Σμυρναϊκό ντέρμπι, με τον σωστό νικητή.

Θεωρητικά, όταν έχεις κερδίσει ένα παιχνίδι κόντρα σε έναν από τους βασικότερους αντιπάλους για την παραμονή και μάλιστα με ανατροπή, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για κριτική. Ή μήπως όχι;

Όπως πολύ σωστά είπε ο μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα Δημήτρης Κολοβός, ο Πανιώνιος με τη νίκη απέναντι στον Απόλλωνα εξαργύρωσε την εκτός έδρας νίκη κόντρα στον ΠΑΣ. Θα ήθελα να συμπληρώσω ότι ο Απόλλωνας έχει μια αξιοπρεπέστατη ομάδα, στάθηκε καλά και η εν γένει παρουσία του με έκανε να σκέφτομαι πόσο τσάμπα χάσαμε βαθμούς από τον Άρη. Τέλος πάντων.

Οι συντοπίτες μας ξεκίνησαν καλά τον αγώνα, πίεσαν και κατόρθωσαν να προηγηθούν με την κλασική φάση με την οποία δέχεται γκολ ο Πανιώνιος τα τελευταία χρόνια. Ο κεντρικός αμυντικός χάνει τον επιθετικό, σηκώνεται ανενόχλητος και σκοράρει.

Ο Πανιώνιος εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει τα γνωστά οργανωτικά προβλήματα, ίσως όμως αυτή τη φορά να ήταν κάπως μειωμένα, δεδομένου ότι ο Μενδρινός έδειχνε κεφάτος και δέχονταν βοήθεια από τον Ντούνη και αργότερα τον Γιάννου (μάλλον αυτό το παιδί δένει κάπως καλύτερα την ομάδα - ίσως θα έπρεπε να ξεκινάει στο βασικό σχήμα). Αυτό όμως δεν απέτρεπε τους επιθετικούς να αναγκάζονται να γυρίζουν συχνά πίσω για να κατεβάζουν μπάλα. Το άλλο παράδοξο ήταν πως η ομάδα σε ένα παιχνίδι που καίγονταν για τους βαθμούς, κόντρα μάλιστα σε έναν βατό αντίπαλο, ξεκίνησε χωρίς κλασικό σέντερ φορ (όπως σωστά επισημαίνει ο καλός φίλος Ζούρι). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ελάχιστες σέντρες του πρώτου ημιχρόνου να μην βρίσκουν παραλήπτη στην αντίπαλη περιοχή. Επειδή παρακολουθούσα το παιχνίδι από τηλεόραση, με εκλεκτή παρέα τον αρχιερέα της γεύσης (και όχι μόνο) Κωστή Τσαλπατούρο, δεν κατάλαβα τον ρόλο του Αραβίδη στο πρώτο ημίχρονο. Τον έβλεπα να παίζει αρκετά στα πλάγια, ενώ όμως η ομάδα διέθετε άλλα εξτρέμ. Τέλος πάντων. Επιγραμματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι αφήσαμε ανεκμετάλλευτο ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη χρονιά.

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε με όρεξη και πείσμα σε αντίθεση με τον Απόλλωνα, που έκατσε άνευ λόγου, και ευτύχισε να πετύχει δύο τέρματα με τον μεγάλο Δημήτρη Κολοβό (χρόνια πολλά Δημήτρη). Έτσι πετύχαμε μια σπουδαία νίκη με τεράστια βαθμολογική σημασία.

 

Τρία θεματάκια: 1. Δημήτρης Κολοβός. Πρόκειται για μεγάλο παίκτη. Δεν χωράει αμφιβολία. Το παιδί αυτό όμως νιώθει τεράστιο βάρος. Πρέπει να βοηθήσει την ομάδα και πρέπει να αποδείξει στον  Ολυμπιακό ότι έκανε καλά που επένδυσε επάνω του. Αυτό κάποιες φορές τον οδηγεί σε κατάχρηση της μπάλας. Δημήτρη, δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν. Είσαι καλός παίκτης, κάνε το παιχνίδι σου και κοίτα να ευχαριστηθείς το άθλημα και τους τελευταίους μήνες σου στον Πανιώνιο. Αν είσαι χαλαρός και ήρεμος μπορείς και να μας βοηθήσεις (όπως προχθές) και να βοηθηθείς. Θεωρώ ότι το διάστημα που ο προπονητής μας τον κράτησε στον πάγκο του έκανε καλό, από την άποψη ότι τον αποφόρτισε.

                            2. Απαγόρευση οργανωμένης μετακίνησης οπαδών Απόλλωνα. Αυτό πάλι δεν το κατάλαβε κανείς. Δηλαδή πέρσι δώσαμε εισιτήρια στους οπαδούς του Ατρομήτου, που ήρθαν και τα έκαναν όλα μπάχαλο αλλά δεν επιτράπηκε η οργανωμένη μετακίνηση Απολλωνιστών; Η διοίκηση του Πανιωνίου έπρεπε να βρει λύση στο συγκεκριμένο θέμα, η οποία ασφαλώς και δεν ήταν το δικαίωμα μεμονωμένης παρακολούθησης του αγώνα. Αν ήταν στο χέρι μου θα έβαζα όσους περισσότερους Απολλωνιστές μπορούσα στα πλαίσια μιας Σμυρναϊκής ποδοσφαιρικής γιορτής. Θα το έκανα για τον παππού μου, ο οποίος στη Σμύρνη ήταν Απολλωνιστής, κόντρα στον μικρό αδελφό του που ήταν Πανιώνιος. Πολύ κρίμα αυτό που έγινε...

                           3. Παρέλαση Παντέλη. Αυτό πια δεν θα το πίστευα ποτέ. Εξηγούμαι. Ο κος Παντέλης είναι εργατικός, είναι Πανιώνιος και ειλικρινά θεωρώ ότι κάνει ότι καλύτερο μπορεί, στα πλαίσια μάλιστα των δυσκολιών που αντιμετωπίζει (διοικητικών και οικονομικών). Ως προς αυτό είναι πραγματικά αξιέπαινος. Από εκεί και πέρα, γνώμη μου είναι, ότι πιθανότατα η ομάδα να έπρεπε να είχε  επενδύσει σε κάποιον καλύτερο προπονητή. Ασφαλώς και αντιλαμβάνομαι ότι το υλικό μας είναι φτωχότερο από πέρσι, θεωρώ όμως ότι ένας καλύτερος προπονητής θα μπορούσε να το διαχειριστεί καλύτερα. Ως παράδειγμα μπορώ να θέσω την αλλαγή σκυτάλης από τον Στόρε στον Παράσχο. Και τότε, για τα δεδομένα της κατηγορίας εκείνης της εποχής, το υλικό μας ήταν προβληματικό (βέβαια διαθέταμε και κάποιους εξαιρετικούς παίκτες), ο Παράσχος όμως κατόρθωσε να το διαχειριστεί και να το στήσει πολύ καλύτερα, αλλάζοντας την εικόνα της ομάδας μέσα σε δύο με τρεις  αγωνιστικές. Με βάση αυτό, θεωρώ, και με δεδομένο ότι δεν μπορούμε να βρούμε λύσεις σε πάγια προβλήματα που έχουμε και ενδεχομένως να αξιοποιήσουμε με καλύτερο τρόπο το ρόστερ (ο Μαρουκάκης είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση), ότι ο κος Παντέλης θέλει αλλά ενδεχομένως δεν μπορεί να αναπτύξει άλλο την ομάδα. Όσο κερδίζουμε βαθμούς (είναι γεγονός ότι ο κόουτς έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας - χρόνια πολλά κιόλας) το πρόβλημα κρύβεται. Θα φτάσουμε μέχρι το τέλος του δρόμου; Ας το ελπίσουμε. Η ουσία είναι ότι έκανε παρέλαση και έχει πετύχει μια αξιοπρεπή συγκομιδή βαθμών (η οποία βέβαια χαλαρά θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη).