Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Όλοι Μαζί


Πριν από μερικές εβδομάδες, πριν από το παιχνίδι με τον Άρη, όλοι ετοιμαζόμασταν για τα εγκαίνια μιας καινούργιας ομάδας. Μιας ομάδας που απαρτίζονταν από νέους και φιλόδοξους παίκτες, από έναν μεγάλο Έλληνα σκόρερ και από δύο μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Η ομάδα είχε ως μαέστρο της ένα προπονητή που φανταζόμασταν ότι είχε έρθει με σκοπό να μας κάνει μεγάλους και να τερματίσει τελικά την καριέρα του στην Νέα Σμύρνη. Βέβαια μετά από χρόνια.

Τα εγκαίνια ήταν καταπληκτικά, το παιχνίδι κερδισμένο και μας επαινούσαν φίλοι και εχθροί. Σε όλες τις εφημερίδες είχε γραφτεί ότι ο φίλαθλος κόσμος ανεξάρτητα συλλογικής τοποθέτησης πρέπει να πηγαίνει στην Ν. Σμύρνη για να βλέπει αυτό που του στερούν οι άλλοι. Το θέαμα. Είχαμε χρόνια να νοιώσουμε τέτοια περηφάνια και τέτοια ανυπομονησία για το επόμενο παιχνίδι.

Σε επόμενο παιχνίδι φιλοδωρήσαμε με πέντε γκολ τον Εργοτέλη και θεωρήσαμε ότι πλέον έχουμε μπει στο κλάμπ των μεγάλων. Στα μάτια μας και για πρώτη φορά στην Ιστορία φαντάζαμε ως το μεγάλο φαβορί της επόμενης αναμέτρησης με τον Π.Α.Ο. Όλοι ήθελαν να εκδικηθούν το κατεστημένο και γέμισαν ασφυκτικά το γήπεδο μας. Το παιχνίδι χάνεται και αρχίζει η κατρακύλα που όλοι μας γνωρίζουμε. Έξω ο Λίνεν, έξω ο Χούτος, έξω ο Κουμορτζί, έξω ο Ρεκόμπα και δυσαρέσκεια από νεαρούς παίκτες της ομάδας.

Με αυτές τις συνθήκες ο κος Λεμονής δεν μπορούσε να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες. Κανείς δεν μπορεί να χρεώσει το χθεσινό αποτέλεσμα στον νέο τεχνικό της ομάδας. Άλλωστε εκτέλεσε το έργο του ουσιαστικά ως υπηρεσιακός προπονητής.

Από εκεί και πέρα: Το brfunatic επιθυμούσε την παραμονή του κου Λίνεν και την επιβολή της πειθαρχίας στην ομάδα. Είτε αυτή είχε να κάνει με επιβολή κυρώσεων σε παίκτες είτε σε μέλη του τεχνικού τιμ. Τα προβλήματα δεν ήταν μεγάλα και σίγουρα μπορούσαν να βρεθούν λύσεις αρκεί να υπήρχε καλή διάθεση απ’ όλες τις πλευρές. Η διοίκηση έλαβε διαφορετική απόφαση και ασφαλώς η γνώμη της μετράει περισσότερο.

Από εδώ και πέρα όμως χρειάζεται αρκετή δουλειά. Ο Πανιώνιος του παιχνιδιού με τον Άρη και ο Πανιώνιος του παιχνιδιού με τον Ηρακλή είναι πιθανότατα δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες. Ο κος Λεμονής που ανέλαβε τα ηνία της ομάδας πρέπει να ξεκαθαρίσει ένα βασικό πράγμα. Να βρει ποιοι παίκτες ακριβώς θέλουν να μείνουν και να προσφέρουν αδιαμαρτύρητα και ποιοι δεν θέλουν να βρίσκονται άλλο στην ομάδα. Ούτε κλίκες, ούτε μουρμούρες, ούτε πηγαδάκια. Δεν πρέπει να χαριστεί σε κανέναν. Όποιος κι αν είναι και όπως κι αν λέγεται. Από εκεί και πέρα μπορεί να διαμορφώσει τα αγωνιστικά πλάνα, όπως νομίζει ο ίδιος και να αποπέμψει και παίκτες που τυχόν δεν μπορούν να τα εξυπηρετήσουν.

Στο σημείο όμως που έχουμε φτάσει δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε άλλο με την διπλωματία και με την ικανοποίηση συσχετισμών στην ομάδα. Καθαρές λύσεις. Με λίγα λόγια δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο αν για παράδειγμα ανεβάσει ο Χούτος την απόδοσή του στα περσινά επίπεδα, αλλά δεν είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα είναι η πέτρα του σκανδάλου και σε άλλα εξωαγωνιστικά σίριαλ. Δεν παίζει ρόλο αν ο Ρεκόμπα θα παίξει ή δεν θα παίξει το παιχνίδι του Χούτου. Αυτό που έχει σημασία είναι αν ο κος Λεμονής θα μπορέσει να παρουσιάσει έργο ως ο άρχοντας των αποδυτηρίων και όχι ως ο μεσολαβητής του Ο.Η.Ε.

Το brfunatic δεν υποστηρίζει ότι μία ομάδα που απαρτίζεται από αστέρια δεν χρειάζεται προπονητή αξιώσεων. Αντιθέτως πιστεύουμε ότι η μεγάλη ομάδα χτίζεται από τον προπονητή αξιώσεων που βγάζει από τον κάθε παίκτη (μεγάλο ή μικρό) το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με την λογική του κυανόκρανου.

Ο φετινός Πανιώνιος δεν αξίζει να βρίσκεται στην ενδέκατη θέση. Ας τον βοηθήσουμε όλοι. Τώρα στα δύσκολα. Ας αποδείξουμε την αγάπη και την αφοσίωσή μας, ακόμη κι αν διαφωνούμε με επιμέρους επιλογές. Άλλωστε πρέπει πάντα να ξέρουμε ότι η επιτυχία δεν απέχει πολύ από την αποτυχία, όπως άλλωστε και ο ηρωισμός από την προδοσία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: