Αλλαγή φρουράς

Μετά τη μεταβίβαση του 67% των μετοχών του κ. Τσακίρη στον Ερασιτέχνη, έχουμε και επίσημα την αλλαγή φρουράς στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ομάδας.

Η πορεία του κου Τσακίρη στον Πανιώνιο μοιάζει με ρομάντζο. Ξεκινά από τον μεγάλο έρωτα, προχωράει στη σχέση, τον αρραβώνα, τον γάμο, τις υποχρεώσεις, τα παιδιά και καταλήγει σε ένα πολύ οδυνηρό διαζύγιο. Στα πέντε αυτά χρόνια υπήρξαν καλές και κακές στιγμές. Υπήρξαν σωστές και εντελώς λανθασμένες επιλογές. Όλα αυτά θα κριθούν σε βάθος χρόνου, σε σύγκριση βέβαια με το μέλλον της ομάδας.

Από τον κ. Τσακίρη θα κρατήσω ότι ήταν ο μόνος πρόεδρος του Πανιωνίου που είχε τα χρήματα και τις καλές προθέσεις να δημιουργήσει κάτι μεγάλο. Θα κρατήσω επίσης τις προσπάθειές του για να γίνει ο Πανιώνιος οικονομικά αυτάρκης. Σε αυτό πίστεψε ότι θα βοηθούσε η πρόσληψη του κ. Μαλντέρα και του επιτελείου του (η οποία στοίχησε πολύ και όπως ήταν αναμενόμενο απέδωσε ελάχιστα), όπως και η δημιουργία του προπονητικού, στο οποίο θα μπορούν να «δημιουργηθούν» τα αστέρια του μέλλοντος. Κρατάω επίσης ότι για πέντε χρόνια ο Πανιώνιος δεν ήταν το τσιράκι κανενός, δεν κατηγορηθήκαμε για κανενός είδους βρομιά, δεν ξεπουλήσαμε παίκτη μας αντί πινακίου φακής, δεν ξαναείδαμε στη Ν. Σμύρνη τις ορδές των δήθεν φιλάθλων του ΠΟΚ. Στα χρόνια αυτά καταφέραμε να βγούμε δύο φορές στην Ευρώπη και να κερδίσουμε αντιπάλους που δεν τους είχαμε κερδίσει για δεκαετίες. Αξιωθήκαμε να δούμε παικταράδες όπως ο Ντάριο , Ραφίκ, ο Φαμπιάν και ο Αλβάρο. Για πρώτη φορά στην ιστορία το αεροδρόμιο έγινε κυανέρυθρο. Με λίγα λόγια υπήρξαν στιγμές που νοιώσαμε πραγματικά υπερήφανοι.

Υπάρχουν και πράγματα που θα ήθελα να ξεχάσω. Θα ήθελα να ξεχάσω την άδικη απόλυση του Λίνεν, τον Χούτο και την παρέα του, τις μαύρες τρύπες, την εντελώς λανθασμένη τοποθέτηση των χρημάτων που λαμβάναμε από τις μεταγραφές. Γιατί ο κος Τσακίρης πουλούσε ακριβά, αλλά αγόραζε ακριβότερα παίκτες που δεν βοήθησαν καθόλου. Θα ήθελα να ξεχάσω το δόγμα της μεταπωλητικής αξίας, όπου ως αρχή ήταν καλή αλλά ως εφαρμογή κάκιστη, καθώς οδήγησε στην απόκτηση παικτών που δεν είχαμε ανάγκη, στην απομάκρυνση παικτών που είχαμε ανάγκη αγωνιστικά αλλά που κρίθηκε ότι δεν είχαν μεταπωλητική αξία και στο αγωνιστικό κάψιμο άλλων, που έπρεπε για να πουληθούν ακριβότερα να αποκτήσουν έναν πολυσύνθετο ρόλο, τον οποίο δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τελευταίας κατηγορίας ο Κούμο.

Αυτό που κυρίως θα ήθελα να ξεχάσω ήταν το ότι κάθε τρεις και λίγο κάποιος απίθανος έπαιρνε εν λευκώ την ομάδα, έκανε τα πειράματά του και έφευγε, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια . Χρειάστηκε να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια για να αναλάβουν την ομάδα άνθρωποι που δεν πειραματίστηκαν, αλλά που προσπάθησαν μέσα σε ένα μήνα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Ο κο. Τσακίρης ήθελε να είναι ο πιο πλούσιος Πάνθηρας. Ο ίδιος είχε παραδεχτεί ότι δεν ήταν καλός πρόεδρος. Για αυτό και έψαχνε πάντα κάποιον να αναλάβει αυτό τον ρόλο. Πάντα βέβαια έκανε την λάθος επιλογή. Αυτό ήταν το μεγάλο του λάθος. Το τραγικό όμως είναι ότι τους κατάλληλους ανθρώπους τους είχε πάντα δίπλα του.

Τελικά κάναμε ένα κύκλο και επιστρέψαμε εκεί που μας άφησε ο κ. Μπέος. Ένα βήμα πριν από την β’ κατηγορία και μάλιστα χωρίς αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία.

Η νέα διοίκηση έχει εξαιρετικά δύσκολο έργο. Να σώσει τον Πανιώνιο από τον υποβιβασμό, ο οποίος θα είναι εξευτελιστικός και θα αποτελέσει μια άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή. Η μεγαλύτερη ευθύνη της όμως θα είναι να βρει τον κατάλληλο άνθρωπο που θα αναλάβει τις τύχες της ομάδας. Η δική μου πρόταση και ευχή για την νέα διοίκηση είναι να προσελκύσει όλους που θέλουν να βοηθήσουν οικονομικά την ομάδα και να τους ενώσει. Να μην παραδώσει τα κλειδιά σε έναν. Κανείς δεν μπορεί να αναλάβει μόνος του το βάρος αυτό. Δεν μας περισσεύει κανείς. Αυτό λοιπόν που μπορεί να κάνει ο κος Βεντούρης είναι να χρησιμοποιήσει το αναμφισβήτητο κύρος του προς αυτή την κατεύθυνση, να γεφυρώσει τις διαφορές και να οδηγήσει τον Πανιώνιο στην πολυμετοχικότητα. Αυτή είναι η λύση για τον Πανιώνιο. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στο σκάουτιγκ Ελλήνων παικτών και στην καλή λειτουργία των Ακαδημιών, τόσο στο Κορωπί όσο και υπό τη στέγη του ερασιτέχνη.

Εύχομαι στη νέα διοίκηση υπομονή, κουράγιο, υγεία και επιτυχίες.