Τελικά το μουστάκι είναι MUST!!!

Όταν έμαθα την είδηση της πρόσληψης του κ. Παράσχου κυριολεκτικά έπεσα από τα σύννεφα. Είναι γεγονός ότι δεν ήξερα πολλά πράγματα για 'κείνον. Αυτό που κυρίως με επηρέαζε είναι ότι δεν είχε επιδείξει συγκεκριμένες επιτυχίες, πέρα από την καλή πορεία της Χαλκηδόνας και ότι συνήθως αναλάμβανε ομάδες που βρίσκονταν λίγο πριν από την πτώση τους στη δεύτερη κατηγορία. Ουσιαστικά αυτό που δεν μπορούσα να δεχτώ ήταν το ενδεχόμενο ενός τρίτου υποβιβασμού. Δεν με χάλαγε ο Παράσχος, αλλά οι λόγοι που χρειαζόμασταν έναν προπονητή ειδικών αποστολών σε μια χρονιά που είχαμε προετοιμαστεί για μεγάλα πράγματα.

Όσο περνούσε ο καιρός ο «Οτσαλάν» άρχισε να μου προκαλεί το ενδιαφέρον. Είχα φροντίσει να πληροφορηθώ πράγματα γι αυτόν, κυρίως από οπαδούς του ΠΑΣ Γιάννενα, που κυριολεκτικά έσταζαν μέλι όταν αναφέρονταν στο πρόσωπό του.

Σταδιακά είδα έναν προπονητή που ανέβασε την ψυχολογία της ομάδας, που δοκίμασε σχήματα, που έδωσε ευκαιρίες και που τελικά πήρε από τον καθένα κυριολεκτικά το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει.

Και πάλι όμως δεν είχα πειστεί πλήρως. Καταλάβαινα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έπρεπε να μείνει με κάποια ιδιότητα στον Πανιώνιο, θεωρούσα όμως παρακινδυνευμένη την παραμονή του στον πάγκο επειδή πίστευα ότι θα μπορούσε εύκολα να γίνει ο "αδύναμος κρίκος" και η ομάδα να ψάχνει και του χρόνου για προπονητή μεσούσης της περιόδου.

Οι τελευταίοι όμως ενδοιασμοί μου εξαφανίστηκαν χθες. Πρώτα απ’ όλα μου άρεσε πάρα πολύ η εικόνα του αγωνιζόμενου με υποτιθέμενες ελλείψεις (ναι ο καλός Φαμπιάν και τα στημένα του Τζαβέλα είναι έλλειψη) Πανιωνίου. Μου άρεσε πολύ και η ενδεκάδα που παρέταξε και το σύστημα. Περισσότερο όμως μου άρεσε η φρεσκάδα της ομάδας.

Αυτό που μέτρησε περισσότερο όμως στη συνείδησή μου ήταν κάτι που σκέφτηκα και μάλιστα έγραψα και 'χθές.

Ο Φερέρα εξασφάλισε ένα ηγεμονικό τριετές συμβόλαιο. Θεωρώ ότι ένα τέτοιο συμβόλαιο είναι το όνειρο του κάθε προπονητή, ιδίως αυτού που εργάζεται στην Ελλάδα, καθώς ισοδυναμεί με αμέριστη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του. Και τα θαύματα συνεχίστηκαν όταν ο κος Φερέρα στηρίχθηκε ανοιχτά από τον κ. Τσακίρη, όταν όλοι επιθυμούσαμε να μας αδειάσει τη γωνιά. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται πουθενά, πόσω μάλλον στην Ελλάδα. Κι όμως ο συγκεκριμένος προπονητής δεν εκτίμησε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Το ότι δεν διεκδίκησε αποζημίωση ήταν το ελάχιστο δείγμα αξιοπρέπειας απέναντι σε ανθρώπους που του έδωσαν τα πάντα.

Ο Παράσχος από την άλλη, έχοντας προφανώς υπογράψει συμβόλαιο για 6μήνες + 1 έτος δεν μας είδε αδιάφορα. Έκανε τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορούσε, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να απολυθεί ακόμη κι αν απέδιδε καλά επειδή η εμφάνιση ή το βιογραφικό του δεν προκαλούν ρίγη συγκίνησης.

Ακριβώς γι αυτό θεωρώ πλέον ότι ο Παράσχος ΠΡΕΠΕΙ να μείνει στην ομάδα. Ναι, σε αυτόν τον τίμιο και φιλότιμο άνθρωπο ο Πανιώνιος πρέπει να δώσει την ευκαιρία που ψάχνει σε ολόκληρη την καριέρα του. Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να μείνουν στα λόγια, αλλά να στηριχθεί έμπρακτα ο Παράσχος κατά τρόπο συγκεκριμένο και να μην αποτελεί τον αδύναμο κρίκο. Αυτό ο κος Τσακίρης ξέρει να το κάνει καλά.

Στο βαθμό λοιπόν που μπορεί να ενδιαφέρει η άποψή μου, θα ήθελα να ενώσω τη φωνή μου με τις φωνές όλων των φίλων που επιθυμούν την παραμονή του κου Παράσχου στον πάγκο της ομάδας, ελπίζοντας σε καλύτερες ημέρες για την ομαδάρα μας.