Όσοι έχουμε χάσει κάποιο στενό συγγενικό πρόσωπο, ανεξαρτήτως της ηλικίας του,ξέρουμε πόσο δύσκολη κατάσταση είναι.
Τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι φίλοι του blog θα θέλαμε να συμπαρασταθούμε στον πολύ καλό μας φίλο και εξαιρετικό άνθρωπο Griniaris στις δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζει ύστερα από το θάνατο του πατέρα του.
Ειλικρινά, καλέ μου φίλε Παναγιώτη, λυπήθηκα πολύ. Θα είμαστε όλοι κοντά σου για ό,τι χρειαστείς και όταν νοιώσεις έτοιμος.
Η σελίδα, πέρα από μηνύματα συμπαράστασης στον φίλο μας, δεν θα δεχθεί, για 24 ώρες από τώρα, οποιοδήποτε άλλο μήνυμα για το οποιοδήποτε θέμα.
25 σχόλια:
Τα Θερμα μου συλληπητηρια, νασαι καλα να τον θυμασαι.
Ευχομαι κουραγιο σε αυτην την δυσκολη ωρα.
Με τον Παναγιώτη μας συνδέουν 12 χρόνια κοινής παιδικής και μαθητικής ζωής.
Τον πατέρα του, τον είχα γνωρίσει στα παιδικά μου χρόνια και σε κάποιες Πανιώνιες στιγμές, που από την ταράτσα της πολυκατοικίας του πατρικού τους σπιτιού, πίσω από τη διπλή κερκίδα στη Σοφούλη, φιλόξενα μας άφηναν να παρακολουθήσουμε κάποια ματς τη δεκαετία του 70, που δύσκολα τότε μπορούσαμε να βρούμε εισιτήριο για να τα δούμε από το γήπεδο. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η απώλεια του όχι μόνο διαδικτυακού φίλου, αλλά φίλου ζωής (γιατί τους παιδικούς φίλους μας τους στέλνει ο Θεός πέρα από τις όποιες σκοπιμότητες και σχεσιακές ανάγκες της μετέπειτα ζωής μας) είναι πηγή πίκρας και για μένα, που έστω και λίγο, έστω και πριν χρόνια, γνώρισα τον εκλειπόντα.
Η απώλεια των γονιών σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βρίσκονται, είναι δισβάστακτη. Νοιώθεις να χάνεται μαζί τους και ένα κομμάτι του εαυτού σου. Σίγουρα για πάντα τους κρατάμε στη ψυχή μας ζωντανούς. Είναι ενστικτώδες να γίνει έτσι γιατί είμαστε κομμάτι από κείνους και η ζωή τους είναι ισχυρό βίωμά μας. Η ζωή μας μετά απ' αυτό σίγουρα δεν είναι η ίδια, γιατί λείπουν από δίπλα μας κάποιοι, που τους είχαμε πάντα δίπλα μας.
Σε αυτή τη στιγμή λύπης και πένθους, τα λόγια παρηγοριάς προσπαθούν να γίνουν βάλσαμο στην ψυχή όσων μένουν πίσω. Υπομονή Παναγιώτη. Να 'σαι υγιής να τον θυμάσαι τον πατέρα σου και να τον κρατάς ζωντανό στην ψυχή σου.
Παναγιωτη τα θερμα μου συλλυπητηρια.Μεσα σου θα βρεις την δυναμη να το παλεψεις.Ο πατερας σου εξακολουθει να ``ζει``μεσα απο σενα.Κουραγιο φιλε!
Αυτό που λες Ίωνα είναι μια τεράστια αλήθεια. Όταν χάνεις τον γονιό σου νιώθεις πράγματι ότι χάνεται ένα κομμάτι του εαυτού σου.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως οι γονείς υπάρχουν πάντα στην ψυχή του παιδιού.
Αν και έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από το θάνατο της μητέρα μου, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δεν έχει περάσει ούτε μία ημέρα που να μην την έχω σκεφτεί. Ιδίως σε ευχάριστες στιγμές που δεν ήταν εκεί.
Όμως, αυτή είναι η ζωή.Αυτή είναι η λογική πορεία των πραγμάτων. Την ίδια στιγμή που ο Παναγιώτης θρηνούσε για τον πατέρα του είναι βέβαιο ότι ένα παιδί κάπου γεννήθηκε.
Ο κάθε άνθρωπος αυτό που αφήνει πίσω του τελικά είναι μια ανάμνηση, που μάλιστα είναι και πιο σημαντική και πιο δυνατή από κάθε περιουσία και φήμη... Ίσως γιατί ο άνθρωπος φεύγει όπως ακριβώς έρχεται. Χωρίς τίποτα.
Στην αρχή η ανάμνηση αυτή είναι έντονη και πικρή (λόγω του πένθους) και αργότερα γλυκιά και ήρεμη.
Αυτό εύχομαι στον Παναγιώτη. Να έχει από τον πατέρα του πολλές και γλυκιές αναμνήσεις, να κρατήσει τα καλά του στοιχεία και να τα εφαρμόσει στη ζωή του.
Αδελφε Παναγιωτη, και απο μενα συλληπητηρια. ενθουμε και μεις μαζι σου. Ξερω ακριβως πως αισθανεσαι γιατι και εγω εχω χασει τον πατερα μου και ποναει. Σφιξε τα δοντια και προχωρα. Οποτε το αισθανθεις, ειμαστε εδω να πιουμε ενα κρασακι και να τα πουμε. Να ζησεις να τον θυμασαι, φιλαρα μου.
Παναγιώτη συλληπητήρια, να είσαι πάντα καλά να τον θυμάσαι.
Θερμά συλλυπητήρια και από εμένα, να ζήσεις να τον θυμάσαι…
Φίλε Παναγιώτη, θερμά συλλυπητήρια και κουράγιο.
Μόνο οι 24 ώρες πανιώνιας σιγής ελπίζω να γαληνέψουν κάπως και να παρηγορήσουν το πένθος σου, αν και το αγκάθι του θανάτου αγαπημένου προσώπου είναι πάντα στην ψυχή ενεργό. Θα μεταφέρω εδώ στίχους της Κικής Δημουλά:
"Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου.
Σιγά-σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη
να δίνει συμβουλές μακροζωίας
σε ό,τι έχει πεθάνει."
Καλό κουράγιο συμπανιώνιε
Φίλε Παναγιώτη,
Η ανάμνηση και ότι όμορφο πήρες από τον πατέρα σου να σε συνοδεύουν για πάντα στη ζωή σου και να σε βοηθήσουν να τα περάσεις και σε αυτούς που αγαπάς και τιμάς.
Συλλυπητήρια για την απώλειά σου.
Τα θερμά μου συλληπητήρια στον φίλο και την συμπαράστασή μου.
θερμα συλληπητηρια
Παναγιώτη κουράγιο...
Κάποιος "φεύγει" μόνο όταν τον ξεχνάμε... Να ζήσετε να τον θυμάστε!
Μάκης Διόγος
Συλλυπητήρια και από μένα.
Είναι δύσκολο αλλά ο χρόνος είναι γιατρός...
Θερμά συλλυπητήρια και από εμένα Γιωργος
Συλλυπητήρια. Δύναμη..
Τα πιο θερμά και ειλικρινά μου συλληπητήρια. Σε κάτι τέτοιες στιγμές πρέπει να γινόμαστε όλοι ένα.
Πάντα βοηθάει τέτοιες ώρες να ξέρεις ότι κάποιοι φίλοι σου είναι μαζί σου έστω και με τη σκέψη.Ειλικρινά σας ευχαριστώ όλους.Να είστε πάντα όλοι καλά....
ΥΓ1.Br σε ευχαριστώ για όλα όσα έκανες...
ΥΓ2.Ίωνα με συγκίνησαν ιδιαίτερα όσα έγραψες.Να είσαι πάντα καλά φίλε μου...
Φίλε Παναγιώτη, τα θερμά μου συλλυπητήρια...
Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουν τον πόνο του καθένα όταν χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο...
Όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήμουν 45 χρονών...
Μέχρι τότε, ήμασταν συνέχεια στην κόντρα...
Μόλις τον έχασα, πραγματικά, έπεσε η γη κάτω από τα πόδια μου...
Τότε πραγματικά κατάλαβα πόσο γυμνός και ευάλωτος ήμουν...
Πάνε τώρα 4,5 χρόνια, και τότε πρωτόβαλα τα μαύρα...
Δεν τα έβγαλα ποτέ, και δεν ξέρω αν θα τα ξαναβγάλω..............
Συλληπητήρια και απο μένα. Να είστε όλοι καλά να τον θυμάστε και να ζεί πάντα μέσα στις καρδίες σας.
Τα Θερμα μου συλληπητηρια Φίλε Παναγιώτη, να είσαι πάντα καλά να τον θυμάσαι.
Τα θερμά μου συλληπητήρια έστω και καθυστερημένα. Να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
θελω και εγω να καταθεσω τα συλληπητηρια μου.
Να είσαστε εσεί καλά φίλε, να τον θυμάστε.
Δεν ξέρω εάν υπάρχει άλλη ζωή, αλλά σίγουρα υπάρχει ζωή για όσους έφυγαν, η δικιά μας που τους θυμόμαστε και τους αγαπάμε σαν να ήτανε εδώ.
Δημοσίευση σχολίου