Μου περνάτε την κοτόσουπα;

Ο Πανιώνιος πρέπει να είναι η περισσότερο αποδοτική ομάδα του πρωταθλήματος. Γιατί; Γιατί καταφέρνει με εντελώς άπειρη αμυντική γραμμή και με επίθεση που τα συνολικά στατιστικά των παικτών της να μην φτάνουν τα γκολ του Κούτσι σε μία περίοδο να έχει πετύχει τέσσερις νίκες σε πέντε αγώνες, έχοντας ήδη δώδεκα βαθμούς.

Τύχη; Ικανότητα; Ότι κι αν είναι αποδίδει. Είναι βέβαιο ότι δεν βλέπουμε καλή μπαλίτσα. Όχι μόνο από τον Πανιώνιο...Γενικά. Είναι εξαιρετικά χαμηλό το επίπεδο όλων των ομάδων. Σε αυτό το περιβάλλον ο Πανιώνιος δείχνει πιο φρέσκος και πιο ορεξάτος. Ίσως αυτό να είναι αρκετό. Ακόμη κι όταν η ώρα δεν λέει να περάσει από το κλοτσοσκούφι που παρακολουθείς, στο τέλος φεύγεις με το χαμόγελο της νίκης από γκολ της μισής ευκαιρίας. Στόχος μας όμως είναι η παραμονή κι αυτό δείχνει η ομάδα να το καταφέρνει και μάλιστα με άνεση. Είναι κρίμα που η συγκεκριμένη ομάδα σε αυτού του επιπέδου το πρωτάθλημα να μην έχει έναν σοβαρό χρηματοδότη για να δώσει από το λίγο που χρειάζεται για να ανέβει δυο σκαλιά παραπάνω. Μεγάλη χαμένη ευκαιρία.

Το σημερινό παιχνίδι ήταν απελπιστικά βαρετό. Ο Πανιώνιος ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς με τον Καμπάνταη, χωρίς όμως να δημιουργήσει άλλη ουσιαστική ευκαιρία (πέρα ίσως από το εξαιρετικό σουτ του Κολοβού) και χωρίς να απειληθεί βέβαια από την χειρότερη Α.Ε.Κ όλων των εποχών. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να είμαι σίγουρος γι' αυτό, μπορώ  τουλάχιστον να είμαι σίγουρος ότι η ένωση είναι η χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος που έχω δει μέχρι σήμερα. Πέρα όμως από κακή ομάδα ήταν και ιδιαίτερα αντιαθλητική. Θεωρώ ότι μπορούσαν να είχαν μαζέψει πολλές κάρτες.

Κάτι πήγαν να δείξουν προς το τέλος, όταν ο κος Ελευθερόπουλος είχε την ατυχή κατά τη γνώμη μου έμπνευση να βγάλει από το παιχνίδι τον Μενδρινό, ο οποίος για άλλη μία φορά ήταν εξαιρετικός και να τον αντικαταστήσει με τον Μιλοβάνοβιτς. Η αλλαγή αυτή αποσυντόνισε την ομάδα μας. Ίσως μια καλύτερη ομάδα να μπορούσε να πετύχει κάτι καλύτερο στο σημείο αυτό. Το κέντρο μας άδειασε και η ομάδα χωρίς λόγο οπισθοχώρησε. Η συγκεκριμένη Α.Ε.Κ ευτυχώς όχι.

 Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τον λόγο που μπαίνει κάθε φορά ο Σέρβος. Είναι εκτός τόπου και χρόνου και θεωρώ ότι δεν βοηθάει καθόλου. Μοιάζει σαν να πρέπει ο συγκεκριμένος παίκτης να συγκεντρώνει υποχρεωτικά κάποια λεπτά συμμετοχής σε κάθε παιχνίδι. Είναι προκλητικό να αγωνίζεται ο Μιλοβάνοβιτς με τα τόσα παραπανίσια κιλά και να είναι διαρκώς εκτός αποστολής ο Σιδεράκης, γιατί δήθεν είχε 8 κιλά παραπάνω κατά την έναρξη της προετοιμασίας. Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Ποιά ακριβώς τιμωρία έχει υποστεί ο Σέρβος που αν και έκανε προετοιμασία, αυτή τη στιγμή, δηλαδή ύστερα από πέντε ολόκληρες αγωνιστικές δείχνει να θέλει 2-3 νούμερα μεγαλύτερη εμφάνιση; Κι ενώ λοιπόν παίζει ο Μιλοβάνοβιτς ο Σάμαρης είναι διαρκώς εκτός αποστολής. Ποιά ακριβώς είναι το έγκλημά του;

Όπως λοιπόν δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παίζει ο Μιλοβάνοβιτς, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν χρησιμοποιείται από την αρχή ο Ντούνης. Είναι αδύνατον να με πείσει κανείς ότι ο Αραβιδης δικαιούται περισσότερο τη φανέλα του βασικού. Και σε κάθε περίπτωση όταν ο σέντερ φορ και τα εξτρέμ δεν δείχνουν ιδιαίτερα επικίνδυνα από ποιόν περιμένουμε να δημιουργήσει ευκαιρίες;

Αρκετά όμως η γκρίνια. Το σημαντικό είναι ότι κόντρα στην μακροχρόνια Πανιώνια παράδοση δεν αναστήσαμε κι αυτόν τον Λάζαρο και η λήξη βρήκε τους φιλάθλους να πανηγυρίζουν και να εύχονται στους παίκτες της Α.Ε.Κ καλή επιτυχία στα γήπεδα της Β' Εθνικής (ή και παρακάτω...). Μερικές φορές η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται πολύ κρύο...Και η συγκεκριμένη ομάδα μας έχει σκάψει πολλές φορές τον λάκκο.

Μου άρεσαν: Για άλλη μία φορά τα δύο μπακ (κατά τη γνώμη μου είναι η αποκάλυψη του φετινού Πανιώνιου), ο Ρόβας ο οποίος ανασταλτικά είναι πάρα πολύ καλός, πλην όμως σήμερα είχε και πολλές λάθος μεταβιβάσεις που θα μπορούσαμε να πληρώναμε πολύ ακριβά και ο Μενδρινός. Εξαιρετικό το σουτ του Κολοβού που όμως δεν αρκεί για να τον κατατάξει στους διακριθέντες, όπως αντίστοιχα το γκολ τον Καμπάνταη.

Έτσι όμως ήρθαν τα πράγματα δεν αποκλείεται τα δύο επόμενα παιχνίδια να μας εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό την παραμονή, οπότε ίσως τότε να μπορούμε να δούμε καλύτερα πράγματα και από άποψης θεάματος, όταν δηλαδή οι παίκτες δεν θα έχουν βαθμολογικό άγχος.

Χρήσιμη σφαλιάρα

Μέχρι και σήμερα ο Πανιώνιος είχε την τύχη να αντιμετωπίσει τρεις ομάδες του ίδιου σχεδόν επιπέδου μ' αυτόν και να καταφέρει (και με τύχη) να πετύχει την απόλυτη συγκομιδή βαθμών. Ξέραμε καλά, ήδη από το καλοκαίρι, ότι ο Λεβαδειακός ήταν ομάδα ανώτερου επιπέδου, οπότε η ήττα εκτός έδρας δεν θα μας προκαλούσε ιδιαίτερη εντύπωση ούτε βέβαια η απώλεια βαθμών θα ήταν εκτός προγράμματος. Συνεπώς ένας λογικός στόχος θα μπορούσε να είναι η ισοπαλία.

Έχοντας λοιπόν ο Πανιώνιος να αντιμετωπίσει μια ομάδα καλύτερου επιπέδου, με καλή παρουσία μέχρι σήμερα και με περισσότερες από 20 χαμένες τελικές προσπάθειες στο προηγούμενό της παιχνίδι,, δεν ξέρω ποιόν ακριβός στόχο είχε θέσει τελικά. Να πάρει την ισοπαλία, να διεκδικήσει τη νίκη όπως δήλωσε ο κος Παναγόπουλος ή να παίξει ελεύθερα και χαλαρά και όπου βγάλει; Εκ του αποτελέσματος μάλλον έγινε το τελευταίο.

Είναι γνωστό ότι οι ομάδες του κου Παράσχου έχουν πολύ καλή αμυντική λειτουργία και πιέζουν ψηλά. Θεωρητικά λοιπόν, ο κος Ελευθερόπουλος έπρεπε να ενισχύσει το κέντρο της ομάδας και να κλείσει τους διαδρόμους, εκμεταλλευόμενος τις αντεπιθέσεις. Δεν το έκανε. Αποτέλεσμα τρία γκολ και ένα δοκάρι στο πρώτο εικοσάλεπτο. Στο δεύτερο ημίχρονο τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Προφανώς ο Λεβαδειακός μας λυπήθηκε και δεν μας φιλοδώρησε με 2-3 γκολ ακόμη. Οι ευκαιρίες μας σε ολόκληρο το παιχνίδι; Όχι περισσότερες από δύο.Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Ίσως φταίει ότι η ομάδα δεν δείχνει να διαθέτει σέντερ φορ αξιώσεων.

Η συγκεκριμένη ήττα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μπορεί και να είναι ευεργετική. Την χρειαζόμασταν για να προσγειωθούμε στη γη. Την χρειάζονταν οι νεαροί παίκτες για να καταλάβουν ότι όσο ταλέντο κι αν διαθέτουν πρέπει να δουλέψουν ΠΑΡΑ πολύ για να μπορούν να αντιμετωπίσουν με αξιώσεις μια καλή ομάδα πρώτης κατηγορίας. Την χρειάζονταν οι οπαδοί που πετούσαν στα ουράνια και ονειρεύονταν από την τρίτη αγωνιστική μεγαλεία. Την χρειάζονταν το προπονητικό τιμ το οποίο δεν αξιοποιεί στο έπακρο το ρόστερ της ομάδας. Είναι εμμονή να στηρίζεσαι στους ίδιους νεαρούς παίκτες χωρίς να εξετάζεις τη δυναμική του αντιπάλου και να αφήνεις στον πάγκο ή εκτός αποστολής παίκτες με αξία και εμπειρία. Είναι άσχημο, να μην παρατηρείς ακόμη και στις νίκες τα αδύναμα σημεία της ομάδας και να μην προσπαθείς να βρεις λύσεις. Πολλές φορές γράφτηκε σε αυτό εδώ το μπλογκ από φίλους ότι ο Πανιώνιος αντιμετώπιζε πρόβλημα στα αμυντικά χαφ. Κάτι από τύχη κάτι από την καλή παρουσία μέχρι σήμερα του Ρόβα η έλλειψη αυτή δεν μας είχε στοιχίσει. Ήρθε όμως η ώρα να πληρώσουμε τη συγκεκριμένη αβλεψία. Που είναι ο Ρόκας, που είναι ο Όμο, που είναι ο Σάμαρης; Γιατί λείπουν από ένα τέτοιο παιχνίδι; Πως είναι δυνατόν κόντρα σε μια επιθετικογενή ομάδα όπως ο Λεβαδειακός να παρατάσεις και μάλιστα στην έδρα της τους  Διαμαντάκο, Γουνδουλάκη, Μενδρινό, Αραβίδη και Ντούνη (φουλ επίθεση λες και παίζεις με ομάδα χαμηλότερου επιπέδου ή στην έδρα σου) και να περιμένεις ότι δεν θα έχεις προβλήματα στην αμυντική σου λειτουργία; Και μέσα σ' όλα αυτά έχεις την επιπλέον ατυχία να βρίσκεται σε άσχημο απόγευμα ολόκληρη η αμυντική σου γραμμή με χειρότερους τους κεντρικούς αμυντικούς σου. Και ενώ τέλος πάντων έχεις διάθεση να παίξεις τόσο ανοιχτά και επιθετικά εκτός έδρας να δημιουργείς μία μόλις ευκαιρία σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο. Ίσως λοιπόν στο συγκεκριμένο παιχνίδι να φάνηκε για πρώτη φορά φέτος και η απειρία του προπονητικού τιμ. Ούτε είχαν αναλύσει καλά τον αντίπαλο, ούτε είχαν παρατάξει την καλύτερη δυνατή ομάδα για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Παράσχος λοιπόν με εμπειρία 30 ετών στους πάγκους έκανε πάρτι...

Ας μην απογοητευόμαστε, κυρίως όμως να μην χτίζουμε παλάτια στην άμμο. Έχουμε μια νεανική ομάδα που κάνει μια πραγματικά σπουδαία προσπάθεια. Έχουμε ένα άπειρο προπονητικό τιμ που όμως δείχνει να εργάζεται σκληρά. Στόχος μας είναι ένας και μόνος. Η παραμονή. Τελεία και παύλα. Ούτε υπερομάδα γίναμε, ούτε οι πιτσιρικάδες μπορούν να τσακίσουν κάθε ομάδα που θα βρουν μπροστά τους. Επειδή λοιπόν ο στόχος μας είναι να μαζέψουμε τους περισσότερους βαθμούς που μπορούμε στον πρώτο γύρο (που είναι ευκολότερος) και ιδίως στις πιο βατές οκτώ πρώτες αγωνιστικές, θα έπρεπε και ο κος Ελευθερόπουλος να πατήσει και λίγο φρένο, να χρησιμοποιήσει κάθε χρήσιμο και έμπειρο παίκτη για να διεκδικήσει τουλάχιστον τον ένα βαθμό σε μια έδρα που παραδοσιακά μας δυσκολεύει.

Επόμενο παιχνίδι με την Α.Ε.Κ. Οι διορθωτικές κινήσεις πρέπει να υπάρξουν. Ξαναπαίζουμε με ομάδα που είναι στα κυβικά μας και μάλιστα στην έδρα μας σε ένα ματς με μεγάλη βαθμολογική και ψυχολογική σημασία. Ας μην έχουμε απώλειες.

Κίνηση ΜΑΤ το σκάκι!!!

Το Σκακιστικό τμήμα την Κυριακή 16 του μηνός εγκαινίασε την νέα του έδρα.
Μία ιδέα πολλών ετών υλοποιήθηκε προσφέροντας μία Σκακιστική λέσχη, από τις καλύτερες στην Ελλάδα και διαθέτει στα μέλη της αλλά και στους επισκέπτες υψηλού επίπεδου υπηρεσίες.

Στα εγκαίνια που συνέπεσαν με την πρώτη αγωνιστική του Πρωταθλήματος Παίδων Κορασίδων παρεβρέθηκαν ο Πρόεδρος του Πανωνίου Γ.Σ., μέλη του ΔΣ, γονείς των αθλητών, ο Νίκος Καμπάνης, ο Στέφανος, ο Σταύρος και από τους συμπαθείς αντιπάλους τον Πειραικό δηλαδή, ο Δημήτρης Αλεξάκης, η οικογένεια του κ.Σιδηρόπουλου, οι κ. Νεοκοσμίδης και Μανολόπουλος.

Σχόλιο: Πολλά συγχαρητήρια στο Σκάκι και ιδίως στον καλό φίλο και δραστήριο έφορο Γαβριήλ Χαντάντ.

who dares wins

Who dares wins ή αλλιώς η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς. Αυτό το ρητό νομίζω ότι περιγράφει το χθεσινό παιχνίδι. Δεν έχει τύχει ποτέ να παρακολουθήσω παιχνίδι όπου σημειώνονται τρία αυτογκόλ. Το έζησα κι αυτό…

Ο Πανιώνιος, όπως σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια ξεκίνησε με όρεξη και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Τα νιάτα δεν κρύβονται ούτε ο δυναμισμός τους. Από την αρχή καθήλωσε τον Ο.Φ.Η σε παθητικό ρόλο, ο οποίος μπορούσε να απειλήσει μόνο με τον Σίσιτς. Κι έμελε να είναι αυτός ο μοιραίος του παίκτης, καθώς σε προσπάθειά του να διώξει την μπάλα στην άμυνα ύστερα από σουτ του Μενδρινού την έστειλε πολύ ψηλά, αυτή χτύπησε με δύναμη στο έδαφος και ξεγέλασε τον τερματοφύλακα του Ο.Φ.Η. Τυχερό γκολ; Πολύ. Όχι όμως κόντρα στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας θα μπορούσε να μην είχε χρειαστεί τη βοήθεια της τύχης και να σκοράρει αρκεί να ήταν πιο προσεκτικοί στο πλασάρισμά τους οι Ντούνης, Κολοβός και Μενδρινός.

Μολονότι όλοι περιμέναμε την αντίδραση της ομάδας του Ηρακλείου, εξακολούθησε να αρκείται σε ρόλο κομπάρσου, προκειμένου να διατηρήσει τουλάχιστον το συγκεκριμένο σκορ μέχρι το ημίχρονο και να αρχίσει στην επανάληψη την επίθεσή της. Πράγματι ο ΟΦΗ ανέβηκε αρκετά με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου. Τα πόδια των παικτών του όμως κόπηκαν γρήγορα όταν ύστερα από καλή ατομική προσπάθεια και σέντρα του Κούρου, ο Βάντο έστειλε για δεύτερη φορά τα μπάλα στο τέρμα της ομάδας του.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο ο ΟΦΗ προσπάθησε να γυρίσει το παιχνίδι. Μπήκε και πάλι στο παιχνίδι στο 87 με το αυτογκόλ του Κουλοχέρη, με αποτέλεσμα να περάσουμε όλοι μας στις εξέδρες ένα αγχωτικό 6 λεπτο μέχρι τη λήξη του παιχνιδιού. Τελικά ήρθε η τρίτη σερί νίκη και η δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα. Αυτό το τελευταίο προσωπικά δεν μου λέει τίποτα. Αντίθετα θεωρώ ιδιαίτερα σημαντική την συγκομιδή 9 βαθμών σε τρεις αγώνες σε συνδυασμό με την έως τώρα καθίζηση όλων ανταγωνιστών μας στην κούρσα της παραμονής  που θα καταστίσουν ευκολότερη την διαδικασία, αφού αυτός είναι (και πρέπει να είναι) ο βασικός μας στόχος, όπως επίσης και παραδοσιακών δυνάμεων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αν ο Πανιώνιος φύγει με καλό αποτέλεσμα και από τη Λιβαδειά και παράλληλα οι ομάδες του πάτου παραμείνουν εκεί που βρίσκονται τότε ίσως να έχουμε εξασφαλίσει νωρίς την παραμονή.

Μου άρεσαν: 1. Άμυνα: Σπυρόπουλος και Κούρος. Εξαιρετικοί. Ας θυμηθούμε μόνο πόσο καιρό έκανε ο Πανιώνιος να βρει αριστερό μπακ της προκοπής (ακόμη και ο Τζαβέλας την πρώτη χρονιά ήταν μέτριος) και τις γκέλες που έκανα οι Κοντοές και Μανιάτης μέχρι να πατήσουν γερά στα πόδια τους. Οι πιτσιρικάδες απέδωσαν πάρα πολύ καλά από την αρχή.

Κέντρο: Ρόβας εξαιρετικός για άλλο ένα παιχνίδι. Ίσως ο καλύτερος παίκτης του Πανιωνίου. Μενδρινός. Πολύ καλός, αλλά λιγότερο ουσιαστικός από άλλα παιχνίδια. Τείνει να γίνει το βαρόμετρο του Πανιωνίου. Όσο καλοί κι αν είναι οι συγκεκριμένοι παίκτες όταν κουράζονται νομίζω ότι μπορούν να αντικαθίστανται από παίκτες όπως ο Όμο και ο Σάμαρης (που έχει εξαιρετική συνεργασία με τον Ντούνη). Είναι κρίμα να μένουν στον πάγκο…Κολοβός: είναι οφθαλμοφανές ότι του λείπουν παιχνίδια. Το παιδί αυτό πρέπει να υποστηριχθεί. Πρόκειται για πολύ μεγάλο παίκτη που για την ώρα αυτό φαίνεται μόνο σε μικρά δείγματα του παιχνιδιού του. Ντούνης: βρέθηκε σε χειρότερη βραδιά από άλλες εμφανίσεις του. Πιστεύω ότι ίσως να αποτελέσει τον παίκτη αποκάλυψη του Πανιωνίου για φέτος. Πρέπει να προσέξει πάρα πολύ τα τάκλιν του. Μαζεύει χαζές κάρτες από πάρα πολύ επικίνδυνες αμυντικές του ενέργειες.

Δεν μου άρεσαν: Περιστερίδης. Όσο μου άρεσε στο παιχνίδι με τη Βέροια, τόσο με «χάλασε» χθες. Δεν μου φάνηκε τόσο σταθερός, ούτε νομίζω ότι κατεύθυνε την άμυνα του.  Του πιστώνω βέβαια την πολύ καλή του επέμβασης στο τέλος. Τώρα που έχω δει όλους τους τερματοφύλακες της ομάδας, νομίζω ότι η θέση του βασικού ανήκει στον Σιδεράκη. Δεν μου κάνει καθόλου καλή εντύπωση να μην είναι στην αποστολή. Επίσης, δεν μου κάνει καλή εντύπωση να βλέπω σε κάθε παιχνίδι άλλον τερματοφύλακα.

Διαμαντάκος. Δείχνει απελπιστικά μόνος. Δεν τροφοδοτείται ιδιαίτερα, αλλά και ο ίδιος δεν προσπαθεί να δημιουργήσει προσωπικές ευκαιρίες. Ας θυμηθούμε μόνο πόσο δυναμικός και φιλότιμος ήταν ο Κούτσι. Θεωρώ ότι ο Πανιώνιος χρειάζεται έναν επιθετικό με την κοψιά του Κούτσι, του Σίσιτς ή του Ντιμπαλά. Ένα παίκτη που να μπορεί να απασχολήσει αμυντικούς και να ανοίξει διαδρόμους. Ο Διαμαντάκος έχει σίγουρα προσόντα αλλά σε αυτό τον συγκεκριμένο τομέα ίσως και να υστερεί. Ο Καμπάνταης δείχνει ακόμη χειρότερος στον τομέα αυτό, άρα ίσως εκεί να πονάει περισσότερο η ομάδα.

Συνεχίζουμε δυναμικά στη Λιβαδειά και ελπίζουμε στο καλύτερο.

 

Υ.Γ.1

Φθηνό εισιτήριο, 3 στα 3, καλός καιρός (τελικά), κορυφή της βαθμολογίας και μόνο τόσο λίγος κόσμος; Ντροπή ρε παιδιά…

 

Υ.Γ.2

Βρίσκω λίγο υποκριτικό να αποθεώνουμε στη φυσούνα  τον Ελευθερόπουλο για τον απλούστατο λόγο ότι ελάχιστοι (να είναι πέντε;) πίστεψαν σ’ αυτόν. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά είναι βέβαιο ότι θα πλήρωνε άσχημα τη νύφη. Το ξέρει και ίσως γι αυτό δεν αντιδρά στις επευφημίες. Προσωπικά το εκτιμώ αυτό. Δείχνει να έχει προσπαθήσει, το αποτέλεσμα για την ώρα τον δικαιώνει, εγώ προσωπικά την άποψή μου για τον προπονητή θα την γράψω στο τέλος του πρωταθλήματος. Αυτό που μπορώ να πω για την ώρα είναι ότι η ομάδα έχει καλή φυσική κατάσταση και κυκλοφορία, σίγουρα έχει πάθος, μου αρέσει που παίζει ανοιχτά, δεν μου αρέσει  όμως που δείχνει να κρατάει τόσο σκληρή στάση απέναντι σε παίκτες που έχουν εμπειρίες και μπορούν να βοηθήσουν.

 

Υ.Γ 3

Οι καινούργιες κάλτσες είναι ΑΘΛΙΕΣ. Σε ριγέ εμφάνιση είναι πολύ άσχημο να φοράς διαφορετικό ριγέ κάλτσα και μάλιστα τη συγκεκριμένη. Η μπλε μονόχρωμη ήταν πολύ καλύτερη.

 

Υ.Γ.4

Είδατε τα νέα κασκόλ στην μπουτίκ; Αν τα δείτε θα πάθετε μεγάλη ζημιά. Ειδικά το άσπρο είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!

Τα καταφέραμε!!!

Η ιδέα της ανακατασκευής του γηπέδου των υποδομών του Πανιωνίου ξεκίνησε ως ένα αστείο. Το ίδιο και το πρωτάθλημα ¨παίζουμε μπάλα για το γηπεδάκι". Αυτό που ήταν σοβαρό ήταν η διάθεση όλων όσων συμμετείχαν  και τα 1700 ευρώ που καταφέραμε να συγκεντρώσουμε μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και εν μέσω μάλιστα κρίσης.

Οι κόποι και τα χρήματα όλων έπιασαν τόπο. Χθες παραδόθηκε ο τάπητας (μεταχειρισμένος μεν, καλής σχετικά ποιότητας δε), ο οποίος θα τοποθετηθεί τις επόμενες ημέρες, προκειμένου να παραδοθεί ένα πολύ καλύτερο γήπεδο στους αθλούμενους του Πανιωνίου (θα προσπαθήσω να ανεβάσω και φωτογραφικό υλικό). Ο σύλλογος συνέδραμε τελικά την προσπάθεια με το ποσό των 2.000 ευρώ. Σημαντική προσφορά, που όμως δεν τον απαλλάσσει από την πλήρως άστοχη απόφαση της μετατροπής του δεύτερου γηπέδου των υποδομών σε παιδότοπο. Τέλος πάντων...

Είμαι πολύ χαρούμενος για τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Όχι μόνο γιατί τα παιδιά θα αποκτήσουν μια καλύτερη εγκατάσταση, αλλά γιατί ο κόσμος συμμετείχε και ίσως για πρώτη φορά στα χρονικά τα λεφτά του δεν χάθηκαν.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά όλους όσους βοήθησαν, τους παίκτες όλων των ομάδων ιδίως όμως τους παίκτες της ομάδας Internistas - Ιώδιο γιατί πολύ απλά είναι καλοί φίλοι και συνέβαλαν τα μέγιστα για την επίτευξη του σκοπού και ασφαλώς τον Κωστή Τσαλπατούρο που μας συνέδραμε με παίκτες και χρήματα, πολύ περισσότερο όμως γιατί μας επέτρεψε να αγωνιστούμε με τα χρώματα του Ιωδίου και να του ξεπληρώσουμε (αν μπορεί να γίνει αυτό) τα απίστευτα τραπεζώματα που μας έχει κάνει. Παραλίγο μάλιστα να του χαρίσουμε το πρωτάθλημα...Την επόμενη φορά το έχουμε σίγουρο!!! Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον Γιάννη Ζουρίδη για τη βοήθεια που μας προσέφερε με τις εμφανίσεις και τον Γιώργο Ρήγα που υπήρξε κέρβερος με τα συγκεντρωθέντα χρήματα (καλύτερος και από Ελβετική τράπεζα).

Το επιμύθιο από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι όταν ο κόσμος θέλει, ο Πανιώνιος μπορεί. Ελπίζω να σας ξαναδώ όλους (και ακόμη περισσότερους) σε αντίστοιχες δράσεις για τον ιστορικό μας.

Η νέα μας μπουτικ

 

 

Από το πρωί διαβάζω αφιερώματα και ιστορικές αναδρομές για τα 122 χρόνια του Πανιωνίου. Καμιά φορά αναφερόμαστε στον Πανιώνιο αποκλειστικά ως ιδέα, ξεχνώντας ότι πίσω από τις ιδέες βρίσκονται απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που έδωσαν και δίνουν το δικό τους προσωπικό αγώνα. Αθλητές, παράγοντες, φίλαθλοι, απλοί άνθρωποι. Όλοι έβαλαν το μικρό τους λιθαράκι για να μπορεί ο Πανιώνιος να θεωρείται και να είναι ιδέα.

Ένας τέτοιος απλός άνθρωπος, σύγχρονός μας, είναι ο Θοδωρής Κοκκινάκης. Για τον Θοδωρή μπορείς να ακούσεις μόνο καλά λόγια. Δούλευε πάντα σκληρά και ως υπάλληλος του Πανιωνίου και ως υπάλληλος της μπουτίκ και ως έφορος του βόλεϊ.

Σήμερα ο καλός μου φίλος Θοδωρής κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Ως ιδιοκτήτης της ανανεωμένης μπουτίκ του Πανιωνίου είναι ο άνθρωπος που καλείται να προωθήσει το καθαρά εμπορικό σκέλος του Πανιωνίου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι αυτός που ουσιαστικά θα εφαρμόσει (εάν και εφόσον υλοποιηθεί τελικά) την κοινή διαχείριση αθλητικού υλικού στα τμήματα του Πανιωνίου, για να πάψει επιτέλους να έχει ο καθένας του δικό του παραμάγαζο εις βάρος της ομάδας. Το βρίσκει κάποιος πεζό; Όχι αν αναλογιστεί ότι ουσιαστικά ο Θοδωρής θα έχει την απίστευτη τύχη (και ευθύνη) να προωθεί το σήμα και τα χρώματα που όλοι μας λατρεύουμε. Όπως λοιπόν είναι ωραίο να βλέπουμε γεμάτους τους αθλητικούς μας χώρους με αθλητές και θεατές, άλλο τόσο σημαντικό είναι να βλέπουμε ανθρώπους να κυκλοφορούν με ρούχα και προϊόντα που φέρουν τα εμβλήματά μας.

Θα ήθελα να πω ότι μου αρέσει πολύ η νέα μπουτικ. Μου αρέσει επίσης που σε αυτή μπορεί κάποιος να βρει πάρα πολύ ωραία προϊόντα (εξαιρετική επιλογή - πραγματικά) και μάλιστα σε πάρα πολύ καλές τιμές. Με την κοινή διαχείριση και διάθεση του αθλητικού υλικού από την μπουτικ ευελπιστώ ότι τα παιδιά μας θα μπορούν επιτέλους να είναι ομοιόμορφα και καλά ντυμένα, όπως ταιριάζει σε ένα αθλητικό σωματείο με το ειδικό βάρος του Πανιωνίου.

Η σωστή προώθηση των προϊόντων θα βοηθήσει και τον σύλλογο και τον φίλο μας τον Θοδωρή που θα παλέψει για το μεροκάματό του. Νομίζω ότι βαδίζει σωστά και θα πετύχει. Αρκεί να τον στηρίξουμε όλοι. Και πάνω απ' όλα ο ίδιος ο σύλλογος, που πρέπει να μείνει αμετακίνητος στην αποκλειστική διάθεση όλου του αθλητικού υλικού από την μπουτίκ. Ας κάνουμε τις αγορές μας από τη μπουτικ. Ας στηρίξουμε τη νέα αυτή προσπάθεια. Και να μην ξεχνάμε: κάθε αγορά προσφέρει το 10% της ακαθάριστης αξίας της απευθείας στον ερασιτέχνη, δηλαδή στον σύλλογο του οποίου γιορτάζουμε σήμερα τα 122 χρόνια. Αυτός είναι ένας πρακτικό και ουσιαστικόςς τρόπος να στηρίξουμε την ομάδα και να την τιμήσουμε για την πολυετή προσφορά της στον Ελληνικό αθλητισμό. Ίσως και να τον προτιμώ τελικά από τις ιστορικές αναδρομές.

 

 

Μερικές προτάσεις για τις ακαδημίες ποδοσφαίρου

Με αφορμή την παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα ανακοίνωση του Πανιωνίου (http://www.panionios.gr/default.asp?pid=55&la=1&artid=18798&catid=5) θα ήθελα να καταθέσω τις απόψεις μου για το θέμα των ακαδημιών, δεδομένου ότι έχω ασχοληθεί σε κάποιο βαθμό με το θέμα. 

Το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί στις υποδομές του Πανιωνίου είναι το οργανωτικό. Κατά τη γνώμη μου ο έφορος πρέπει να έχει αποκλειστικά οικονομικό και οργανωτικό ρόλο (που είναι ο σπουδαιότερος), παράλληλα όμως θα έπρεπε να υπάρχει η θέση του τεχνικού διευθυντή ή αρχιπροπονητή. Θεωρώ ότι ο κος Μισσαηλίδης είναι πολύ καλός στη θέση του εφόρου, θα έπρεπε όμως να συνεπικουρείται από έναν αρχιπροπονητη. Καλύτεροι κατά τη γνώμη μου (με τυχαία σειρά) οι κοι: Κουζινός, Λαμπαδινός, Κοροπούλης. 

Έργο του αρχιπροπονητή θα πρέπει να είναι ο συντονισμός όλων των προπονητών και ο καθορισμός κοινού ασκησιολογίου, το οποίο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. Ταυτόχρονα θα πρέπει να είναι υπεύθυνος για την ατομική αξιολόγηση κάθε παιδιού (υπάρχει σχετικό πρόγραμμα υπολογιστή για την ατομική αξιολόγηση του κάθε παίκτη το οποίο δεν χρησιμοποιείται,  το vis trac, το οποίο υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να το θέσουν σε λειτουργία) και τη στελέχωση των αγωνιστικών ομάδων με τα παιδιά που ξεχωρίζουν, ύστερα από ενδελεχή και διαφανή αξιολόγηση. Απόλυτα απαραίτητος στην αξιολόγηση των παιδιών είναι ο ζωντανός μύθος της ομάδας κος Εμβολιάδης. 

Ο Πανιώνιος έχει μεγάλη παράδοση στην ανάδειξη τερματοφυλάκων. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να διαθέτουμε εξαιρετικούς προπονητές τερματοφυλάκων. Πρέπει άμεσα να δημιουργήσει η ομάδα ανεξάρτητη σχολή τερματοφυλάκων. Από την κίνηση αυτή θα προκύψουν έσοδα και παίκτες (δεδομένου ότι καμία άλλη ομάδα δεν έχει δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο). 

Πρέπει να υπάρξει άμεση διασύνδεση Κορωπίου - Ερασιτέχνη. Όλα τα παιδιά πρέπει να είναι αθλητές του ερασιτέχνη και να υπάρχει κοινό ταμείο ή αν είναι δυνατόν αυτοδιοίκητο του τμήματος κατά τα πρότυπα του μπάσκετ. 

Η έλλειψη χώρων μπορεί να λυθεί με δύο τρόπους. Είτε με την αξιοποίηση του Κορωπίου στο έπακρο (πρέπει όμως να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της μετακίνησης και σε κάποια άλλα θέματα) ή να έρθουμε σε συμφωνία με κάποιο στρατηγικό εταίρο. Μια μικρή περιφερειακή ομάδα, η οποία να διαθέτει επαρκείς χώρους και να μας παραχωρεί τη χρήση τους έναντι δανεισμού παικτών μας. 

Οι ομάδες Κ15 και άνω πρέπει να απαρτίζονται από παιδιά του ερασιτέχνη συνεπικουρούμενα από ταλέντα που θα υποδείξει το σκάουτιγκ. Η σύγχρονη πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ο Πανιώνιος μπορεί άνετα να σταθεί σε καλό επίπεδο στηριζόμενος στους παίκτες από τις υποδομές του. Άλλωστε αυτός ο Πανιώνιος υπάρχει εδώ και 122 χρόνια, αυτό τον Πανιώνιο αγαπήσαμε. 

Το όλο οικοδόμημα πρέπει να τεθεί υπό τη διεύθυνση ανθρώπων που έχουν παρουσιάσει σημαντικό έργο. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο από τον Γιάννη Παυλόπουλο.  

Κάθε παίκτης που ξεχωρίζει έστω και λίγο πρέπει να δεσμεύεται άμεσα με δελτίο ή συμβόλαιο. Ο αριθμός των παιδιών που έχουμε χάσει επειδή δεν τα έχουμε δεσμεύει όπως πρέπει είναι σημαντικός. 

Αυτά είναι κάποια (όχι όλα) από τα μέτρα άμεσης ανάγκης. Χωρίς αυτά ο Πανιώνιος σε ένα - δύο χρόνια το πολύ θα έχει δει τις ακαδημίες του να καταστρέφονται αφού προηγουμένως μετατραπούν σε αθλοπαιδιές. 

Ο Πανιώνιος έχει εξαιρετικό όνομα στην ποδοσφαιρική αγορά, έχει πολύ καλούς προπονητές, έχει πληθώρα παιδιών αλλά οργανωτικά βρίσκεται στο μηδέν. Θεωρώ ότι με σκληρή δουλειά και οργανωμένες κινήσεις θα μπορεί εντός δύο ετών να παρουσιάσει ένα πολύ αξιόλογο μοντέλο ακαδημιών, μη συναγωνίσιμο από άλλες ομάδες.

Πανιώνιος - Απόλλων 1-1

Στην αρχή της χρονιάς είχα τη μεγάλη χαρά να βρεθώ στην κοπή της πίτας του Απόλλωνα Σμύρνης. Εντυπωσιάστηκα από την υποδοχή και την ευγένεια των μελών της διοίκησης του έναντί μας. Ήθελαν να ξεχάσουμε τις κόντρες του παρελθόντος και να συνεργαστούμε στενά. Δεν με ενδιαφέρουν οι κόντρες του παρελθόντος. Αυτό που ξέρω είναι ότι στην οικογένειά μου υπήρχαν φίλαθλοι και του Απόλλωνα και του Πανιωνίου. Και έτσι τον αντιμετωπίζω. Σας μέλος της οικογένειάς μου. Για τον λόγο αυτό περίμενα πολύ το συγκεκριμένο φιλικό.

Πέρα από τα συναισθηματικά, ο συγκεκριμένος αγώνας ελάχιστα είχε να προσφέρει στους φιλάθλους της ομάδας. Ο Πανιώνιος υπήρξε πιο δραστήριος στην έναρξη του παιχνιδιού. Είχε κατοχή της μπάλας, πίεσε και μπόρεσε να κάνει μια - δυο φάσεις με σπουδαιότερες το σουτ του Οκόγιε και το δοκάρι του Μιλοβάνοβιτς. Το πρώτο ημίχρονο βρήκε τον Πανιώνιο να προηγείται με το γκολ του Κούρντι, ο οποίος ολοκλήρωσε με ωραίο σουτ μια πραγματικά πολύ αξιόλογη προσπάθεια. Μακράν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας μας ήταν ο Ντούνης που έχει βαλθεί να μας εντυπωσιάσει. Στο δεύτερο ημίχρονο η απόδοση της ομάδας έπεσε πολύ. Σε αυτό συντέλεσαν και οι πολλές αλλαγές. Στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο είναι ζήτημα αν κάναμε μία φάση. Κρίμα γιατί υποτίθεται ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες έπρεπε να πιάσουν την ευκαιρία από τα μαλλιά και να αποδείξουν πράγματα στον προπονητή τους. Ο Απόλλωνας βρήκε την ευκαιρία να ισοφαρίσει με άπιαστο σουτ στο παραθυράκι του Ανέστη. Πιθανόν να διαμαρτύρεται σωστά για την μη κατακύρωση και δεύτερου γκολ, καθώς η μπάλα ίσως και να πέρασε τη γραμμή του τέρματος μετά από σουτ.

Μου άρεσαν: Σιδεράκης: καλός και ουσιαστικός στην πρώτη του εμφάνιση. Νομίζω ότι θα παίξει με μεγαλύτερες πιθανότητες τη θέση του βασικού με τον Περιστερίδη.

Κούρντι: Καλός και σκόρερ ενός πολύ ωραίου τέρματος.

Λαμπρόπουλος: Πολύ ενδιαφέρον παίκτης

Ντούνης: Μπορεί φέτος να είναι η χρονιά του. Τυχερός γιατί του χαρίστηκε ο διαιτητής με τις κάρτες.

Κοντοχρήστος: Μια χαρά.

 

Τα κακά μαντάτα: Μιλοβάνοβιτς: Για την ομάδα Internistas Ιώδιο είναι ό,τι πρέπει. Για παγκόσμια δεν το συζητώ καθόλου. Για επαγγελματικό ποδόσφαιρο όμως; Bodyline ή Πανιώνιος...Συγνώμη, πως ήταν (αν ήταν) ο Σιδεράκης και έμεινε εκτός προετοιμασίας (στην οποία πήγε ο Σέρβος);

Καμπάνταης: Περιφέρεται άσκοπα. Μπορεί να χρειάζεται παιχνίδια, χρόνο κ.λ.π. Θεωρώ όμως ότι στην παρούσα φάση δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Επειδή ο επιθετικός αναπνέει με τα γκολ, ίσως να πάρει κάπως τα πάνω του όταν σκοράρει...Ελπίζω να το κάνει σύντομα μπας και δούμε άσπρη μέρα...

 

Με λίγα λόγια. Ο νεανικός Πανιώνιος είναι φρέσκος, είναι φιλότιμος, είναι σχετικά καλός στην αμυντική του λειτουργία, δεν είναι όμως ιδιαίτερα επικίνδυνος στην επίθεση. Ίσως γιατί στη συγκεκριμένη γραμμή δεν έχει τον παίκτη με τα προσόντα που θα τραβήξει όλους τους άλλους. Ίσως να πρέπει να δοκιμάσουμε ένα σχήμα με δύο επιθετικούς. Με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα για άλλη μία φορά τη δραματική πτώση της ποιότητας του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Είναι πολύ άσχημο να μην αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά κατηγορίας που χωρίζει τον νεοφώτιστο Απόλλωνα από τον Πανιώνιο (έστω των προβλημάτων).Πολλά συγχαρητήρια στην έτερη ομάδα της Σμύρνης για την πολύ αξιόλογη εμφάνιση.

Τμήματα υποδομών Volley - Ένα πολύ δυναμικό τμήμα

Με όνειρα και φιλοδοξίες για μία ακόμα καλύτερη χρονιά ξεκίνησαν οι ακαδημίες βόλεϊ του Πανιωνίου οι οποίες φιλοξενούνται στις κλειστές εγκαταστάσεις του 1^ου Γυμνασίου Ν.Σμύρνης και στον κλειστό πολυχώρο άθλησης του Πανιωνίου.

Παράλληλα με την έναρξη της προετοιμασίας των αγωνιστικών τμημάτων συνεχίζονται οι εγγραφές στα τμήματα ΜΙΝΙ για παιδιά (αγόρια και κορίτσια) από 7 έως 13 ετών.

Το τμήμα πέραν της βελτίωσης στην υλικοτεχνική υποδομή, ανανέωσε και το έμψυχο δυναμικό του στελεχώνοντας τα τμήματα με έμπειρους και άριστα καταρτισμένους προπονητές υπό την επίβλεψη του προπονητή της Γυναικείας ομάδας κ. Θανάση Θανέλλα. Ο νέος προπονητής της Ανδρικής ομάδας, Αργύρης Ψάρρας θα αναλάβει και την επίβλεψη των τμημάτων αγοριών.

Αναλυτικά οι προπονητές των Ακαδημιών:

Μένη Μιχαηλίδου

Αναστάσιος Τοζίδης

Φωτεινή Πόγκα

Μαρία Πάππα

Τατιάνα Δαρλάση

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με την γραμματεία του τμήματος στο 6932786014, 2109339976 ή να επισκεφθούν τον χώρο της γραμματείας (Κοραή 20 Σ/Κ 9:00-13:30 και Δευτέρα έως Παρασκευή 19:00-21:00)

Σχόλιο: Πόγκα, Πόγκα οε, οε οε!!!

Βαθμοί απο χρυσάφι

Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση θα ήθελα να γράψω τις εντυπώσεις μου από το παιχνίδι με τη Βέροια.

Ήταν ένα παιχνίδι που το περίμενα, από την άποψη ότι η ομάδα της Μακεδονίας είχε δείξει δυναμική στο πρώτο της παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και φάνταζε ισχυρότερος αντίπαλος από τον Άρη. Άρα θα μπορούσαμε να βγάλουμε καλύτερα συμπεράσματα για την ομάδα μας.

Απέναντι λοιπόν σε έναν πιο αξιόλογο αντίπαλο, ο Πανιώνιος στάθηκε ικανοποιητικά. Ήταν σίγουρα καλύτερος και λιγότερο αγχωμένος από το παιχνίδι της πρεμιέρας και έδειχνε από την αρχή ότι θα διεκδικούσε το καλύτερο δυνατό.

Στο παιχνίδι με τη Βέροια είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα πρώτα δείγματα γραφής της αμυντικής μας γραμμής, καθώς ο Άρης δεν είχε καταφέρει να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις. Πρώτα απ’ όλα, μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ο τερματοφύλακας Περιστερίδης. Γρήγορος, ουσιαστικός και ίσως πιο ώριμος από τον Γιαννακόπουλο, στάθηκε καλά κάτω από τα δοκάρια. Θεωρώ ότι ήταν πολύ καλύτερος απ’ ότι ο Σιδεράκης στο πρώτο του παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Την ποιότητά του όμως πρέπει να μας την αποδείξει και στη συνέχεια. Η άμυνά μας για άλλο ένα παιχνίδι κράτησε το μηδέν. Το έχει καταφέρει σε όλα τα παιχνίδια μέχρι σήμερα, με εξαίρεση, αν θυμάμαι καλά, το φιλικό με τον Λεβαδειακό. Στην γενικότερη αμυντική λειτουργία της ομάδας βοήθησαν σημαντικά τόσο ο Οκόγιε (έδωσε και την ασίστ στο γκολ) όσο και ο Αραβίδης, που για άλλο ένα παιχνίδι υπήρξε φιλότιμος. Ο Πανιώνιος δεν έχει την άμυνα που στραγγαλίζει τον αντίπαλο και σίγουρα υπάρχουν κενά και απειρία, οι παίκτες όμως δείχνουν αυταπάρνηση και ζήλο για τη συνολική αμυντική παρουσία της ομάδας. Και αυτό είναι σίγουρα καλό. Δεν ξέρω πως θα αντιδράσουμε σε ένα αντίπαλο με καλύτερους επιθετικούς. Για την ώρα όμως δεν τα πηγαίνουν άσχημα, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι ουσιαστικά τώρα γνωρίζονται μεταξύ τους. Πάρα πολύ βελτιωμένος φέτος ο Μενδρινός. Αν συνεχίσει έτσι θα αποτελέσει βαρόμετρο της ομάδας. Εξίσου πολύ καλός ο Ρόβας. Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε και ο Διαμαντάκος. Δεν φάνηκε πολύ γιατί δεν τροφοδοτήθηκε ιδιαίτερα. Τις λίγες φορές όμως που πήρε τη μπάλα στα πόδια του έδειξε στοιχεία καλού επιθετικού (εκτιμώ πολύ καλύτερου από τον Καμπάνταη). Η συνέχεια βέβαια θα δείξει.

Από το παιχνίδι με τη Βέροια κρατάω την μεγαλύτερη διάρκεια καλής απόδοσης από την ομάδα μας και το γεγονός ότι παίζει ωραία και ανοιχτά (όπως οι ομάδες που έχουν αυτοπεποίθηση). Δεν φοβήθηκε τον αντίπαλο, λειτούργησε καλά αμυντικά (υπήρξε βέβαια και τυχερή σε 1-2 περιπτώσεις), χτύπησε όταν βρήκε την ευκαιρία και κράτησε το αποτέλεσμα. Άλλοι τρεις βαθμοί λοιπόν και το σημαντικό διαφορά 6 βαθμών από μια αντίπαλο με παρόμοιους στόχους.

Έξι βαθμοί σε δύο παιχνίδια είναι εξαιρετική συγκομιδή, αρκεί να μπορέσουμε να την αυξήσουμε σημαντικά στις επόμενες έξι αγωνιστικές, που είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμες. Δυστυχώς, η διακοπή του πρωταθλήματος έρχεται σε χρονικό σημείο που η ομάδα δείχνει να βρίσκεται σε ικανοποιητικό αγωνιστικό, βαθμολογικό και ψυχολογικό επίπεδο και θεωρώ ότι μπορεί να μας επηρεάσει αρνητικά.

Καλό θα είναι να πέσουν οι τόνοι, να μη θεωρήσουμε ότι έχουμε υπερομάδα και να προσπαθήσουμε να πάρουμε ό,τι μπορούμε περισσότερο στις επόμενες αγωνιστικές. Να μην ξεχνάμε ότι και πέρσι στην αρχή είχαμε συγκεντρώσει επτά βαθμούς και ολοκληρώσαμε τον πρώτο γύρο με την αγχωτική συγκομιδή δεκαπέντε βαθμών. Μεγάλη προσοχή στα εντός έδρας παιχνίδια. Καλό θα ήταν επίσης να κόψουν οι παίκτες μας τις συνεντεύξεις και τις δηλώσεις, όσο κι αν τους πιέζουν οι δημοσιογράφοι λόγω του πολύ καλού ξεκινήματος.

Θα πρότεινα επίσης και κάτι άλλο: ο κόσμος έχει ζεσταθεί από τη μέχρι τώρα πορεία. Είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να προωθηθούν εκ νέου τα εισιτήρια διαρκείας. Θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να επανεκτιμηθεί η τιμολόγηση των παιδικών γιατί νομίζω ότι αποτελούν το κλειδί για καλύτερες συνολικές πωλήσεις.