ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ Η ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ...

Τις τελευταίες ημέρες νοιώθω κάπως περίεργα. Είναι γεγονός ότι με στεναχωρεί που τελειώνει το πρωτάθλημα. Δυστυχώς το τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς θα γίνει μακριά από τη Ν. Σμύρνη, πράγμα που σημαίνει ότι θα αποχωριστούμε την αγαπημένη μας ομάδα ακόμη νωρίτερα. Είναι που δεν πετύχαμε και κανένα αγωνιστικό στόχο. Τουλάχιστον σε εκείνη την περίπτωση θα περιμέναμε με προσδοκία τον τελικό του κυπέλλου ή τα παιχνίδια των play off. Το μόνο λοιπόν που μένει είναι ότι δεν θα μυρίσουμε γρασίδι, που λέει και ο φίλος μου ο Κωστής, μέχρι την πρώτη προπόνηση της ομάδας για τη νέα σεζόν.

Όλα αυτά δένουν με το χθεσινό μήνυμα του προέδρου κ. Τσακίρη. Πράγματι αυτή η χρονιά μας έδειξε πολλά πράγματα. Είδαμε ότι ο δήθεν εξαφανισμένος κόσμος της ομάδας θέλει μια απλή παρακίνηση και κάποιες καλές και σοβαρές κινήσεις οργάνωσης για να επιστρέψει στο γήπεδο. Είδαμε, ακόμη και σε μικρογραφία μερικών αγωνιστικών, πως είναι να κάνεις πρωταθλητισμό. Είδαμε πως μπορούν να δημιουργηθούν όμορφες παρέες Πανιώνιων που να βλέπουν την Κυριακή τους όχι ως μια ευκαιρία εκτόνωσης αλλά ως γιορτή. Το κακό όμως που είδαμε είναι ότι με τον τρόπο που λειτουργούν κάποια πράγματα στον Πανιώνιο θα είναι δύσκολο έως αδύνατο να πείθουμε σημαντικούς παίκτες να μη μας θεωρούν σκαλοπάτι στην καριέρα τους. Και είναι λογικό. Η ποδοσφαιρική καριέρα του κάθε παίκτη είναι σχετικά μικρή. Επιπλέον τα καλά συμβόλαια που μπορεί να υπογράψει ένας καλός παίκτης είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα ή δύο. Τι μπορεί λοιπόν να προσφέρει ο βαλτωμένος αγωνιστικά Πανιώνιος σε έναν νέο και ταλαντούχο παίκτη πέρα από το ξεπέταγμα; Σε τι να ελπίσει ο παίκτης που παραμένει με στόχο την αγωνιστική ανάκαμψη, τη διεκδίκηση τίτλων και την έξοδο στην Ευρώπη και κλείνει τη χρονιά μερικά βήματα πάνω από τη γραμμή του υποβιβασμού;

Από εδώ λοιπόν ξεκινάει η δουλειά του κου Κιντή ή οποιουδήποτε άλλου αναλάβει τις τύχες τις ομάδας από εδώ και στο εξής. Το πρώτο ζητούμενο είναι η σταθεροποίηση της ομάδας σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο. Να θεωρείται αποτυχία ή μη έξοδος στην Ευρώπη.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Μα αυτό που κάναμε πάντα. Να στηρίζουμε την ομάδα με κάθε τρόπο και πλέον με τον πιο εμφαντικό. Με την αγορά εισιτηρίων διαρκείας. Πολλοί θα περιμένουν τις κινήσεις της νέας διοίκησης του κου Κιντή και τις εξελίξεις σε οργανωτικά και μεταγραφικά θέματα. Λογικό. Προσωπικά δεν θα περιμένω. Θα αγοράσω άμεσα το νέο μου διαρκείας για διάφορους λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι φέτος και για πρώτη φορά στα χρονικά η διοίκηση της ομάδας θέλησε να ακούσει και να δώσει λόγο και στους κατόχους διαρκείας και σε όσους προσπαθούν να τη βοηθήσουν με κάθε τρόπο. Εκτιμώ απεριόριστα την πρόσκληση των κατόχων διαρκείας στην Γ.Σ όσο και τον κύκλο επαφών με τον κο Κιντή. Ανεξάρτητα από τα οργανωτικά προβλήματα που αντιμετώπισαν οι συναντήσεις αυτές, υποδήλωσαν την καλή διάθεση της διοίκησης απέναντι στον κόσμο του Πανιωνίου. Και αυτό το εκτιμώ ιδιαίτερα.

Με μπούσουλα λοιπόν τη φετινή χρονιά, μπορούμε να βελτιώσουμε πολλά πράγματα για την επόμενη. Μπορούμε να μεγαλώσουμε την αγωνία όλων μας για την πρώτη προπόνηση ή ακόμη καλύτερα για τον πρώτο αγώνα της ομάδας. Ναι, ο καιρός θα είναι μακρύς αλλά νομίζω ότι όλοι είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε για να καμαρώσουμε και πάλι μια ομάδα υψηλού επιπέδου.