Μέτρα Ασφαλείας

Με ευκαιρία το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας μας, θα ήθελα να ασχοληθώ με τα μέτρα ασφαλείας του γηπέδου.

Η ομάδα μας συμμετέχει από πέρσι σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα καταπολέμησης της βίας, στο οποίο παραδόξως δεν μετέχουν οι ομάδες που διαθέτουν οργανωμένους στρατούς φιλάθλων. Την κάρτα φιλάθλου. Είναι μία ηλεκτρονική κάρτα στην οποία είναι περασμένα μια σειρά προσωπικών στοιχείων, τα οποία ενημερώνουν μια βάση δεδομένων προσβάσιμη τόσο από δημόσια αρχή όσο και από την Π.Α.Ε Πανιώνιος.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό ασφαλείας της κάρτας είναι η φωτογραφία κατόχου η οποία είναι τυπωμένη πάνω της. Η κάρτα αυτή δεν χρησιμοποιείται μόνο για την είσοδο του κατόχου της στο γήπεδο, αλλά σε αυτή είναι φορτωμένο το εισιτήριο διαρκείας, ενώ επιπλέον η χρήση της επιτρέπει την αγορά εξτρά εισιτηρίων από τον κάτοχό της. Το συγκεκριμένο αποτρέπει ουσιαστικά την είσοδο οργανωμένων οπαδών ή φιλάθλων άλλης ομάδας ανεξέλεγκτα. Πέρα απ’ όλα αυτά, στο γήπεδο της Ν. Σμύρνης έχουν εγκατασταθεί κάμερες κλειστού κυκλώματος ασφαλείας, υπάρχει προσωπικό ασφαλείας της Π.Α.Ε, αστυνομικοί και διμοιρία των Μ.Α.Τ. Όλα αυτά ενώ στο γήπεδό μας σπανιότατα υπάρχουν περισσότεροι από 4-5.000 θεατές και ακόμη πιο σπάνια φίλαθλοι άλλων ομάδων. Άρα η απόλυτη υπερβολή.

Το θέμα της ασφάλειας έχει απασχολήσει κατ’ επανάληψη το Blog του ΑΜΑΝΑΜ, ο οποίος έχει θέσει συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία σε γενικές γραμμές αφορούν στην σκοπιμότητα αλλά και στην νομιμότητα των σωματικών ελέγχων. Προσωπικά το θέμα δεν με απασχολεί τόσο πολύ, διότι, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά τα δικαιώματά μου, έχω τον τρόπο να αποτρέψω τη διενέργεια παράτυπου σωματικού ελέγχου.

Προσωπικά με ενδιαφέρει κάτι περισσότερο. Ως φίλαθλος δέχομαι κάθε Κυριακή τα αυστηρότερα μέτρα ελέγχου. Αυτό σημαίνει ότι στον βαθμό που περιορίζεται η ελευθερία μου για την επίτευξη ασφαλών όρων διεξαγωγής του αγώνα, έχω συγκεκριμένες απαιτήσεις. Όχι μόνο ως φίλαθλος αλλά και ως πελάτης.

Υπό αυτή την ιδιότητα λοιπόν έχω την απαίτηση, σε παιχνίδι που απαγορεύεται η είσοδος φιλάθλων της αντίπαλης ομάδας, να υπάρχει ο απαιτούμενος έλεγχος που να μπορεί να την αποτρέψει, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό.

Συγκεκριμένα: Όλοι στον Πανιώνιο γνωριζόμαστε καλά ακόμη και με τα ονόματά μας. Άρα είναι αδύνατο να φιλοξενηθούν στην εξέδρα πρόσωπα τα οποία είναι φίλαθλοι άλλων ομάδων, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Πόσω μάλλον όταν οι φίλαθλοι αυτοί παραμένουν ανέκφραστοί καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Η είσοδος φιλάθλων της Α.Ε.Κ μπορούσε να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Ο πιο απλός ήταν μέσω της μαθητικής εξέδρας. Με τους συγκεκριμένους δεν έχω κανένα πρόβλημα, γιατί πρόκειται για γονείς αθλούμενων στον Πανιώνιο, στους οποίους είναι στο χέρι μας να μπει το «μικρόβιο» της ομάδας. Ο δεύτερος τρόπος ήταν η αγορά εισιτηρίου με την χρήση εισιτηρίου διαρκείας Πανιώνιου φιλάθλου. Αυτό προϋποθέτει ότι ο Πανιώνιος εισέρχεται κι εκείνος στο γήπεδο, εγγυώμενος στην πραγματικότητα για τον φίλαθλο που φέρνει μαζί του. Είναι μια κατάσταση που κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει και εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί, εφόσον εγγυάται Πανιώνιος.

Ο άλλος τρόπος είναι με τον δανεισμό του διαρκείας Πανιώνιου φιλάθλου σε φίλαθλο άλλης ομάδας. Αυτό διαπιστώνεται εύκολα διότι στην εξέδρα δεν βλέπουμε πλέον τους γνωστούς μας και μερικούς άγνωστους μαζί τους, αλλά μόνο άγνωστους. Εδώ λοιπόν έχει ρόλο η Π.Α.Ε Πανιώνιος, η οποία οφείλει να ελέγχει αν το πρόσωπο που μπαίνει με το διαρκείας είναι το ίδιο με τον κάτοχο της κάρτας φιλάθλου. Δεν υπάρχει απλούστερος έλεγχος. Να μην ξεχνάμε ότι η κάρτα φιλάθλου είναι προσωπική και δεν επιτρέπεται η χρήση της από άλλο πρόσωπο.

Όσο λοιπόν στην Θ.2 ξεβρακώνουν Πανιώνιους, στην Θ.4 δεν έχει ελεγχθεί ποτέ η φωτογραφία της κάρτας. Το αποτέλεσμα το είδαμε την προηγούμενη Κυριακή. Πλήθος ανέκφραστων Α.ΕΚτζήδων ανάμεσά μας. Ε λοιπόν όχι. Αρνούμαι να υφίσταμαι όλους αυτούς τους περιορισμούς για να κάθομαι τελικά ανάμεσα σε φιλάθλους άλλης ομάδας. Μια όμως που ήταν τόσοι πολλοί, μαζεμένοι και τοποθετημένοι σε χώρο κατόχων διαρκείας, δικαιούμαι νομίζω να κάνω και πιο πονηρές σκέψεις. Δεν τις αναφέρω γιατί δεν μπορώ να τις αποδείξω.

Μου φαίνεται ότι κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε βασικές επιλογές. Είμαι υπέρ των αυστηρών αλλά νόμιμων ελέγχων. Όταν όμως εξυπηρετούν πλήρως τον σκοπό τους. Δηλαδή την αποτροπή εισόδου παράνομων αντικειμένων, ναρκωτικών (είναι κάτι που η Π.Α.Ε δεν έχει δώσει ιδιαίτερη σημασία, αλλά έχει καταντήσει ιδιαίτερα ενοχλητικό) και προσώπων που δεν δικαιούνται να εισέλθουν.

Είμαι υπέρ της χρήσης του κυκλώματος καταγραφής για λόγους ασφαλείας, υπό την προϋπόθεση ότι με την χρήση του τουλάχιστον θα απομακρύνονται άμεσα όσοι δημιουργούν προβλήματα στην ομάδα. Όσοι πετούν κροτίδες και αντικείμενα τα οποία τόσο πολύ έχουμε πληρώσει.

Όλα αυτά λοιπόν μπορώ να τα δεχθώ όταν έχουν ως σκοπό την εξάλειψη της βίας από το γήπεδο και όχι των μέτρων για το θέα Αθήναι. Πολύ φοβάμαι όμως ότι σήμερα παρ’ όλα αυτά τα μέτρα (τα οποία έχουν και μεγάλο κόστος) δεν επιτυγχάνεται κανένας από τους σκοπούς τους. Συνεπώς, θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτιώσεων με σκοπό την διενέργεια αποτελεσματικών και νόμιμων ελέγχων που δεν θα προσβάλουν την τιμή και την υπόληψη απλών φιλάθλων.