με την ίδια ευκολία που το λέω σήμερα, αν είχαμε καταφέρει να πάρουμε βαθμούς στα δύο τελευταία παιχνίδια... Πλέον όμως το κύπελλο καθίσταται ένα μεταξωτό βρακί που ίσως να μην ταιριάζει στον μη επιδέξιο ποπό μας... Φέτος, κινδυνεύουμε να στεφθούμε κυπελλούχοι, να γεμίσουμε τα ράφια των παικτών μας με βραβεία MVP και best goal και ταυτόχρονα να αποχωρήσουμε μετ' επαίνων για άλλες κατηγορίες... Ίσως λοιπόν οι έχοντες την ευθύνη της ομάδας να πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να καθορίσουν τις άμεσες προτεραιότητες της ομάδας.

 

Θα ήθελα απευθύνω ένα ερώτημα.Γνωρίζαμε ότι κάποια στιγμή μέσα στον Ιανουάριο θα γίνονταν το δικαστήριο για την υπαγωγή μας στις διατάξεις του πτωχευτικού κώδικα. Δεν έχουμε πληροφορηθεί τι έγινε με αυτό το ζήτημα. Δικάστηκε η υπόθεση ή μπήκαμε στη ρύθμιση των 75 δόσεων; Το θέμα είναι σημαντικό γιατί αφορά στην οικονομική κατάσταση της ομάδας που είναι εξαιρετικά σημαντική και ασφαλώς θα καθορίσει τον αγωνιστικό προσανατολισμό είτε καταφέρουμε να σωθούμε είτε όχι...

 

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα που δεν έλαβε την έκταση που θα έπρεπε. Αυτό που έγινε στο Αρτάκης χθες ξεπερνά κάθε φαντασία. Είναι αδιανόητο να βρίσκονται σοβαρά τραυματισμένοι φίλαθλοι και οπαδοί, να έχουν καταστραφεί περιουσίες και αυτοκίνητα επειδή κάποιοι έδωσαν εντολή σε μια επίλεκτη ομάδα κρούσης (κατά πως λέγεται) να προκαλέσουν απίστευτης έκτασης επεισόδια, υπό την κάλυψη του τύπου ο οποίος είτε υποβάθμισε το γεγονός είτε παρουσίασε τους μαχαιροβγάλτες ως απλούς ταπεινούς φιλάθλους που δεν κατάφεραν να δουν την ομάδα τους, αν και κάτοχοι εισιτηρίων. Χθες πήραμε μια πρόγευση για το τι έχουμε να δούμε του χρόνου στο πρωτάθλημα και τον αθλητισμό που θα εξαγνιστεί από την επάνοδο της Α.Ε.Κ στην πρώτη κατηγορία...

Σταχτοπούτα

Είχα πολύ καιρό να γράψω, κατά συνέπεια δεν είχα ευχηθεί για τη νέα χρονιά. Χρόνια πολλά λοιπόν, καλή χρονιά σε όλους, με υγεία και εργασία.

Όσο περνάει ο καιρός, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να γράψω για τον Πανιώνιο. Ίσως γιατί  η καθημερινότητά του είναι κουραστική και ιδιαίτερα απογοητευτική. Δεν ξέρω αν είναι δική μου άποψη - πιστεύω ότι δεν είναι - αλλά πλέον δεν ελπίζω σε πολλά...

Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι αυτό που είναι, παίζεται με τους κανόνες του και η ενασχόληση με αυτό προϋποθέτει μια σειρά ειδικών προσόντων... Στην άκρη λοιπόν.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι όλο το υπόλοιπο. Δεν υπάρχει τομέας στο Πανιώνιο οικοδόμημα που να λειτουργεί. Δεν υπάρχουν αρχές, αξίες, προοπτική. Το μόνο που ακους είναι πως ο ένας "δάγκωσε" τον άλλο, πως "παντελώνιασε", πως έβγαλε μεροκάματο...Κανείς δεν συμπαθεί κανέναν και ο καθένας ξεχωριστά βγάζει στη φόρα τα άπλυτα του άλλου  που είναι ίδια ακριβώς με τα δικά του. Μικρομάγαζα, βασίλεια, μικρά και μεγάλα συμφέροντα  και όλα αυτά από υποτιθέμενα διαφορετικούς παράγοντες και φιλάθλους. Έτσι δεν πάμε πουθενά και είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει το οικοδόμημα...

Επειδή τυχαίνει να υπάρχουν στο ποδόσφαιρο ένας δύο άνθρωποι που φροντίζουν για το μέλλον, που τροφοδοτούν την ομάδα με ταλεντάκια, εξακολουθούμε να κρατιόμαστε στη ζωή και να ασχολούμαστε κάπως με το θέμα. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται, ότι τα ταλέντα στερεύουν και ότι μόνοι μας καταστρέφουμε καθημερινά την δεξαμενή των 3.000 αθλητών που θα μπορούσαν να τροφοδοτούν τον σύλλογο. Δεν είναι τυχαίο που ελάχιστοι παίκτες από τις υποδομές μας φτάνουν στις πρώτες ομάδες των αθλημάτων τους. Αυτό κάτι λέει...

Αφού λοιπόν έκανα τη δημόσια ψυχοθεραπεία μου, ας γράψω και δυο πραγματάκια για το σημερινό παιχνίδι. Από την αρχή της χρονιάς ξέραμε ότι η ομάδα είναι μια Κ20 με την προσθήκη δύο τριών παικτών αξίας. Όταν οι παίκτες αυτοί βρίσκονται σε καλή μέρα και εφόσον κατορθώσουμε να περιορίσουμε τα αμυντικά λάθη παίρνουμε αποτελέσματα. Όταν δεν συμβαίνουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, παρουσιάζουμε το κανονικό μας πρόσωπο, δηλαδή μιας ομάδας Κ-20. Κανονική Σταχτοπούτα λοιπόν.

Σήμερα ατυχήσαμε να έχουμε σε πολύ κακή μέρα και τον Κολοβό και τον Ιμπαγάσα, συνεπώς ήταν αδύνατο και να δημιουργήσουμε και να εκτελέσουμε. Όσο κι αυτό πονάει, χάσαμε πανηγυρικά από μία πολύ μέτρια ομάδα... Από την πρόσληψη του κου Ουζουνίδη μέχρι σήμερα είδαμε δυο-τρεις αλλαγές. Πρώτα απ' όλα είχε την τύχη που δεν είχε ο Τερεζόπουλος. Δεύτερον, κατόρθωσε να ανεβάσει ψυχολογικά και αγωνιστικά τον Ιμπαγάσα και τρίτον να βελτιώσει ελαφρώς την αμυντική λειτουργία της ομάδας, ουσιαστικά με το να πείσει τα αμυντικά χαφ να κρατούν περισσότερο τη θέση τους ώστε να μη δημιουργούνται ρήγματα στην άμυνα. Γι αυτό η καλή εικόνα, γι αυτό και οι βαθμοί. Σήμερα δυστυχώς δεν είχαμε τίποτα απ' αυτά και δυστυχώς χάσαμε βαθμούς από μία ποιοτικά κατώτερη ομάδα...Αυτή την ήττα, ίσως και να τη βρούμε μπροστά μας.

Πάνω που λέγαμε ότι θα πάρουμε ανάσα, ξαναβρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε το κάθε επόμενο παιχνίδι ως τελικό, αρχής γεννωμένης από το επόμενο...

Είμαστε μαθημένοι στα δύσκολα, επιλογές δεν έχουμε ούτε περιθώρια να κάνουμε πίσω. Συνεχίζουμε...