Σύντομη αξιολόγηση παικτών

Τώρα που τελείωσε η χρονιά θα προσπαθήσω να κάνω μια εντελώς υποκειμενική αξιολόγηση των παικτών:

Κώστας Περιστερίδης και Νίκος Γιαννακόπουλος: Με καλές αλλά και με πολλές κακές στιγμές οι δύο νεαροί τερματοφύλακες. Στο τέλος, έκλεψε τις εντυπώσεις ο Γιαννακόπουλος, που βρηκε τα πατήματά του. Θεωρώ ότι στη θέση αυτή ο Πανιώνιος πρέπει να ενισχυθεί με κάποιον καλό και έμπειρο τερματοφύλακα. Σε low budget λύση, προσωπικά θα έδινα ευκαιρίες στον Ανέστη ο οποίος δεν υστερεί σε τίποτα και είναι και δικό μας παιδί.

Κούρος, Σπυρόπουλος: Οι ευχάριστες εκπλήξεις στην άμυνα. Σίγουρα έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στο πολύ καλό ξεκίνημα την ομάδας. Ο Κούρντι προσπάθησε να βοηθήσει, όταν κλήθηκε, δεν έδειχνε όμως φέτος όσο καλός ήταν πέρσι. Ίσως να του ταιριάζει περισσότερο ο ρόλος του αμυντικού χαφ.

Δημήτρης Κολοβός: Επανήλθε υγιής ύστερα από ένα δύσκολο τραυματισμό. Ίσως εξαιτίας του, καθυστέρησε να πάρει ευκαιρίες και σημαντικό χρόνο συμμετοχής, με αποτέλεσμα να αργήσει να μπει στο κλίμα της ομάδας. Βέβαια υπήρξαν στιγμές που έδειξε δείγματα του μεγάλου ταλέντου του.

Λεωνίδας Καμπάνταης: Βελτιωμένος σε σχέση με τα διαχρονικά στατιστικά του. Πέτυχε κάποια πολύ σημαντικά γκολ. Αρκετοί τραυματισμοί και τιμωρίες. Συνεκτιμώντας τη συνολική του απόδοση σε σχέση με τις συμμετοχές του, ίσως η ομάδα να πρέπει να επιλέξει κάποιο άλλο σέντερ φορ.

Κώστας Μενδρινός: Πολύ καλός στον πρώτο γύρο (όταν έπαιζε καλά έκανε τη διαφορά) σε ρηχά νερά στον δεύτερο. Μπορεί να επηρεάστηκε από την αλλαγή της θέσης. Πολύ χρήσιμος παίκτης που πρέπει να παραμείνει στις τάξεις του ιστορικού.

Κουλουχέρης και Ανδράλας: Δεν μπορώ να εντοπίσω κάτι αξιοσημείωτο στη φετινή τους παρουσία.

Φανούρης Γουνδουλάκης: Ανέκαθεν ο αρχηγός ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση. Με σκαμπανεβάσματα η απόδοσή του. Υπήρξαν παιχνίδια που κυριολεκτικά μας ξελάσπωσε από το πουθενά. Εγώ προσωπικά θα τον ήθελα στον Πανιώνιο, δεν ξέρω όμως κατά πόσο μπορούμε να αντέξουμε το συμβόλαιό του (θεωρητικά βέβαια, γιατί δεν ξέρω αν έχει πληρωθεί ο άνθρωπος)…

Στάθης Ρόκας: Χρήσιμος αν και χειρότερος από πέρσι.

Χρήστος Αραβίδης: Είναι ένας παίκτης που δεν πίστευα με τίποτα. Κι όμως μας διέψευσε όλους (και καλά έκανε). Εξαιρετική απόδοση. Ξεπέρασε τον εαυτό του. Νομίζω ότι ήταν με διαφορά ο καλύτερος παίκτης του Πανιωνίου για φέτος, διότι είχε και μεγάλη διάρκεια η καλή του απόδοση. Σημαντικότατη η προσφορά του τόσο στην αμυντική όσο και στην επιθετική λειτουργία της ομάδας.

Ανδρέας Σάμαρης: Αν ο Σάμαρης έμεινε εκτός ενδεκάδας για τόσο καιρό λόγω παρεξήγησης με τον Ελευθερόπουλο, όπως μαθαίνω, θεωρώ ότι συντελέστηκε έγκλημα. Άργησε να μπει στο κλίμα της ομάδας και ουσιαστικά έχασε όλο τον πρώτο γύρο. Πολύ καλός παίκτης, με ποιότητα και σπάνιο ήθος. Υγεία και καλή επιτυχία στο νέο του βήμα.

Παντίδος και Τόσκας: Καλά δείγματα γραφής και από τους δύο. Αν δουλέψουν σκληρά έχουν μέλλον.

Βασίλης Λαμπρόπουλος: Η απόλυτη απώλεια της χρονιάς. Αγωνίστηκε λίγο, πρόλαβε όμως να δείξει σπουδαία πράγματα.

Οκόγιε: Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγω που έχει πάρει ευκαιρίες από τους τρεις τελευταίους προπονητές του Πανιωνίου. Πέρα από την ταχύτητα, θεωρώ ότι δεν διαθέτει άλλα χαρακτηριστικά που να πληρούν τις απαιτήσεις της κατηγορίας.

Ρόβας: Θα μπορούσε να ήταν εκείνος ο καλύτερος παίκτης της σεζόν. Δυστυχώς τον χάσαμε νωρίς. Από τις αποχωρήσεις που παραλίγο να πληρώσει σοβαρά η ομάδα.

Συνοπτικά: Διαθέτουμε ομάδα που μπορεί να σταθεί καλά και του χρόνου. Σίγουρα θα χρειαστούμε τερματοφύλακα, σέντερ φορ και κάποιον στη θέση του Σάμαρη. Ελπίζω να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τον βασικό κορμό της ομάδας και να μην την χτίσουμε από την αρχή.

Το απόλυτο κοντράστ

Το σημερινό παιχνίδι το είδα στα πεταχτά και από το ίντερνετ.Παρακολουθούσα παράλληλα το παιχνίδι στο Περιστέρι. Το απόλυτο κοντράστ.

Ο Πανιώνιος,των χρεών αλλά της καθαρής απόφασης να παλέψει με τις δικές του δυνάμεις- με τα παιδιά των απίθανων υποδομών του - από τη μία και από την άλλη η Α.Ε.Κ με τις ματαιοδοξίες, τις μεταγραφές εκατομμυρίων με τις πέτσινες επιταγές και της σημερινής κατάντιας. Παρά την ήττα ο Πανιώνιος έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μια χρονιά που στο ξεκίνημά της φάνταζε ιδιαίτερα προβληματική. Από το μεγάλο φαβορί για τον υποβιβασμό βρεθήκαμε στην κορυφή της βαθμολογίας, από εκεί στον πάτο και με ένα εκπληκτικό ντεμαράζ κλείσαμε τη χρονιά με αξιοπρέπεια.Τα προβλήματα πολλά και άμεσα. Από την άλλη η Α.Ε.Κ στα τάρταρα. Γιατί; Γιατί έπαψενα αποτελεί χώρο παραγωγής αθλητών. Δεν  της φταίνε ούτε τα επεισόδια, ούτε το βρώμικο πρωτάθλημα ούτε τίποτα.

Πριν από χρόνια, όταν ο Πανιώνιος της υπερεκατονταετούς προσφοράς στον αθλητισμό βίωνε τον βιασμό του υποβιβασμού, κάποιοι έκριναν σκόπιμο να καπηλευτούν για ίδιον όφελος την ιστορία μας, την καταγωγή μας και τον πόνο μας. Και όλα αυτά ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Σήμερα που η ζωή τους πληρώνει το γραμμάτιο δεν χαίρομαι. Ούτε τους λυπάμαι. Βλέπω τα λάθη τους και σκέφτομαι ότι μας δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να αποφύγουμε. Γιατί κι εμείς μπορούμε να βρεθούμε στην ίδια θέση.

Εμείς παράγουμε αθλητισμό. Ας το κάνουμε με πρόγραμμα.

Εμείς έχουμε πάθος για την ομάδα μας. Ας συνεχίσουμε ενώνονταςτις δυνάμεις μας.

Ας στηρίξουμε οικονομικά κάθε προσπάθεια που μπορεί να οδηγήσει στην εξυγίανση. Κυρίως όμως ας δημιουργήσουμε το περιβάλλον όπου κάποιος ρομαντικός θα θελήσει να επενδύσει ή να ξαναεπενδύσει. Έτσι όπως είμαστε αυτή τη στιγμή απλά θα προσπαθούμε να διαχειριστούμε ένα μεγάλο (για τις οικονομικές μασ δυνατότητες) χρέος, ελπίζοντας ότι δεν θα μας σκάσει στα χέρια η ίδια βόμβα που έσκασε στα χέρια της Α.Ε.Κ.

Πολλά συγχαρητήρια στη διοίκηση, τον προπονητή, κυρίως όμως στους απλήρωτους παίκτες και υπαλλήλους, γιατί τελικά αυτοί είναι οι μόνοι σίγουροι χρηματοδότες του Πανιωνίου.

Θα ήθελα να κάνω ιδιαίτερη μνεία στον τερματοφύλακα Ανέστη που δικαίωσε όσους τον πιστεύουμε και απορούμε που δεν πήρε ούτε μισή ευκαιρία και βέβαια στον Ανδρέα Σάμαρη που σκόραρε και πανηγύρισε ένα γκολ απέναντι στην αυριανή του ομάδα. Αυτό θα το έκανε μόνο ένας αληθινός Πάνθηρας. Τιμή μας και τιμή σου. Σε ευχαριστούμε πολύ.

Χαλλλλαρά

Αυτό ήταν όλο. Ένα χαλαρό παιχνίδι ανάμεσα σε δύο χαλαρούς αντίπαλους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κυλήσει γρήγορα και όμορφα ένα ανοιξιάτικο βραδάκι, να δούμε έξι γκολ και να φύγουμε ευχαριστημένοι από το γήπεδο. Τελευταίο παιχνίδι του Σάμαρη, ίσως και αρκετών άλλων παικτών και παραίτηση των κ. Κουτλίδη και Σουφλέρη. Από σήμερα ξεκινάει (ή πρέπει να ξεκινήσει) να δημιουργείται ο Πανιώνιος της νέας σεζόν. Νέα πρόσωπα, νέα διοίκηση, ίδια τεράστια προβλήματα.

Αν σώνει και καλά πρέπει να πούμε κάτι για το συγκεκριμένο παιχνίδι, το οποίο βάσει ευκαιριών ήταν δίκαιο να κερδίσει η Ξάνθη, θα έπρεπε να σταθούμε στην κάκιστη απόδοση της άμυνας, την συνολικά κακή αμυντική παρουσία και τις όχι και τόσο επιτυχημένες αλλαγές που μπορεί και να έπαιξαν τον ρόλο τους.

Πολύ ωραία όλα τα γκολ που πετύχαμε, ειδική μνεία όμως θα ήθελα να κάνω στο γκολ του Κολοβού (το οποίο πέτυχε ύστερα από μαγικό τακουνάκι του Φανούρη – γι αυτό τον αγαπώ αυτόν τον παίκτη…για τα λίγα και μαγικά). Είμαι σίγουρος ότι ο πατέρας σου το χάρηκε. Να είσαι καλά και να τον θυμάσαι.

Επί προσωπικού θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Κώστα Μενδρινό. Ο Μενδρινός χάρισε την φανέλα του στον γιό μου. Είναι ένα απίστευτα μεγάλο δώρο στα μάτια ενός πιτσιρίκου, ο οποίος ξεροσταλιάζει πίσω από το τέρμα για να δει από κοντά παίκτες που θαυμάζει. Για να κλέψει κάτι από την τέχνη τους. Τον ευχαριστώ και πάλι, όπως θα ευχαριστήσω και τον μαντράχαλο που του την πήρε μέσα από τα χέρια. Μπορεί ο μικρός να απογοητεύτηκε όσο δεν φαντάζεσαι φίλε, του έδωσες όμως ένα μάθημα ζωής. Να πολεμάει για τα πράγματα που θεωρεί σημαντικά.

Ανάμεσα στα άλλα διάβασα σε κάποιο αθλητικό site την επιθυμία του κ. Παναγόπουλου να συνεχίσει και τη νέα χρονιά ως πρώτος προπονητής στην ομάδα. Η επιθυμία του είναι απόλυτα κατανοητή και ίσως και δίκαιη. Εξηγούμαι: Επί των ημερών του ο Πανιώνιος παρουσίασε αρκετά καλό αγωνιστικό πρόσωπο και μάλιστα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κάθε παιχνιδιού, στοιχείο που σε καμία περίπτωση δεν βλέπαμε επί Ελευθερόπουλου. Η ομάδα επιτέλους έπαιξε και για το αποτέλεσμα, υπήρξε πολύ καλύτερη αξιοποίηση του έμψυχου υλικού, και πολύ καλύτερο κοουτσάρισμα. Συγκέντρωσε αρκετούς βαθμούς και έσωσε την παρτίδα. Δεν ξέρω για ποιο λόγο γράφονται όλοι αυτοί οι ύμνοι για τον Ελέ, προσωπική μου εικόνα όμως είναι ότι ο εξίσου άπειρος και χωρίς τις περίφημες διεθνείς παραστάσεις Παναγόπουλος τα πήγε πολύ καλύτερα. Στα θετικά του πιστώνω την συνεργασία με τον Μανίκα, ο οποίος αποτελεί κεφάλαιο για την ομάδα και πιθανολογώ ότι κρύβεται κι εκείνος πίσω από την καλή αγωνιστική εικόνα. Στα συν του Παναγόπουλου ότι πήρε από τους παίκτες το καλύτερο, ενώ βρισκόμασταν σε βαθμολογική κρίση. Συνοψίζοντας λοιπόν θα έλεγα ότι άφησε καλές εντυπώσεις, αν θα έπρεπε όμως να επιλέξω εγώ τον νέο προπονητή της ομάδας ίσως να διάλεγα κάποιον με μεγαλύτερη εμπειρία, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν θα τον είχα ως σοβαρή εναλλακτική λύση.

Χάσαμε τον μπούσουλα

Μέχρι πριν από αρκετά χρόνια παρακολουθούσα τον Πανιώνιο ως φίλαθλος. Μόνος πήγαινα στο γήπεδο, μόνος έφευγα. Δεν ήξερα πρόσωπα, πράγματα, στρατόπεδα, συμφέροντα. Τίποτα. Μόνο κόκκινα και μπλε.

Είχα την τύχη, μέσω διαδικτύου, να γνωρίσω  μια σειρά εξαιρετικών ανθρώπων που πραγματικά με τίμησαν με τη φιλία τους. Και πάλι τρώγαμε, πίναμε, γελάγαμε, στεναχωριόμασταν, παρακολουθούσαμε την ομάδα, μακριά απ' όλα. Κάθε μας συνάντηση εντός και εκτός γηπέδου ήταν γιορτή. Ίσως γιατί η καλή διάθεση είναι χαρακτηριστικό που προσπαθώ να επιβάλω στον εαυτό μου κάθε μέρα γι αυτό είμαι brfun_atic και όχι brfanatic.
Αργότερα προσπάθησα να μάθω και πρόσωπα και πράγματα και καταστάσεις και συμφέροντα.  Υπήρξε κάποιος με το όνομα "εμπαθέστατος" που με προέτρεψε να μην το κάνω. Μου είχε πει να μείνω μακριά απ' όλα αυτά. Δεν τον άκουσα.
Όταν προσπάθησα να μάθω, δέχθηκα υπερτροφοδοσία πληροφορίας. Ήταν αδύνατον να μπορέσω να δεχθώ και να αξιολογήσω τόσα πολλά και τόσο αλληλοσυγκρουόμενα δεδομένα. Δύσκολα βρίσκεις Πανιώνιο που να συμπαθεί άλλο Πανιώνιο. Σε τέτοιο βαθμό που πλέον δεν έχω καταλάβει γιατί πηγαίνουν στο ίδιο γήπεδο, γιατί πανηγυρίζουν τις επιτυχίες, γιατί δηλώνουν ίδια ομάδα, αφού χαλιούνται τόσο πολύ ο ένας με τον άλλο. Είναι αδύνατον να μιλάς με ανθρώπους από διαφορετικές κάστες. Όταν το κάνεις, οι άλλοι σου κόβουν την καλημέρα. Γιατί; Ίσως γιατί ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να συζητήσουν τις διαφορές τους και να τις λύσουν. Διαρκώς δείχνουμε κάποιον με το δάχτυλο.
Αυτός όμως δεν είναι ο δικός μου Πανιώνιος. Δεν είναι ο Πανιώνιος των φίλων μου. Δεν είναι ο Πανιώνιος του υγιούς και σκεπτόμενου ανθρώπου.
Όταν μια διαδικασία εκλογής διοίκησης του μεγαλύτερου αθλητικού σωματείου της χώρας που επί της ουσίας ασχολείται ή πρέπει να ασχολείται με την αθλητική διάπλαση της νεολαίας καταλήγει σε αυτό που ζήσαμε σήμερα, απλά και μόνο επειδή το ερασιτεχνικό σωματείο καλείται να σηκώσει το βάρος μιας ΠΑΕ που συμμετέχει στο κατάπτυστο ελληνικό πρωτάθλημα, μόνο ένα πράγμα έχω να αντιπαραθέσω: το κείμενο ενός προσώπου που είμαι πολύ περήφανος που είμαι φίλος του. Το κείμενο αυτό προηγείται κάθε ανάρτησης της σελίδας μου: Γιατί είμαι Πανιώνιος

 

Γιατί τότε το 1969 εκεί είχε ο πατέρας μου πιο πολλούς φίλους.

Γιατί μου άρεσαν πολύ τα χρώματα της ομάδας.

Γιατί μου άρεσε που σε ένα δημοτικό 600 παιδιών ήμουν ο μόνος Πανιώνιος.

Γιατί μπορούσα να κάθομαι πίσω από το τέρμα και να μαζεύω τις μπάλες δίπλα στους αγαπημένους μου παίκτες.

Γιατί έμαθα ότι ήταν η πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδας.

Γιατί οι ρίζες της ήταν από τη γενέτειρα των παππούδων μου.

Γιατί μεγαλώνοντας κατάλαβα τι αντιπροσώπευε αυτή η ομάδα.

Γιατί πάντα πήγαινε κόντρα στο κατεστημένο που τόσο σιχαινόμουν.

Γιατί όσο πιο πολύ πλήρωνε αυτή την κόντρα τόσο πιο πολύ τον αγαπούσα.

Γιατί όσες φορές κι αν τον λύγισαν γρήγορα ξανασηκώθηκε.

Γιατί έτσι έμαθα την έννοια της διαφορετικότητας.

Γιατί πολλοί από τους καλύτερους παίκτες της χώρας βγήκαν από αυτή την ομάδα.

Γιατί όσους κι αν μας έκλεβαν πάντα βγάζαμε καινούριους.

Γιατί δεν με νοιάζει αν θα τη δω να παίρνει ποτέ πρωτάθλημα.

Γιατί πάντα θα έχω ένα λόγο να γκρινιάζω.

Γιατί δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να έχει εξέδρα με όνομα “υβριστικά”.

Γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν θα κερδίσεις η θα χάσεις.

Γιατί το τελευταίο δεκάλεπτο κάθε αγώνα μας μοιάζει με βιβλίο του Στίβεν Κινγκ.

Γιατί μπορεί να τσακωθείς με το διπλανό σου στην εξέδρα απλά γιατί ένας παίκτης έδεσε στραβά τα κορδόνια του.

Γιατί όπου κι αν βρεις Πανιώνιο γίνεται αμέσως φίλος σου.

Γιατί θεωρούμε ότι μόνο εμείς έχουμε δικαίωμα να βρίζουμε τους παίκτες της ομάδας μας.

Γιατί αντίθετα με τους άλλους πιστεύουμε ότι η ομάδα μας είναι μεγάλη, ίσως γιατί πράγματι είναι.

Γιατί μόνο οι επιτυχίες της ομάδας μας είναι εκατό τα εκατό άξιες.

Γιατί μόνο εμείς έχουμε κάνει την “υπέρβαση” αυτοσκοπό χωρίς να τη θέλει ουσιαστικά κανένας.

Γιατί ποτέ κανείς από Πανιώνιος δεν θα γίνει άλλη ομάδα.

Γιατί πιστεύουμε ότι είμαστε η μόνη ομάδα που θα έπαιζαν τζάμπα οι μεγαλύτεροι παίκτες του κόσμου.

Γιατί ένας Πανιώνιος ξέρει πάντα τα οικονομικά, προπονητικά και αγωνιστικά θέματα της ομάδας καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ακόμη και Πανιώνιο.

Γιατί μόνο ο Πανιώνιος μπορεί να αντέξει την τρέλα μας και μόνο η τρέλα μας μπορεί να αντέξει τον Πανιώνιο.

Γιατί άσχετα με όλα τα άλλα, για εμάς η ομάδα, ο πρόεδρος και ο προπονητής θα είναι πάντα οι καλύτεροι.

Γιατί…γιατί…γιατί…

Γιατί πάνω από όλα Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ…

 

 

“όσο μας πληγώνεις ,

τόσο μας πωρώνεις”

 

Griniaris

 

Δεν με ενδιαφέρει να μάθω γιατί είναι Πανιώνιος ο καθένας. Με νοιάζει που οι δικοί μου άνθρωποι, ο δικός μου κύκλος, οι δικοί μου φίλοι είναι Πανιώνιοι γι αυτούς τους λόγους.

Ναι ο εμπαθέστατος είχε δίκιο. Ίσως δεν έπρεπε να σκάψω στα βαθιά. Δεν μετανιώνω που το έκανα. Απογοητεύτηκα από κάποιους αλλά ίσως γι αυτό εκτίμησα περισσότερο αυτούς που είχα δίπλα μου. Κι αν είχε δίκιο σε ένα είχε άδικο σε κάτι άλλο. Θεώρησε ότι μέσω της παρέας δημιουργούσαμε επί της ουσίας έναν ακόμη άτυπο σύνδεσμο φιλάθλων. Δεν ξέρω τι δημιουργήσαμε, αλλά ότι κι αν είναι αυτό είναι σπουδαίο κομμάτι της ζωής μου.
Ο Πανιώνιος, το ιστορικότερο σωματείο της χώρας δεν πάσχει από την οικονομική κρίση. Πάσχει επειδή δεν έχει κανόνες, θεσμούς και ακριβώς γι αυτό το λόγο στερείται ικανών προσώπων που μπορούν να τον οδηγήσουν εκεί που πρέπει. Όσο συμβαίνει αυτό θα παρακολουθούμε περίεργες διαδικασίες, περίεργους τύπους, περίεργες καταστάσεις. Καλές προθέσεις θα υπάρχουν πάντα, αλλά οι καλές προθέσεις χωρίς ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο δεν οδηγούν πουθενά.
Ας διαλέξει ο καθένας μας τον Πανιώνιο που θέλει. Προσωπικά έχω κάνει την επιλογή μου.

Ανακοίνωση Πανιώνιας Κίνησης

Προκειμένου να διασφαλιστεί η πορεία της Γενικής Συνέλευσης από τον κίνδυνο να βρεθεί ο Πανιώνιος ακυβέρνητος και να κινδυνεύσει το μέλλον του Συλλόγου, η Πανιώνια Κίνηση ήρθε σε συμφωνία με τον συνδυασμό του κ. Μισαηλίδη, ώστε να συσταθεί ενωτικό ψηφοδέλτιο.
Αποκλειστικός στόχος είναι να παραμείνει ο Σύλλογος μακριά από επικίνδυνες καταστάσεις και παρωχημένες πρακτικές του παρελθόντος, να διασφαλιστεί η πορεία εξυγίανσης στον Ερασιτέχνη και την ΠΑΕ που ξεκίνησε εδώ και ενάμιση χρόνο και να στηριχτούν οι άνθρωποι που ανέλαβαν τις ευθύνες της ΠΑΕ με βαρύ προσωπικό και επαγγελματικό κόστος.
Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του

Πανιώνια Κίνηση

Σχόλιο:Κατ' αρχήν είναι κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Θα χρειαστεί βέβαια να πληροφορηθούμε τους όρους της συμφωνίας, τις βασικές αρχές και δεσμεύσεις της ενωτικής αυτής προσπάθειεας, τους στόχους που θέτει για ΠΑΕ και ερασιτέχνη και ασφαλώς τα πρόσωπα που θα απαρτίσουν το κοινό ψηφοδέλτιο. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν πρόκειται να συσταθεί κοινό ψηφοδέλτιο 23 ατόμων ή αν το ψηφοδέλτιο να περιέχει περισσότερα άτομα (ουσιαστικά ως ατομικές υποψηφιότητες) με δικαίωμα επιλογής προσώπων από τον ψηφοφόρο.
Σύμφωνα με άλλα δημοσιεύματα η ΠΚ θα ασχοληθεί περισσότερο με θέματα ΠΑΕ και η παράταξη Μισαηλίδη με θέματα Ερασιτέχνη.Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει αν υπήρχε διαφορετικός πρόεδρος σε ΠΑΕ και Ερασιτέχνη και αν μπορούσε να δημιουργηθεί ένας επαρκής ελεγκτικός μηχανισμός, καθώς ο Ερασιτέχνης έχει δικαίωμα να ελέγχει την ΠΑΕ.
Εύχομαι επιτυχία στην ενωτική αυτή κίνηση.

Ελέω Γιαννακοπουλου

Επιτέλους ένας   χρυσός βαθμός  που οφείλεται εκατό τοις εκατό στον τερματοφύλακα. Ο Γιαννακόπουλος  σήμερα ήταν όλα τα λεφτά .Αν βελτιώσει το πρόβλημα και την ατολμία στις εξόδους θα έχει μεγάλο μέλλον.

Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι εκτός έδρας, η άμυνα παίζει πολύ πίσω. Έτσι εξηγούνται και οι πάρα πολλές τελικές προσπάθειες του παο. Οι παίκτες του έφταναν με μεγάλη ευκολία έξω από την περιοχή είτε στον άξονα είτε στα πλάγια. Η μεγάλη απειλή ήταν τα σουτ και οι επικίνδυνες σέντρες, δεν θυμάμαι να έκαναν φάση εντός περιοχής. Δυστυχώς το κενό του Αυλωνίτη ήταν τεράστιο. Ο Κουλουχέρης δεν δικαίωσε αυτούς  που τον προτίμησαν από το Ρόβα το Γενάρη. Ευτυχώς που αρκετό από το καθήκον του ανέλαβε να το εκπληρώσει ο Σάμαρης. Πέραν  του Γιαννακόπουλου και ίσως λίγο του Σάμαρη δεν μπορώ να βρω άλλους διακριθέντες. Λάθος η χρησιμοποίηση του Κολοβού, φάνηκε ότι δεν ήταν έτοιμος να παίξει. Ας μη γελιόμαστε, ποδόσφαιρο δεν παίξαμε, είχαμε όμως τύχη και τερματοφύλακα.

Γενικά πιστεύω ότι φοβηθήκαμε υπερβολικά τον παο. Αυτό φάνηκε ειδικά στα τελευταία λεπτά που ενώ θα περίμενες πολύ μεγάλη πίεση, εμείς είχαμε περισσότερες ευκαιρίες να πάρουμε το διπλό. Με λίγη προσοχή και τόλμη θα βλέπαμε όντως τα play-off με καλύτερο μάτι όπως είπαν και κάποιοι. Μπράβο πάντως σε όλους για το αποτέλεσμα…

ΥΓ. Άσχετα με τα αποτελέσματα, γενικά βλέπω μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση κάθε παιχνιδιού χωριστά από τον Παναγόπουλο. Ένα θέμα που όπως έχω ξαναπεί θα μας απασχολήσει αφού τελειώσουν όλα καλά…

 

Griniaris

Λύσεις μετά το ροντέο

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του Πανιωνίου είναι η μαγαλομανία. Μολονότι σε απόλυτο αριθμό μελών έχουμε πέσει σε χαμηλότερο επίπεδο και από τα ενεργά μέλη του συλλόγου απανταχού Μεσοκομιτών η «Αγία Τριάδα», εντούτοις διατηρούμε σε ισχύ ένα καταστατικό το οποίο προβλέπει ως έγκυρο ψηφοδέλτιο αυτό που περιλαμβάνει 23 μέλη!!! Όταν λοιπόν εμφανίζεται δεύτερο ψηφοδέλτιο και ο συνολικός αριθμός των μελών με δικαίωμα ψήφου ανέρχεται στους 100 και κάτι ψιλά, τότε φτάνουμε στο τραγελαφικό αποτέλεσμα οι μισοί να είναι υποψήφιοι και οι μισοί εκλέκτορες…

Όταν δεν έχουμε κάνει ποτέ εκκαθάριση μητρώου, σημαίνει ότι ανεχόμαστε να παραμένουν εγγεγραμμένοι άνθρωποι οι οποίοι στην πραγματικότητα έχουν αποστασιοποιηθεί από τον σύλλογο αλλά είναι πρόθυμοι να αποτελέσουν έναν απρόβλεπτο εκλογικό μηχανισμό, εάν και εφόσον βρεθεί κάποιος να τους καλύψει τις οφειλόμενες συνδρομές ή και κάποιο μεροκάματο. Αυτό είναι ντροπή.

Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τον Πανιώνιο. Ακόμη λιγότεροι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται πραγματικά, άδολα και που έχουν τις γνώσεις και τον χρόνο να προσφέρουν. Όταν όμως το καταστατικό θέτει ως προϋπόθεση 23μελές ψηφοδέλτιο, τότε αποδεχόμαστε ότι στην πραγματικότητα αυτό θα καταρτιστεί από τη Σάρα, τη Μάρα και το κακό συναπάντημα. Η Σάρα θα καταλάβει γρήγορα ότι δεν έχει τον χρόνο για να ασχοληθεί, η Μάρα ότι είναι αδύνατον να προσφέρει έτσι που λειτουργεί ο σύλλογος, άρα συνήθως (γενικά μιλάω, δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα) πραγματική διοίκηση ασκεί η τρίτη δύναμη.

Ο κόσμος όμως έχει βαρεθεί. Κουράστηκε. Είμαστε ΟΛΟΙ Πανιώνιοι και θέλουμε το καλό του συλλόγου. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τίμιους και καθαρούς ανθρώπους. Αυτό ζήτησαν χθες οι Πάνθηρες. Ακόμη κι αν ο τρόπος τους ήταν άκομψος και αντίθετος με το καταστατικό, το αποτέλεσμα ήταν σωστό. Στον Πανιώνιο των 100 μελών δεν χωρούν δύο ψηφοδέλτια. Δεν μπορούν να γίνουν εκλογές σε τέτοιες συνθήκες. Είναι αδύνατον να ενημερωθεί και να αποφασίσει ο ψηφοφόρος σε συνθήκες ροντέο και μετά από ένα ολόκληρο τριήμερο που οργίαζαν φήμες και μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα από παπαγαλάκια. Ο Πανιώνιος πάνω απ’ όλους.

Αφού λοιπόν έγραψα την έκθεση ιδεών μου θα προτείνω και κάποιες λύσεις. Σε περίπτωση που αποδεχόμαστε τη λύση του κοινού ψηφοδελτίου, μπορούμε με έγγραφη συμφωνία των δύο συνδυασμών να ακυρώσουμε τη διαδικασία, η οποία έτσι κι αλλιώς ουσιαστικά δεν ξεκίνησε ποτέ, να αποσυρθούν εγγράφως οι προηγούμενες υποψηφιότητες, να προκηρυχθούν και πάλι εκλογές και να καταρτιστεί νέο ενιαίο ψηφοδέλτιο αποτελούμενο από πρόσωπα κοινής αποδοχής ή από τους καλύτερους του κάθε ψηφοδελτίου σε ποσοστό 50-50. Θεωρώ ότι αυτή είναι η πιο καλή και έντιμη λύση.

Αν δεν επιτευχθεί συμφωνία τότε ο ίδιος ο κόσμος μπορεί να δώσει τη λύση. Το καταστατικό δίνει τη δυνατότητα διαγραφής προσώπου ή προσώπων από το ψηφοδέλτιο και αντικατάσταση τους από πρόσωπα του άλλου ψηφοδελτίου. Προϋπόθεση είναι ο Πρόεδρος, το μέλος κ.λ.π που διαγράφεται να αντικαθίσταται από πρόεδρο, μέλος κλπ άλλου συνδυασμού. Έτσι ο μέσος ψηφοφόρος επιβάλλει την ενότητα.

Μερικά χρήσιμα θέματα. Εκλογές δεν έγιναν οπότε την ερχόμενη Τετάρτη θα διεξαχθεί για πρώτη φορά εκλογική διαδικασία.  Αυτό σημαίνει ότι αν δεν υπάρξει εκλογή θα έχουμε και δεύτερη ψηφοφορία κι αν και αυτή καταστεί άγονη, τότε υπάρχει το δικαίωμα προσφυγής στο Πρωτοδικείο για διορισμό διοίκησης.

Με δεδομένο ότι ο ψηφοφόρος έχει δικαίωμα να διαγράψει το πρόσωπο που δεν επιθυμεί και να το αντικαταστήσει από πρόσωπο του άλλου συνδυασμού, εκλεγμένος συνδυασμός (και κατ’ επέκταση πρόεδρος, σύμβουλος κ.λ.π) θεωρείται αυτός που  έλαβε το 50% + 1 ψήφο αυτών που συμμετείχαν στη διαδικασία. Στην επαναληπτική ψηφοφορία παίρνουν μέρος εκείνοι που δεν εκλέχθηκαν την πρώτη φορά. Αν οι συνδυασμοί δεν δώσουν ενωτική λύση, αυτή πρέπει να δοθεί από τον κόσμο. Διαγράψτε αυτούς που δεν θεωρείτε ικανούς, αντικαθιστώντας τους από τους καλύτερους του άλλου ψηφοδελτίου. Έτσι η ψήφος σας αποκτά ουσία και δύναμη χωρίς να περιμένετε από τους άλλους να βάλουν τον εγωισμό τους κάτω από την ιδέα του Πανιωνίου.

Αν και πάλι δεν δοθεί λύση, ας κρίνει το Πρωτοδικείο.

Να είχα χίλια μάτια τη Μπάρτσα μου να βλέπω

Δεν μπορείς παρά να είσαι πολύ χαρούμενος όταν μια νίκη συνοδεύεται και από πολύ καλό ποδόσφαιρο. Ακόμη περισσότερο δε που αυτή η νίκη σήμαινε και την οριστική σωτηρία της ομάδας. Πιστεύω ότι μετά από πολύ καιρό ο κόσμος χάρηκε πραγματικά που βρέθηκε στο γήπεδο.



Ο Αστέρας είναι καλύτερη ομάδα και το ήξερε, μόνο που πλήρωσε το αρκετά «μπλαζέ» ύφος που ξεκίνησε τον αγώνα. Πολύ καλά στημένος ο Πανιώνιος , ευτύχησε να προηγηθεί στην πρώτη ουσιαστικά καλή φάση που έκανε μετά την εξαιρετική ενέργεια και σέντρα του Αραβίδη. Κατά τη γνώμη μου με λίγη εξυπνάδα θα μπορούσαμε να έχουμε σκορ ασφαλείας και τον Αστέρα με δέκα παίκτες από το πρώτο ημίχρονο. Ήταν προφανές ότι ο Σανκαρέ υπέφερε από τον Αραβίδη, έπρεπε να έχει τροφοδοτηθεί λίγο καλύτερα. Απόδειξη ότι ο Σανκαρέ αποσύρθηκε κακήν κακώς στο ημίχρονο.

Ο Αστέρας δεν αφυπνίστηκε ούτε στο ημίχρονο, εμείς συνεχίσαμε στον ίδιο ρυθμό και φυσιολογικά ήρθε το δεύτερο γκολ και πάλι από πολύ ωραία και οργανωμένη προσπάθεια. Ήταν λογικό αμέσως μετά να δεχθούμε πίεση που δυστυχώς απέφερε ένα πολύ γρήγορο γκολ που όμως θα είχαμε αποφύγει αν ο Κάκκος έβλεπε το πεντακάθαρο χέρι του σκόρερ ή ο Γιαννακόπουλος δεν χάζευε για μια ακόμη φορά. Από εκεί και πέρα ο Αστέρας προσπάθησε ανορθόδοξα με γιουρούσια και γιόμες ακόμη και από τον τερματοφύλακα να ισοφαρίσει, θεωρώ όμως ότι είχαμε καλύτερες ευκαιρίες να φύγουμε με μεγαλύτερο σκορ παρά να ισοφαριστούμε.

Μπράβο σε όλα τα παιδιά, δεν νομίζω ότι υστέρησε κάποιος ουσιαστικά. Θα ήθελα όμως να δώσω τον τίτλο του κορυφαίου στο Σάμαρη, δικαιωματικά. Δεν ήταν μόνο τα δύο γκολ αλλά και η συνολική του παρουσία τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά .Πάρα πολύ καλός και ο Αυλωνίτης, καθάρισε πάρα πολλές φάσεις καθώς και ο Αραβίδης του πρώτου ημιχρόνου. Με εξάρσεις οι Κολοβός, Μενδρινός. Τέλος θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για τον Παναγόπουλο αλλά θα ανοίξω ένα θέμα που δεν είναι της παρούσης. Θα αρκεστώ λοιπόν στο ότι έκανε τα αυτονόητα…



ΥΓ. Πιστεύω ότι είναι καλό που πάμε σε ΓΣ με την ομάδα σωμένη. Μια γκρίνια λιγότερη αυτή τη στιγμή είναι πολύ σημαντικό πράγμα…

Griniaris