ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΞΕΔΡΑ

Όλες οι ομάδες υποστηρίζουν ότι επιθυμούν την επιστροφή των οικογενειών στα γήπεδα. Καταγγέλλουν την βία, τους οργανωμένους φιλάθλους και τον φανατισμό. Όλα αυτά βέβαια στα λόγια. Γιατί στην ουσία όλες οι ομάδες στηρίζουν τους τακτικούς πελάτες τους και όχι τις οικογένειες.

Στα πλαίσια αυτά κινήθηκε και ο Πανιώνιος. Μέχρι και το καλοκαίρι τα παιδιά έμπαιναν στο γήπεδο χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο. Το καλοκαίρι μάθαμε ότι το μέτρο αυτό καταργείται και ότι όλοι ανεξαιρέτως θα πληρώνουν εισιτήριο. Είναι γεγονός ότι η απόφαση αυτή δεν ικανοποίησε τους οικογενειάρχες, παρ’ όλα αυτά έγινε τελικά δεκτή με το σκεπτικό ότι τα χρήματα από τα εισιτήρια θα ενίσχυαν τον σύλλογο. Όμως το γήπεδο ως οικογενειακή διασκέδαση άρχισε να γίνεται ακριβό. Γιατί ο καθένας και ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση μπορεί να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο για τον εαυτό του έστω σε μία φθηνή θύρα, τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν πρόκειται να φέρει και την οικογένειά του. Πρέπει λοιπόν ο οικογενειάρχης να πληρώσει το δικό του εισιτήριο, το εισιτήριο των παιδιών και ένα σωρό άλλα πράγματα (πατατάκια, κόκα κόλες, νερά κ.λ.π). Είναι αδιανόητο το γήπεδο, ως γνήσιο λαϊκό θέαμα, να κοστίζει στον οικογενειάρχη περισσότερο από μία παράσταση του Εθνικού θεάτρου.

Ο Πανιώνιος, και προς τιμήν, του εξήγγειλε ότι τα παιδιά θα πληρώνουν ένα συμβολικό εισιτήριο. Μέχρι εδώ καλά. Το αριθμημένο όμως εισιτήριο βρίσκονταν σε άλλη θέση και ενδεχομένως σε εντελώς διαφορετική σειρά από τον πατέρα. Αποτέλεσμα ήταν να προκαλούνται παρεξηγήσεις, ιδίως σε παιχνίδια μεγάλου ενδιαφέροντος. Γιατί οι αργοπορημένοι ήθελαν κα καθίσουν στις θέσεις που ανέγραφαν τα εισιτήριά τους και οι γονείς να κάθονται τα παιδιά τους δίπλα τους (απόλυτα λογικό).

Παράλληλα ο Πανιώνιος προχώρησε στην έκδοση οικογενειακού εισιτηρίου διαρκείας. Να αναφέρουμε μόνο ότι αν και το μέτρο ήταν σωστό και έλυνε κάποια προβλήματα, εντούτοις το εισιτήριο διαρκείας ήταν ακριβότερο από το αντίστοιχο του Παναθηναϊκού. Και όπως και να το κάνουμε, άλλο είναι να παρακολουθείς παιχνίδια στο Ολυμπιακό Στάδιο και μάλιστα για το Champions League και άλλο παιχνίδια του Ιντερότο στην Νέα Σμύρνη. Γιατί η Νέα Σμύρνη δεν παρέχει καμία απολύτως άνεση. Δεν υπάρχει χώρος στάθμευσης, οι τουαλέτες είναι σε άθλια κατάσταση, οι καντίνες μόλις δύο ή τρεις και γενικά δεν ο χώρος δεν βοηθάει κανέναν.

Επειδή υπήρξαν αντιδράσεις, ο Πανιώνιος θεσμοθέτησε την παιδική εξέδρα της θύρας 4. Το μέτρο αυτό ήταν σωστό. Πλήρωναν όλοι και μάλιστα ένα προσιτό ποσό και οι οικογένειες βρίσκονταν σε έναν προστατευμένο χώρο με κάποιες σχετικές ανέσεις. Βέβαια η συγκεκριμένη παιδική εξέδρα, μολονότι ως θεσμός υπήρξε ΑΠΟΛΥΤΑ πετυχημένος, δεν λειτούργησε για περισσότερο από δύο αγωνιστικές. Βλέπεις, λειτούργησε και πάλι η λογιστική λογική. Γιατί να χάνω έσοδα από μία ακριβή θύρα; Στην εξορία οι οικογένειες. Και μάλιστα στην πιο αφιλόξενη θύρα του γηπέδου. Την Θύρα 1. Αυτή που για χρόνια «φιλοξενούσε» τους οργανωμένους οπαδούς των αντίπαλων ομάδων.

Αν ο Πανιώνιος ενδιαφέρεται για τις οικογένειες πρέπει να δράσει και να το αποδείξει. Αν δεν συμφέρει οικονομικά η δημιουργία οικογενειακής εξέδρας στο στεγασμένο τμήμα του γηπέδου, τότε η εξέδρα αυτή πρέπει να δημιουργηθεί. Επειδή δεν είναι καλό να κάνεις κριτική χωρίς να προτείνεις λύσεις, θα προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις.

Η αναξιοποίητη θύρα 9 του γηπέδου πρέπει να μετατραπεί σε οικογενειακή. Όχι όμως στα λόγια ή με ένα απλό πανό. Η θύρα αυτή πρέπει να στεγαστεί, να αναμορφωθεί και να αποκτήσει ανέσεις (όπως τουαλέτες και σύγχρονο κυλικείο) και ασφάλεια. Επιπλέον το εισιτήριό της πρέπει να είναι απόλυτα προσιτό. Κάποιοι θα πουν ότι αυτό χρειάζεται έξοδα. Πόσα είναι αυτά; Εδώ η ομάδα χαλάει χρήματα σε άσχετα πράγματα. Δεν πρέπει να δαπανήσει χρήματα για να στεγάσει τις οικογένειες; Πιο είναι το μέλλον της ομάδας; Εμείς που έχουμε φάει τα γήπεδα με το κουτάλι ή τα παιδιά;

Κάποιοι άλλοι θα πουν ότι το έξοδο αυτό είναι περιττό εν όψει της δημιουργίας του νέου γηπέδου. Καλά. Ας δούμε πρώτα το νέο γήπεδο και τα λέμε. Εδώ ένα parking της πλάκας και δεν είναι έτοιμο μετά από τόσα χρόνια. Άλλωστε δεν θα καταφέρουμε ποτέ να αποκτήσουμε καινούργιο γήπεδο, όσο το παλιό παραμένει μισοάδειο. Πρέπει πρώτα απ’ όλα να πείσουμε τους ίδιους τους Νεοσμυρνιώτες ότι το παλιό γήπεδο δεν μας χωρά και δεν εξυπηρετεί. Ποιους όμως να πείσουμε; Αυτούς που δεν έρχονται στο γήπεδο ή που ουσιαστικά εκδιώκονται από αυτό;

Υποτίθεται ότι τον Δεκέμβριο θα αποχωρήσουν αρκετοί παίκτες από την ομάδα. Κάποιοι θα δοθούν με μεταγραφή και κάποιοι θα λύσουν τα συμβόλαιά τους. Σε κάθε περίπτωση όμως θα υπάρξει οικονομικό όφελος για τον σύλλογο. Μέρος αυτού ας δοθεί για την δημιουργία μιας πραγματικής οικογενειακής εξέδρας. Άλλωστε το μέλλον ανήκει στα παιδιά.