Confession

Θα ήθελα να ξέρετε μερικά πράγματα για ‘μένα.

Δεν έχω καταλάβει ποτέ για ποιο λόγο ξεκίνησα το μπλογκ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το διάστημα που ξεκίνησα αυτή την ιστορία ήθελα πάρα πολύ να γράψω τη γνώμη μου για την ομάδα, πράγμα που δεν μπορούσα να κάνω, για λόγους που όλοι γνωρίζετε και αντιλαμβάνεστε, στον «επίσημο» διαδικτυακό φορέα των Πανιώνιων.

Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται άνθρωποι οι οποίοι κατέθεταν τη γνώμη τους. Με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι το χόμπι μου αφορούσε κάποιους πολύ αξιόλογους ανθρώπους τους οποίους δεν γνώριζα προσωπικά. Είχα αρχίσει όμως να τους εκτιμώ για τις απόψεις τους.

Το μπλογκ άρχισε να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, όχι εξαιτίας μου, αλλά λόγω των ανθρώπων που συμμετείχαν σ’ αυτό. Ήταν μεγάλη ικανοποίηση για εμένα να ξέρω ότι υπήρχαν άνθρωποι με την ίδια αγάπη με εμένα που αφιέρωναν χρόνο από την ημέρα τους για να μπουν στη σελίδα μου, να πουν τη γνώμη τους, να διαφωνήσουν, να ψυχαγωγηθούν. Οτιδήποτε.

Το όνομά μου δεν είναι τυχαίο. Το br σημαίνει blue and red και το funatic ότι υποστηρίζω με σθένος αυτό που αγαπάω μέχρι το σημείο που εξακολουθεί να αποτελεί ευχαρίστηση. Απευθύνομαι σε ανθρώπους χωρίς να με ενδιαφέρει η δουλειά τους, η περιουσία τους ή το μορφωτικό επίπεδο αλλά μόνο η αγάπη τους για την ομάδα. Αγαπάς την ομάδα; Μου κάνεις...

Δεν είμαι εδώ για να κάνω επανάσταση ή να ασκήσω έλεγχο. Κυρίως όμως δεν είμαι διατεθειμένος να χαλάσω τη διάθεσή μου για κανέναν.

Δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω ότι διοικώ τον Πανιώνιο ή ότι επηρεάζω τις εξελίξεις. Είμαι εδώ για να δίνω βήμα λόγου σε όποιον μπορεί να σεβαστεί τους κανόνες μιας συζήτησης επιπέδου, είμαι εδώ για να ξαναθυμηθούμε ότι το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός είναι χαρά, είμαι εδώ γιατί βασικά νοιώθω όμορφα μαζί σας.

Γράφω ανώνυμα όχι γιατί δεν μπορώ να υποστηρίξω επώνυμα τις θέσεις μου. Οι λόγοι είναι καθαρά επαγγελματικοί. Έχω τη χαρά να κάνω μια δουλειά που μου αρέσει. Δυσκολεύομαι να την κάνω όπως ακριβώς μου αρέσει και ταιριάζει στον χαρακτήρα μου αλλά το προσπαθώ...Δεν ήθελα να βρεθεί ποτέ κανείς (ιδίως από το σημείο που το μπλογκ είχε επιτυχία) και να πει για ‘μένα ότι προσπαθώ μέσω του μπλογκ να διαφημιστώ.

Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο έζησα μεγάλες χαρές. Η μεταγραφή του Ρεκόμπα, η τρίπλα του Εστογιανώφ στον Καραγκούνη, η διαγραφή του Προέδρου στην τιμή των διαρκείας, το μανιφέστο του Griniaris, ήταν για ΄μένα πράγματα που θα θυμάμαι. Η μεγαλύτερη όμως χαρά είναι ότι συνειδητοποίησα ότι πίσω από τα πληκτρολόγια υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι με εξαιρετικές απόψεις και θέσεις και με μεγάλη διάθεση να προσφέρουν στην ομάδα με κάθε τρόπο. Μια παρέα που πραγματικά σου φτιάχνει τη διάθεση. Τρώμε, πίνουμε, γελάμε, συζητάμε και μετά βλέπουμε την Πανιωνάρα. Το ζούμε και το χαιρόμαστε όλο αυτό. Είμαι τυχερός γιατί κατόρθωσα να ζήσω την «κοσμοθεωρία» που εκφράζει το διαδικτυακό μου όνομα.

Είμαι περήφανος για την παρέα. Είμαι περήφανος που εμείς το ζούμε και το χαιρόμαστε. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλες παρέες σαν τη δική μας. Είμαι βέβαιος ότι τα πράγματα στην εξέδρα μας θα ήταν καλύτερα...

Η διάθεσή μου δεν είναι να κάνω τον διαδικτυακό εισαγγελέα του Πανιωνίου. Με τη δυνατότητα που μου δίνει η επιτυχία του μπλογκ μου επιθυμώ μόνο να κινητοποιήσω τον κόσμο. Να ξανακάνω το ποδόσφαιρο διασκέδαση. Το γήπεδο γιορτή. Να έρθουν στο γήπεδο παιδιά. Να αποκτήσουμε νέους φιλάθλους. Όποιος τα θεωρεί ουτοπικά ας σκεφτεί ότι στον βαθμό που μου το επέτρεπε το μπλογκ μου και ασφαλώς με τη στήριξη όλων των διαδικτυακών φίλων τα έχω (έχουμε) πετύχει σε μικρή κλίμακα βεβαια.  Πίστη χρειάζεται και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους με τους όποιους έχουμε ακριβώς την ίδια αγάπη...