Δεν θα ήθελα να κλείσω το θέμα του Μιχάλη Σταματελάτου με μια τυπική αναδημοσίευση της επίσημης ανακοίνωσης. Θα ήθελα να τελέσουμε ένα ιντερνετικό μνημόσυνο στον σπουδαίο αυτό Πανιώνιο.
Ο εκλιπών ανέλαβε την προεδρία του Πανιωνίου το 1984 και παρέμεινε πρόεδρος για περίπου τέσσερα χρόνια.
Η δεκαετία του 80 ήταν αδυσώπητη για την ομάδα μας καθώς δεν κατόρθωσε να ακολουθήσει τις εξελίξεις και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Η ομάδα θρύλος των προηγούμενων δεκαετιών έπεφτε σε ένα βαθύ τέλμα (αγωνιστικό και οικονομικό) και μέσα σε όλα αυτά υπήρχε στους κόλπους της και ισχυρό πολιτικό παρασκήνιο.
Στα μαύρα αυτά χρόνια η τετραετία Σταματελάτου ξεχωρίζει.5η θέση το 1986 και έξοδος στην Ευρώπη το 1987. Η αλλαγή της πορείας φαίνεται από την πρόσληψη του μεγάλου Ούρμπεν Μπραμς. Οι μεγάλοι πρόεδροι και οι μεγάλες ομάδες συνοδεύτηκαν ΠΑΝΤΑ από μεγάλους προπονητές. Μάλετ, Μπραμς, Λίνεν.
Αυτό που βασικά τιμούμε στον εκλιπόντα είναι το όραμα και την αγάπη του για τον Πανιώνιο. Την δημιουργική του τρέλα. Άλλωστε όσοι ασχολήθηκαν σοβαρά με την ομάδα αλλά και όσοι την υποστηρίζουν με πάθος είναι βέβαιο ότι κρύβουν μέσα τους τρέλα.
Όσο κι αν κάποιοι φροντίζουν να αμαυρώνουν ακόμη και σήμερα τη μνήμη του, πρέπει να ξέρουν ότι στη συνείδηση του μέσου Πανιώνιου ο Μιχάλης Σταματελάτος είναι θρύλος. Και ως τέτοιος θα ζει αιώνια.
17 σχόλια:
Είχε συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία της σπουδαίας ομάδας στα μέσα της δεκαετίας του 1980 με ’90. Η αγάπη του για την ομάδα τον οδήγησε ακόμα και στην φυλακή! Μοίραζε δεκάδες εισιτήρια σε πιτσιρικάδες, και βοηθούσε όλο τον κόσμο.
Κρίμα… Αιωνία του η μνήμη.
Υ.Γ. «Χαίρομαι» σήμερα που οι τρεις «αντικειμενικές» αθλητικές εφημερίδες της χώρας, ξέρουν να ξεχωρίζουν τις αξίες. «Έφυγε» ένας σπουδαίος άνθρωπος που υπηρέτησε το ελληνικό ποδόσφαιρο, ένας άνθρωπος σύμβολο της ιστορικότερης ελληνικής ομάδας, και στις ουδέτερες και ανεξάρτητες -κατά τα άλλα- φυλλάδες δεν υπάρχει ούτε μια… γραμμή στο πρωτοσέλιδο! Φαίνεται είναι απείρως σημαντικότερη «η εντολή Κόκκαλη, ο Μπόμπερ Λίνας, κάποιος απίθανος Πλεσίς και ο ανύπαρκτος Αδαμίδης.. Συγχαρητήρια στους μεγαλο-εκδότες…
http://mytube.molham.net/video/k_dJEwixvQ4/PANIONIOS-GOALS-1986-87-PART-1-colorless.html
Και κάτι για να θυμηθούμε εκείνη την ομάδα,τη δική του ομάδα...
Για μένα ο εκλιπών ήταν κάτι σαν ήρωας αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας. Άνθρωπος του Πανιώνιου πάθους που φούντωνε μέσα του και εν τέλει τον έκαψε σε προσωπικό επίπεδο. Κάθαρση μέσα από την έκτιση της ποινής του σε μια χώρα που οι πιο πολλοί και πιο πονηροί μένουν ατιμώρητοι ή έξω από τις φυλακές ... γιατί δεν τους χωρούν. Αναγνώριση της αγάπης του για το σύλλογο από τον Πανιώνιο κόσμο αλλά και πιθανόν και ευρύτερα μια συμπάθεια για κάποιον που μέσα από την παρανομία του έδειξε απίστευτη ανιδιοτέλεια. Ίσως είναι μοναδική περίπτωση στην Νεοελληνική κοινωνία, ανθρώπου που παρανόμησε αλλά όχι για ίδιον όφελος. Παρανόμησε γι' αυτό που αγαπούσε πάνω από τα όρια. Το Σταματελάτο δεν μπορείς να τον κρίνεις με το μυαλό, μόνο με την καρδιά και την ψυχή γιατί και αυτός με την καρδιά και την ψυχή λειτούργησε.
Ίσως ο εκλιπών δεν αποτελεί παράδειγμα για κανένα για ν' ακολουθήσει τη δράση του και τις ενέργειές του αλλά για μας θα ζει πάντα στις ψυχές μας σαν ένας ρομαντικός αιθεροβάμων που η Πανιώνια αγάπη του, τον έβγαλε από τα λογικά και τα νόμιμα όρια. Και στο ερώτημα αρκετών αν τιμούμε την παρανομία, όχι τιμούμε την άπειρη αγάπη ως τα όρια της αυτοθυσίας, στο πρόσωπο του εκλιπόντος. Και πέρα από το ότι ο νεκρός δεδικαίωται, αξίζει στο Σταματελάτο τη τελευταία τούτη ώρα η αμέριστη αγάπη και το θερμό αντίο τουλάχιστον απ' όλους εμάς της Πανιώνιας οικογένειας, που προσπάθησε να υπηρετήσει με αυταπάρνηση, της οικογένειας του.
α ρε griniaris τι μας θύμησες...
Μια που μιλάμε για μυθικές μορφές και προέδρους του Πανιωνίου, παραθέτω έναν κατάλογο από προέδρους του ερασιτέχνη. Σαφώς και ο κατάλογος που παραθέτω είναι ελλειπής και δεν σημαίνει ότι μόνο αυτοί ήταν σημαντικοί. Είναι ένα απλό δείγμα των προσωπικοτήτων που έχουν περάσει από τον Πανιώνιο.
Αλέκος Φωτιάδης (1898-1909 περίπου)
Αντώνης Αρεάλης (1909-15 περίπου)
Δημητρός Δάλλας (1915-29)
Απόστολος Ορφανίδης (1929-30)
Αντώνης Αθηνογένης (1930-31)
Γεώργιος Κίτσος (1932-37)
Δημητρός Καραμπάτης (1937-64)
Παντελής Σερέφογλου (1964-)
Ηλίας Μισαηλίδης
Είναι μεγάλη μας τιμή πάντως που η Θύρα 4 της Ν. Σμύρνης, θα πάρει το όνομα του….
Καλο ταξιδι, Μιχαλη.
Σ' ευχαριστουμε για ολα.
κάτι άσχετο: Δείτε πως βλέπουν οι φίλαθλοι της προοδευτικής την Ε.Ν.Π.
http://vissiniclubnogate.blogspot.com/2008_09_21_archive.html
Άκουσα χθές, πως πέθανε από καρδιακή ανακοπή στον ύπνο του.
Όπως πεθαίνουν οι καλοί άνθρωποι!
Ίων, τα είπες όλα και εξέφρασες όλη την αγάπη και τη συγκίνησή μας.
Ο Σταματελάτος είναι μέσα στις καρδιές όλων τών Πανιώνιων, μοναδική περίπτωση προέδρου,σημείο αναφοράς γιά όλους μας, και τώρα που αποδήμησε περνάει πιά
στο Πανιώνιο Πάνθεον!
Και επειδή δεν υπάρχει κηδεία αγέλαστη, θα χαλαρώσω λίγο το κλίμα.
Η Ακραιφνής πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου του Σταματελάτου ενώ ήταν εγκλωβισμένη στο ασανσέρ του σπιτιού της (ή τέλος πάντων λίγο πριν).
Βγήκες από το ασανσέρ ή ακόμη παλεύουν τα αδέλφια του; Στη δεύτερη περίπτωση θα ήθελα να μάθω την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που χρησιμοποιείς.Φοβερό 3G :)
Εντάξει λοιπόν... αφού με έκανες ρόμπα στο πανελλήνιο (άντε στο πανιώνιο), ήταν το ασανσέρ στο γραφείο, την ώρα που φεύγαμε για το σπίτι. Ήμουν μαζί με τον άνδρα μου, ο οποίος φυσικά προσπάθησε να ...επωφεληθεί της καταστάσεως, και ήταν μια κωμικοτραγική εμπειρία που δέν την εύχομαι σε κανέναν, ειδικά σε ένα τόσο μικρό ασανσέρ. Ευτυχώς κράτησε μόνο 30-40 λεπτά, αλλά προς το τέλος άρχισε να με πιάνει ζαλάδα και ασφυξία... και σκεφτόμουν αυτούς που έχουν εγκλωβιστεί σε ερείπια μετά από σεισμούς και τους ανθρακωρύχους που πεθαίνουν στις στοές... σκέτη φρίκη.
Μας έβγαλε ο αδελφός μου, που κατάφερε να ανοίξει την πόρτα και βγήκαμε από ένα άνοιγμα 80 πόντων περίπου.
Cosmote έχω και...τί ακριβώς είναι το 3G? Και εδώ που τα λέμε, ευτυχώς που είχαμε ανοίξει διάλογο με τα μηνύματα, γιατί προσπαθώντας να σου γράφω, πέρασε αρκετή ώρα ανώδυνα και με πλακίτσες...
Σήμερα την ημέρα της κηδείας του κ. Σταματελάτου
ο κ. Κιντής έπιασε δουλειά...
http://www.panionios.gr/default.asp?pid=55&la=1&artid=17818&catid=5
Ωραία μέρα διάλεξε...
Τέλος πάντων, η ζωή συνεχίζεται και αυτό που έχει τώρα σημασία είναι να μην έρθει κανένας «μυρωδιάς» του τύπου Φερέρ και λοιποί που παρέλασαν τότε από την ΑΕΚ με τα γνωστά αποτελέσματα... Ζητείται καθηγητής ποδοσφαίρου...
Άρχισαν τα όργανα...
Γιατί τόση βιασύνη ρε παιδιά;
Εσείς που θα πάτε στη Γ.Σ. του Σαββάτου, σάς παρακαλώ, ρωτήστε τον Κιντή για ποιό λόγο λύθηκε η συνεργασία με τον Παράσχο, και άν είναι αποφασισμένο το ποιόν θα φέρει και ποιά χαρακτηριστικά θα έχει αυτός που δέν τα έχει ο Παράσχος; π.χ. δέν θα έχει μουστάκι ο καινούργιος επειδή δέν γουστάρει μουστακαλήδες; θα βάφει τα μαλλιά του άν είναι κάποιας ηλικίας ή θα είναι αρκετά μικρός ώστε να μήν έχει ασπρίσει;
δέν θα λέει αςςςούμε;
Κλισέ , αλλά ορθόν. 'Η ζωή συνεχίζεται'. Αιωνία του η μνήμη, μπράβο στη ΠΑΕ για τη μετονομασία της θύρας 4.
Ακραιφνίτσα μου και να γίνει ερώτηση , απάντηση δεν θα πάρεις. Φοβάμαι δε ότι εαν πάρεις θα σε εκνευρίσει περισσότερο απο το να μη πάρεις.
Τα πρώτα δείγματα γραφής του κ. Κιντή δεν μου αρέσουν. Και αυτή τη φορά δεν θα πω ας περιμένουμε και θα δούμε. Διαισθητικά μιλώντας λέω απλά ότι δεν μου αρέσει, όπως δεν μου αρέσει η αχαριστία. Δεν μου αρέσει επίσης η carte blanche που το έχει δοθεί. Μπορεί να είναι αυτό που χρειάζεται η ομάδα. Πάλι δεν μου αρέσει. Ελπίζω του χρόνου τέτοια εποχή να μην λέμε τα ίδια. Last chance Monsieur le President!
Συγγνώμη φίλοι που είμαι εκτός θέματος (Αντίο στον Μιχαλη Σταματελατο) αλλά έχω αρχίσει ήδη να ξενερώνω. Ακόμα και τον Λινεν να μου φέρει (που δεν) δε γουστάρω. Σκέψεις, σκέψεις... Διαρκείας ή μη...
Δημοσίευση σχολίου