Γεράσιμε, (τον) χάσαμε...

Έστω και με σχετική καθυστέρηση, θα ήθελα να σχολιάσω το θέμα της προσφυγής του Μπέλιτς και της μη αποδέσμευσης των Βαρό, Ρίσγκαρντ και Πούπο.

Πρώτα θα ήθελα να κάνω μια μικρή εισαγωγή για τις επιτροπές επίλυσης των οικονομικών διαφορών. Οι επιτροπές αυτές συνήθως αποφασίζουν βάση εγγράφων. Στην περίπτωσή μας είναι προφανές ότι ο Μπέλιτς προσκόμισε το συμβόλαιό του, απέδειξε ότι του οφείλονται συγκεκριμένα ποσά (ποσά που ο Πανιώνιος δεν απέδειξε ότι έχει καταβάλει), κατά συνέπεια κατάφερε και να του επιδικασθούν τα οφειλόμενα και να πάρει το ελευθέρας του από την ομάδα.

Συνήθως τέτοιου είδους υποθέσεις δεν ανατρέπονται από το Εφετείο. Η έφεση γίνεται τις περισσότερες φορές για λόγους παρελκυστικούς. Ας μας λείπουν λοιπόν οι λεονταρισμοί περί προσφυγής στο Εφετείο και οι ανοησίες περί κατάθεσης της έφεσης μόλις πληροφορηθούμε το σκεπτικό. Η επιτροπή δεν έβγαλε τελάλη, αλλά απόφαση. Είναι δυνατόν να γνωρίζει ο Μπέλιτς αλλά και ο τύπος το αποτέλεσμα, χωρίς να έχει εκδοθεί απόφαση έστω και σε ακαθαρόγραφη μορφή; Νομίζω ότι μας υποτιμάτε.

Ως εισαγωγή έχω να πω ότι είναι εξευτελιστικό να χάνεις παίκτη με αυτό τον τρόπο. Στις επιτροπές αυτές συνήθως προσφεύγουν παίκτες ομάδων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Θα θυμόμαστε όλοι ότι η τελευταία μεγάλη ομάδα που είχε χάσει παίκτες με προσφυγή ήταν ο Ηρακλής στα χειρότερά του. Ακόμη και η υπερχρεωμένη Α.Ε.Κ προτίμησε να πληρώσει τον Τζιμπούρ και να χάσει τη μεγαλύτερη επένδυση των τελευταίων ετών από το να τον δει να παραμένει ελεύθερος από την επιτροπή. Επιπλέον είναι προφανές ότι πέτυχε κάποιον συμφέροντα οικονομικό διακανονισμό.

Χωρίς να ξέρω κάτι συγκεκριμένο πέρα από αναπόδεικτες φήμες, θεωρώ ότι ο Μπέλιτς δεν πρέπει να είναι ο μόνος ποδοσφαιριστής στον οποίο χρωστάει χρήματα ο Πανιώνιος. Άρα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο κι άλλων προσφυγών. Αυτό σημαίνει ότι καταρρίπτεται η καλή φήμη που είχε ο Πανιώνιος στην ποδοσφαιρική αγορά για σειρά ετών, όπου τα χρήματα των συμβολαίων ήταν εγγυημένα, με ότι καλό μπορεί αυτό να σημαίνει.

Ακόμη όμως κι αν ο Μπέλιτς ήταν ο μοναδικός παίκτης στον οποίο οφείλονταν χρήματα ή ο μοναδικός που είχε την πρόθεση να διεκδικήσει το ελευθέρας του και πάλι έχουμε θέμα. Είναι προφανές, ότι η Π.Α.Ε γνωρίζοντας ότι έχει όντως οφειλές και ότι ο Μπέλιτς θα δικαιώνονταν, δεν κινήθηκε καθόλου στο μεταγραφικό παζάρι για απόκτηση τερματοφύλακα. Θα σημειώσω μόνο ότι στην αγορά υπήρχε ο Φερνάντεζ του Π.Α.Ο (φαντάζομαι ότι δεν απαγορεύεται να δανειζόμαστε ΚΑΙ από τον Π.Α.Ο), ο οποίος δόθηκε δανεικός στον Πανσερραικό και ο εξαιρετικός Τσοντοφάλσκι, ο οποίος αποκτήθηκε από τη Λάρισα και βγάζει μάτια. Ο συγκεκριμένος παίκτης μας είχε απασχολήσει και πριν από δύο χρόνια, μάταια όμως. Το αποτέλεσμα είναι ότι και χάσαμε τον παίκτη και χρωστάμε χρήματα και δεν έχουμε δεύτερο τερματοφύλακα. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο χάσουμε τον Μάχο, τότε η υπόθεση παραμονή είναι χαμένη από χέρι, γιατί είναι δεδομένο ότι ο Παναγόπουλος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Από εκεί και πέρα, πληροφορηθήκαμε ότι οι Ρίσγκαρντ, Βαρό και Πούπο δεν έλυσαν τα συμβόλαιά τους, σε αντίθεση με άλλους παίκτες επιλογής Κιντή. Αυτό σημαίνει ότι μας έμειναν τα βαρύτερα συμβόλαια της περιόδου και ίσως αυτός ήταν ο λόγος που δεν κινηθήκαμε καθόλου στο μεταγραφικό παζάρι, πέρα από τη γνωστή εκμετάλλευση τω προσωπικών σχέσεων του κου Βεντούρη.

Με το πέρας λοιπόν των μεταγραφών θεωρώ ότι η ομάδα ενισχύθηκε σημαντικά μόνο στην επίθεση, δεν έλυσε σημαντικά προβλήματα σε άλλες γραμμές και αποδυναμώθηκε πολύ κάτω από τα γκολπόστ και το κυριότερο ότι δεν κατάφερε να βγάλει από τις πλάτες της μεγάλο οικονομικό βάρος, το οποίο θα το βρούμε μπροστά μας, σε όποια κατηγορία κι αν κληθούμε να παίξουμε του χρόνου. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πληρώσουμε ακριβά τις επιλογές μας αυτές.