Η κατάρα της πρώτης αγωνιστικής δεν έσπασε ούτε φέτος και έτσι ο Πανιώνιος αρκέστηκε στον βαθμό της ισοπαλίας στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν.
Η ομάδα ξεκίνησε με όρεξη. Έδειχνε να συνεχίζει τις καλές εμφανίσεις των φιλικών και πραγματικά ήταν κατά πολύ βελτιωμένη τόσο της ομάδας που εμφανίστηκε στην περσινή έναρξη (η οποία βέβαια λόγω έμψυχου δυναμικού δεν μπορεί να συγκριθεί ευθέως) όσο και της προπέρσινης. Η άμυνα έδειχνε δεμένη, δεν διαπίστωσα προβλήματα φυσικής κατάστασης (θυμόμαστε όλοι της τραγική φυσική κατάσταση των παικτών στο αντίστοιχο παιχνίδι έναρξης με τον Εργοτέλη πριν από δύο χρόνια), ενώ αρκετοί παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά όπως ο Λόλο, ο Σίτο και ο Κούμο έδειχναν και ήταν δραστήριοι.
Υπήρχε βέβαια μια εμφανέστατη ανισορροπία, καθώς η αριστερή πλευρά ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Πάντως φαίνονταν από την αρχή ότι η ομάδα θα πετύχαινε γκολ…Και ήρθε η στιγμή που ξεχνάς όσα ακούς για το Ελληνικό ποδόσφαιρο και χαίρεσαι που ήσουν εκεί για να θαυμάσεις το γκολ που πιθανότατα θα αναδειχθεί το καλύτερο της σεζόν… Ο Σίτο με ένα καλοζυγισμένο σουτ σχεδόν από τον Άγιο Ανδρέα, κρέμασε τον αντίπαλο τερματοφύλακα και μας προσέφερε μια πραγματικά αξέχαστη στιγμή. Αυτή ήταν η καλύτερη απάντηση του Ισπανού σε όσους αμφισβήτησαν το ταλέντο του. Στην Ελλάδα της ισοπέδωσης των πάντων ξεχάσαμε γρήγορα ότι ο Σίτο ανδρώθηκε σε μια καταπληκτική φουρνιά παικτών της Μπαρτσελόνα. Η παρουσία του εκεί ΔΕΝ μπορούσε να ήταν τυχαία. Αν και στο υπόλοιπο για την ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου δεν είδαμε το καταπληκτικό ποδόσφαιρο, είχαμε την ευκαιρία να οδηγηθούμε στα αποδυτήρια με δύο γκολ διαφοράς, αλλά ο Φανούρης σπατάλησε την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε.
Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα ξεκίνησε μουδιασμένα. Όταν ο Φαμπιάν έδειξε τα πρώτα σημάδια κόπωσης, ο Πανιώνιος έπαψε να δημιουργεί ευκαιρίες. Αν και π Εργοτέλης δεν έδειχνε καλύτερος κατάφερε να ισοφαρίσει. Ο Πανιώνιος με γκολ του Κούμο (ίσως οφσάιτ) κατάφερε να περάσει μπρος στο σκορ, ενώ ο ίδιος παίκτης αποδείχθηκε μοιραίος, όταν δεν κατάφερε να κλειδώσει τη νίκη χάνοντας την μοναδική ευκαιρία να σκοράρει ευρισκόμενος απέναντι από τον τερματοφύλακα των Κρητικών. Αυτά τα τετ α τετ δεν τα χάνει ούτε ένας μέτριος σέντερ φορ. Η ατυχία είναι ότι ούτε ο Κούμο είναι σέντερ φορ, ούτε η ομάδα διαθέτει σέντερ φορ. Όταν λοιπόν δεν καταφέρνεις να μετουσιώσεις τις ευκαιρίες σε γκολ, τότε ενεργοποιείται ο νόμος του ποδοσφαίρου και η κατάρα του 45 (ή 90) και χάνεις βαθμούς που μπορούν να σου λείψουν στην πορεία. Ισοφάρισε ο Εργοτέλης και οι δύο επιπλέον βαθμοί έκαναν φτερά. Τραγικό κατά τη γνώμη μου (αλλά και των περισσότερων φίλων) που ο κος Λεμονής δεν έκανε τις δύο τελευταίες αλλαγές στην λήξη για να εξασφαλίσει τον χρόνο που θα κλείδωνε τη νίκη.
Γενικό συμπέρασμα: Ο Πανιώνιος του πρώτου ημιχρόνου είναι μια αρκετά καλή ομάδα με δύο βασικές ελλείψεις: Σέντερ φορ και ένα καλό αριστερό εξτρέμ. Δεν είναι δυνατόν να βγάλουμε όλη τη χρονιά επιτιθέμενοι από τα δεξιά και χωρίς εναλλακτικές λύσεις από τον πάγκο. Είναι αδύνατον τα πολύ καλά μας άκρα να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά όταν για άλλη μία χρονιά δεν υπάρχει φουνταριστός παίκτης. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά πράγματα αν δεν κάνουμε σέντρες αλλά επιμένουμε σε ένα μονοδιάστατο παιχνίδι από τα δεξιά. Ακόμη κι αν τα άκρα μας διασπάσουν τις αντίπαλες άμυνες, ξέρουμε καλά ότι δεν έχουν και τα καλύτερα τελειώματα στον κόσμο… Παρ΄ όλα αυτά και με αυτές τις ελλείψεις ο Πανιώνιος του πρώτου ημιχρόνου είναι ομάδα που μπορεί να αποσπάσει βαθμούς. Όλα αυτά όμως αν στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχαν τραυματισμοί και κάρτες. Γιατί αν από την ομάδα λείψει κάποιο από τα σέντερ μπακ, ο Όμο, ο Λόλο ή ο Σίτο, τότε το επίπεδο πέφτει πολύ και δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχουν λύσεις από τον πάγκο. Αν στην ομάδα υπήρχε ο Μήτρογλου ή έστω ένας μέτριος σέντερ φορ (έστω ο Μπούντιμιρ του Εργοτέλη), τότε θα την είχαμε σκορπίσει την ομάδα του Καραγεωργίου…Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο κος Λεμονής όταν συναινούσε να φύγει ο Σαλαλί ή ο Κούκετς (που τελικά έμεινε, αλλά ήταν εκτός αποστολής), πολύ περισσότερο όταν άφηνε να διαρρεύσει ότι δεν του έκανε ο Μήτρογλου λόγω εξωαγωνιστικής ζωής, χαρακτήρα κ.λ.π, χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί παίκτες που να μπορούν να αναπληρώσουν το κενό των παραπάνω. Και επειδή θέλει να είναι το απόλυτο αφεντικό της ομάδας (στην οποία δεν μπορούμε να μην ομολογήσουμε τηρουμένων των αναλογιών ότι έχει κάνει καλή δουλειά), καλό θα ήταν να παραδέχονταν και τα δικά του λάθη. Πως θα ήταν ο σημερινός Πανιώνιος χωρίς τον Σίτο και τον Λόλο ή πως θα ήταν αν είχε ένα οποιοδήποτε σέντερ φορ ή ακόμη καλύτερα τον «άσωτο» Μήτρογλου; Στην αυτοκριτική του πρέπει να συμπεριλάβει και το μεγάλο λάθος τακτικής που έκανε με τις αλλαγές.
Μου άρεσαν πολύ: Σίτο, Λόλο ,Όμο, Σιόβας, Τσότσα
Αρκετά: Κούμο, Γιόνσον, Σάμαρης, Σιδεράκης. Ο νεαρός τερματοφύλακας δείχνει περίεργη περίπτωση. Έχει καταπληκτικό βολέ, καλά αντανακλαστικά αλλά δεν τον άκουσα να κατευθύνει με φωνές την άμυνα (και αυτό είναι μειονέκτημα για τον τερματοφύλακα) ενώ δεν ξέρω αν έχει την ποιότητα να προσφέρει άμεσα ο ίδιος προσωπικούς βαθμούς στην ομάδα (όπως κάνει ο Μάχο – εννοείται ότι δεν υπάρχει θέμα απόλυτης σύγκρισης).
Έχοντας δει ομάδες όπως ο Βόλος και ο Εργοτέλης και ακούσει για τις επιδόσεις ομάδων όπως ο ΠΑΣ, διαπιστώνοντας δηλαδή ότι το επίπεδο του πρωταθλήματος έχει πέσει πάρα πολύ θεωρώ ότι ο φετινός Πανιώνιος θα είχε καλές πιθανότητες ακόμη και για καλή πορεία αν υπήρχε διοικητική σταθερότητα, αν ο καθένας έκανε τη δουλειά του και μόνο, αν είχε ενισχυθεί ουσιαστικά και έξυπνα και αν παίκτες κλειδιά δεν είχαν χάσει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Θεωρώ ότι έχουμε πολύ καλές πιθανότητες για παραμονή, υπό την προυπόθεση ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε μεγάλα προβλήματα με κάρτες και τραυματισμούς.
Υ.Γ
Άκουσα ότι στα επίσημα βρέθηκαν εκπρόσωποι της cuvra...Βρε επιμονή που την έχουν. Ελπίζω, μια που επισκέφθηκαν το γήπεδο να έφεραν και το σώμα της επιταγής ή ακόμη καλύτερα μια επιταγή Ελληνικής Τράπεζας, για να μπορεί το όποιο ποσό να είναι άμεσα εισπρακτέο. Θα αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μάθουμε αν τελικά θα συμμετάσχουν στην ΑΜΚ μέχρι την 30.8.2011, με τον τρόπο που συμμετείχαν όλοι οι υπόλοιποι ενδιαφερόμενοι. Με πραγματικά χρήματα δηλαδή, άμεσα καταβλητά στον λογαριασμό της ομάδας.