Υπάρχουν δύο τρόποι να δει κανείς το σημερινό παιχνίδι. Ο Απαισιόδοξος και ο Αισιόδοξος.
Σύμφωνα με τον απαισιόδοξο τρόπο, αποτύχαμε να κερδίσουμε ή έστω να αναδειχθούμε ισόπαλοι με τον χειρότερο ολυμπιακό της δεκαετίας, ο οποίος είχε μία και μοναδική ευκαιρία με το δοκάρι του Ζαϊρί (δεν υπολογίζω καν ως ευκαιρία το γκολ δώρο που σημείωσαν), που έπαιζε με δέκα παίκτες και που στερήθηκε νωρίς των υπηρεσιών του Ντάρπισάϊρ, ο οποίος ήταν η μοναδική πηγή κινδύνου για την ομάδα μας. Εν ολίγοις έβρεχε λίρες στη Νέα Σμύρνη κι εμείς κρατούσαμε ομπρέλα. Κατά το ίδιο σενάριο η αδυναμία μας αυτή μας έβαλε σε τρελές βαθμολογικές περιπέτειες αν αναλογιστεί κανείς τα αποτελέσματα των υπόλοιπων, τα "τυχερά" αλλά και το πολύ δύσκολο πρόγραμμα που έχουμε στη συνέχεια.
Προσωπικά θα προτιμήσω το αισιόδοξο σενάριο, κρατώντας από το παιχνίδι την εικόνα της ομάδας κατά το δεύτερο ημίχρονο. Η ομάδα προσπάθησε, έχασε ευκαιρίες, πιθανόν και να αδικείται σε δύο περιπτώσεις (οφσάιντ Κούκετς και πτώση Γουνδουλάκη). Κρατώ επίσης ότι για πρώτη φορά εδώ και καιρό ο πάγκος της ομάδας διανυκτέρευε και ότι ο άπειρος Μάντζιος κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες γιά να γυρίσει το παιχνίδι. Πιθανότατα να μπορούσε να είχε πετύχει και κάτι καλύτερο, αν είχε ρισκάρει λίγο περισσότερο στην αρχική ενδεκάδα.
Από τους παίκτες μας μου άρεσαν οι Ριέρα, Μπουβάλ, Όμο, Μπαρόνι, Μπεθέρα.
Αυτό που δεν μου άρεσε και δυστυχώς είναι το στίγμα του κου Φερέρα είναι ότι οι παίκτες μας για κάποιο ανεξήγητο τρόπο δεν ξέρουν πως να κλείνουν χώρους και να δυσκολεύουν την κίνηση της αντίπαλης ομάδας. Το ίδιο μπορεί κε Πρόεδρε να συνέβαινε και επί Λίνεν όμως τότε η επίθεση έβγαζε φωτιές και αυτό το πρόβλημα δεν μας έκανε τόση ζημιά. Ο Πανιώνιος δεν μου δίνει την εντύπωση της καλοδουλεμένης ομάδας, που η παίκτες της έχουν συγκεκριμένους και διακριτούς ρόλους καθώς και αυτοματισμούς. Γενικά η ομάδα μας δεν ξέρει πως να αμύνεται συνολικά και θα προσθέσω ότι από το τελευταίο παιχνίδι που αγωνίστηκε ο Ρεκόμπα έχουμε να δούμε στον Πανιώνιο κάθετη πάσα έστω και κακή.
Για κάποιο λόγο και σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα είμαι πολύ αισιόδοξος γιά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο. Ίσως γιατί θεωρώ ιδιαίτερα πιθανή την αγωνιστική ανάκαμψη των Κουμορτζί και Εστογιανώφ. Το βέβαιο είναι ότι έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο μπροστά μας.
υ.γ
Θ ήθελα να διορθώσω μια μεγάλη παράλειψή μου. Όλοι εμείς οι Πανιώνιοι υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε διαφορετικοί από τους φιλάθλους - οπαδούς των ομάδων του κέντρου. Λυπάμαι αλλά υπήρξαν κάποιοι σήμερα που ήταν ίδιοι και απαράλλαχτοι με τους βαζελόγαυρους. Υβριστικά συνθήματα, κροτίδες και αντικείμενα. Με λίγα λόγια σίγουρη τιμωρία και οικονομική αιμορραγία. Το παιχνίδι κόντεψε να τιναχθεί στον αέρα και να το χάσουμε ακόμη και στα χαρτιά. Παιδιά, όλοι είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε την ομάδα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι φέτος κάποιοι από εσάς ζημίωσαν την προσπάθεια όλων μας. Πέρα απ το ότι η βία πρέπει να εκλείψει από τα γήπεδά μας, πρέπει να σκεφτούμε ότι το 80% των μικρών εισπράξεων της ομάδας τις διαθέτουμε στα πρόστιμα που μας επιβάλλονται επειδή 5-10 άτομα δεν συγκρατούν τα νεύρα τους. Η ίδια η 3 πρέπει να περιφρουρήσει την ομάδα και να απομακρύνει τους ελάχιστους που κάνουν κακό. Αν δεν το καταφέρουν οι Πάνθηρες θα πρέπει να επέμβει η διοίκηση.