Χαμένος στον Λαβύρινθο του Μίνωα

Μετριότατο παιχνίδι σε μια ιδιαίτερα φιλόξενη έδρα, από την οποία σχεδόν πάντα φεύγαμε με έναν ή περισσότερους βαθμούς. Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι αντιμετωπίσαμε μία από τις ομάδες με την οποία έχουμε κοινούς στόχους. Για δεύτερη βδομάδα η ανταγωνίστρια μας ήταν μετριότατη ή και κάτω του μετρίου. Για άλλη μία βδομάδα όμως δεν καταφέραμε να βάλουμε τρεις πόντους στο σακούλι, μολονότι οι συνθήκες ήταν ιδανικές.

Τι φταίει. Λίγα λόγια και σταράτα. Είναι προφανές ότι αρκετοί από τους βασικούς και αναντικατάστατους παίκτες μας είναι ντεφορμέ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υστερούμε και σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο. Με λίγα λόγια, αυτό που δεν μπορούμε να πετύχουμε ως ομάδα δεν μπορούμε να το πάρουμε από ατομική ενέργεια. Στα μικρά διαστήματα που ο Φαμπιάν ήταν ορεξάτος πίστευα ότι κάτι καλό θα βλέπαμε. Κράτησε λίγο. Δυο μεγάλες ευκαιρίες του Μπόσκο θα μπορούσαν να είχαν καλύτερη κατάληξη αν είχε προσέξει το κοντρόλ του. Απαράδεκτο για παίκτη της κλάσης του να σπαταλάει ευκαιρίες λόγω κακού κοντρόλ. Ένας λόγος παραπάνω γιατί προέρχεται και από την μεγάλη Γιουγκοσλαβική σχολή, όπου τα παιδιά από μικρή ηλικία μαθαίνουν τέλεια τα βασικά του ποδοσφαίρου.

Ένα άλλο θέμα είναι η διαιτησία. Διαφωνώ κάθετα με την ανακοίνωση της διοίκησης ως προς το θέμα της διαιτησίας. Συγκεκριμένα: δεν αδικούμαστε επειδή δεν μας δίνουν το ένα ή το άλλο πέναλτι. Αυτές είναι μεμονωμένες φάσεις και σε τέτοιες έχουμε ωφεληθεί κι εμείς εις βάρος άλλων. Αδικούμαστε γιατί οι διαιτητές σε κάθε παιχνίδι ανέχονται το σκληρό παιχνίδι εις βάρος των επιθετικών μας. Πόσο ξύλο μπορεί να αντέξει ο Ριέρα; Πότε οι αντίπαλοι αμυντικοί θα καταλάβουν ότι οι παίκτες του Πανιωνίου δεν είναι κούκλες εκμάθησης καράτε; Ήμαρτον. Αυτός είναι ο πιο ύπουλος τρόπος για να αδικήσεις μια ομάδα που διαθέτει παίκτες κλάσεις και τεχνίτες…Χειρουργείο δηλαδή επιπέδου Γιακούμπ…

Όλα αυτά είναι όμως ο λόγος της ισοπαλίας – ήττας (γιατί ουσιαστικά ηττηθήκαμε σήμερα);

 Όχι.

Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης ανήκει στον Εμίλιο Φερέρα. Για δεύτερη φορ΄κατέβασε την ομάδα χωρίς εμφανείς και συγκεκριμένους στόχους. Ενώ λοιπόν από ένα σημείο και ύστερα ήταν προφανές ότι ο Εργοτέλης ήταν μέτριος και ότι με κάποια επιθετική ενίσχυση θα μπορούσαμε εύκολα ή δύσκολα να φύγουμε με το τρίποντο, ο κος Φερέρα άφηνε την ομάδα να σέρνεται για ενάμισι ημίχρονο. Όταν πια δέησε να κάνει αλλαγή έκανε το απίστευτο. Έβγαλε τον όντως κουρασμένο Καστελιόνε για να βάλει τον Σιόβα λες ότι αυτό ήταν το πρόβλημα... Με λίγα λόγια παραιτήθηκε της νίκης από το 70 καθώς η επόμενη αλλαγή, ήτοι είσοδος επιθετικού έγινε στο 80 κάτι…Άσε που η κίνηση αυτή πρέπει να κραύγαζε στα αυτιά του Πανιωνίου ότι ο Πανιώνιος δεν θα διεκδικούσε κάτι παραπάνω. Αν ο τεχνικός της ομάδας του Ηρακλείου είχε ρισκάρει λίγο παραπάνω θα έφευγε με ένα άνετο τρίποντο...
Οι αλλαγές των Γουνδουλάκη και Κούκετς λοιπόν έγιναν σε χρόνο που μπορούσαν να προσφέρουν μόνο ως καθυστέρηση. Συγχαρητήρια κε προπονητά. Την πήρατε την ισοπαλία κόντρα στον πιο αδύναμο Εργοτέλη των τελευταίων ετών. Να είστε σίγουρος ότι κανείς δεν κατάλαβε την αποβολή σας. Έτσι κι αλλιώς σε όλο το παιχνίδι βρισκόσασταν αλλού. Μήπως να κάναμε κανένα συμβούλιο ακόμα; Όχι μεγάλο. Ένα δίωρο βρε αδερφέ...

Κριτική παικτών: Μου άρεσε πάρα πολύ ο Αναστασόπουλος. Άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και μας έδειξε ότι η ομάδα δεν έχει μόνο τον Νικολάου. Πραγματικά μου άρεσε πολύ ο μικρός... Για άλλη μία φορά καλός και φιλότιμος ο Ριέρα αν και λιγότερο λαμπερός σε σχέση με το πρόσφατοι παρελθόν. Το δίδυμο Λάτκα -  Όμο τα πήγε πολύ καλά. Ο Ανδριόλας με προβλημάτισε. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν καλός, έκανε όμως δυο- τρεις τόσο λανθασμένες εξόδους που η ομάδα πραγματικά θα μπορούσε να δεχθεί γκολ από λάθος του. Χρήσιμος και αθόρυβος ο Καστελιόνε. Δεν βρέθηκαν σε καλή ημέρα οι Κουμορτζί, Μπάλαμπαν, Εστογιανώφ. Ο τελευταίος επειδή είναι τεχνίτης ίσως δυσκολεύτηκε από τον αέρα.

Εν ολίγοις από δύο αγωνιστικές στις οποίες θα μπορούσαμε άνετα να είχαμε μαζέψει τέσσερις πόντους πήραμε μόλις ένα. Έτσι δυστυχώς δεν πάμε πουθενά…