Λάρισα - Πανιώνιος 0-1

Όποιος νομίζει ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιχνίδι με μπάλα, μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτεί. Στο άθλημα αυτό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχολογία, το κίνητρο, το δέσιμο, ο τσαμπουκάς. Ο χθεσινός Πανιώνιος είχε όλα τα παραπάνω και γι αυτό κατάφερε, ύστερα από πολλά χρόνια, να φύγει από το Αλκαζάρ με τους τρεις βαθμούς της νίκης.

Δεν ήταν απλό πράγμα να χαλάσεις τη γιορτή των Λαρισινών, να σπάσεις το πολύ καλό σερί τους και να τους οδηγήσεις βαθμολογικά στο γκρουπ των ομάδων που αντιμετωπίζουν προβλήματα, με πρώτο εσένα. Και όμως έγινε και μάλιστα με Πανιώνιους όρους. Με παίκτες και προπονητή βγαλμένους από τα σπλάχνα της ομάδας. Που σέβονται και τιμούν τη φανέλα. Ο συγκεκριμένος Πανιώνιος απέδειξε πόσο λάθος ήταν τα πλάνα Κιντή και πόσο αισιόδοξα μπορεί να ατενίζει το μέλλον, αν βασιστεί στους δικούς του ανθρώπους. Στα δικά του παιδιά. Σε κάθε επίπεδο. Γιατί ο Πανιώνιος έχει άξιους ανθρώπους, που αγαπούν την ομάδα, που σέβονται το ψωμί που τρώνε, πάνω απ’ όλα όμως ανθρώπους που δεν βλέπουν την ομάδα επαγγελματικά, αλλά ως μέρος της ψυχοσύνθεσής τους. Δώστε τους την ευκαιρία.

Ο χθεσινός Πανιώνιος απέδειξε ότι η επιμονή στις υποδομές και στα εγχώρια ταλέντα μπορεί να αποζημιώσει τον σύλλογο, όχι στα πλαίσια της περίφημης μεταπωλητικής αξίας, όπου άσπροι, μαύροι και κίτρινοι μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, αν τα «φέρνουν» στην ομάδα, αλλά επειδή οι παίκτες που γαλουχούνται και αναδεικνύονται από την ομάδα έχουν κάθε λόγο να την αγαπούν, να την σέβονται και να αντιλαμβάνονται το ιδιαίτερο ειδικό βάρος της φανέλας. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους.

Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στον Άκη Μάντζιο. Ο προπονητής της ομάδας, αν και διαρκώς φέρει τον τίτλο του «υπηρεσιακού», δεν έκανε αυτό που θα θεωρούσε κάποιος αυτονόητο για κάποιον που βρίσκεται στη θέση του: να παίξει συμβατικά, να μην ρισκάρει, να μην δώσει ευκαιρίες, να μην εκτεθεί, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να παραμείνει πρώτος. Όσες φορές οδήγησε την ομάδα, ρισκάρισε, βάζοντας τη δική του πινελιά, ανακατεύοντας την τράπουλα, δίνοντας ευκαιρίες σε νέους.Πάνω απ’ όλα ήταν δίκαιος και αυτό είναι κάτι που το ρόστερ των 35 παικτών έχει απόλυτη ανάγκη. Δεν έπαιξε για τον εαυτό του αλλά για την ομάδα και αυτό πρέπει οπωσδήποτε να εκτιμηθεί και να παραμείνει στον πάγκο μέχρι το τέλος της σεζόν. Νομίζω ότι τελικά το αξίζει. Είναι γεγονός ότι με προβληματίζει η έλλειψη εμπειρίας του, πλέον όμως δεν μπορώ να παραβλέψω την πολύ καλή του παρουσία στον πάγκο.

Θα ήθελα να δώσω πολλά συγχαρητήρια στους παίκτες της ομάδας, χωρίς να εξαιρέσω κανέναν, για την προσπάθεια, αλλά κυρίως για το κουράγιο που έδειξαν όλη αυτή την εβδομάδα. Θεωρώ ότι η διοίκηση πρέπει να τους επιβραβεύσει με ένα μεγάλο πριμ.

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ και πάλι στον Γιάννη Κοντοέ. Όταν σε είδα φίλε Γιάννη να παίζεις με τρομακτικό πάθος, αν και τραυματίας, κατάλαβα ότι είναι τιμή μου να αγωνίζεται ο γιός μου με το δικό σου νούμερο. Κατά τη γνώμη μου είσαι καλός παίκτης, με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, το βασικότερο όμως είσαι ένα πραγματικό Πανιώνιο πρότυπο για τους μικρούς φιλάθλους. Δεν ξέρω αν σου φέραμε γούρι, ξέρω όμως ότι μας έδωσες μεγάλη χαρά.

Το χθεσινό παιχνίδι πρέπει σύντομα να γίνει παρελθόν και να επικεντρωθούμε στα δύο επόμενα εντός έδρας παιχνίδια (δεν είναι τέλειο να βλέπεις συνεχόμενα τον Πανιώνιο στον ναό;). Δύο νίκες σε δύο παιχνίδια, μπορούν να μας ξεκολλήσουν για τα καλά από τον πάτο και να μας αναπτερώσουν την ψυχολογία.

Όσο για εμάς έχουμε δύο βασικές επιλογές. Μεγάλο παγκόσμιο το Σάββατο ή Σνακ Παγκόσμιο την Κυριακή; Η επιλογή δική σας!!!