Σ' ευχαριστώ

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την πίκρα που υπάρχει από τις πρόσφατες εξελίξεις στα διοικητικά του Πανιωνίου. Αντιλαμβάνομαι τις αντιδράσεις, τον θυμό, την απογοήτευση. Μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα όμως νοιώθω έντονα την ανάγκη να ευχαριστήσω και όχι να αναθεματίσω τον Κωνσταντίνο Τσακίρη.

Τον ευχαριστώ γιατί για πρώτη φορά είχαμε την ευκαιρία να έχουμε στον Πανιώνιο ως ιδιοκτήτη ένα πρόσωπο με μεγάλη αγάπη για την ομάδα, με καλές προθέσεις, τίμιο, άφθαρτο και με τεράστια οικονομική επιφάνεια. Λόγω αυτών νοιώσαμε (ή είχαμε την ψευδαίσθηση) ότι είχε φτάσει η ώρα για να καμαρώσουμε τον Πανιώνιο εκεί που του αξίζει. Νοιώθαμε δυνατοί, ασφαλείς, υπερήφανοι, τίμιοι και σίγουροι για την εντιμότητα του διαφορετικού μας προέδρου. Πρωτόγνωρα συναισθήματα.

Τον ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές, για τις επιτυχίες, για την πίστη και το όραμα που ενέπνευσε στους ανθρώπους.

Τον ευχαριστώ που λόγω όλων αυτών των στοιχείων βοήθησε να βγουν από το καβούκι τους άνθρωποι που είχαν χάσει τους δεσμούς τους με την ομάδα. Να ξαναγυρίσουν στο γήπεδο. Να αγοράσουν διαρκείας. Να ασχοληθούν και πάλι με την ομάδα. Δυστυχώς αυτοί είναι που σήμερα νοιώθουν τη μεγαλύτερη πίκρα.

Βοήθησε να αναδειχθούν πρόσωπα με ικανότητες και ιδέες. Όλα αυτά τα πρόσωπα των οποίων τη γνώμη διαβάζουμε στο σύνολο του Πανιώνιου ίντερνετ και καμαρώνουμε που την Κυριακή κάθονται στη διπλανή μας θέση. Το κλίμα ελευθερίας βοήθησε να στηθεί σε μια γωνιά του αχανούς διαδικτύου μια πολύ ενδιαφέρουσα και αξιόλογη Πανιώνια γωνιά.

Τον ευχαριστώ, γιατί ως μπλόγκερ είχα πάντα τη δυνατότητα να γράφω ελεύθερα τη γνώμη μου χωρίς παρεμβάσεις. Τον ευχαριστώ που έστω και κάποιες φορές άκουγε τις γνώμες όλων, έστω κι αν τελικά ακολουθούσε τον δικό του δρόμο. Τον ευχαριστώ για την τιμή που έκανε στο μπλογκ μου με την συμμετοχή του σ’ αυτό, όπως και για την παρουσία του στα Παγκόσμιά μας, έστω κι αν δεν θέλησε να κρατήσει τίποτα από τις θέσεις και τους προβληματισμούς μας. Τον ευχαριστώ για την ανείπωτη χαρά που μου έδωσε με την μονοκοντυλιά στις τιμές των παιδικών διαρκείας.

Τον ευχαριστώ γιατί λόγω της άνθισης του μπλογκ είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ αξιόλογους ανθρώπους. Πανιώνιους με τους οποίους συνδέομαι πλέον με δεσμούς μεγάλης φιλίας. Τον ευχαριστώ γιατί πλέον δεν παρακολουθώ το παιχνίδι μόνος, αλλά με μια μεγάλη παρέα. Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανε η προεδρία Τσακίρη. Κυρίες και κύριοι, ήταν τιμή μου που σας γνώρισα και σας έβαλα στη ζωή μου.

Τον ευχαριστώ για τη χαρά που μας έδωσε με τις μεταγραφές του Ρεκόμπα και του Εστογιανώφ. Για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Λίνεν, ο οποίος ήταν ο μόνος προπονητής εδώ και πολλά χρόνια που ταίριαξε τόσο στην Πανιώνια κοσμοθεωρία.

Τον ευχαριστώ για τον Πανιώνιο Κόσμο, ένα έντυπο που ακόμη και μέσα από τα λάθη του και τις παραλήψεις του ήταν το μοναδικό που εκπροσωπούσε τον Πανιώνιο στην μιντιακή καταιγίδα του ΠΟΚ. Τον ευχαριστώ και για το κλείσιμο του Π.Κ γιατί έδωσε τη δυνατότητα στους συντελεστές του να βρουν τα κότσια και να τον εκδώσουν μόνοι τους.

Τον ευχαριστώ για την βοήθεια που έδωσε στον ερασιτέχνη και για τις επιτυχίες του πόλο, έστω κι αν αυτό στην πράξη σημαίνει την τεράστια οικονομική επιβάρυνση του ερασιτέχνη, ο οποίος για να καλύψει το άνοιγμα αναγκάζεται να χρηματοδοτεί τα επαγγελματικά – ερασιτεχνικά τμήματα στερώντας υποδομές και μέσα από τα παιδιά μας.

Τον ευχαριστώ για το ότι αξιώθηκα να παρακολουθήσω προπόνηση του Πανιωνίου σε ένα υπερσύγχρονο προπονητικό, που το ζηλεύουν όλες οι υπόλοιπες Ελληνικές ομάδες, έστω κι αν δεν ξέρω αν αύριο το ίδιο προπονητικό θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της ομάδας και των τμημάτων υποδομής.

Τον ευχαριστώ γιατί με έκανε να πιστέψω πως ο Πανιώνιος είχε την ελπίδα να αγωνιστεί σε ένα ποδοσφαιρικό παλάτι και ταυτόχρονα να στεγαστούν τα τμήματα ερασιτεχνικού αθλητισμού σε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, έστω κι αν πλέον ξέρω ότι αυτό δεν πρόκειται να υλοποιηθεί.

Τον ευχαριστώ γιατί τη στιγμή που φεύγει, μαθαίνω ότι δεν αφήνει χρεωμένη την ομάδα.

Τον ευχαριστώ για τη μεγάλη πίκρα που μου δίνει αυτή τη στιγμή. Οξύμωρο; Όχι. Πικραίνομαι γιατί ο Τσακίρης με έκανε πρόσκαιρα να ξεχάσω την ιστορία των ιδιοκτητών του Πανιωνίου πριν από αυτόν. Έχοντας στον μυαλό μου τον «Τσακ» με ξενίζει το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς, ίσως γιατί είχα απωθήσει τα ιδιοκτησιακά καθεστώτα πριν από την έλευση του Τσακίρη στη Ν. Σμύρνη. Η νέα κατάσταση είναι απλά η συνέχειά τους με φωτεινό διάλειμμα την εποχή Τσακίρη. Όπως τα καταφέραμε τότε θα τα καταφέρουμε και σήμερα. Έστω κι αν από σήμερα δεν θα είμαστε σίγουροι για το αν θα παρακολουθούμε θέατρο ή ποδόσφαιρο.

Θα μπορούσα να γράψω για τις φορές που με απογοήτευσε ή με στεναχώρησε, αλλά δεν θα το κάνω. Ο Τσακίρης είναι έξυπνος άνθρωπος και ήξερε τα λάθη και τις ανεπάρκειές του. Είναι βέβαιο ότι κουράστηκε από τους Πανιωνάρες που είχαν φαρδιά μανίκια και τσέπες, κουράστηκε να βάζει λεφτά σε μια ομάδα και να μην βλέπει αποτέλεσμα, κουράστηκε από την βρωμιά του Ελληνικού ποδοσφαίρου στο οποίο κάποιες ομάδες έχουν προδιαγεγραμμένη πορεία, θέση και τελικά έσοδα λόγω κάθε λογής παράγκας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν έχουμε δικαίωμα να αξιώσουμε την παραμονή του. Θα είχαμε το δικαίωμα να αξιώναμε προσεκτικότερη επιλογή διαδόχου, όμως δεν ξέρουμε τι πραγματικά έγινε σε κάθε περίπτωση και ποιες ήταν οι προθέσεις και οι προσφορές του κάθε μνηστήρα. Θα κρατήσω μόνο ότι ο Τσακίρης είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για την πώληση του μετοχικού πακέτου εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι να είχα ακούσει για την οποιαδήποτε σοβαρή προσφορά. Με θλίβει ότι απ’ ότι φαίνεται, ακόμη και σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες δεν μπόρεσε να βρεθεί μια (οικονομική) πρόταση που να αποτρέψει τον Τσακίρη από τη συγκεκριμένη μεταβίβαση. Αν κρίνω και από το γεγονός ότι η ενωτική επιστολή του φόρουμ προσυπογράφηκε από 70 μόλις άτομα με κάνει να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι τελικά το Πανιώνιο πάπλωμα είναι τόσο κοντό που αφήνει ακάλυπτα τα πόδια μας. Κρίμα…

Το μόνο που ειλικρινά με στεναχωρεί με τον Κωνσταντίνο Τσακίρη είναι ότι είχε την τεράστια ευκαιρία να μείνει στην ιστορία του Πανιωνίου ως ο πρώτος και αυτό είναι τρελή τύχη όταν μιλάμε για ένα σύλλογο με 120 χρόνια ιστορίας. Την ίδια ευκαιρία την είχε και σήμερα. Ο χρόνος θα κρίνει αν η επιλογή του ήταν προς το συμφέρον του συλλόγου που αγαπά. Καμιά φορά όταν φτάνεις τόσο ψηλά η συντριβή σου είναι ή μοιάζει μεγαλύτερη.

Ξέρω ότι πολλοί θέλετε να αναθεματίσετε. Θα παρακαλούσα να μην το κάνει κανείς ή αν κάποιος έχει αυτή τη διάθεση να μην το κάνει εδώ. Δόξα τω Θεώ θα βρεθούν πολλοί που θα δώσουν τέτοιο βήμα ή μετά Χριστόν προφήτες για να σας πουν ότι τα ήξεραν και ότι τα είχαν προβλέψει. Αρκετοί θα είναι από εκείνους που ωφελήθηκαν, που έκαναν παρέα με τον Πρόεδρο. Που τον έβλεπαν σαν τη χήνα με τα χρυσά αυγά. Αυτοί που τελικά συντέλεσαν στο να ξοδευτεί άσκοπα το μεγαλύτερο Πανιώνιο κεφάλαιο… Ίσως θα είναι και οι πρώτοι που θα προϋπαντήσουν την διάδοχη κατάσταση. Αυτοί που κόπτονται για την Πανιώνια διαφορετικότητά τους. Λόγια…

Ο Κωνσταντίνος Τσακίρης, παρόλα τα τεράστια λάθη του πιστεύω ότι θα μείνει ψηλά στην Πανιώνια ιστορία, ακόμη και μετά τη σημερινή εξέλιξη. Τον σώζει η θετικότατη πρώτη διετία αλλά και η ουσιαστική έλλειψη ανταγωνισμού…Αυτό το τελευταίο είναι καλό για τον Τσακίρη αλλά τραγικό για τον σύλλογο.

Του εύχομαι από καρδιάς υγεία και κυρίως δύναμη για να μπορέσει να επαναφέρει τη ζωή του στα προ Πανιώνιου επίπεδα. Του εύχομαι να ξαναστήσει την οικογένειά του, την οποία όλοι θαυμάζαμε, να βρει την ισορροπία του στη δουλειά του και να ξαναγυρίσει στον τρόπο ζωής που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του.

Πάνω απ’ όλα του εύχομαι να μπορέσει κάποια στιγμή να πετύχει αυτό που πάντα ήθελε. Να γίνει ο πλουσιότερος φίλαθλος του Πανιωνίου και να απολαμβάνει το θέαμα. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι ο Πανιώνιος θα έχει λύσει τα προβλήματα και τα σημερινά του αδιέξοδα (τα οποία αντικειμενικά δημιουργούνται από την αποχώρησή του και από την επιλογή διαδόχου) και θα έχει επιστρέψει σε μια εποχή ανάλογη των πρώτων ετών της προεδρίας Τσακίρη. Μακάρι να το ξαναζήσουμε.