ΧΩΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΚΥΑΝΕΡΥΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΑΘΛΟΥΣ. B FOR BLUE, R FOR RED ΚΑΙ FUN_ATIC ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΟΤΙ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΑΙ ΜΠΛΕ
Η σημερινή πρώτη προπόνηση του Πανιωνίου ήταν αν μη τι άλλο πετυχημένη. Νομίζω ότι ήταν η πολυπληθέστερη των τελευταίων ετών. Σε αυτό βοήθησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι διεξήχθη σε μη εργάσιμη ημέρα και ώρα, σε αντίθεση με τα τελευταία χρόνια. Σε κάθε περίπτωση ήταν έκδηλος ο ενθουσιασμός του κόσμου. Το μεγαλύτερο μέρος της Θ4 είχε καταληφθεί από τους Πάνθηρες οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδεις, ενώ στην Θ7 ήταν συγκεντρωμένοι οι Ίωνες, οι οποίοι είχαν επιλέξει να φορέσουν μια ιδιαίτερα όμορφη μπλούζα με το σήμα τους.
Ασφαλώς και στον υπόλοιπο χώρο υπήρχαν άνθρωποι κάθε ηλικίας και βεβαίως πολλά παιδιά.
Η είσοδος των της ομάδας έγινε σε τρία στάδια. Πρώτοι εμφανίσθηκαν οι παίκτες που έχουν συμβόλαιο με την ομάδα, στη συνέχεια όσοι ανανέωσαν τη συνεργασία τους (με τους Εστογιανώφ και Ρεκόμπα να αποθεώνονται από το γήπεδο) και τελευταίοι εισήλθαν οι νεοαποκτηθέντες, με τον Μπόσκο Μπάλαμπαν να κερδίζει τα περισσότερα χειροκροτήματα. Εκεί η διοίκηση επιφύλαξε μία έκπληξη σε όλους μας. Μολονότι τα μεγάφωνα ανήγγειλαν την έναρξη συνεργασίας με τον Ρονάλντο, αντί για τον Βραζιλιάνο σούπερ σταρ εισήλθε στο γήπεδο ο γνωστός Κύριος Ζόγκ. Το εύρημα αυτό ήταν τουλάχιστον ατυχές…
Στη συνέχεια ακολούθησε ο αγιασμός, ο οποίος δύο ή τρεις φορές διακόπηκε από συνθήματα… Αυτό βέβαια δεν λέγεται ενθουσιασμός, αλλά έλλειψη παιδείας. Συνολικά παρατάχθηκαν 27 παίκτες (έναντι των 35 της περσινής χρονιάς), οι οποίοι σε αντίθεση με ό,τι γίνονταν τα τελευταία χρόνια προσήλθαν στον ιερέα και ευλογήθηκαν όλοι, ανεξαρτήτως δόγματος ή θρησκεύματος. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να απευθύνουν έναν σύντομο χαιρετισμό τόσο ο Πρόεδρος όσο και ο κύριος Φερέρα.
Στη συνέχεια ακολούθησε η προπόνηση, με ζέσταμα, ασκήσεις με τη μπάλα και ασκήσεις τακτικής. Αυτό που είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι οι περισσότεροι φίλαθλοι παρέμειναν στο γήπεδο στο μεγαλύτερο μέρος της προπόνησης σε αντίθεση με ότι συνέβαινε άλλες χρονιές.
Στα θετικά ο ενθουσιασμός του κόσμου και η προσμονή για κάτι καλό. Αξιοσημείωτη η μεταβολή στα νούμερα. Ο Μπόσκο Μπάλαμπαν έχει το 9 (για κάποιο λόγο ο παίκτης αυτός μου εμπνέει εμπιστοσύνη), το νούμερο 10 ανήκει πλέον στον Αλβάρο Ρεκόμπα και το 11 στον Φαμπιάν Εστογιάνωφ. Συνεπώς η αγορά της νέας εμφάνισης με τα νέα νούμερα είναι πλέον επιβεβλημένη.
Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους: παίκτες, διοίκηση, τεχνική ηγεσία επιτυχίες τη νέα χρονιά, μα πάνω απ’ όλα υγεία. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε όσα μας δίχασαν και μας στενοχώρησαν την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, να στηρίξουμε τη νέα προσπάθεια και να συμβάλουμε με την τακτική μας παρουσία στο γήπεδο, ιδίως όμως με την αγορά εισιτηρίων διαρκείας. Καλή χρονιά!!!
Ό,τι κι αν πίνεις, να ξέρεις ότι μόνο από την Πανιωνάρα δεν μπορείς να ξεμεθύσεις...
Είσαι καλεσμένος στο πάρτυ της ομάδας.
Δευτέρα
29 Ιουνίου 2009
19:30
Θα είμαστε όλοι εκεί!
Λόγοι, καταρχήν προσωπικοί, που επιβάλουν την διαμονή μου για άγνωστο χρόνο στο Λονδίνο, οι δυσχερέστατη οικονομική συγκυρία αλλά και η διαπιστωμένη πλέον κατάσταση απαξίωσης του επαγγελματικού μπάσκετ στην Ελλάδα, με υποχρεώνει, να διακόψω οριστικά την ενασχόλησή μου με την ομάδα του Πανιωνίου.
Πριν έξι χρόνια ανέλαβα την ομάδα σε μία από τις πιο δύσκολες ομολογουμένως στιγμές της ιστορικής της πορείας και επενδύοντας χρόνο και χρήματα, χωρίς την ελάχιστη πιθανολόγηση ανταποδοτικότητας, ευελπιστώ ότι συνέδεσα την προεδρία μου –τουλάχιστον στην συνείδηση των φιλάθλων του Πανιωνίου- με τις διακηρυγμένες και πάγιες αρχές και αξίες του ιδρυτικού σωματείου και την αγωνιστική ανέλιξη της ομάδας, με αποκορύφωμα την συμμετοχή της στην Ευρωλίγκα και τις νίκες απέναντι σε ιστορικές ευρωπαϊκές ομάδες, που πρόσφεραν ικανοποίηση και υπερηφάνεια σε όσους αγαπούν και ακολουθούν την ομάδα μας.
Ίσως, κατά την εκτίμηση άλλων, να μπορούσαν να γίνουν περισσότερα, όμως η θετική αγωνιστική πορεία της ομάδας συνδυάστηκε όλα αυτά τα χρόνια με την άψογη, σύννομη και απόλυτα διαφανή λειτουργία της Αθλητικής Ανώνυμης Εταιρείας σε ένα θεσμικό περιβάλλον ασαφές, χωρίς σχεδιασμό και προοπτική, ευάλωτο σε παραγοντικές παρεκβάσεις και αλλοιώσεις του ανταγωνισμού.
Πόσοι άλλοι μπορούν να το ισχυριστούν και κυρίως να το αποδείξουν από το χώρο του επαγγελματικού μπάσκετ;
Ο συνδυασμός αυτός της αθλητικής προστιθέμενης αξίας που προκύπτει από την αξιόλογη αγωνιστική παρουσία της ομάδας και της υγειούς λειτουργίας της ΚΑΕ χωρίς ελλείμματα και παθογένειες από παρελθούσες χρήσεις καθιστά δυνατή την ομαλή μετάβαση της ΚΑΕ στην επόμενη μέρα, στην οποία ασφαλώς καθοριστική θα αποδειχθεί η παρουσία και δράση του ιδρυτικού σωματείου του Πανιωνίου, του Δήμου της Πόλης και όσων άλλων επιθυμούν, να συμβάλουν στην προσπάθεια αυτή.
Σε όλους τους επώνυμους και κυρίως τους ανώνυμους συνοδοιπόρους σε αυτό το όμορφο ταξίδι ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γρηγόρη Μάκο για την προσφορά του στον Πανιώνιο και να του ευχηθώ καλή επιτυχία και πρόοδο στη νέα του ομάδα. Ολόψυχα του εύχομαι επίσης το άλμα που κάνει στην καριέρα του να είναι ανοδικό.
Η κατασκευή του γηπέδου του Πανιωνίου είναι μια ιδιαίτερα σύνθετη διαδικασία. Αν εξαιρέσει κανείς το οικονομικό – τεχνικό σκέλος, μπορεί να διαπιστώσει ότι προκειμένου η ομάδα να αποκτήσει το νέο της αθλητικό κέντρο πρέπει να υπερκεραστούν διάφορα προβλήματα τα οποία χωρίζονται σε τρεις βασικές ενότητες. 1. Κόσμος στο γήπεδο, 2. Αίτημα της τοπικής κοινωνίας, 3. Διασύνδεση του αθλητικού κέντρου με την πολιτική. Το πρώτο σκέλος έχει αναλυθεί ιδιαίτερα και ελπίζουμε ότι με τις τολμηρές πρωτοβουλίες που έλαβε η διοίκηση σχετικά με το θέμα της τιμολόγησης των διαρκείας, την σοβαρότητα και τις αγωνιστικές επιτυχίες θα αξιωθούμε να δούμε από φέτος τον κόσμο να επιστρέφει. Η μοναδική παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω για το θέμα αυτό είναι ότι η διοίκηση πρέπει να εκμεταλλευτεί άμεσα τον ενθουσιασμό που υπάρχει στον κόσμο και να προωθήσει με επιθετικό μάρκετινγκ τα εισιτήρια διαρκείας.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με το δεύτερο σκέλος. Θεωρώ ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα σε σχέση με το νέο αθλητικό κέντρο είναι ότι δεν το έχει παρουσιάσει επαρκώς στην κοινωνία. Δεν έχει καταφέρει να θέσει το θέμα του αθλητικού κέντρου ως ένα αίτημα της τοπικής κοινωνίας. Αυτό όμως δεν είναι το γήπεδο του Πανιωνίου μόνο, αλλά το νέο αθλητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.
Πολλοί ψηφοφόροι βλέπουν στην κατασκευή του νέου αθλητικού κέντρου την πολεοδομική ταφόπλακα της Νέας Σμύρνης. Είναι όλοι αυτοί που έζησαν την μετατροπή των πανέμορφων μονοκατοικιών σε πενταόροφα και αργότερα επταόροφα και οκταόροφα τέρατα, για τα οποία ευθύνονται αποκλειστικά οι δημοτικές διοικήσεις των τελευταίων τριάντα ετών. Όλοι αυτοί πρέπει να ενημερωθούν από τον Πανιώνιο και να πειστούν ότι δεν πρόκειται να δημιουργηθεί ένα τερατούργημα αλλά ένα αθλητικό στολίδι, ενταγμένο στον πολεοδομικό ιστό και χωρίς πολεοδομικές υπερβάσεις που θα επιβαρύνουν κι άλλο την περιοχή. Επιπλέον πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα του υπόγειου πάρκιγκ του γηπέδου, το οποίο μπορεί να ανακουφίσει ιδιαίτερα την περιοχή.
Η Νέα Σμύρνη είναι μια γειτονιά με έντονη οικονομική – εμπορική δραστηριότητα. Ο Πανιώνιος πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να πείσει ότι οι εμπορικές χρήσεις του γηπέδου δεν θα καταστρέψουν την επιχειρηματική δράση των υπολοίπων εμπόρων της περιοχής. Να μην ξεχνάμε ότι πέρα από τους εμπόρους, υπάρχει και το υπαλληλικό προσωπικό το οποίο ασφαλώς και ανησυχεί για τις εξελίξεις αυτές. Οι εμπορικές χρήσεις του γηπέδου φοβίζουν επίσης τους ιδιοκτήτες των εμπορικών καταστημάτων, διότι φοβούνται την πιθανή μετακίνηση μισθωτών στους στο νέο εμπορικό κέντρο, με πιθανή την κατάρρευση των ιδιαίτερα αυξημένων τιμών ενοικίασης καταστημάτων. Το σημείο αυτό είναι λεπτό. Ο Πανιώνιος χρειάζεται τις εμπορικές χρήσεις προκειμένου να εξασφαλίσει σίγουρα, μεγάλα και μακροχρόνια έσοδα, ενώ όλοι οι παραπάνω επιθυμούν για το δικό τους συμφέρον βέβαια την μικρότερη δυνατή εμπορική εκμετάλλευση.
Η λύση ίσως βρίσκεται στην επιλογή του είδους των εμπορικών εκμεταλλεύσεων που θα θελήσει ο Πανιώνιος να εντάξει στον εμπορικό του πολυχώρο. Αν ο Πανιώνιος προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα νέο Mall θα αποτύχει. Πρέπει να δημιουργήσει έναν χώρο ψυχαγωγίας αποτελούμενο από εστιατόρια, καφέ, γυμναστήρια, κινηματογράφους, θέατρο, χώρο συναυλιών, κέντρα διασκέδασης, παιδότοπους κ.λ.π τα οποία έτσι κι αλλιώς λείπουν (με εξαίρεση τα καφέ) από την περιοχή. Έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Επειδή δεν μιλάμε για νέο ποδοσφαιρικό γήπεδο αλλά για νέο αθλητικό κέντρο το οποίο θα φιλοξενήσει και τα τμήματα υποδομής της ομάδας, οφείλουμε να καταστήσουμε το θέμα της κατασκευής του σε αίτημα της τοπικής κοινωνίας, δηλαδή σε αίτημα των οικογενειών των αθλητών του συλλόγου.
Όσοι έχουν εμπιστευτεί τα παιδιά τους στον Πανιώνιο γνωρίζουν την αναγκαιότητα του εγχειρήματος. Υπάρχουν όμως πάρα πολλές οικογένειες που δεν έχουν ανακαλύψει τη μαγεία του αθλητισμού. Οφείλουμε να προσελκύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά σε όλα τα τμήματα. Πως θα γίνει αυτό; Με την στενή συνεργασία του Πανιωνίου με τους γυμναστές όλων των σχολείων της ευρύτερης περιοχής. Πρέπει να συνεχιστεί η πολύ σωστή πρωτοβουλία των επισκέψεων αθλητών του Πανιωνίου στα σχολεία της περιοχής, αλλά και να εμπλουτιστεί από αθλητικές δοκιμές. Θα μπορούσε, σε συνεργασία με τους γυμναστές των σχολείων, να διεξάγονταν η ημέρα του Πανιωνίου. Τα παιδιά των σχολείων θα δοκιμάζονταν σε διάφορα αθλήματα και θα αξιολογούνταν από προπονητές του Πανιωνίου. Ένας καλός προπονητής μπορεί να ξεχωρίσει αθλητές ακόμη και σε νεαρή ηλικία. Τα παιδιά που θα ξεχώριζαν θα καλούνταν στον Πανιώνιο.
Επίσης και ο ίδιος ο Πανιώνιος θα μπορούσε να διεξάγει δοκιμές κατά το παλαιότερο πρότυπο του Πανελλήνιου (ο Μίνως δεν είναι κορόϊδο) οι οποίες να περιλαμβάνουν τόσο αθλητικές όσο και ιατρικές δοκιμασίες των παιδιών. Έτσι ο κάθε γονιός θα ήξερε προκαταβολικά τα αθλήματα στα οποία μπορεί να διακριθεί το παιδί του. Εννοείται ότι η διαδικασία αυτή δεν είναι καθόλου ακριβή, άρα είναι εφαρμόσιμη.
Προσωπικά θα ήθελα την ενοποίηση όλων των αθλητικών σωματείων της Νέας Σμύρνης υπό τη σημαία του Πανιωνίου, προκειμένου να αποκτήσουμε ισχυρή παρουσία σε όλα τα αθλήματα. Επιπλέον η ενοποίηση ή έστω στενή συνεργασία με τον Μίλωνα είναι επιβεβλημένη για την καλύτερη αξιοποίηση του χώρου. Ακόμη κι αν δεν γίνουμε μία ομάδα ας γκρεμίσουμε τα πάντα και ας αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλο το οικόπεδο επωφελεία όλων.
Αυτό που θέλω να πω στο ίσως κουραστικό κείμενό μου είναι ότι πρέπει να προσελκύσουμε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε, αθλητές και φιλάθλους. Να τους εντάξουμε στην μαγεία του Πανιωνίου και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι το όνειρο της κατασκευής του νέου αθλητικού κέντρου αφορά και τις δικές τους οικογένειες και την δική τους ποιότητα ζωής. Καμιά φορά οι μακέτες και τα σχέδια δεν φτάνουν.
Ύστερα από πάρα πολύ καιρό νοιώθω και πάλι περήφανος για την ομάδα μου. Νοιώθω ευπρόσδεκτος στο γήπεδο. Η κίνηση του προέδρου να διορθώσει την τιμή των παιδικών εισιτηρίων διαρκείας στις θύρες 4 και 7 δεν ήταν συμβολική. Ήταν ένα κάλεσμα προς την Πανιώνια οικογένεια. Μια έμπρακτη απόδειξη ότι έχουμε κι εμείς τη δική μας θέση στο γήπεδο. Ότι η ομάδα υποστηρίζει την προσπάθειά μας για να δημιουργήσουμε μια νέα γενιά φιλάθλων του Πανιωνίου και μάλιστα κάτω από ανθρώπινες συνθήκες.
Θα ήθελα να πω ότι η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί μια μεγάλη επιτυχία του ανεξάρτητου Πανιώνιου ίντερνετ, το οποίο υπάρχει για να στηρίζει, να προτείνει και να ελέγχει μακριά από συνθήματα και φανατισμούς. Εμείς όμως κύριε Πρόεδρε δεν έχουμε θράσος. Έχουμε πάθος. Δεν είμαστε γκρινιάρηδες, γιατί δεν ασκούμε μόνο κριτική αλλά φροντίζουμε και να προτείνουμε λύσεις. Γι’ αυτό και θα υποστηρίξουμε με πάθος την πρωτοβουλία αυτή.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τόσο τον κο Τσακίρη, όσο και τον κο Μόγκριτς για την ευαισθησία και την τόλμη που έδειξαν.
Για εμένα προσωπικά το θέμα των διαρκείας είναι θέμα τιμής για την ομάδα. Για πρώτη φορά λοιπόν στα χρόνια που υποστηρίζω τον Πανιώνιο θα αγοράσω διαρκείας τόσο για εμένα όσο και για μέλη της οικογένειάς μου (θα δούμε αν θα είναι για ένα ή δύο). Δεσμεύομαι ότι θα καταβάλω κάθε προσπάθεια για να προωθήσω τα οικογενειακά διαρκείας μέσω της σελίδας. Οι μικρές μου δυνάμεις είναι στη διάθεση της ομάδας.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους : pgss1890,iwn1998,panioniaideaπου δημιούργησαν μέσω των μπλογκ τους ένα Πανιώνιο κανάλι επικοινωνίας για το θέμα των οικογενειακών διαρκείας και κυρίως όλους εσάς που συμβάλατε στο διάλογο με θέσεις και επιχειρήματα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον Zamis και στον CostisT.
Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε όλοι την αγάπη μας για την ομάδα. Επιτυχία θα είναι όχι μόνο να αγοράσουμε το δικό μας διαρκείας, αλλά να πείσει ο καθένας από εμάς τουλάχιστον άλλον έναν άνθρωπο να αγοράσει διαρκείας. Έστω κι αν αυτό γίνει από σελίδες του ίντερνετ, από διαφήμιση ή ακόμη και πόρτα πόρτα. Νομίζω ότι από σήμερα έχουμε όλοι δουλειά να κάνουμε…
Αναδημοσιεύω το κείμενο που αναρτήθηκε στην επίσημη σελίδα του Πανιωνίου, το οποίο είναι σχετικό με την σημερινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ο κος Τσακίρης:
Ο Πρόεδρος της ΠΑΕ Πανιώνιος κ. Κων/νος Τσακίρης παραχώρησε σήμερα συνέντευξη Τύπου στα πλαίσια της παρουσίασης των νέων εισιτηρίων διαρκείας για τη σεζόν 2009-2010. Ο κ. Τσακίρης ξεκίνησε με μία συμβολική κίνηση (φωτό), διορθώνοντας την τιμή των παιδικών εισιτηρίων διαρκείας στις Θύρες 4-7 από 150 σε 50 Ευρώ, τονίζοντας αφενός ότι η ΠΑΕ αφουγκράστηκε το αίτημα των φιλάθλων και αφετέρου ότι αυτό είναι που πρέπει να μείνει ως μήνυμα. Δηλαδή ότι δεν είναι αποκλειστικά οικονομικός ο σκοπός της έκδοσής διαρκείας. Εν συνεχεία ο κ. Τσακίρης είπε, μεταξύ άλλων:
«Το θέμα των διαρκείας είναι ένα μείζον θέμα που αποτελεί κορυφαίο γεγονός για μία ομάδα. Ο Ρεκόμπα και ο Μανιάτης ήρθαν εδώ, μίλησαν για τον κόσμο, όμως τώρα ήρθε η σειρά μου να θέσω τα πράγματα σε κάποιες βάσεις. Λέμε «Πανιώνιε ζω για να σε δω όπως σε φαντάζομαι». Πως σε φαντάζομαι όμως; Με 966 διαρκείας, που πουλήσαμε πέρσι; Με λίγο κόσμο στο γήπεδο; Με κάποιον κόσμο που αν ρίξουμε μία 5άρα εκτός έδρας, έρχεται την άλλη Κυριακή και κάνουμε ένα sold-out (με ΠΑΟ) και άμα δεν κερδίσουμε εξαφανιζόμαστε; Είμαι στον Πανιώνιο, μαζί με την ενασχόληση μου στον Ερασιτέχνη, 4 χρόνια. Έχω βάλει περίπου 30 εκατομμύρια Ευρώ. Τη περσινή σεζόν, όπως ήδη δημοσιεύθηκε, είχαμε έλλειμμα 6,5 εκατομμύρια, το οποίο το κάλυψα ο ίδιος. Όλα αυτά είναι ωραία και καλά, αλλά δεν πάει πουθενά έτσι. Τα δικά μου χρήματα είναι ένα «σπρώξιμο» να ξεκινήσουμε κάτι. Να θέσουμε κάποιες βάσεις. Δυστυχώς απ’ ότι βλέπω δεν τρέχουμε όλοι με τις ίδιες ταχύτητες. Πρέπει να θέσουμε κάποιες παραμέτρους. Το θέμα των διαρκείας δεν είναι οικονομικό. Μπορείτε να δείτε στον οικονομικό απολογισμό, ότι στα 11 εκατομμύρια μπάτζετ τα έσοδα από διαρκείας είναι μόλις 350.000 Ευρώ. Δηλαδή ακόμα και αν διπλασιασθούν ή τριπλασιασθούν δεν αποτελεί οικονομικό κίνητρο για τον Πανιώνιο. Το θέμα είναι να αποκτήσουμε κάποια υπόληψη σαν σύλλογος. Να μας υπολογίζουν όλοι ακόμα περισσότερο σαν οντότητα, σαν Πανιώνιο. Έχουμε φτιάξει προπονητικό, πάμε να χτίσουμε νέο γήπεδο στη Νέα Σμύρνη. Αποφάσεις που θέλουν και πολιτική βούληση, για να προχωρήσουν. Πως να γίνει αυτό με 966 διαρκείας, που είναι μία έστω παράμετρος, μία «μονάδα μέτρησης» προς τα έξω; Ο σκοπός μας είναι να καταφέρουμε να φτάσουμε να έχουμε έναν Πανιώνιο δυνατό, αυτόνομο και ανεξάρτητο.Πιστεύω ότι είμαστε πολύ περισσότεροι και πρέπει να το δείξουμε στην πράξη. Σαν Πανιώνιοι έχουμε πάρα πολλά καλά και άσχημα. Έχουμε όμως και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Έχουμε θράσος, πολύ θράσος. Και αυτό το θράσος είναι που μας έκανε να φέρουμε τον Ρεκόμπα. Αυτό το θράσος μας έκανε να τον κρατήσουμε και φέτος. Με βάση αυτό το θράσος λοιπόν, ας βάλουμε όλοι μαζί το φετινό στόχο που είναι μίνιμουμ τα 3.000 διαρκείας. Πάμε λοιπόν να το κάνουμε πράξη!»
Ο Δημητρός γεννήθηκε το 1890 στη Σμύρνη της Ιωνίας. Την οικογένειά του δεν την έλεγες φτωχή, ούτε και πλούσια. Είχαν ένα μικρό εμπορικό μαγαζί, στο οποίο πουλούσαν εμπορεύματα που έφερναν από την Ευρώπη.
Ο Δημητρός διάβαζε στα βιβλία και ονειρεύονταν τη σπουδαία Ελλάδα. Τη μάνα Πατρίδα. Δυστυχώς την πατρίδα αυτή δεν την γνώρισε ως τουρίστας, αλλά ως πρόσφυγας το ’22.
Η μάνα πατρίδα του παραχώρησε στην αρχή ένα αντίσκηνο για εκείνον και για όσα μέλη της οικογενείας του είχαν καταφέρει να σωθούν από τους Τσέτες και αργότερα ένα μικρό προσφυγικό σπίτι σε κάποια φτωχογειτονιά.
Δουλεύοντας σκληρά κατάφερε το ’40 να αποκτήσει το δικό του κεραμίδι στη Νέα Σμύρνη. Φτωχός, τίμιος και δουλευταράς, προσπάθησε στα δύσκολα χρόνια να μην λείψει τίποτα από τη μεγάλη του οικογένεια. Κάποια από τα παιδιά του ξενιτεύτηκαν. Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία. Για ένα κομμάτι ψωμί, για την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής έζησαν για χρόνια μακριά από την πατρίδα, μακριά από τον πατέρα. Μερικά από τα παιδιά του έμειναν μαζί του. Στήριξαν τον γέρο πατέρα. Κάποια άλλα αρνήθηκαν και το όνομά του. Βλέπεις κάποιες φορές το όνομα μετριέται με το πορτοφόλι. Πολλές οι πίκρες στο σπιτικό του Δημητρού και λίγες οι χαρές. Δύσκολη ζωή.
Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι από εσάς είδαν στο πρόσωπο του Δημητρού τον Πανιώνιο. Λάθος. Αυτός είναι ο Πανιώνιος όσων τονθέλουν μικρό, φτωχό και ακίνδυνο.
Όχι. Αυτός δεν είναι ο δικός μας Πανιώνιος. Για αρκετά χρόνια αρκεστήκαμε στις δάφνες του παρελθόντος. Δεν είδαμε όμως το παρόν ή το μέλλον. Κρυφτήκαμε πίσω από το μύθο της διαφορετικότητας για να καλύψουμε τις δικές μας ανεπάρκειες. Τις αποτυχίες μας.
Ο Πανιώνιος είναι η ιστορικότερη ομάδα στην Ελλάδα. Καιρός να γίνει και επιτυχημένη. Ναι. Τα πρωταθλήματα δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διεκδικούμε. Κι αν δεν μπορώ να γιορτάσω τίτλους, θέλω να βλέπω την ανησυχία στα μάτια των οπαδών της αντίπαλης ομάδας που πρόκειται να μας αντιμετωπίσει την Κυριακή.
Ο κος Τσακίρης μας ενέπνευσε. Μας έδωσε την αισιοδοξία ότι θέλει να κάνει σοβαρή δουλειά και να αφήσουμε πίσω την εικόνα του συμπαθούς και ακίνδυνου σωματείου. Στην προσπάθειά του έκανε και λάθη. Τα λάθη όμως πολλές φορές αποτελούν σημάδι εξέλιξης. Και αυτή περιμένουμε.
Η αυριανή συνέντευξη του κου Τσακίρη έχει μεγάλη σημασία γιατί θα δώσει το στίγμα της νέας χρονιάς. Από αυτό τον άνθρωπο περιμένουμε πολλά. Γι’ αυτό και τον κρίνουμε σκληρά, αλλά και γι’ αυτό τον αποθεώνουμε. Έτσι είναι οι έντονες σχέσεις. Ας τραβήξει μπροστά ο πρόεδρος και θα τον στηρίξουμε. Είμαστε πολλοί. Είμαστε δυνατοί. Κάποιοι ίσως είναι απογοητευμένοι. Έχουν δει πολλά, έχουν ακούσει πολλά και πλέον δεν εμπιστεύονται εύκολα. Οι σοβαρές επιλογές της διοίκησης μπορούν να φέρουν τον κόσμο που διψάει πίσω στο γήπεδο.
Τις προηγούμενες ημέρες διάβαζα ότι η Α.Ε.Κ μας χρεωστάει το μεγαλύτερο μέρος της μεταγραφής του Ρεφίκ Τζιμπουρ. Απ’ ότι κατάλαβα, και το γράφω με μεγάλη επιφύλαξη, από την Α.Ε.Κ έχουμε εισπράξει για τον ΓαλοΑλγερινό παικταρά γύρω στις 300.000 ευρώ και τα υπόλοιπα θα δοθούν σε δόσεις, πολλές δόσεις. Η Α.Ε.Κ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οφειλές της και για τον λόγο αυτό ψάχνεται να πουλήσει τον Τζιμπουρ. Με λίγα λόγια η Α.Ε.Κ κατάφερε να πάρει δανεικό για ένα χρόνο τον δεύτερο σκόρερ του πρωταθλήματος και μάλιστα έναντι 300.000 ευρώ. Συνεπώς ωφελήθηκε και αγωνιστικά και οικονομικά. Αντίθετα εμείς ψάχναμε γκολ από τον Κούμο, τον Μπάρκογλου, τον Ντελούρα και τον Άντερσον – καλός αλλά δεν μας κάνει – Γκονζάγκα. Σε αυτή την Α.Ε.Κ προτιθέμεθα θα πουλήσουμε και τον Μάκο, με πολλές άτοκες δόσεις και με ποσοστό επί της τιμής μεταπώλησης του Μάκου. Η λύση δεν είναι καλή. Ο Μάκος είναι χρήσιμος παίκτης και παράλληλα ακριβό περιουσιακό στοιχείο της ομάδας. Αν η Α.Ε.Κ δεν μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά, τότε η μοναδική λύση είναι η ανταλλαγή του Μάκου με βασικό παίκτη της Α.Ε.Κ. Αλλιώς χαμένα για χαμένα τα λεφτά (γιατί από την Α.Ε.Κ δεν βλέπω να εισπράττουμε) ας παραμείνει στον Πανιώνιο.
Όταν άρχισε η μεταγραφική περίοδος του καλοκαιριού διάβαζα για τους μεταγραφικούς στόχους του Πανιωνίου. Ονόματα πολλά, τα περισσότερα άγνωστα στους μη ειδικούς, με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Οι περισσότεροι είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον κύριο Φερέρα.
Μετά ήρθε και η συνεργασία με την Εσπανιόλ, η οποία ξένισε λίγο. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αν ο Πανιώνιος χειριστεί σωστά το θέμα αυτό μπορεί να βγει ωφελημένος, διότι θα δανείζεται παίκτες μιας σημαντικής ομάδας από ένα προηγμένο πρωτάθλημα (οι πολλοί δανεισμοί όμως δεν θα συμβάλουν στο δέσιμο της ομάδας ή στην ανάδειξη παικτών από τις δικές μας ακαδημίες και αυτό το σημείο χρειάζεται μεγάλη προσοχή), όμως, όπως και να το δούμε, τα μάτια όλων μας είναι στραμμένα σε άλλη ομάδα του Ισπανικού Πρωταθλήματος και μάλιστα σε συμπολίτισσα της Εσπανιόλ. Σε κάθε περίπτωση και η συνεργασία αυτή είχε την σφραγίδα και την αποδοχή του κου Φερέρα.
Όλες αυτές οι κινήσεις διαφέρουν σημαντικά από τους προηγούμενους μεγαλοϊδεατισμούς, ιδίως του περσινού χειμώνα, έχουν όμως ξεκάθαρο χαρακτήρα.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό και με αφορμή την απόκτηση παικτών που δεν απέδωσαν στην ομάδα είτε για καθαρά αγωνιστικούς λόγους είτε για ιατρικούς, διαφωνούσαμε για τα πρόσωπα που ευθύνονταν για τις συγκεκριμένες μεταγραφές. Χοντροί παράγοντες, Γερμανικό λόμπι, ιατρική ομάδα, ληγμένα dvd και άλλα πολλά και ευτράπελα. Τουλάχιστον τώρα ξέρουμε. Οι φετινές μεταγραφές είναι στο σύνολό τους προσωπικές επιλογές του κου Φερέρα, συνεπώς σε περίπτωση επιτυχίας δρέπει τις δάφνες και σε περίπτωση αποτυχίας χρεώνεται την ευθύνη. Απλά και ωραία. Γιατί σε κάθε οργανωμένη εργασία πρέπει να υπάρχει κάποιος που να προΐσταται του τομέα του και ασφαλώς να φέρει την ευθύνη. Όπως λοιπόν δεν νοείται συλλογική ευθύνη σε έναν χώρο εργασίας του ιδιωτικού τομέα, το ίδιο ισχύει ή πρέπει να ισχύει και σε μία π.α.ε
Ως προς τις μέχρι σήμερα μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας έχω δύο ενστάσεις. Θα ήθελα περισσότερους Έλληνες παίκτες. Πολύ φοβάμαι ότι ο νέος Πανιώνιος θα είναι ένα πολυεθνικό μωσαϊκό, στο οποίο θα νοιώθει άνετα ο γλωσσομαθής και κοσμοπολίτης Φερέρα, αλλά ίσως δεν συγκινήσει τους φιλάθλους. Είναι γεγονός ότι στον μέσο Πανιώνιο δεν αρέσει το εγχείρημα του Άρη. Και εδώ που τα λέμε δεν μας ταιριάζει κιόλας.
Η δεύτερη ένσταση είναι ότι θα ήθελα να είχαν αποκτηθεί και κάποιοι παίκτες με γνώση του Ελληνικού πρωταθλήματος και με προϋπηρεσία σ' αυτό. Ο κος Φερέρα έχει εργαστεί στην Ελλάδα και θα μπορούσε να είχε επιλέξει και κάποιους παίκτες που να μην χρειαστούν χρόνο προσαρμογής.
Αναμένουμε όλοι με μεγάλο ενδιαφέρον τις υπόλοιπες μεταγραφικές κινήσεις, ιδίως το θέμα της ανανέωσης του Φαμπιάν. Να ελπίζουμε και σε κάποιο μεταγραφικό δωράκι του Προέδρου;
Ο Πανιώνιος της διοίκησης Τσακίρη, προσπάθησε να ξεφύγει από τη μιζέρια του παρελθόντος και να κάνει ένα σημαντικό άλμα. Στόχος του ήταν να απομακρυνθεί η ομάδα από την ουρά και τη μέση της βαθμολογίας ευρισκόμενη σταθερά πάνω από αυτή και διεκδικώντας εάν είναι δυνατόν την έξοδο στα Ευρωπαϊκά κύπελλα. Είναι προφανές ότι η διοίκηση του κου Τσακίρη κατάφερε σε μεγάλο βαθμό τον αγωνιστικό στόχο. Έτσι, τα τελευταία χρόνια, σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, ο Πανιώνιος είναι μια ανταγωνιστική ομάδα και σίγουρα ένας υπολογίσιμος αντίπαλος.
Ο Πανιώνιος όμως των διαφορετικών οπαδών και των αντιθέσεων, είναι από τις ελάχιστες ομάδες του πρωταθλήματος που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εκμεταλλευτεί την έδρα του. Οι εντός έδρας απώλειες βαθμών της περσινής περιόδου, στοίχισαν ιδιαίτερα στην ομάδα και συντέλεσαν στην αγωνιστική αποτυχία.
Η Νέα Σμύρνη αποτελεί και σήμερα μια χαλαρή έδρα, όπου ο κάθε αντίπαλος έχει στο μυαλό του ότι μπορεί να διεκδικήσει το θετικό αποτέλεσμα. Από την ατμόσφαιρα της Νέας Σμύρνης, περισσότερο μπορούν να «φοβηθούν» οι παίκτες της ομάδας μας, που με την πρώτη ευκαιρία ακούν τα εξ αμάξης, παρά οι αντίπαλοι.
Μήπως τελικά αυτή είναι η διαφορά του Πανιωνίου από τις ανταγωνιστικές ομάδες; Μήπως αυτό είναι το βαρίδι που κρατάει πίσω τον Πανιώνιο; Μήπως η άδεια Νέα Σμύρνη είναι ο λόγος που δεν θα αποκτήσουμε νέο γήπεδο;
Τις προηγούμενες ημέρες συζητήσαμε ιδιαίτερα το θέμα των οικογενειακών διαρκείας. Εκφράσαμε την αγωνία μας για ένα γεμάτο γήπεδο, για την επάνοδο της Πανιώνιας οικογένειας, για την αναζωογόνηση της κερκίδας από τους νέους φιλάθλους. Κάποια στιγμή η διαφωνία μας πήρε τη μορφή οικονομοτεχνικής διάστασης. Τα παιδιά δεσμεύουν θέσεις, από το μέτρο αυτό μπορούν να χαθούν έσοδα σε σημαντικούς αγώνες, ο προγραμματισμός των διαρκείας είναι μια περίπλοκη διεργασία κ.λ.π. Μπορεί να ισχύουν όλα αυτά. Είναι βέβαιο όμως ότι η ομάδα χρειάζεται κόσμο, χρειάζεται νέους οπαδούς και σίγουρα διαθέτει ικανά στελέχη τα οποία αμείβονται για να βρίσκουν λύσεις.
Η διοίκηση περιμένει δικαιολογημένα την αύξηση του αριθμού των διαρκείας λιγότερο για οικονομικούς λόγους και περισσότερο για ηθικούς. Βλέπεις, ο αριθμός των διαρκείας μας είναι εξευτελιστικός σε σύγκριση με των ανταγωνιστών μας. Θα αναφέρω απλά ότι, σύμφωνα με σημερινές εφημερίδες, ο Άρης έχει διαθέσει μέχρι αυτή τη στιγμή περισσότερα από 4.000 διαρκείας, ενώ εμείς παλεύουμε να πουλήσουμε συνολικά 1.000. Τραγικό. Βέβαια η εμπεριστατωμένη μελέτη του pgss1890 στο μπλόγκ του απέδειξε ότι ο Πανιώνιος δεν είναι καθόλου ευέλικτος στην τιμολογιακή του πολιτική και μάλλον το διαρκείας του είναι ακριβό σε σχέση τόσο με τους ανταγωνιστές του όσο και με τον κλασικό οικονομικό κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης. Εφόσον λοιπόν τα έσοδα δεν είναι ο βασικός στόχος των διαρκείας, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να πουλήσουμε πολλά και φθηνότερα. Να φέρουμε περισσότερο κόσμο στο γήπεδο, έστω και με μειωμένες εισπράξεις.
Τελικά νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε εάν θέλουμε κόσμο στο γήπεδο και σε κάθε περίπτωση τι κόσμο θέλουμε. Αν θέλουμε οικογενειάρχες και παιδιά πρέπει να τους δώσουμε τις ανάλογες διευκολύνσεις. Γιατί ασφαλώς είναι άτοπο να περιμένουμε να δημιουργηθεί οικογενειακή εξέδρα σε θύρες όπως η 1 καιη 2.
Αν θέλουμε οργανωμένους, τότε πρέπει να αναλάβουν και εκείνοι μεγαλύτερη δράση ως προς την πώληση των διαρκείας. Πληροφορήθηκα ότι οι Ίωνες δεσμεύτηκαν ότι τα μέλη τους θα είναι υποχρεωτικά κάτοχοι διαρκείας. Φαντάζομαι ότι κάτι ανάλογο κάνουν και οι υπόλοιποι σύνδεσμοι οργανωμένων. Σίγουρα αυτό είναι σωστό μέτρο, δεν είναι όμως αρκετό. Με δεδομένο ότι ο κάθε σύνδεσμος οργανωμένων δεν έχει πάρα πολλά τακτικά και ενεργά μέλη, δηλαδή μια στεθερή και οργανωμένη πελατεία εισιτηρίων διαρκείας, πιστεύω ότι ο κάθε σύνδεσμος πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για διάθεση όσο το δυνατόν περισσότερων εισιτηρίων διαρκείας ακόμα και σε μη μέλη. Έστω και πόρτα – πόρτα.
Είναι βέβαιο ότι ο απολογισμός ως προς την πώληση των διαρκείας πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος θα καταξιώσει στη συνείδηση του κόσμου των σύνδεσμο που θα έχει επιτύχει τις μεγαλύτερες πωλήσεις, έστω και σε αναλογία με τον αριθμό των μελών του. Γιατί καλά τα συνθήματα, καλά τα καπνογόνα (όταν δεν τιμωρείται η ομάδα) αλλά ακόμη καλύτερη η έμπρακτη οικονομική ενίσχυση.
Σε κάθε περίπτωση και η ίδια η Π.Α.Ε πρέπει να πάρει πιο ζεστά το θέμα των διαρκείας. Μια απλή ανακοίνωση για την κυκλοφορία τους δεν αρκεί. Ας γίνει μιά σοβαρή διαφημιστική καμπάνια. Ας είναι δυνατή η αγορά τους από πολλά σημεία πώλησης ακόμη και από το ίντερνετ. Ας υπάρχει πάγκος της ομάδας ακόμη και στην πλατεία. Σε κάθε περίπτωση η αγορά του διαρκείας πρέπει να είναι μια απλή και εύκολη διαδικασία. Πρέπει να προσφέρονται πολλοί τρόποι αγοράς (μετρητά, πιστωτική κάρτα με δόσεις, paypal), ώστε να γίνει εύκολη και προσιτή στον καθένα (ακόμη και στον κάτοικο επαρχίας και εξωτερικού που θέλει να αγοράσει διαρκείας προκειμένου να συνδράμει οικονομικά και μόνο) η αγορά διαρκείας της ομάδας. Γενικά νομίζω ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ευελιξία, φαντασία και αποφασιστικότητα.
Αυτή τη στιγμή όλοι δηλώνουν ότι θα αγοράσουν διαρκείας. Ότι θα βοηθήσουν τον σύλλογο. Ας το ελπίσουμε και ας το δούμε.
Σε κάθε περίπτωση επαναλαμβάνουμε στη διοίκηση τη θέληση όσων επιμένουμε να ερχόμαστε με τις οικογένειές μας στο γήπεδο, παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, να συνδράμουμε με διαρκείας, υπό την προϋπόθεση ότι τόσο εμείς όσο και τα παιδιά μας θα αντιμετωπιστούμε τουλάχιστον ισότιμα με τους υπόλοιπους φιλάθλους. Όχι. Τα παιδιά δεν δεσμεύουν άδικα θέσεις.
Η ΠΑΕ Πανιώνιος ανακοινώνει την πρόσληψη του κ. Τσάρλς Σαπέλ ως βοηθού προπονητή.
Βιογραφικό
Ημ/νία Γέννησης: 12/1/1951 Οικ.Κατάσταση: Παντρεμένος, 3 παιδιά 30, 28 και 24 ετών.
Πτυχία
Αθλητιάτρου από το 1976 Προπονητή ποδοσφαίρου (Α’ UEFA licence) από το 2004
Καριέρα
* Αθλητίατρος από το 1976 * Ιατρός της ομάδας RSC Anderlecht (Βελγίου) 1976 έως 1988 * Πρόεδρος της Ομοσπονδίας «Sports & Medicine» από το 1995 * Γυμναστής της ομάδας RWDM (A’ κατηγορία Βέλγιου) το 1999 * Προπονητής της ομάδας White Star Woluwe FC (Γ’ κατηγορία Βελγίου) για εννέα χρόνια (Πρωταθλητές το 2001, 2003, 2004) * Σύμβουλος για θέματα Αθλητικής Φαρμακευτικής στη Βελγική τηλεόραση από το 1985
Τα ανεξάρτητα Πανιώνια μπλογκ, οι συμμετέχοντες σ’ αυτά και οι απλοί φίλαθλοι της ομάδας, συγχαίρουμε τον φίλο pgss1890 ή κατά κόσμο «Εμπαθέστατο» για την καταπληκτική ιδέα που είχε ως προς την ανάγκη δημιουργίας επετειακής εμφάνισης από τις ιστορικές εμφανίσεις της ομάδας.Ακόμη κι αν η ιδέα του δεν πρόκειται να υλοποιηθεί από την ομάδα ή να αποτελέσει εμφάνιση με την οποία πρόκειται να αγωνιστεί η ομάδα κατά την τρέχουσα περίοδο, εντούτοις μας συγκίνησε και μας ενέπνευσε όλους.
Αρκετές φορές διάφοροι φίλοι συνΠανιώνιοι κατηγόρησαν (με διαφορετική ορθογραφία κάθε φορά) τα κολλήματα του συγκεκριμένου μπλογκ. Αποδέχομαι μόνο ένα. Το προσιτό οικογενειακό εισιτήριο.
Μετά από τόσα κείμενα, μετά από τη συμπαράσταση τόσων φίλων, μετά από την επαναδημοσίευση παλαιότερων κειμένων προκειμένου να έρθουν σε γνώση του Προέδρου, μετά και τη σχετική εκδήλωση της Π.Α.Ε, οι τιμές των οικογενειακών εισιτηρίων διαρκείας για τη νέα χρονιά είναι απλά μία από τα ίδια.
Προς αποφυγή άσκοπων επαναλήψεων αναφέρω απλά ότι η μόνη κατάλληλη θύρα του γηπέδου για να στεγάσει τις Πανιώνιες οικογένειες είναι η 4. Στην 4 λοιπόν ο φίλαθλος που δεν είναι κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας πληρώνει 25 ευρώ ανά παιχνίδι. Με δεδομένο ότι η ομάδα δεν έχει Ευρωπαϊκές αγωνιστικές υποχρεώσεις, ενώ είναι άγνωστος ο αριθμός των παιχνιδιών που θα δώσει στη Νέα Σμύρνη για το Κύπελλο Ελλάδος υπολογίζουμε τουλάχιστον 15 εντός έδρας παιχνίδια. Αυτό σημαίνει ότι ο τακτικός «πελάτης της 4 δαπανά 375 ευρώ τη σεζόν. Το διαρκείας κοστίζει 300, άρα έχει όφελος τουλάχιστον 75 ευρώ, ενώ η Π.Α.Ε επωφελείται από την εφάπαξ καταβολή του ως άνω ποσού και μάλιστα στην αρχή της σεζόν.
Ο δόλιος πιτσιρικάς στην ίδια θύρα πληρώνει 5 ευρώ ανά παιχνίδι. Αυτό σημαίνει ότι συνδράμει την ομάδα από το χαρτζιλίκι του με 75 ευρώ τη σεζόν (σε καλή μεριά!!!). Αν όμως το ίδιο παιδί θελήσει να προμηθευτεί διαρκείας τότε θα κληθεί να πληρώσει ακριβώς τα διπλά, ήτοι 150 ευρώ. Παράλογο; Απίστευτο;
Την ίδια στιγμή οι οργανωμένοι φίλαθλοι θα αγοράζουν το διαρκείας τους στην 3 προς 100 ευρώ. Αντιλαμβάνομαι ότι ταλαιπωρούνται και είναι εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα. Θέλω όμως να πιστεύω ότι ούτε οι ίδιοι θα ήθελαν τα μικρά παιδιά μακριά από το γήπεδο ή εκτεθειμένα στη βροχή και το κρύο.
Όλοι μας έχουμε την ίδια αγάπη, τον Πανιώνιο, όχι όμως και τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες. Πέρα όμως από αυτό τα παιδιά πρέπει να είναι σε στεγασμένο χώρο, μακρυά από εκδηλώσεις βίας, από τους οργανωμένους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, σε χώρο απόλυτα προστατευμένο και ανταποκρινόμενο στους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας.
Το ζήτημα δεν είναι οικονομικό. Είναι ηθικό. Γι’ αυτό επιμένω και τόσο πολύ. Μέχρι πριν από δύο χρόνια τα παιδιά δεν πλήρωναν εισιτήριο. Μέτρο ΑΠΟΛΥΤΑ σωστό. Πέρσι αποφασίστηκε ότι πρέπει να συνδράμουν κι εκείνα οικονομικά. Το μέτρο αυτό μου φάνηκε φθηνό, με δεδομένο ότι ο Πανιώνιος έχει απόλυτη ανάγκη από τους νεαρούς φίλους. Για να μπορεί να γιορτάσει και τα 150 χρόνια του. Μου είναι όμως αδιανόητο το ότι πρέπει τα παιδιά να πληρώνουν τα διπλά χρήματα για το διαρκείας. Αυτή είναι η υποστήριξη στη νεολαία; Η υποστήριξη στην οικογένεια;
Εάν κάποιοι στην διοίκηση αντιλαμβάνονται τις ευαισθησίες μας ας δώσουν λύση σε αυτό το απλό πρόβλημα. Ας βοηθήσουν την Πανιώνια οικογένεια. Ας δημιουργήσουν μια νέα γενιά φιλάθλων. Και τότε σίγουρα όλοι μας θα ανταποκριθούμε. Κλείνοντας θα ήθελα τη συνδρομή όλων σας για το θέμα αυτό. Όσοι νομίζετε ότι μπορείτε να υποστηρίξετε αυτή την πρωτοβουλία σας παρακαλώ να το κάνετε με όποιο τρόπο θεωρείτε πρόσφορο.
Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο μπλόγκ παρείχε πάντα τη μεγαλύτερη υποστήριξη στον Γρηγόρη Μάκο. Τον στηρίξαμε την εποχή που κάποιοι τον αποδοκίμαζαν, τον στηρίζαμε ύστερα από κάθε του δήλωση, τον στηρίξαμε μετά από την περίφημη συνέντευξη στο Κέντρο Αθλητικής Δημοσιογραφίας και όλα αυτά με κίνδυνο να παρεξηγηθούμε από τους υπόλοιπους Πανιώνιους. Ο λόγος Απλός. Εκτιμούσα πάντα την προσπάθεια που κατέβαλε ο Γρηγόρης. Εκτίμησα το δέσιμό μου με τον Λίνεν, καθώς δεν έκρυψα ποτέ τα αισθήματά μου γι’ αυτόν. Θεώρησα ότι πάρα πολλές φορές ίσως και να βρέθηκε άδικα στο μάτι του κυκλώνα. Θεώρησα ότι οι δηλώσεις του περιείχαν αλήθειες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα. Σεβάστηκα τον επαγγελματικό κορεσμό που ένιωσε και την επιθυμία του να παίξει σε κάποια άλλη ομάδα. Ζήλεψα που η ομάδα της καρδιάς του ήταν η Α.Ε.Κ.
Έχω κουραστεί όμως να διαβάζω καθημερινά ότι ο Γρηγόρης πληρώνει για να αγωνιστεί στην Α.Ε.Κ. Διάβασα σήμερα ότι έκοψε 200.000 ευρώ από το συμβόλαιό του προκειμένου να αποκτηθεί από την Α.Ε.Κ. Διακόσιες χιλιάδες ευρώ, δηλαδή ουσιαστικά τις αμοιβές ενός χρόνου. Τόσα χρήματα όσα μια μέση οικογένεια κερδίζει μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς ή λαμβάνει ως δάνειο προκειμένου να αγοράσει σπίτι... Αντιεπαγγελματισμός και κοινωνική πρόκληση.
Μια που έχω αρχίσει να μιλώ με ιστορίες και με παραβολές θα πω μια ιστορία στον Γρηγόρη.
Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές με τον γιο μου είναι οι διαδρομές που κάνουμε περπατώντας μέχρι το γήπεδο ποδοσφαίρου που κάνει προπόνηση. Με ρωτάει ένα σωρό πράγματα και προσπαθώ να του απαντήσω.
Κάποτε με ρώτησε αν ευχαριστιέμαι από τα γκολ που έχει αρχίσει να σημειώνει. Του απάντησα ψύχραιμα «ναι» (η αλήθεια είναι πως είμαι τρελός από τη χαρά μου), αλλά πιο πολύ χαίρομαι όταν κερδίζει η ομάδα του. Θεωρώ, του είπα, το ίδιο σημαντικό το να σημειώσεις γκολ, με το να αποτρέψεις την αντίπαλη ομάδα να σκοράρει. Δεν κερδίζεις μόνος σου αλλά ολόκληρη η ομάδα.
Μια άλλη φορά με ρώτησε γιατί ορισμένες φορές οι παίκτες δεν πανηγυρίζουν τα γκολ που πετυχαίνουν. Του απάντησα ότι το κάνουν είτε όταν σκοράρουν κατά της ομάδας της καρδιάς τους, είτε κατά μιας ομάδας στην οποία έχουν εργαστεί στο παρελθόν και την σέβονται γι’ αυτό το λόγο.
Άλλη φορά με ρώτησε για ποιο λόγο φεύγουν οι παίκτες από τον Πανιώνιο. Προσπάθησα να του εξηγήσω τις δυσκολίες του επαγγελματικού αθλητισμού και την υποχρέωση που έχει ο κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έναντι κυρίως της οικογένειας του να εξασφαλίσει το επαγγελματικό – οικονομικό του μέλλον.
Και επειδή όταν απαντάς σε ερωτήσεις αυτές δυσκολεύουν (είναι κάτι σαν την ώρα της αλήθειας) με τον καιρό ήρθε κάποια μέρα η top δύσκολη ερώτηση. Η ομάδα του γιου μου θα έπαιζε στο τουρνουά του Πανιωνίου. Συνεπώς, ο άρρωστος Πανιώνιος brfunatic jr θα έπαιζε λογικά κατά του Πανιωνίου. Και ασφαλώς δεν έχασε την ευκαιρία να με ρωτήσει εάν ΕΠΡΕΠΕ να πανηγυρίσει το γκολ που ίσως πετύχαινε κατά του Πανιωνίου. Η ερώτηση αυτή είναι απίστευτα δύσκολη, διότι υπήρχε ο κίνδυνος να βρεθώ ανακόλουθος σε όλα όσα είχα απαντήσει στο παρελθόν.
Του είπα λοιπόν ότι από τη στιγμή που αποτελεί μέλος μιας ομάδας πρέπει να ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για το καλό της. Πρέπει να τα δίνει όλα για τη νίκη της και σίγουρα το γκολ που θα πετύχαινε θα ήταν αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Του είπα ότι θα έπρεπε να κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στα αισθήματά του και την ομάδα του. Έπρεπε να σεβαστεί και τον Πανιώνιο και τον κόπο της δικής του ομάδας.
Ο γιος μου δεν σκόραρε ποτέ κατά του Πανιωνίου. Έτσι δεν χρειάστηκε κανείς από τους δυο μας να πανηγυρίσει γκολ κατά της αγαπημένης μας ομάδας. Θέλω όμως να πιστεύω ότι ο γιος μου έλαβε ένα μάθημα ηθικής.
Δεν έχω παράπονο από την μέχρι σήμερα προσφορά του Γρηγόρη στην ομάδα. Οι δηλώσεις του για την έλλειψη προοπτικής στον Πανιώνιο με προβλημάτισαν περισσότερο από το ενδεχόμενο μεταγραφής του. Δεν στεναχωρήθηκα που είναι Α.Ε.Κτζής. Στεναχωρήθηκα όμως που δεν τίμησε το περιβραχιόνιο του αρχηγού ανεχόμενος όλες αυτές τις ημέρες τα δημοσιεύματα τα οποία τον παρουσίαζαν διατεθειμένο να πληρώσει για να αγωνιστεί στην Α.Ε.Κ. Ακόμη κι αν ήταν αλήθεια όφειλε να μας σεβαστεί και να τα διαψεύσει. Φαίνεται όμως ότι εκείνος δεν πήρε ποτέ το δικό του μάθημα ηθικής. Κρίμα.
Στον Πανιώνιο θέλω να αγωνίζονται είτε φανατικοί Πανιώνιοι είτε πραγματικοί επαγγελματίες. Δεν θα στεναχωρηθώ ποτέ για παίκτη ο οποίος θα είναι άψογος επαγγελματίας, θα παλέψει για την ομάδα μας και θα μας αφήσει όταν έχει μια καλύτερη επαγγελματική πρόταση. Αυτός είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός. Ο Γρηγόρης όμως κατά πως φαίνεται δεν υπήρξε ούτε φανατικός Πανιώνιος, ούτε επαγγελματίας. Κρίμα και πάλι.
Επειδή δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι την φανέλα της ομάδας θα την φορούν μόνο Πανιώνιοι ας φροντίσουμε αυτή τη φορά να πάρει το περιβραχιόνιο του αρχηγού κάποιος που πραγματικά το αξίζει. Προτείνω είτε τον Αλβάρο Ρεκόμπα, είτε τον Μανώλη Σκούφαλη. Ασφαλώς και δεν υπάρχει θέμα ποιοτικής – ποδοσφαιρικής τους σύγκρισης, όμως και οι δύο μας έχουν αποδείξει το πόσο πολύ μας εκτιμούν. Όσο γιά τον Γρηγόρη, του εύχομαι υγεία, καλή σταδιοδρομία στη νέα του ομάδα, επιτυχίες και σωστότερη συμπεριφορά.Κάποια στιγμή θα καταλάβει τη μοναδικότητα της φανέλας που φόρεσε, την αξία του περιβραχιόνιου και την ποιότητα των φιλάθλων.
Πριν από λίγο η Π.Α.Ε Πανιώνιος εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:
Η ΠΑΕ Πανιώνιος ανακοινώνει επίσημα πως ο Αλβάρο Ρεκόμπα θα συνεχίσει και την επόμενη αγωνιστική σεζόν να φορά την κυανέρυθρη φανέλα.
Αυτή είναι η πρώτη καλή είδηση ύστερα από άρα πολύ καιρό. Όλο το προηγούμενο διάστημα είχαμε όλοι κουραστεί από τα απανωτά δημοσιεύματα τα οποία αναφερόμενα σε παίκτες της ομάδας μας έθιγαν την τιμή και την αξιοπρέπεια του συλλόγου. Είχαμε κουραστεί να διαβάζουμε καθημερινά ότι συνεχίζονται οι επαφές με τον Χρόσο και τον Μπάλαμπαν και ότι ο Καστεγιόνε έχει συμφωνήσει με την ομάδα. Η παραμονή όμως του Ρεκόμπα είναι καλά νέα. Πολύ καλά νέα! Ελπίζω ότι ο κορυφαίος σταρ θα βρει τη θέση που του αρμόζει στην ομάδα και θα αξιοποιηθεί σωστά από τον κο Φερέρα. Ύστερα από μια σωστή προετοιμασία θα βρει τα πατήματά του και θα μας βοηθήσει περισσότερο από την προηγούμενη σεζόν. Ελπίζω επίσης με τις γνωριμίες και το βάρος του ονόματός του να γίνει πόλος έλξης για ταλαντούχους ποδοσφαιριστές ιδίως επιθετικούς που θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν τις μαγικές του πάσες. Νομίζω ότι με τη στάση του αυτή σεβάστηκε και το όνομά του και την ιστορία του συλλόγου και την αγάπη των φιλάθλων. Τα παιδιά μας θα έχουν για άλλη μια χρονιά να αντιπαραβάλουν στα βαζελογαυράκια το όνομα του Ρεκόμπα. Να φορούν καμαρώνοντας φανέλες (έστω και επετειακές) με το όνομά του. Είναι τεράστιο θέμα. Δεν χρειάζεται συζήτηση ότι η παραμονή του Αλβάρο Ρεκόμπα είναι μια μεγάλη προσωπική επιτυχία του κ. Τσακίρη, ο οποίος αρχίζει να βγάζει τον παλιό καλό του εαυτό που όλοι έχουμε ανάγκη. Μπράβο! Και επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, ας προχωρήσουμε και για τον Εστογιανώφ! Κύριε Τσακίρη. Εκλογικεύστε στην τιμή των οικογενειακών εισιτηρίων διαρκείας, προσελκύστε τις οικογένειες στο γήπεδο και θα σας στηρίξουμε όλοι.
Τα δύο κυριότερα διακριτικά γνωρίσματα μιάς ομάδας είναι το σήμα και η φανέλα της. Και τα δύο τη διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες ομάδες ολόκληρου του κόσμου, συσπειρώνουν τους οπαδούς και είναι πλέον τα δύο βασικότερα περιουσιακά της στοιχεία, καθώς αποτελούν αντικείμενο ευρύτατης εμπορικής εκμετάλλευσης.
Η Μπαρτσελόνα, που είναι μια από τις πλέον επιτυχημένες και ιστορικές ομάδες του κόσμου, έχει διατηρήσει τη βασική της φανέλα. Κατά τη διάρκεια των ετών έχουν παρουσιαστεί βασικές της φανέλες με μικροδιαφορές, πιστές όμως στο βασικό μοτίβο της ομάδας. Η αγάπη των φίλων και των οπαδών στην φανέλα της είναι τέτοια, που για χρόνια αποτελούσε ταμπου η τοποθέτηση διαφήμισης, καθώς θεωρούνταν ότι την ευτέλιζε. Μόλις πρόσφατα τοποθετήθηκε η πρώτη διαφήμιση, από την οποία η ομάδα δεν έχει οικονομικό όφελος, αλλά περισσότερο αποτελεί μια κοινωνική προσφορά καθώς η Μπαρτελόνα «διαφημίζει» την Unicef. Αυτό ονομάζεται σεβασμός.
Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και στην Ελλάδα, που με εξαίρεση την Ξάνθη η οποία τα τελευταία χρόνια δεν δίστασε να αλλάξει επανειλημμένα και χρώματα (αλήθεια πόσοι θυμούνται ότι τα χρώματά της είναι το κόκκινο και το λευκό;) και σήμα και όνομα οι υπόλοιπες ομάδες μένουν πιστές στις αξίες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ολυμπιακός ο οποίος ελάχιστες φορές επέλεξε ως βασική του εμφάνιση άλλη από την χαρακτηριστική ριγέ ερυθρόλευκη. Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του, μένοντας σε γενικές γραμμές κι αυτός πιστός στο κλασικό του μοτίβο, επέλεξε για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυσή του να επαναφέρει για μία και μόνη σεζόν την ιστορικότερη εμφάνισή του, δηλαδή αυτή που φορούσε στο Γουέμπλεϊ.
Ενόψει του εορτασμού των 120 χρόνων από την δημιουργία του Πανιωνίου, οι άνθρωποι της ομάδας σκέφτηκαν να δημιουργήσουν μια επετειακή φανέλα. Δεν γνωρίζω αν η εμφάνιση αυτή θα αποτελέσει την βασική φανέλα της ομάδας για τη φετεινή αγωνιστική περίοδο ή απλά και μόνο ένα συλλεκτικό κομμάτι. Αν η πρόθεση των υπευθύνων ήταν το δεύτερο τότε δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Απλά έχουμε να κάνουμε με μία άσχημη κατά την προσωπική μου άποψη εμφάνιση. Αν όμως πρόκειται να αγωνιστεί η ομάδα με αυτή την φανέλα, τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Η φανέλα αυτή πέρα από αμφιβόλου αισθητικής (και το λέω πάρα πολύ κομψά) αποτελεί μια στιλιστική εργασία, η οποία όμως εξευτελίζει την ομάδα, την ιστορία της και τους μεγάλους παίκτες που την έχουν τιμήσει. Δεν είναι δυνατόν να ξεπουλιούνται όλα στον βωμό του μάρκετιγκ και των πωλήσεων. Όχι. Ο Πανιώνιος της καρδιάς μας δεν μπορεί να αγωνιστεί με αυτή τη φανέλα. Ας την φορέσει κάποια Λατινοαμερικάνικη ομάδα στα πρωταθλήματα της Απερτούρα και της Κλαουσούρα αλλά όχι εμείς. Τραγική ήταν και η φετεινή φανέλα, αλλά νομίζω ότι η επετειακή υπερβαίνει κάθε όριο ανοχής.
Η διοίκηση του κου Τσακίρη, με την ανάληψη των καθηκόντων της είχε φροντίσει να επαναφέρει το κλασικό σήμα και εμφάνιση της ομάδας καθώς και ως δεύτερο το ιστορικό σήμα του Πανιωνίου το οποίο μπορούσε να το δει κάποιος μόνο σε φωτογραφίες της ομάδας από τη Σμύρνη. Ήταν μιά πράγματικά εξιεπαινη επιλογή.
Ίσως η επετειακή εμφάνιση να παραπέμπει στην φανέλα που έχουμε δει ότι φορούσαν οι πρώτοι παίκτες του Πανιωνίου στη Σμύρνη. Αυτό δεν βελτιώνει την κατάσταση. Άλλωστε αν θέλαμε να είμαστε τόσο πιστοί στην πρώτη εμφάνιση του Πανιωνίου, ας βάζαμε τους σύγχρονους παίκτες, πέρα από τη φανέλα αυτή να φορέσουν σώβρακο σκελέα και παπούτσια από γουρουνόδερμα...
Προς μεγάλη μου έκπληξη παρατήρησα ότι το μόνο που θυμίζει την κοινή σε όλους μας εικόνα του Πανιωνίου στην νέα εμφάνιση είναι το σήμα, ενώ το ιστορικό σήμα έχει συρρικνωθεί και τοποθετηθεί στο κάτω τμήμα της εμφάνισης.
Είμαι σίγουρος ότι η διοίκηση θα αντιληφθεί το άτοπο. Διαφορετικά νομίζω ότι ο κάθε συνειδητοποιημένος Πανιώνιος πρέπει να δείξει την δυσαρέσκειά του.
Διάβαζα αυτές τις ημέρες διάφορες απαντήσεις στα Πανιώνια μπλογκ σχετικά με το θέμα των εισπράξεων του Πανιωνίου από τα εισιτήρια. Οι γνώμες ήταν διαφορετικές, ανάλογα βέβαια από την οπτική γωνία που έβλεπε κάποιος το θέμα και μάλιστα με αρκετές διαβαθμίσεις.
Ισοπεδώνοντας λίγο τις απόψεις θα έλεγα ότι οι οργανωμένοι θεωρούν ότι είναι οι κύριοι οικονομικοί υποστηρικτές της ομάδας διότι είναι κάτοχοι διαρκείας και μέλη του ερασιτέχνη. Εκτός από αυτά δαπανούν και αρκετά χρήματα για την ομάδα, διότι ασφαλώς δεν είναι εύκολο να παρακολουθείς τον Πανιώνιο όπου κι αν παίζει.
Οι μη οργανωμένοι θεωρούν με τη σειρά τους ότι εκείνοι είναι οι κύριοι οικονομικοί υποστηρικτές της ομάδας, διότι πολλοί από αυτούς είναι κάτοχοι ακριβότερων διαρκείας και γενικά έχοντας μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα, συνεισφέρουν περισσότερα στο σύλλογο.
Μπορεί ο καθένας από τους παραπάνω να έχει τα δίκια του, όμως η αλήθεια βρίσκεται αλλού. Τα βασικά έσοδα της ομάδας προέρχονται από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και όχι από τα εισιτήρια. Γιατί όλοι μαζί, οργανωμένοι και μη δεν ξεπερνούμε τους 3.000 στο γήπεδο. Εξευτελιστικό για ομάδα με τη δική μας ιστορία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Είναι αποδεδειγμένο ότι ο Πανιώνιος έχει αρκετούς φιλάθλους. Όχι όσους θα θέλαμε, σίγουρα όμως όσους χρειάζονται για να αποκτήσει αρκετά έσοδα η Π.Α.Ε και για να γίνει η Νέα Σμύρνη μια υπολογίσιμη έδρα. Αυτό έχει αποδειχθεί κάθε φορά που γίνεται καλή δουλειά στην ομάδα, στους τελικούς κυπέλλων που έχουμε συμμετάσχει όπως βέβαια και στο περίφημο soldout.
Οι διαμάχες της διοίκησης του κ. Μπέου με τους οργανωμένους, η απογοήτευση που είχε δημιουργηθεί εκείνη την περίοδο απομάκρυνε πολλούς φιλάθλους από το γήπεδο. Έτσι ο Πανιώνιος είχε φτάσει να παίζει μπροστά σε 500 και 1000 φιλάθλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εισέπραττε έστω τα αντίστοιχα εισιτήρια. Προκλήσεις, τζαμπατζίδες κ.λ.π.
Είναι γεγονός ότι η διοίκηση του κου Τσακίρη, το κλίμα και οι επιτυχίες της ομάδας ζέσταναν και πάλι τον κόσμο, ο οποίος άρχιζε να επανέρχεται στο γήπεδο. Μπορεί να μην μιλάμε για κοσμοσυρροή, όμως μια αύξηση των εισιτηρίων στις 2.500 με 3.000 είναι οπωσδήποτε αξιοπρόσεκτη. Η διοίκηση του κ. Τσακίρη έλαβε επίσης και κάποια πολύ σωστά μέτρα (τα οποία μετά εγκατέλειψε). Ήταν πολύ σωστό το μέτρο του οικογενειακού εισιτηρίου. Με 5 ευρώ μπορούσε μια ολόκληρη οικογένεια να παρακολουθήσει ένα παιχνίδι από τη θύρα 2. Ασφαλώς και δεν γέμιζαν τα ταμεία με αυτό τον τρόπο, αλλά γέμιζε το γήπεδο. Και αυτό ήταν θετικό τόσο από άποψη ψυχολογίας όσο και ουσίας, διότι αν για όλους αυτούς τους ανθρώπους γίνονταν και πάλι Κυριακάτικη συνήθεια το γήπεδο, τότε είναι βέβαιο ότι θα αποκτούσαμε καινούργια πελατεία άρα και πραγματικά έσοδα. Εξίσου καλή ήταν και η κίνηση με την παιδική εξέδρα στην 4. Και το σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε. Όλα αυτά τα σωστά μέτρα εγκαταλείφθηκαν από μία ομάδα που όπως μαθαίνουμε δαπανά 1. εκ ευρώ ετησίως για διαφήμιση, την οποία κανείς μας ποτέ δεν έχει αντιληφθεί. Τόσα χρήματα τα οποία δεν έπιασαν τόπο. Ας είχαν διατεθεί στη ζωντανή διαφήμιση. Στα μειωμένη τιμή των εισιτηρίων (διαρκείας και μη) στα παιδικά και οικογενειακά εισιτήρια. Σε εμάς και όχι στους διαφημιστές.
Δικαιολογημένα η διοίκηση έχει παράπονο από την περσινή κίνηση των διαρκείας. Τα κάτω από 1.000 διαρκείας φαίνονται απελπιστικά λίγα για μια χρονιά που η ομάδα μας είχε τους Εστογιανώφ και Ρεκόμπα. Όμως και η διοίκηση έχει τις ευθύνες της γι' αυτό. Οι παίκτες ήρθαν αργά, έπαιξαν ακόμη αργότερα (ο Ρεκόμπα μάλιστα σε λιγα παιχνίδια) και πάνω που ανέβαινε η αισιοδοξία για την ομάδα με το περίφημο soldout,ήρθε η γνωστή ιστορία για να τινάξει τη συνοχή του συλλόγου στον αέρα. Αντίο διαρκείας και αντίο εισιτήρια γενικώς (γιά να μην ξεχνάμε ότι ο φίλαθλος που δεν είναι κάτοχος διαρκείας αλλά παρακολουθεί όλα τα παιχνίδια, δίνει τα ίδια ή και περισσότερα χρήματα στην ομάδα).
Αν η διοίκηση είχε αφουγκραστεί τον κόσμο του soldoutείναι βέβαιο ότι θα είχε λάβει διαφορετικές αποφάσεις σε πολλά ζητήματα. Πέρα από αυτά η διοίκηση έχασε απίστευτα πολλά έσοδα από την λανθασμένη εκμετάλλευση των εικόνας των Ουρουγουανων. Ακόμη και σήμερα αμφιβάλω ότι μπορεί κάποιος να αγοράσει από την μπουτίκ τη φανέλα του Ρεκόμπα, σε οποιοδήποτε μέγεθος, χωρίς να χρειαστεί να δώσει παραγγελία. Είναι κρίμα το μόνο προϊόν γιά τον Εστογιανώφ να είναι η μπλουζα που έχει σχεδιάσει η σύζυγος του Προέδρου. Αυτά τα λένε όλα. Για την εύρεση σπόνσορα του Ρεκόμπα; Ούτε λόγος.Εδώ καλά - καλά δεν έκανε διαφημίσεις γιά δικό του λογαριασμό... Από κάτι τέτοια μας πέφτει ακριβός ο Αλβάρο και τον ευχαριστούμε και σε λάθος γλώσσα.
Αποτέλεσμα; Ξενέρωσε η διοίκηση, ξενέρωσε και ο κόσμος. Γιατί η διοίκηση περίμενε έσοδα από τον κόσμο, ο κόσμος επιτυχίες από την (υπερβατική) ομάδα του Λίνεν και τελικά δεν έγινε τίποτα απ’ αυτά.
Μια λοιπόν που η διοίκηση διαπιστώνει οικονομική δυσκολία, μια που στο παρελθόν έχει προβεί σε σωστές ενέργειες, καλό θα ήταν να μειώσει τις τιμές στα διαρκείας, να στηρίξει την οικογένεια και τα παιδιά και να προσπαθήσει να ξαναφέρει τον κόσμο στο γήπεδο. Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να δαπανούμε περισσότερα. Φαντάζομαι ότι και η διοίκηση μπορεί να κάνει τις περικοπές εκεί που θεωρεί ότι είναι αναγκαίο.
Αφού γίναμε σοφότεροι από τα υπερβατικά όνειρα, μειώσαμε τις απαιτήσεις μας για τα αστέρια διεθνούς φήμης που θέλουμε να αγωνίζονται και στη δική μας ομάδα. Δεν απαιτούμε μεγαλεία. Απαιτούμε μια καλή ομάδα, νοικοκύρεμα, σοβαρότητα και όχι προχειρότητα στις επιλογές. Εννοείται ότι η καλή πορεία είναι απαραίτητη.Ουσιαστικά λοιπόν ζητούμε από την διοίκηση του κου Τσακίρη το ελάχιστο που μπορεί να προσφέρει ο ιδιοκτήτης μιας Π.Α.Ε. Νοικοκύρεμα. Ότι δηλαδή έκανε τα πρώτα χρόνια της προεδρίας του. Όχι όμως με παίκτες από το κάτω ράφι, όχι με την αφελληνισμό της ομάδας, όχι με δηλώσεις που ρίχνουν την ψυχολογία της ομάδας και των φιλάθλων, όχι με πώληση όλων των καλών μας παικτών, όχι με μοντέλα ομάδων χαμηλότερης δυναμικότητας. Γιατί αν αυτά πιάνουν αλλού, σε εμάς δεν πιάνουν. Εδώ είναι Νέα Σμύρνη και η ομάδα μας λέγεται ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ.
Σε συνέχεια της παραίτησης του μέλους του Δ.Σ και εκπροσώπου της Λέσχης Φίλων Πανιωνίου κου Μπελίτση και της επιστολής του προς τον Πρόεδρο της ομάδας κ. Τσακίρη, ακολούθησε μιά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακοίνωσή της, την οποία και αναδημοσιεύω αυτούσια.
Σε συνέχεια της παραίτησης του εκπροσώπου και ιδρυτικού μέλους της Λέσχης Φίλων Πανιωνίου από το διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ Πανιώνιος , θέλουμε να υπενθυμίσουμε στους υπεύθυνους για την την τύχη του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας μας , τον σημερινό μεγαλομέτοχο Κ. Κων/νο Τσακίρη αλλά και όλους τους Πανιώνιους φιλάθλους την συνετή στάση μας όλο αυτό το διάστημα αλλά και τα πιστεύω μας για το σήμερα του Πανιωνίου. Από την 1η ημέρα της αγοράς των μετοχών της ομάδας από τον σημερινό της Πρόεδρο , όλοι μας πιστέψαμε τις υποσχέσεις που δόθηκαν στο φίλαθλο κόσμο της ομάδας ότι ο Πανιώνιος θα μπει σε μία νέα πορεία , απαγκιστρωμένος επιτέλους από το ξεπούλημα των καλών παικτών του που ζήσαμε τα περασμένα χρόνια με σκοπό την δημιουργία ενός αξιόμαχου συνόλου που θα ενισχύεται από χρονιά σε χρονιά με στόχο βέβαια την καταξίωση του στις μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος με ότι αυτό συνεπάγεται ( ευρωπαϊκές συμμετοχές,επιτυχίες που θα φέρουν και καινούργιες γενιές φιλάθλων κοντά στην ομάδα , σεβασμό από όλους τους φορείς του αθλήματος καιμία εν γένει στιβαρή και αξιοζήλευτη παρουσία στον Ελληνικό Αθλητισμό).
Τα δύο πρώτα χρόνια κάτω από την καινούργια διοίκηση πράγματι στέφθηκαν από επιτυχία καθώς και ευρωπαϊκές συμμετοχές με επιτυχίες είχαμε και κατορθώθηκε και την 2η χρονιά να κρατηθεί ψηλά το αγωνιστικό προφίλ-επίπεδο της ομάδας χωρίς να υποστεί σημαντικές και πολλές απώλειες το ρόστερ της ώστε να υπάρχει η συνέχεια που αναφέρθηκε. Έτσι πράγματι έγιναν τα πρώτα βήματα σταθεροποίησης του Πανιωνίου στις υψηλές θέσεις του πρωταθλήματος και πολύ δύσκολος αντίπαλος για όλους. Δεν επιθυμούμε με αυτή την ανακοίνωση να ανακυκλώσουμε όλα τα στραβά και ανάποδα που έγιναν στην πορεία της αυτοκαταστροφικής χρονιάς που μόλις τελείωσε τα οποία άλλωστε γνωρίζουν όλοι στην Πανιώνια οικογένεια. Απλά πρέπει με την εμπειρία αυτών των λανθασμένων αποφάσεων-κινήσεων των υπευθύνων σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα της ομάδας να βγούνε ξεκάθαρα και σωστά συμπεράσματα ώστε να βγει τελικά κερδισμένος ο Σύλλογος και να μην υπάρξει πισωγύρισμα σε άλλες μίζερες εποχές του παρελθόντος .
Δηλαδή τις αγωνιστικάη διοικητικά η αν θέλετε και οικονομικά καταστροφικές αποφάσεις του περσινού σχεδιασμού της ομάδας ( ρόστερ με << ανήκουστο>> αριθμό 38 ποδοσφαιριστών , συνεχή δείγματα απειθαρχίας/ ατιμωρησίας και όλα τα συναφή) θα συνεχίζει να τα πληρώνει ( εννοώντας μείωση του μπάτζετ / επιδιώξεων ) και ο σχεδιασμός της χρονιάς που έρχεται;
To γεγονός ότι ο Πανιώνιος δεν ευτύχισε να κεφαλοποιήσει σε όλα τα επίπεδα την απόκτηση ενός παίκτη παγκοσμίου βεληνεκούς όπως ο RECOBA και τις ελπίδες που γέννησε αυτή , κυρίως στην νέα γενιά φιλάθλων του Ιστορικού με περηφάνια και σεβασμό , σημαίνει ότι έπαψε ο ποδοσφαιριστής αυτός ( μαζί με τον συμπατριώτη του ESTOYANOFF που θαυμάσαμε όλοι την ποιότητα του) να αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για τον κόσμο του Πανιωνίου κρατώντας τον πολύ κοντά στην ομάδα ;
Οι θέσεις του Κων/νου Τσακίρη για την μη παραχώρηση περισσότερων του ενός βασικού παίκτη της ομάδας κάθε χρονιά με τον βασικό κορμό της να παραμένει αναλλοίωτος έχουν πια ξεχαστεί η παρασυρθεί ως συνέπεια των σπάταλων και πολυέξοδων σφαλμάτων από την χρονιά των λαθών που μας πέρασε;
Δυστυχώς , οι ως σήμερα εξελίξεις , αναδεικνύουν συνεχώς αδυναμία του Προέδρου / Συμβούλων του να προστατέψουν τα συμφέροντα της ομάδας του( απώλεια του τερματοφύλακα Kresic, η τροπή στην υπόθεση του Μάκου , η <<ξαφνική>> αλλαγή στάσης του RECOBA)και ακόμα μία φορά δείχνει μία αλλαγή των δικών του λόγων και αδυναμία να εδραιωθεί στις Μεγάλες δυνάμεις του Ελληνικού ποδοσφαίρου κάνοντας βήματα προς τα πίσω ακυρώνοντας έτσι τις δικές του επιτυχίες της 1ης σεζόν και θυμίζοντας εποχές μιζέριας και απογοήτευσης.
Το ερώτημα στα χείλη όλων των Πανιώνιων φιλάθλων είναι αν μπορεί τελικά μία άστοχη- αποτυχημένη χρονιά να αλλάξει όλη την φιλοσοφία του μεγαλομετόχου της ομάδας για ενίσχυση της από έτος σε έτος και να φέρει τον Σύλλογο τόσα βήματα πίσω; Αυτό το όραμα για έναν Πανιώνιο Μεγάλο που να εμπνέει σεβασμό και αξιοπρέπεια στους αντιπάλους του έπαψε να το συμμερίζεται ο Πρόεδρος της ΠΑΕ; Μπορούμε με καθαρά οικονομικά- τεχνοκρατικά κριτήρια να κρατήσουμε τον Πανιώνιο κόσμο ζεστό και κυρίως να πιστέψει ότι πράγματι ο Σύλλογος αλλάζει εποχή με κινήσεις αποδυνάμωσης του από ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που πού δύσκολα αναπληρώνονται;
Αυτά είναι μόνο κάποια από τα ζητήματα που πρέπει να προσέξουν , και υπάρχει ακόμα καιρός, οι έχοντες την απόλυτη τύχη για το μέλλον της ΠΑΕ Πανιώνιος και να φροντίσουν να διδαχτούν από την περσινή χρονιά και με μέθοδο και κινήσεις ουσίας να φέρουν τον Πανιώνιο ξανά εκεί που τον βλέπαμε πριν λίγο καιρό! Εκ του Δ.Σ της Λέσχης Φίλων Πανιωνίου
