Αρκετός κόσμος σήμερα στη Ν. Σμύρνη, εορταστικό κλίμα και
προσμονή για ό,τι καλύτερο στη νέα αγωνιστική σεζόν. Η νίκη εναντίον του Άρη χάρισε
στην Πανιωνάρα μας τους πρώτους τρεις βαθμούς στο καινούριο πρωτάθλημα και έσπασε
τη γκίνια της πρώτης αγωνιστικής. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ πόσα χρόνια είχαμε να
πανηγυρίσουμε νίκη στην πρώτη αγωνιστική.
Από το σημερινό παιχνίδι κρατάω τους τρεις βαθμούς και τη διάθεση
που έδειξαν οι παίκτες. Μπορώ να πω ότι τελικά προβληματίστηκα αρκετά.
Πριν κάνουμε την οποιαδήποτε ανάλυση καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε
ότι σήμερα δεν είδαμε να αγωνίζονται δυο ομάδες πρώτης κατηγορίας (όπως την ξέραμε
τουλάχιστον). Ήταν κάτι ανάμεσα σε πρωτάθλημα νέων και αγώνα χαμηλότερης
κατηγορίας. Σε αυτό το επίπεδο ο Πανιώνιος του πρώτου ημιχρόνου έδειξε καλά
στοιχεία. Έδειχνε πιο φρέσκος, με σχετικά καλή κυκλοφορία μπάλας και σίγουρα
πιο δεμένος και ώριμος απ' ότι τον περίμενα. Μέχρι εκεί όμως. Ο Άρης από την άλλη
μεριά, αν και ξεκίνησε φουριόζος κάθισε γρήγορα, παραχώρησε γήπεδο στον Πανιώνιο,
ο οποίος ευτύχισε να σκοράρει στη δεύτερη ευκαιρία που δημιούργησε.
Στο δεύτερο ημίχρονο άρχισαν τα όργανα. Νωρίς - νωρίς αποβλήθηκε ο Καμπάνταης, χωρίς όμως να
καταφέρει ο Άρης να εκμεταλλευτεί την αριθμητική του υπεροχή. Δεν κατάφερε να
δείξει κάτι περισσότερο ακόμη κι όταν ο κος Ελευθερόπουλος αποφάσισε να φωνάξει
στον πάγκο τους Ντούνη και Μενδρινό που μέχρι τότε έβρισκαν τρόπο να ταλαιπωρούν
τον Άρη. Και μια που ποδόσφαιρο δεν βλέπαμε, οι παίκτες των δύο ομάδων αποφάσισαν
να μας προσφέρουν θέαμα με βρισιές και ξύλο στο οποίο συμμετείχαν και οι δύο πάγκοι.
Αποτέλεσμα άλλη μία κόκκινη. Στο λίγο χρόνο που έμεινε, ο Άρης προσπάθησε να κάνει
κάτι, αλλά δεν κατάφερε να δημιουργήσει κινδύνους σε μια ομάδα εννέα παικτών.
Συμπερασματικά: Τόσο κακό Άρη είχα να δω χρόνια. Εναντίον ενός
τόσο κακού αντιπάλου, ο Πανιώνιος ήταν συνολικά ανεκτός και τυχερός αφού σκόραρε
στη μία από τις δύο (τρεις;;;) ευκαιρίες που δημιούργησε και κατάφερε να κρατήσει
το αποτέλεσμα με εννέα παίκτες. Αν στο φετινό πρωτάθλημα υπάρχουν και άλλες τόσο
κακές ομάδες, τότε ίσως και να έχουμε ελπίδες για τη σωτηρία. Απέναντι όμως σε
ομάδες έστω και λίγο υψηλότερου επιπέδου φοβάμαι ότι θα τα βρούμε δύσκολα.
Διακριθέντες: Νομίζω ότι στο δεύτερο ημίχρονο δεν διακρίθηκε
κανένας παίκτης του Πανιωνίου. Στο πρώτο λοιπόν, αρκετά καλοί ήταν οι Ντούνης
(κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος), Μενδρινός, Αραβίδης (φιλότιμος χωρίς όμως να
δημιουργήσει ιδιαίτερους κινδύνους), Σπυρόπουλος και περισσότερο λόγω του γκολ
ο Λαμπρόπουλος.
Για την αμυντική γραμμή και τον τερματοφύλακα δεν μπόρεσα να
βγάλω συμπεράσματα γιατί δεν πιέστηκαν σχεδόν καθόλου. Θα αισθανόμουν όμως πολύ
περισσότερο ασφαλής αν κάτω από τα δοκάρια κάθονταν ο Σιδεράκης. Με τη
συγκεκριμένη επιθετική γραμμή (Ντούνης, Καμπάνταης, Αραβίδης, Γουνδουλάκης) δεν
ξέρω πόσο εύκολο θα έχουμε το γκολ. Νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης Καμπάνταη
- Κούτσι...Στον Οκόγιε δεν θα ήθελα καν να αναφερθώ.
Μια λοιπόν που η δυναμικότητα του Άρη ήταν πολύ χαμηλή,
ασφαλέστερα συμπεράσματα θα βγάλουμε στο προσεχές διάστημα, ίσως και κόντρα στη
Βέροια που δείχνει ομάδα με μεγαλύτερες δυνατότητες από τον Άρη.